Έχει κλείσει η Δύση όλες τις εξόδους του «Project Ukraine»;
Πολλοί αναλυτές και σχολιαστές κάνουν εικασίες για το πώς οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα βρουν τον δρόμο τους προς την τελική μάχη στη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Ορισμένοι επικεντρώνονται, για ανθρωπιστικούς ή πραγματιστικούς λόγους, σε μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.
Παρόλο που θεωρητικά η Ουκρανία θα συμμετείχε σε μια τέτοια συμφωνία, καθώς εξαρτάται πλέον πλήρως από τα δυτικά όπλα και τη χρηματοδότηση, δεν υπάρχει κανένας ισχυρισμός ποιος πραγματικά θα οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις.
Όταν μάλιστα, διάφορες ομάδες στην πλευρά των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ξοδεύουν τεράστιο χρόνο διαφωνώντας μεταξύ τους για το πώς θα βγουν από τη σύγκρουση με τη Ρωσία, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση με αυτήν, ούτε καν οποιαδήποτε πραγματική εξέταση των δηλώσεων από Ρώσους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων σχεδίων συνθηκών που παρουσιάστηκαν τον Δεκέμβριο του 2021 και στις ματαιωμένες ειρηνευτικές συνομιλίες στο Marcy του 2022.
Για πολλούς στο ΝΑΤΟ, η ειρήνη φαίνεται να ισοδυναμεί με Εκεχειρία... η οποία με μαγικό τρόπο θα τρέψει σε φυγή τη Ρωσία...
Αδύνατος ο τερματισμός του πολέμου
Μετά από πάνω από 1μιση χρόνο από την έναρξη του πολέμου, η Δύση έχει ουσιαστικά θέσει τις συνθήκες της που καθιστούν αδύνατο τον τερματισμό του πολέμου... άλλωστε, δεν υπάρχουν και οι ηγέτες σε μεγάλες κυβερνήσεις που να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις.
Η Δύση θέλει να έχει έναν πόλεμο του Schrodinger: να προσποιείται ότι η εμπλοκή της στη σύγκρουση, όταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρα συμπόλεμοι.
Την ίδια ώρα, κορυφαία προτεραιότητα για τη Ρωσία είναι να πείσει την Ουκρανία να δεσμευτεί για ουδετερότητα ή να κρατηθεί μακριά από το ΝΑΤΟ, ενώ η θέση των ΗΠΑ είναι ότι κανείς εκτός του ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο για το ποιος μπορεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Και για την Ουκρανία, ή τουλάχιστον τους Banderites (φατρία της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών), ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
Μόλις "εξατμιστούν" σε μεγάλο βαθμό τα χρήματα και το υλικό των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, οι σημερινοί ηγέτες της Ουκρανίας θα βρίσκονται στο έλεος της ρωσικής κυβέρνησης, με την προσωπική τους δύναμη και τις προοπτικές πολύ μειωμένες.
Λίγοι μπορεί να επιβιώσουν και ακόμη και να ευημερήσουν, αλλά ως ομάδα, θα υποστούν μια πολύ μεγάλη κατάπτωση.
Και όπως σημειώθηκε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξακολουθούν να προσπαθούν να κλιμακώσουν… ή στην καλύτερη περίπτωση, να επιβληθούν επειδή τα προηγούμενα μέτρα όπως η μεγάλη αντεπίθεση της Ουκρανίας έχουν αποτύχει.
Και χειρότερα, οι δυτικοί ειδικοί παραδέχονται ότι η Ρωσία έχει βελτιώσει τις τακτικές και τα όπλα της κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Έτσι, οι ΗΠΑ, που νωρίτερα απέρριψαν F-16 για την Ουκρανία τώρα θα τα στείλουν.
Το ABC ανέφερε ότι οι ΗΠΑ είναι πλέον πιθανό να στείλουν πυραύλους ATACMS, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερο βεληνεκές από το HIMARS.
Ο εγκλωβισμός της Δύσης
Για τη Ρωσία, ο πόλεμος είναι υπαρξιακός.
Πάρα πολλοί δυτικοί αξιωματούχοι έχουν ορκιστεί για τη νίκη καθώς η Ρωσία χτυπιέται τόσο πολύ μέχρι και τη διάλυση της.
Η ρωσική γνώμη έχει ενισχυθεί λόγω αυτών των δηλώσεων, μαζί με τις προσπάθειες της Δύσης όχι μόνο να υποστηρίξουν τον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και να ακυρώσουν Ρώσους αθλητές, ερμηνευτές, ακόμη και τον πολιτισμό της, και να συνεχίσουν τα πυραυλικά πλήγματα της Ουκρανίας στην πόλη Ντόνετσκ.
Τουλάχιστον προς το παρόν, ο συνδυασμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ενεργεί σαν ο πόλεμος να είναι υπαρξιακός, παρόλο που δεν υπάρχει ούτε μια απόδειξη ότι η Ρωσία έχει συμφέρον να αποκτήσει εδάφη σε χώρες του ΝΑΤΟ.
Ο εγκλωβισμός της Δύσης φαίνεται στους χειρισμούς της Γερμανίας, η οποία επέτρεψε να... αποβιομηχανοποιηθεί λόγω έλειψης ενέργειας, ενώ δεν απάντησε καν στην επίθεση στο Nord Stream, την οποία ο γερμανικός Τύπος αναφέρει ανοιχτά ότι ήταν έργο της συμμάχου της Ουκρανίας.
Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν το βάθος της δέσμευσης.
Όσον αφορά τη στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία, ο Putin απέρριψε τις προσπάθειες των αυτονομιστών του Ντονμπάς να ενταχθούν στη Ρωσία πριν από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση και προχώρησε στην προσάρτηση των τεσσάρων περιφερειών που η Ρωσία είχε εν μέρει καταλάβει μόνο μετά τις ντροπιαστικές αποχωρήσεις από Χερσώνα και Χάρκοβο πέρυσι.
Αυτό άφησε τους αμάχους που είχαν βοηθήσει τους Ρώσους εκτεθειμένους σε αντίποινα, και άλλους σε περιοχές όπου η Ρωσία είχε πάρει έδαφος να ανησυχούν για τη δέσμευση της Ρωσίας.
Αλλά τώρα που το αίσθημα στη Ρωσία έχει σκληρύνει και η Δύση δεν υποχωρεί, η Ρωσία φαίνεται προορισμένη να κατακτήσει περισσότερο την Ουκρανία.
Και το τι συμβαίνει στη συνέχεια στη Δυτική Ουκρανία είναι ένα πολύ ανοιχτό ερώτημα.
Απειλείται το ΝΑΤΟ;
Ωστόσο, η θέση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ότι το ΝΑΤΟ θα έχει πάντα μια πολιτική ανοιχτών θυρών μπορεί να καταλήξει να είναι υπαρξιακή.
Εάν οι ΗΠΑ ξεπερνούσαν τον εαυτό τους, θα μπορούσαν να συμφωνήσουν να σταματήσουν την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά εκεί που είναι τώρα (όχι ότι η Ρωσία θα το πίστευε απαραίτητα αυτό) κάτι που θα μπορούσε να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να συνεχίσει να υπάρχει μόνο λίγο.
Αντίθετα, το ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα διπλασιάζεται, για παράδειγμα μέσω του συμβιβασμού που έκανε ο Jens Stoltenberg.
Κάτι τέτοιο μόνο επιβεβαιώνει περαιτέρω την ιδέα ότι η Δύση δεν ενδιαφέρεται να εξετάσει τις ανάγκες ασφαλείας της Ρωσίας.
Και η Ρωσία δεν μπορεί να αγνοήσει τη θέση του Anthony Blinken όταν ο επικεφαλής των Κοινών Αρχηγών Mark Milley είχε το θάρρος το περασμένο φθινόπωρο να προτείνει στην Ουκρανία να διαπραγματευτεί αφού είχε ανακαταλάβει κάποιο έδαφος για να βελτιώσει τη διαπραγματευτική της θέση.
Ο Milley αναγκάστηκε να αναφερθεί στις διαπραγματεύσεις εκείνη την εποχή.
Ο Blinken δέσμευσε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να συνεχίσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία για να επανεξετάσουν τον πόλεμο αργότερα.
Βασικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του στην Washington Post:
Ο υπουργός Εξωτερικών Anthony Blinken περιέγραψε τη στρατηγική του για το τελικό παιχνίδι της Ουκρανίας και τη μεταπολεμική αποτροπή.
Υπογράμμισε επίσης την αποφασιστικότητα του Προέδρου Biden να αποφύγει την άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία, ακόμη και όταν τα όπλα των ΗΠΑ βοηθούν στη άμυνα της εισβολής του Putin.
«Ο Biden ήταν πάντα εμφατικός ότι μία από τις απαιτήσεις του στην Ουκρανία είναι να μην υπάρξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος», είπε ο Blinken.
Η κολοσσιαία αποτυχία της Ρωσίας να επιτύχει τους στρατιωτικούς της στόχους, πιστεύει ο Blinken, θα πρέπει τώρα να ωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους να αρχίσουν να σκέφτονται τη μορφή της μεταπολεμικής Ουκρανίας — και πώς να δημιουργήσουν μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη που να υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να της επιτρέψει να αποτρέψει και, εάν είναι απαραίτητο, να αμυνθεί από οποιαδήποτε μελλοντική επιθετικότητα.
Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν πρέπει να μπορεί να ξεκουραστεί, να ανασυνταχθεί και να ξαναεπιτεθεί.
Το πλαίσιο αποτροπής του Blinken είναι κάπως διαφορετικό από τις περσινές συζητήσεις με το Κίεβο σχετικά με εγγυήσεις ασφαλείας παρόμοιες με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.
Αντί για μια τέτοια επίσημη υπόσχεση συνθήκης, ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι το κλειδί είναι να δοθούν στην Ουκρανία τα εργαλεία που χρειάζεται για να αμυνθεί.
Η ασφάλεια θα διασφαλιστεί από ισχυρά οπλικά συστήματα —ιδιαίτερα θωράκιση και αεράμυνα— μαζί με μια ισχυρή, μη διεφθαρμένη οικονομία και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η τρέχουσα πίεση του Πενταγώνου για την παροχή όπλων και εκπαίδευσης στο Κίεβο για πόλεμο ελιγμών αντανακλά αυτόν τον μακροπρόθεσμο στόχο της αποτροπής.
«Η σημασία των όπλων ελιγμών δεν είναι απλώς να δώσουν στην Ουκρανία δύναμη τώρα για να ανακτήσει εδάφη, αλλά ως αποτρεπτικό μέσο έναντι μελλοντικών ρωσικών επιθέσεων», εξήγησε ένας αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
«Ο ελιγμός είναι το μέλλον».
Δεδομένου ότι η σημερινή κυβέρνηση της Ουκρανίας συνεχίζει να επιμένει ότι πρέπει να ανακαταλάβει όλη την Ουκρανία πριν από το 2014, είναι σαφές ότι οποιοσδήποτε επανεξοπλισμός της Ουκρανίας από τη Δύση θα οδηγούσε σε νέες εχθροπραξίες…και όχι υποκινούμενες από τη Ρωσία.
Ωστόσο, στην ουσία, η Post μας λέει επίσης γιατί το Project Ukraine είναι καταδικασμένο.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν προσαρμοστεί στο νέο πρότυπο ISR που η Ρωσία τελειοποιεί κάθε μέρα.
Όπως έχουν επισημάνει διάφοροι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, ο πόλεμος ελιγμών (ο οποίος μεταξύ άλλων εξαρτάται από τη συγκέντρωση δυνάμεων για διάτρηση των εχθρικών γραμμών) δεν είναι πλέον δυνατός με μια ομότιμη δύναμη.
Πόλεμος δύο μετώπων
Πρέπει να ληφθεί υπόψη τι υπονοεί επίσης η θέση του Blinken: οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι μπορούν να εκτελέσουν αυτό που ισοδυναμεί με πόλεμο δύο μετώπων.
Ο Blinken θεωρεί ότι η Ρωσία με κάποιο τρόπο χάνει στην Ουκρανία, ώστε να επιτρέψει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να την επανεξοπλίσουν με τον χρόνο τους, ώστε να πιέσουν τη Ρωσία περαιτέρω στον πόλεμο.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ είναι επίσης αποφασισμένες να κάνουν κάτι στον επίσημο εχθρό την Κίνα.
Εφόσον οι οικονομικές κυρώσεις λειτουργούν τόσο καλά κατά της Κίνας όσο και κατά της Ρωσίας, τι έχουν αφήσει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στον Ειρηνικό εκτός από τη στρατιωτική κλιμάκωση;
Έτσι, εκτός και αν οι ΗΠΑ υποχωρήσουν, η Ρωσία δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει στον πόλεμο έως ότου η Ουκρανία υποχωρήσει ή η Ρωσία έχει επισπεύσει με άλλο τρόπο την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο.
Η Ρωσία πρέπει να καταλάβει την Ουκρανία, είτε πολιτικά είτε πρακτικά.
Αυτό το αποτέλεσμα γίνεται ακόμη πιο σημαντικό εάν οι ΗΠΑ στείλουν το ATACMS.
Η Ρωσία θα χρειαστεί μια ακόμη ευρύτερη ουδέτερη ζώνη (300 χλμ έναντι 77 χλμ για τα HIMARS που είχαν σταλεί προηγουμένως) για να αποτρέψει τη χρήση τους ενάντια στο ρωσικό έδαφος.
Ωστόσο, μια αναμφισβήτητη απώλεια της Ουκρανίας, άσχετα με το πόσο το καλύπτουν οι εκπρόσωποι Τύπου των ΗΠΑ και της ΕΕ, θα επηρεάσει τα μικρότερα μέλη του ΝΑΤΟ, τα οποία θα αμφιβάλλουν ότι μπορούν να βασιστούν στο ΝΑΤΟ να έρθουν να τους σώσουν.
Το ΝΑΤΟ μπορεί ακόμα να είναι κατάλληλο για τον σκοπό της ως αμυντική συμμαχία.
Ωστόσο, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ και τα μέλη του ΝΑΤΟ δημιούργησαν ένα ολόκληρο χάος και δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να αμβλύνουν τις ρωσικές επιχειρήσεις, σημαίνει ότι υπάρχει καλός λόγος να αμφιβάλλουμε για το πόσο καλά θα άντεχε η ασπίδα του ΝΑΤΟ εάν δοκιμαστεί.
Η Ρωσία ήθελε να πλήξει την Ουκρανία και έχει αυτό το αποτέλεσμα.
Και η Ρωσία μπορεί και θα αυξήσει την ένταση όταν βολεύει την ίδια.
Θα νόμιζε κανείς, δεδομένης τόσο της αποδυνάμωσης της θέσης της Ουκρανίας όσο και της προφανούς ανάγκης να μην υποστεί η κυβέρνηση Biden μια ορατή ήττα στην Ουκρανία, ο βέλτιστος χρόνος θα ήταν μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου 2024.
Ωστόσο, αυτό μπορεί να μην χρειαστεί ακόμη η μορφή των επιθέσεων με τα μεγάλα βέλη που ελπίζουμε πολύ ανυπόμονα, εκτός εάν ο στρατός της Ουκρανίας υποβαθμιστεί σοβαρά.
Αλλά η άλλη πλευρά είναι όταν η Ρωσία τελικά σπάσει την τελευταία γραμμή άμυνας της Ουκρανίας στο Ντονμπάς, δεν υπάρχουν πολλά για τις αμυντικές θέσεις δυτικά του Λούγκανσκ μέχρι τον Δνείπερο.
Με άλλα λόγια, ο δρόμος για το τέλος του παιχνιδιού είναι η αλλαγή καθεστώτος.
Και τα αδύναμα καθεστώτα βρίσκονται όλα στη Δύση.
www.bankingnews.gr
Ορισμένοι επικεντρώνονται, για ανθρωπιστικούς ή πραγματιστικούς λόγους, σε μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.
Παρόλο που θεωρητικά η Ουκρανία θα συμμετείχε σε μια τέτοια συμφωνία, καθώς εξαρτάται πλέον πλήρως από τα δυτικά όπλα και τη χρηματοδότηση, δεν υπάρχει κανένας ισχυρισμός ποιος πραγματικά θα οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις.
Όταν μάλιστα, διάφορες ομάδες στην πλευρά των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ξοδεύουν τεράστιο χρόνο διαφωνώντας μεταξύ τους για το πώς θα βγουν από τη σύγκρουση με τη Ρωσία, χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση με αυτήν, ούτε καν οποιαδήποτε πραγματική εξέταση των δηλώσεων από Ρώσους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων σχεδίων συνθηκών που παρουσιάστηκαν τον Δεκέμβριο του 2021 και στις ματαιωμένες ειρηνευτικές συνομιλίες στο Marcy του 2022.
Για πολλούς στο ΝΑΤΟ, η ειρήνη φαίνεται να ισοδυναμεί με Εκεχειρία... η οποία με μαγικό τρόπο θα τρέψει σε φυγή τη Ρωσία...
Αδύνατος ο τερματισμός του πολέμου
Μετά από πάνω από 1μιση χρόνο από την έναρξη του πολέμου, η Δύση έχει ουσιαστικά θέσει τις συνθήκες της που καθιστούν αδύνατο τον τερματισμό του πολέμου... άλλωστε, δεν υπάρχουν και οι ηγέτες σε μεγάλες κυβερνήσεις που να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις.
Η Δύση θέλει να έχει έναν πόλεμο του Schrodinger: να προσποιείται ότι η εμπλοκή της στη σύγκρουση, όταν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι ξεκάθαρα συμπόλεμοι.
Την ίδια ώρα, κορυφαία προτεραιότητα για τη Ρωσία είναι να πείσει την Ουκρανία να δεσμευτεί για ουδετερότητα ή να κρατηθεί μακριά από το ΝΑΤΟ, ενώ η θέση των ΗΠΑ είναι ότι κανείς εκτός του ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο για το ποιος μπορεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Και για την Ουκρανία, ή τουλάχιστον τους Banderites (φατρία της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών), ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
Μόλις "εξατμιστούν" σε μεγάλο βαθμό τα χρήματα και το υλικό των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, οι σημερινοί ηγέτες της Ουκρανίας θα βρίσκονται στο έλεος της ρωσικής κυβέρνησης, με την προσωπική τους δύναμη και τις προοπτικές πολύ μειωμένες.
Λίγοι μπορεί να επιβιώσουν και ακόμη και να ευημερήσουν, αλλά ως ομάδα, θα υποστούν μια πολύ μεγάλη κατάπτωση.
Και όπως σημειώθηκε, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξακολουθούν να προσπαθούν να κλιμακώσουν… ή στην καλύτερη περίπτωση, να επιβληθούν επειδή τα προηγούμενα μέτρα όπως η μεγάλη αντεπίθεση της Ουκρανίας έχουν αποτύχει.
Και χειρότερα, οι δυτικοί ειδικοί παραδέχονται ότι η Ρωσία έχει βελτιώσει τις τακτικές και τα όπλα της κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Έτσι, οι ΗΠΑ, που νωρίτερα απέρριψαν F-16 για την Ουκρανία τώρα θα τα στείλουν.
Το ABC ανέφερε ότι οι ΗΠΑ είναι πλέον πιθανό να στείλουν πυραύλους ATACMS, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερο βεληνεκές από το HIMARS.
Ο εγκλωβισμός της Δύσης
Για τη Ρωσία, ο πόλεμος είναι υπαρξιακός.
Πάρα πολλοί δυτικοί αξιωματούχοι έχουν ορκιστεί για τη νίκη καθώς η Ρωσία χτυπιέται τόσο πολύ μέχρι και τη διάλυση της.
Η ρωσική γνώμη έχει ενισχυθεί λόγω αυτών των δηλώσεων, μαζί με τις προσπάθειες της Δύσης όχι μόνο να υποστηρίξουν τον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και να ακυρώσουν Ρώσους αθλητές, ερμηνευτές, ακόμη και τον πολιτισμό της, και να συνεχίσουν τα πυραυλικά πλήγματα της Ουκρανίας στην πόλη Ντόνετσκ.
Τουλάχιστον προς το παρόν, ο συνδυασμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ενεργεί σαν ο πόλεμος να είναι υπαρξιακός, παρόλο που δεν υπάρχει ούτε μια απόδειξη ότι η Ρωσία έχει συμφέρον να αποκτήσει εδάφη σε χώρες του ΝΑΤΟ.
Ο εγκλωβισμός της Δύσης φαίνεται στους χειρισμούς της Γερμανίας, η οποία επέτρεψε να... αποβιομηχανοποιηθεί λόγω έλειψης ενέργειας, ενώ δεν απάντησε καν στην επίθεση στο Nord Stream, την οποία ο γερμανικός Τύπος αναφέρει ανοιχτά ότι ήταν έργο της συμμάχου της Ουκρανίας.
Αυτές οι συμπεριφορές δείχνουν το βάθος της δέσμευσης.
Όσον αφορά τη στάση της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία, ο Putin απέρριψε τις προσπάθειες των αυτονομιστών του Ντονμπάς να ενταχθούν στη Ρωσία πριν από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση και προχώρησε στην προσάρτηση των τεσσάρων περιφερειών που η Ρωσία είχε εν μέρει καταλάβει μόνο μετά τις ντροπιαστικές αποχωρήσεις από Χερσώνα και Χάρκοβο πέρυσι.
Αυτό άφησε τους αμάχους που είχαν βοηθήσει τους Ρώσους εκτεθειμένους σε αντίποινα, και άλλους σε περιοχές όπου η Ρωσία είχε πάρει έδαφος να ανησυχούν για τη δέσμευση της Ρωσίας.
Αλλά τώρα που το αίσθημα στη Ρωσία έχει σκληρύνει και η Δύση δεν υποχωρεί, η Ρωσία φαίνεται προορισμένη να κατακτήσει περισσότερο την Ουκρανία.
Και το τι συμβαίνει στη συνέχεια στη Δυτική Ουκρανία είναι ένα πολύ ανοιχτό ερώτημα.
Απειλείται το ΝΑΤΟ;
Ωστόσο, η θέση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ότι το ΝΑΤΟ θα έχει πάντα μια πολιτική ανοιχτών θυρών μπορεί να καταλήξει να είναι υπαρξιακή.
Εάν οι ΗΠΑ ξεπερνούσαν τον εαυτό τους, θα μπορούσαν να συμφωνήσουν να σταματήσουν την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά εκεί που είναι τώρα (όχι ότι η Ρωσία θα το πίστευε απαραίτητα αυτό) κάτι που θα μπορούσε να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να συνεχίσει να υπάρχει μόνο λίγο.
Αντίθετα, το ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα διπλασιάζεται, για παράδειγμα μέσω του συμβιβασμού που έκανε ο Jens Stoltenberg.
Κάτι τέτοιο μόνο επιβεβαιώνει περαιτέρω την ιδέα ότι η Δύση δεν ενδιαφέρεται να εξετάσει τις ανάγκες ασφαλείας της Ρωσίας.
Και η Ρωσία δεν μπορεί να αγνοήσει τη θέση του Anthony Blinken όταν ο επικεφαλής των Κοινών Αρχηγών Mark Milley είχε το θάρρος το περασμένο φθινόπωρο να προτείνει στην Ουκρανία να διαπραγματευτεί αφού είχε ανακαταλάβει κάποιο έδαφος για να βελτιώσει τη διαπραγματευτική της θέση.
Ο Milley αναγκάστηκε να αναφερθεί στις διαπραγματεύσεις εκείνη την εποχή.
Ο Blinken δέσμευσε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να συνεχίσουν να εξοπλίζουν την Ουκρανία για να επανεξετάσουν τον πόλεμο αργότερα.
Βασικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του στην Washington Post:
Ο υπουργός Εξωτερικών Anthony Blinken περιέγραψε τη στρατηγική του για το τελικό παιχνίδι της Ουκρανίας και τη μεταπολεμική αποτροπή.
Υπογράμμισε επίσης την αποφασιστικότητα του Προέδρου Biden να αποφύγει την άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία, ακόμη και όταν τα όπλα των ΗΠΑ βοηθούν στη άμυνα της εισβολής του Putin.
«Ο Biden ήταν πάντα εμφατικός ότι μία από τις απαιτήσεις του στην Ουκρανία είναι να μην υπάρξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος», είπε ο Blinken.
Η κολοσσιαία αποτυχία της Ρωσίας να επιτύχει τους στρατιωτικούς της στόχους, πιστεύει ο Blinken, θα πρέπει τώρα να ωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους να αρχίσουν να σκέφτονται τη μορφή της μεταπολεμικής Ουκρανίας — και πώς να δημιουργήσουν μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη που να υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να της επιτρέψει να αποτρέψει και, εάν είναι απαραίτητο, να αμυνθεί από οποιαδήποτε μελλοντική επιθετικότητα.
Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν πρέπει να μπορεί να ξεκουραστεί, να ανασυνταχθεί και να ξαναεπιτεθεί.
Το πλαίσιο αποτροπής του Blinken είναι κάπως διαφορετικό από τις περσινές συζητήσεις με το Κίεβο σχετικά με εγγυήσεις ασφαλείας παρόμοιες με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ.
Αντί για μια τέτοια επίσημη υπόσχεση συνθήκης, ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι το κλειδί είναι να δοθούν στην Ουκρανία τα εργαλεία που χρειάζεται για να αμυνθεί.
Η ασφάλεια θα διασφαλιστεί από ισχυρά οπλικά συστήματα —ιδιαίτερα θωράκιση και αεράμυνα— μαζί με μια ισχυρή, μη διεφθαρμένη οικονομία και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η τρέχουσα πίεση του Πενταγώνου για την παροχή όπλων και εκπαίδευσης στο Κίεβο για πόλεμο ελιγμών αντανακλά αυτόν τον μακροπρόθεσμο στόχο της αποτροπής.
«Η σημασία των όπλων ελιγμών δεν είναι απλώς να δώσουν στην Ουκρανία δύναμη τώρα για να ανακτήσει εδάφη, αλλά ως αποτρεπτικό μέσο έναντι μελλοντικών ρωσικών επιθέσεων», εξήγησε ένας αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
«Ο ελιγμός είναι το μέλλον».
Δεδομένου ότι η σημερινή κυβέρνηση της Ουκρανίας συνεχίζει να επιμένει ότι πρέπει να ανακαταλάβει όλη την Ουκρανία πριν από το 2014, είναι σαφές ότι οποιοσδήποτε επανεξοπλισμός της Ουκρανίας από τη Δύση θα οδηγούσε σε νέες εχθροπραξίες…και όχι υποκινούμενες από τη Ρωσία.
Ωστόσο, στην ουσία, η Post μας λέει επίσης γιατί το Project Ukraine είναι καταδικασμένο.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν προσαρμοστεί στο νέο πρότυπο ISR που η Ρωσία τελειοποιεί κάθε μέρα.
Όπως έχουν επισημάνει διάφοροι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, ο πόλεμος ελιγμών (ο οποίος μεταξύ άλλων εξαρτάται από τη συγκέντρωση δυνάμεων για διάτρηση των εχθρικών γραμμών) δεν είναι πλέον δυνατός με μια ομότιμη δύναμη.
Πόλεμος δύο μετώπων
Πρέπει να ληφθεί υπόψη τι υπονοεί επίσης η θέση του Blinken: οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι μπορούν να εκτελέσουν αυτό που ισοδυναμεί με πόλεμο δύο μετώπων.
Ο Blinken θεωρεί ότι η Ρωσία με κάποιο τρόπο χάνει στην Ουκρανία, ώστε να επιτρέψει στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να την επανεξοπλίσουν με τον χρόνο τους, ώστε να πιέσουν τη Ρωσία περαιτέρω στον πόλεμο.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ είναι επίσης αποφασισμένες να κάνουν κάτι στον επίσημο εχθρό την Κίνα.
Εφόσον οι οικονομικές κυρώσεις λειτουργούν τόσο καλά κατά της Κίνας όσο και κατά της Ρωσίας, τι έχουν αφήσει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στον Ειρηνικό εκτός από τη στρατιωτική κλιμάκωση;
Έτσι, εκτός και αν οι ΗΠΑ υποχωρήσουν, η Ρωσία δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει στον πόλεμο έως ότου η Ουκρανία υποχωρήσει ή η Ρωσία έχει επισπεύσει με άλλο τρόπο την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο.
Η Ρωσία πρέπει να καταλάβει την Ουκρανία, είτε πολιτικά είτε πρακτικά.
Αυτό το αποτέλεσμα γίνεται ακόμη πιο σημαντικό εάν οι ΗΠΑ στείλουν το ATACMS.
Η Ρωσία θα χρειαστεί μια ακόμη ευρύτερη ουδέτερη ζώνη (300 χλμ έναντι 77 χλμ για τα HIMARS που είχαν σταλεί προηγουμένως) για να αποτρέψει τη χρήση τους ενάντια στο ρωσικό έδαφος.
Ωστόσο, μια αναμφισβήτητη απώλεια της Ουκρανίας, άσχετα με το πόσο το καλύπτουν οι εκπρόσωποι Τύπου των ΗΠΑ και της ΕΕ, θα επηρεάσει τα μικρότερα μέλη του ΝΑΤΟ, τα οποία θα αμφιβάλλουν ότι μπορούν να βασιστούν στο ΝΑΤΟ να έρθουν να τους σώσουν.
Το ΝΑΤΟ μπορεί ακόμα να είναι κατάλληλο για τον σκοπό της ως αμυντική συμμαχία.
Ωστόσο, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ και τα μέλη του ΝΑΤΟ δημιούργησαν ένα ολόκληρο χάος και δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να αμβλύνουν τις ρωσικές επιχειρήσεις, σημαίνει ότι υπάρχει καλός λόγος να αμφιβάλλουμε για το πόσο καλά θα άντεχε η ασπίδα του ΝΑΤΟ εάν δοκιμαστεί.
Η Ρωσία ήθελε να πλήξει την Ουκρανία και έχει αυτό το αποτέλεσμα.
Και η Ρωσία μπορεί και θα αυξήσει την ένταση όταν βολεύει την ίδια.
Θα νόμιζε κανείς, δεδομένης τόσο της αποδυνάμωσης της θέσης της Ουκρανίας όσο και της προφανούς ανάγκης να μην υποστεί η κυβέρνηση Biden μια ορατή ήττα στην Ουκρανία, ο βέλτιστος χρόνος θα ήταν μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου 2024.
Ωστόσο, αυτό μπορεί να μην χρειαστεί ακόμη η μορφή των επιθέσεων με τα μεγάλα βέλη που ελπίζουμε πολύ ανυπόμονα, εκτός εάν ο στρατός της Ουκρανίας υποβαθμιστεί σοβαρά.
Αλλά η άλλη πλευρά είναι όταν η Ρωσία τελικά σπάσει την τελευταία γραμμή άμυνας της Ουκρανίας στο Ντονμπάς, δεν υπάρχουν πολλά για τις αμυντικές θέσεις δυτικά του Λούγκανσκ μέχρι τον Δνείπερο.
Με άλλα λόγια, ο δρόμος για το τέλος του παιχνιδιού είναι η αλλαγή καθεστώτος.
Και τα αδύναμα καθεστώτα βρίσκονται όλα στη Δύση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών