Πρωτοφανές: Το κατηγορητήριο κατά Trump έχει στόχο τη νόθευση των εκλογών του 2024 και ποινικοποιεί την πολιτική διαφωνία

Τα κατά συρροή κατηγορητήρια και οι έρευνες που διεξάγονται εναντίον του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump έχουν σκοπό να νοθεύσουν τις προεδρικές εκλογές του 2024 αλλά το πιο πρόσφατο κατηγορητήριο είναι μοναδικό στο να νοθεύσει ακόμη και τα επακόλουθά του.
Προηγούμενα κατηγορητήρια εναντίον του πρώην προέδρου είχαν ξεπεράσει κάθε είδους νομικής καινοτομίας μετατρέποντας τα πλημμελήματα σε κακουργήματα και αποφασίζοντας ότι η παραγραφή είναι απλώς μια πρόταση, αλλά το κατηγορητήριο της 6ης Ιανουαρίου από τον ειδικό εισαγγελέα των Δημοκρατικών Jack Smith ποινικοποιεί την αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Ή τουλάχιστον των εκλογικών αποτελεσμάτων εις βάρος των Δημοκρατικών.
Και μαζί με αυτά, κάθε πολιτική διαφωνία, γράφει το Gatestone Insitute.

Ποινικοποίηση της πολιτικής διαφωνίας

Το κατηγορητήριο της 6ης Ιανουαρίου υποστηρίζει ότι η αμφισβήτηση των εκλογικών αποτελεσμάτων από τον Trump ήταν έγκλημα.
Τι προσφέρει αυτό το τελευταίο κατηγορητήριο που δεν το έκαναν οι προηγούμενες κατηγορίες; Τα συγκεκριμένο έχει σχεδιαστεί για να εκφοβίσει όλους τους Ρεπουμπλικάνους που μπορεί να επιδιώξουν να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών του 2024.
Ανικανοποίητοι με την απαγγελία κατηγοριών εναντίον του κορυφαίου υποψήφιου του Ρεμπουπλικανικού Κόμμτος (GOP) προκειμένου να νοθεύσουν τις εκλογές, οι Δημοκρατικοί ποινικοποιούν την πολιτική αντιπολίτευση πριν και μετά τις επερχόμενες εκλογές.
Το κατηγορητήριο μοιάζει περισσότερο με άρθρο της Washington Post με τον ισχυρισμό του ότι ο Trump ήταν «αποφασισμένος να παραμείνει στην εξουσία» και έτσι «διέδιδε ψέματα» πως είχε γίνει απάτη, με σκοπό να «δημιουργηθεί μια έντονη ατμόσφαιρα δυσπιστίας και οργής σε εθνικό επίπεδο και να κλονιστεί η πίστη του κοινού σχετικά με τη διεξαγωγή των εκλογών».
Εάν είναι παράνομος ο ισχυρισμός ότι νοθεύτηκαν οι προεδρικές εκλογές, τότε πού είναι το κατηγορητήριο του Al Gore;
Κανένας Δημοκρατικός δεν κατηγορήθηκε ποτέ για τον ισχυρισμό ότι ο George Bush εξελέγη από βλάκες, για την αμφισβήτηση της εκλογής του δύο φορές στο Κογκρέσο ή για τη διάδοση ψευδών ειδήσεων και την έναρξη ερευνών για τους ψευδείς ισχυρισμούς τους ότι ο Trump είχε εκλεγεί από τους Ρώσους, ακόμη και όταν το έκαναν για να «δημιουργήσουν μια έντονη ατμόσφαιρα δυσπιστίας και οργής σε εθνικό επίπεδο».


Παλιός φίλος των Δημοκρατικών ο ειδικός εισαγγελέας Smith

Όταν οι Δημοκρατικοί διαδίδουν ψεύδη για τις εκλογές, κερδίζουν συμβόλαια για συγγραφή βιβλίων και εκπομπές στη βραδινή ζώνη του MSNBC, και μερικές φορές, όπως ο Gore, κερδίζουν βραβεία Όσκαρ και Νόμπελ Ειρήνης.
Η αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος είναι μια παραδοσιακή πρακτική που χρονολογείται εδώ και πάνω από δύο αιώνες, από τις προεδρικές εκλογές του 1800. Τα ελεύθερα έθνη με ανοιχτές εκλογές δεν φοβούνται την αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος, και οι Δημοκρατικοί έχουν ξοδέψει μια περιουσία όσες φορές επιχείρησαν να αμφισβητήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Η εκστρατεία Biden ξόδεψε 20 εκατομμύρια δολάρια σε περισσότερες από 60 μετεκλογικές αγωγές που κατατέθηκαν το 2020.
Ο Smith παλιός φίλος των Δημοκρατικών, δεν θα κατηγορήσει τον Biden ή τον Mark Elias.
Αντίθετα, κατηγορεί τον Trump για επινοημένα εγκλήματα, όπως «παρεμπόδιση και παρακώλυση της συνεδρίασης του Κογκρέσου της 6ης Ιανουαρίου», «συνωμοσία κατά του δικαιώματος ψήφου» και συνωμοσία για «παρακώλυση» της «νόμιμης ομοσπονδιακής κυβέρνησης από την οποία τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών συλλέγονται, καταμετρώνται και πιστοποιούνται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση».
Η δημόσια περιγραφή της αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος ως προσπάθεια «εξαπάτησης» της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών μετατρέπει το άρθρο 18 §371 του Κώδικα των ΗΠΑ σε εργαλείο αβέβαιης αποτελεσματικότητας για την καταστολή κάθε είδους πολιτικής διαφωνίας. Η αντιμετώπιση της άσκησης παρασκηνιακής πολιτικής πίεσης ή οποιασδήποτε μορφής υπεράσπισης ως ισοδύναμο παραποίησης μαρτύρων μετατρέπει το άρθρο 18 §1512 του Κώδικα των ΗΠΑ σε όπλο εναντίον σχεδόν οποιουδήποτε προσπαθεί να επηρεάσει μια λειτουργία της κυβέρνησης. Που σημαίνει ουσιαστικά εναντίον όλων όσων ενδιαφέρονται για την πολιτική. Και τέλος, η χρήση του άρθρου 18 §241 του Κώδικα των ΗΠΑ —που αρχικά σχεδιάστηκε για την καταπολέμηση του KKK— ενάντια στον Trump και οποιονδήποτε προσπαθεί να επαληθεύσει τα νόμιμα εκλογικά αποτελέσματα, μετατρέπει την εκλογική νοθεία σε αστικό δικαίωμα.


Κακόβουλες καταχρήσεις του ομοσπονδιακού νόμου

Πέρα από τις κακόβουλες καταχρήσεις του ομοσπονδιακού νόμου για τη στόχευση πολιτικού αντιπάλου, το κατηγορητήριο του Smith θα δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης που δεν θα τελειώσει με τον Trump ή με τις προεδρικές εκλογές του 2024.
Ο Smith δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να πάρει τμήματα του νόμου και να τα χρησιμοποιήσει για να χτίσει μια εγκληματική υποδομή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τεθούν εκτός νόμου τα περισσότερα πολιτικά κόμματα και δραστηριότητες, σε επίπεδο παρόμοιο με αυτό της κομμουνιστικής Κίνας ή της Ρωσίας.
Αυτή ήταν η ολοκληρωτική κατάσταση που το Russiagate είχε απλώς υπαινιχθεί, αλλά φθάνει στην ωριμότητά της με ένα κατηγορητήριο που δεν είναι απλώς αντισυνταγματικό, αλλά επιδιώκει να αντικαταστήσει κάθε είδους ανοιχτό πολιτικό σύστημα με ένα παρανοϊκό κράτος παρακολούθησης που εξαλείφει ανελέητα κάθε απειλή εναντίον της «δημοκρατίας» κάνοντας κατάχρηση των υφιστάμενων νόμων με σκοπό την επιλεκτική στόχευση και φυλάκιση πολιτικών αντιπάλων.
Και αυτό είναι που πραγματικά διακυβεύεται εδώ.
Το κατηγορητήριο της 6ης Ιανουαρίου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην αρθρογράφηση σχετικά με την απειλή για τη δημοκρατία, κατηγορώντας τον πρώην πρόεδρο για «αποσταθεροποιητικά ψέματα σχετικά με εκλογική νοθεία» που «στόχευε μια θεμελιώδη λειτουργία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης», ενώ δεν κατέδειξε πραγματικά γιατί η αμφισβήτηση των ομοσπονδιακών λειτουργιών θα έπρεπε να είναι έγκλημα. Εάν η άσκηση πίεσης στους νομοθέτες των πολιτειών και η αναζήτηση αναπληρωματικών εκλογέων είναι έγκλημα, τότε σχεδόν κάθε πρόεδρος πριν από το 1900 θα είχε μπει φυλακή. Για να μην αναφέρουμε επίδοξες πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Alexander Hamilton.

Πρωτοφανείς μεθοδεύσεις

Και κάθε φορά που οι Δημοκρατικοί χάνουν τις εκλογές, αρχίζουν να σχεδιάζουν να εξαλείψουν το Εκλογικό Σώμα και επιδιώκουν να το κάνουν από την πίσω πόρτα χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένα μέτρα, όπως το Εθνικό Διακρατικό Σύμφωνο Λαϊκής Ψηφοφορίας (NPVIC).
Θα πρέπει το NPVIC και οι πολιτείες που συμμετέχουν σε αυτό να αντιμετωπίζονται ως εγκληματική συνωμοσία ενάντια σε μια «θεμελιώδη λειτουργία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης»;
Το κατηγορητήριο του Smith έχει δημιουργήσει προηγούμενο.
Το κατηγορητήριο κατηγορεί επανειλημμένα τον Trump και τους συνεργάτες του για «απάτη» εικάζοντας, κάτι αυτονόητο για τους Δημοκρατικούς, ότι ο Biden είχε κερδίσει τις εκλογές και ως εκ τούτου η αμφισβήτηση του αποτελέσματος είναι δόλια. Το κατηγορητήριο του Smith βασίζει τους ισχυρισμούς του για απάτη στους ισχυρισμούς του ίδιου του κόμματός του, χρησιμοποιώντας ρητορική όπως «αβάσιμοι ισχυρισμοί για απάτη», «ψευδείς εκλογικές έρευνες» και «ψευδείς ισχυρισμοί για εκλογική νοθεία». Όλα αυτά είναι μεροληπτικές απόψεις του εισαγγελέα παρά του νόμου.
Και σε αυτό καταλήγει το κατηγορητήριο. Είναι παράνομο να διαφωνεί κανείς με τους Δημοκρατικούς; Εάν είναι, όπως υποστηρίζει ο Smith στο κατηγορητήριό του, τότε όλες οι μορφές πολιτικής αντιπολίτευσης είναι επίσης παράνομες.
Οι Δημοκρατικοί και τα μέσα ενημέρωσής τους υποστηρίζουν ότι το κατηγορητήριο είναι απολιτικό όταν δεν είναι μόνο προϊόν πολιτικής μεροληψίας, αλλά μπορεί να υπάρχει μόνο ως δημοκρατικό πολιτικό έγγραφο που δεν έχει καμία σχέση με ένα νομικό σύστημα ανεξάρτητο από τις προκαταλήψεις του. Σε μια κοσμοθεωρία των Δημοκρατικών, ο Trump έκανε «ψευδείς ισχυρισμούς» για εκλογές που έχασε.
Αλλά, όπως πολλά στην πολιτική, αυτό είναι μια άποψη, όχι ένα γεγονός.
Μπορείς να κατηγορήσεις τους ανθρώπους για ό,τι κάνουν, όχι για ό, τι πιστεύουν. Και όμως, ο Smith έχει εμμονή με αυτά που πιστεύει ο Trump, γιατί χωρίς αυτά, δεν υπάρχει έγκλημα. Και αν δεν υπάρχει έγκλημα χωρίς πεποίθηση, τότε δεν υπήρξε ποτέ έγκλημα.


Σε κίνδυνο η ελευθερία στις ΗΠΑ

Ο Smith ισχυρίζεται ότι ο Trump εν γνώσει του έκανε «ψευδείς ισχυρισμούς», επειδή, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Εξωτερικών της Νεβάδα είχε δημοσιεύσει ένα έγγραφο με τίτλο «Γεγονότα εναντίον Μύθων». Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, δεν είναι δυνατόν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και ο Υπουργός Εξωτερικών της Νεβάδα να διαφωνούν, και είναι παράνομο ο πρώτος να μην υποκύπτει στην εξουσία του δεύτερου.
Οι Δημοκρατικοί που απέρριψαν τα πορίσματα της υπουργού Εξωτερικών της Φλόριντα Kathrin Harris το 2000, η οποία στη συνέχεια έγινε αντικείμενο αποδοκιμασίας, απειλών και χλευασμού, δεν παραπέμφθηκαν σε δίκη. Το θέμα δεν είναι οι σχετικές θέσεις, αλλά η σχετική πολιτική Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών.
Οι Δημοκρατικοί πέρασαν τις δύο τελευταίες γενιές ποινικοποιώντας την πολιτική διαφωνία. Οι ακτιβιστές για το περιβάλλον απαιτούν να απαγγελθούν κατηγορίες για απάτη σε εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου επειδή «αρνούνται» την ύπαρξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Στα αστυνομικά τμήματα γίνονται έρευνες σχετικά με τα ατομικά δικαιώματα όταν αμφισβητούνται ισχυρισμοί για συστημικό ρατσισμό. Το κατηγορητήριο της 6ης Ιανουαρίου είναι μέρος ενός ολοκληρωτικού προγράμματος που απορρίπτει την ιδέα της πολιτικής διαφωνίας και τη σημασία της συζήτησης στην αγορά ιδεών του συστήματός μας.
Αυτό το κατηγορητήριο δεν αποτελεί απλώς απειλή για έναν πρώην πρόεδρο, αλλά για τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων.
Εάν το κατηγορητήριο του Smith της 6ης Ιανουαρίου πετύχει, η ελευθερία θα πεθάνει και κάθε διαφωνία θα καταστεί παράνομη. Η διαφωνία με τους αριστερούς δεν θα οδηγεί πλέον απλώς σε απώλεια εργασίας ή σε καβγάδες στα social media, αλλά σε συλλήψεις, δίκες και ποινές φυλάκισης. Αυτό που διακυβεύεται εδώ είναι αν η Αμερική θα επιβιώσει.

www.bankingnews.gr