Η φορολογία στην Ευρώπη παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο για το κεφάλαιο (27,8%) και την εργασία (21%), δύο βασικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των εταιρειών
Τα οικονομικά μεγέθη της ευρωζώνης δείχνουν τον κίνδυνο στασιμοπληθωρισμού και ο βραχυπρόθεσμος αντίκτυπος είναι σαφής στη Γερμανία και τη Γαλλία, αλλά επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες.
Γιατί η ανάπτυξη της ευρωζώνης έχει καθυστερήσει όμως σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες τα τελευταία χρόνια;
Τα τεράστια πακέτα τόνωσης, συμπεριλαμβανομένου του Σχεδίου Ανάπτυξης και Εργασίας 2009, του Σχεδίου Junker, της Νέας Πράσινης Συμφωνίας και της Επόμενης Γενιάς, αποδεικνύουν ότι ο κεντρικός σχεδιασμός προσφέρει μόνο κακή ανάπτυξη, αυξημένο χρέος και τώρα υψηλό πληθωρισμό, τονίζει σε ανάλυσή του ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Τα τελευταία στοιχεία της ΕΚΤ δείχνουν ότι τα νομισματικά μεγέθη αρχίζουν να μετριάζονται, αλλά ο πληθωρισμός παραμένει υψηλός και, με βάση την τελευταία ανακοίνωση του, αυξάνεται.
Οι συναινετικές εκτιμήσεις για την αύξηση του ΑΕΠ το 2023 ανέρχονται στο 0,6% με πληθωρισμό πάνω από 5%, σύμφωνα με το Bloomberg, και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο δομικός πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι τρεις φορές υψηλότερος από τον στόχο της σταθερότητας των τιμών.
Το ξεκάθαρο μήνυμα της ΕΚΤ
Τα μηνύματα της Lagarde για τον πληθωρισμό φαίνονται ξεκάθαρα, αλλά ο στόχος της ΕΚΤ πρέπει να επιτευχθεί.
Οι αυξήσεις επιτοκίων ήρθαν για να μείνουν, αν και η αγορά εκτιμά ότι η ΕΚΤ θα αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια μέχρι το 2024.
Το πρόβλημα είναι ότι η ευρωζώνη ποντάρει μόνο σε αυξήσεις επιτοκίων για να μετριάσει τον πληθωρισμό, ενώ οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να ξοδεύουν δισεκατομμύρια ευρώ - με βάση το Ταμείο Ανάκαμψης και τα ελλείμματα που σημαίνουν περισσότερο πληθωρισμό ή φόρους στο μέλλον.
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η πίστωση στην ευρωζώνη μειώνεται μαζί με τα νομισματικά μεγέθη.
Όλο το βάρος της νομισματικής ομαλοποίησης πέφτει στον παραγωγικό τομέα, τις οικογένειες και τις επιχειρήσεις, ενώ πολλές κυβερνήσεις συνεχίζουν να αυξάνουν τις ελλειμματικές δαπάνες.
Τα στοιχεία για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη είναι πολύ φτωχά, αλλά είναι ακόμη χειρότερα αν λάβουμε υπόψη ότι η πρόοδος της Ιρλανδίας, όπως δείχνει η Eurostat, εξηγεί σχεδόν εξ ολοκλήρου την πιο πρόσφατη ανοδική αναθεώρηση.
Τι κάνει η ευρωζώνη;
Αντί να δίνει κίνητρα για το μοντέλο της οικονομικής ελευθερίας, επιδοτεί τις παρεμβάσεις.
Η οικονομία αναμένεται να αναπτυχθεί ήπια το 2023, μαστιζόμενη από υψηλό πληθωρισμό, αύξηση των επιτοκίων και χαμηλότερες εξαγωγές.
Τα κεφάλαια της "Επόμενης Γενιάς" δεν έχουν οριακό ή πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Η αδύναμη κατάσταση των δεικτών μεταποίησης και υπηρεσιών επιβεβαιώνει αυτόν τον φόβο.
Οι PMI δείχνουν μια εκτεταμένη αρνητική τάση σε νέες παραγγελίες και επενδύσεις.
Τα επιτόκια δεν αρκούν όταν ο ισολογισμός της ΕΚΤ είναι 52% του ΑΕΠ.
Ο εναρμονισμένος πληθωρισμός υποχώρησε στο 5,3% τον Ιούλιο από 5,5% τον Ιούνιο, λόγω της επίδρασης της βάσης και της πτώσης των τιμών των εμπορευμάτων.
Ωστόσο, τα εμπορεύματα ανακάμπτουν από τον Μάιο, όταν η αγορά άρχισε να προεξοφλεί το τέλος των αυξήσεων επιτοκίων.
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι τα στοιχεία για τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό στην ευρωζώνη αυξάνονται.
Η ΕΚΤ αύξησε το επιτόκιο αναφοράς της στο 4,25%, μια σωρευτική αύξηση από τον Ιούλιο του 2022 κατά 425 μονάδες βάσης.
Η γενική εκτίμηση είναι ότι θα τελειώσει το 2023 στο 4,43% και το 2024 στο 3,68%, αλλά χωρίς να τελειώσει η μάχη με τον πληθωρισμό.
Ζοφερές οι προοπτικές
Παρά τα τρισεκατομμύρια σε κεντρικά σχέδια για το έλλειμμα και την ανάπτυξη, η ευρωζώνη αντιμετωπίζει ένα περιβάλλον κακής ανάπτυξης και υψηλού πληθωρισμού με ισχυρούς αντίθετους ανέμους, που οδηγούνται από την αύξηση του ενεργειακού κόστους και την υστέρηση που μπορεί να προκαλέσει η αύξηση των επιτοκίων, καθώς οι αυξήσεις των επιτοκίων δεν δείχνουν πλήρως επιπτώσεις στην οικονομία μέχρι 12–18 μήνες μετά την ολοκλήρωσή τους, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΚΤ.
Θα θυμόμαστε επίσης τα τεχνολογικά προβλήματα της ΕΕ.
Ενώ οι ΗΠΑ και η Κίνα πρωτοστατούν στις παγκόσμιες τεχνολογικές προόδους, φαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υστερεί στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις, αλλά κυρίως σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας και εταιρείες τεχνολογίας.
Η ΕΕ δεν έχει τεχνολογικούς γίγαντες που να μπορούν να αμφισβητήσουν τους παγκόσμιους ηγέτες και ένας από τους παράγοντες που ανησυχεί περισσότερο είναι το πολύ υψηλό επίπεδο φορολογίας.
Λειτουργεί ενάντια στις ευκαιρίες δημιουργίας τεχνολογικών κολοσσών παγκόσμιας κλάσης.
Σύμφωνα με την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η φορολογία στην Ευρώπη παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο για το κεφάλαιο (27,8%) και την εργασία (21%), δύο βασικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των εταιρειών τεχνολογίας.
Τέτοια υψηλή φορολογία θέτει σε κίνδυνο την καινοτομία, την προσέλκυση επενδύσεων και τη βελτίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου.
Όπως ακριβώς έκαναν και με την Ελλάδα κατά τα χρόνια των μνημονίων.
Εάν υπάρχει ένα μάθημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον υπόλοιπο κόσμο, είναι ότι ο μαζικός κεντρικός σχεδιασμός δεν προσφέρει ανάπτυξη και ότι οι κυβερνήσεις δεν ηγούνται της οικονομικής ανάπτυξης και καινοτομίας.
Η ευρωζώνη θα ωφεληθεί από μια προσέγγιση της οικονομίας από την πλευρά της προσφοράς, από τη βάση προς την κορυφή.
Δυστυχώς, διπλασιάζει τον κεντρικό σχεδιασμό, καταλήγει ο Daniel Lacalle.
www.bankingnews.gr
Γιατί η ανάπτυξη της ευρωζώνης έχει καθυστερήσει όμως σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες τα τελευταία χρόνια;
Τα τεράστια πακέτα τόνωσης, συμπεριλαμβανομένου του Σχεδίου Ανάπτυξης και Εργασίας 2009, του Σχεδίου Junker, της Νέας Πράσινης Συμφωνίας και της Επόμενης Γενιάς, αποδεικνύουν ότι ο κεντρικός σχεδιασμός προσφέρει μόνο κακή ανάπτυξη, αυξημένο χρέος και τώρα υψηλό πληθωρισμό, τονίζει σε ανάλυσή του ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Τα τελευταία στοιχεία της ΕΚΤ δείχνουν ότι τα νομισματικά μεγέθη αρχίζουν να μετριάζονται, αλλά ο πληθωρισμός παραμένει υψηλός και, με βάση την τελευταία ανακοίνωση του, αυξάνεται.
Οι συναινετικές εκτιμήσεις για την αύξηση του ΑΕΠ το 2023 ανέρχονται στο 0,6% με πληθωρισμό πάνω από 5%, σύμφωνα με το Bloomberg, και είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο δομικός πληθωρισμός εξακολουθεί να είναι τρεις φορές υψηλότερος από τον στόχο της σταθερότητας των τιμών.
Το ξεκάθαρο μήνυμα της ΕΚΤ
Τα μηνύματα της Lagarde για τον πληθωρισμό φαίνονται ξεκάθαρα, αλλά ο στόχος της ΕΚΤ πρέπει να επιτευχθεί.
Οι αυξήσεις επιτοκίων ήρθαν για να μείνουν, αν και η αγορά εκτιμά ότι η ΕΚΤ θα αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια μέχρι το 2024.
Το πρόβλημα είναι ότι η ευρωζώνη ποντάρει μόνο σε αυξήσεις επιτοκίων για να μετριάσει τον πληθωρισμό, ενώ οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να ξοδεύουν δισεκατομμύρια ευρώ - με βάση το Ταμείο Ανάκαμψης και τα ελλείμματα που σημαίνουν περισσότερο πληθωρισμό ή φόρους στο μέλλον.
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η πίστωση στην ευρωζώνη μειώνεται μαζί με τα νομισματικά μεγέθη.
Όλο το βάρος της νομισματικής ομαλοποίησης πέφτει στον παραγωγικό τομέα, τις οικογένειες και τις επιχειρήσεις, ενώ πολλές κυβερνήσεις συνεχίζουν να αυξάνουν τις ελλειμματικές δαπάνες.
Τα στοιχεία για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη είναι πολύ φτωχά, αλλά είναι ακόμη χειρότερα αν λάβουμε υπόψη ότι η πρόοδος της Ιρλανδίας, όπως δείχνει η Eurostat, εξηγεί σχεδόν εξ ολοκλήρου την πιο πρόσφατη ανοδική αναθεώρηση.
Τι κάνει η ευρωζώνη;
Αντί να δίνει κίνητρα για το μοντέλο της οικονομικής ελευθερίας, επιδοτεί τις παρεμβάσεις.
Η οικονομία αναμένεται να αναπτυχθεί ήπια το 2023, μαστιζόμενη από υψηλό πληθωρισμό, αύξηση των επιτοκίων και χαμηλότερες εξαγωγές.
Τα κεφάλαια της "Επόμενης Γενιάς" δεν έχουν οριακό ή πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Η αδύναμη κατάσταση των δεικτών μεταποίησης και υπηρεσιών επιβεβαιώνει αυτόν τον φόβο.
Οι PMI δείχνουν μια εκτεταμένη αρνητική τάση σε νέες παραγγελίες και επενδύσεις.
Τα επιτόκια δεν αρκούν όταν ο ισολογισμός της ΕΚΤ είναι 52% του ΑΕΠ.
Ο εναρμονισμένος πληθωρισμός υποχώρησε στο 5,3% τον Ιούλιο από 5,5% τον Ιούνιο, λόγω της επίδρασης της βάσης και της πτώσης των τιμών των εμπορευμάτων.
Ωστόσο, τα εμπορεύματα ανακάμπτουν από τον Μάιο, όταν η αγορά άρχισε να προεξοφλεί το τέλος των αυξήσεων επιτοκίων.
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι τα στοιχεία για τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό στην ευρωζώνη αυξάνονται.
Η ΕΚΤ αύξησε το επιτόκιο αναφοράς της στο 4,25%, μια σωρευτική αύξηση από τον Ιούλιο του 2022 κατά 425 μονάδες βάσης.
Η γενική εκτίμηση είναι ότι θα τελειώσει το 2023 στο 4,43% και το 2024 στο 3,68%, αλλά χωρίς να τελειώσει η μάχη με τον πληθωρισμό.
Ζοφερές οι προοπτικές
Παρά τα τρισεκατομμύρια σε κεντρικά σχέδια για το έλλειμμα και την ανάπτυξη, η ευρωζώνη αντιμετωπίζει ένα περιβάλλον κακής ανάπτυξης και υψηλού πληθωρισμού με ισχυρούς αντίθετους ανέμους, που οδηγούνται από την αύξηση του ενεργειακού κόστους και την υστέρηση που μπορεί να προκαλέσει η αύξηση των επιτοκίων, καθώς οι αυξήσεις των επιτοκίων δεν δείχνουν πλήρως επιπτώσεις στην οικονομία μέχρι 12–18 μήνες μετά την ολοκλήρωσή τους, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΚΤ.
Θα θυμόμαστε επίσης τα τεχνολογικά προβλήματα της ΕΕ.
Ενώ οι ΗΠΑ και η Κίνα πρωτοστατούν στις παγκόσμιες τεχνολογικές προόδους, φαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υστερεί στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις, αλλά κυρίως σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας και εταιρείες τεχνολογίας.
Η ΕΕ δεν έχει τεχνολογικούς γίγαντες που να μπορούν να αμφισβητήσουν τους παγκόσμιους ηγέτες και ένας από τους παράγοντες που ανησυχεί περισσότερο είναι το πολύ υψηλό επίπεδο φορολογίας.
Λειτουργεί ενάντια στις ευκαιρίες δημιουργίας τεχνολογικών κολοσσών παγκόσμιας κλάσης.
Σύμφωνα με την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η φορολογία στην Ευρώπη παραμένει σε πολύ υψηλό επίπεδο για το κεφάλαιο (27,8%) και την εργασία (21%), δύο βασικούς παράγοντες για την ανάπτυξη των εταιρειών τεχνολογίας.
Τέτοια υψηλή φορολογία θέτει σε κίνδυνο την καινοτομία, την προσέλκυση επενδύσεων και τη βελτίωση του ανθρώπινου κεφαλαίου.
Όπως ακριβώς έκαναν και με την Ελλάδα κατά τα χρόνια των μνημονίων.
Εάν υπάρχει ένα μάθημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον υπόλοιπο κόσμο, είναι ότι ο μαζικός κεντρικός σχεδιασμός δεν προσφέρει ανάπτυξη και ότι οι κυβερνήσεις δεν ηγούνται της οικονομικής ανάπτυξης και καινοτομίας.
Η ευρωζώνη θα ωφεληθεί από μια προσέγγιση της οικονομίας από την πλευρά της προσφοράς, από τη βάση προς την κορυφή.
Δυστυχώς, διπλασιάζει τον κεντρικό σχεδιασμό, καταλήγει ο Daniel Lacalle.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών