Την ίδια ώρα, όλο και περισσότερες χώρες, υπό την ομπρέλα των BRICs, εξετάζουν την αποσύνδεση με το δολάριο
Η Αργεντινή έχει μακρά ιστορία στην εκτύπωση χρημάτων για να αντισταθμίσει τις κρατικές υπερβολικές δαπάνες.
Αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλες περιόδους υψηλού πληθωρισμού, ακόμη και υπερπληθωρισμού.
Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι το έθνος της Νότιας Αμερικής εξετάζει περιοδικά το ριζικό βήμα που είναι γνωστό ως «δολαριοποίηση», το οποίο μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί πλήρως μόνο από πολύ μικρότερες οικονομίες.
1. Τι είναι η δολαριοποίηση;
Σημαίνει υιοθέτηση του δολαρίου ΗΠΑ ως νόμιμο χρήμα και λογιστική μονάδα.
Η πλήρης δολαριοποίηση σημαίνει ότι όλο το τοπικό νόμισμα σε κυκλοφορία ανταλλάσσεται με δολάρια και όλα τα περιουσιακά στοιχεία και τα συμβόλαια μετατρέπονται σε δολάρια.
Μια χώρα μπορεί να κάνει μια τέτοια κίνηση μονομερώς, χωρίς διαβούλευση με τις ΗΠΑ (Ο άσχετος όρος «αποδολαριοποίηση» αναφέρεται σε περιοδικές προσπάθειες αμφισβήτησης της κυριαρχίας του δολαρίου στο διεθνές εμπόριο και του καθεστώτος του de facto αποθεματικού νομίσματος του κόσμου).
2. Ποιος χρησιμοποιεί το δολάριο εκτός από τις ΗΠΑ;
Τέσσερα κυρίαρχα έθνη που έχουν εγκαταλείψει τα νομίσματά τους για να υιοθετήσουν το δολάριο είναι:
Ο Παναμάς, ο οποίος απέρριψε το πέσο και υιοθέτησε το δολάριο ως νόμιμο χρήμα όταν κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Κολομβία το 1904.
Έχει ένα εθνικό νόμισμα, το balboa, αλλά αυτό το νόμισμα είναι σταθερό 1:1 με το δολάριο.
Το Εκουαδόρ, το οποίο απέρριψε το σουκρέ για το δολάριο το 2000.
Το Ανατολικό Τιμόρ, το οποίο απέρριψε τη ρουπία για το δολάριο όταν κέρδισε την ανεξαρτησία του το 2002 από την Ινδονησία, με την οποία μοιράζεται το νησί Τιμόρ της νοτιοανατολικής Ασίας.
Το Ελ Σαλβαδόρ, το οποίο το 2001 ουσιαστικά απέρριψε το colon — ακόμα επίσημο νόμισμα, αλλά όχι σε κυκλοφορία — για το δολάριο.
Το 2021, το Ελ Σαλβαδόρ πρόσθεσε το Bitcoin ως άλλο νόμιμο χρήμα.
Η Ζιμπάμπουε στράφηκε προς το δολάριο το 2009, αφού το τοπικό νόμισμα κατέρρευσε και μια περίοδος υπερπληθωρισμού αποδεκάτισε τις αποταμιεύσεις, και στη συνέχεια επανέφερε το δολάριο της Ζιμπάμπουε το 2019, με μικρή επιτυχία.
Πολλές άλλες μικρές χώρες και εδάφη χρησιμοποιούν το δολάριο, στις περισσότερες περιπτώσεις επειδή οι οικονομίες τους είναι πολύ μικρές ή έχουν ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με τις Η.Π.Α., όπως το Παλάου και τα νησιά Μάρσαλ στο δυτικό Ειρηνικό.
3. Γιατί να το κάνει αυτό μια χώρα;
Υιοθετώντας ένα άλλο νόμισμα, μια χώρα παραιτείται από την εξουσία να τυπώνει περισσότερα χρήματα και έτσι εξαλείφει τον κύριο παράγοντα του πληθωρισμού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δολαριοποίηση είναι εν μέρει μια πράξη πολιτικής συνθηκολόγησης: Αναγνωρίζει την απώλεια πίστης στην ικανότητα των εκλεγμένων και διορισμένων αξιωματούχων να διατηρήσουν μια βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική.
Οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε ένα έγγραφο του 2000, δήλωσαν ότι η κύρια έλξη της πλήρους δολαριοποίησης «είναι η εξάλειψη του κινδύνου μιας ξαφνικής, απότομης υποτίμησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας της χώρας.
Αυτό μπορεί να επιτρέψει στη χώρα να μειώσει το ασφάλιστρο κινδύνου που συνδέεται με τον διεθνή δανεισμό της».
4. Τι έδειξε η εμπειρία για τις χώρες;
Ως επί το πλείστον, ήταν μια θετική εμπειρία.
Ο Ισημερινός, για παράδειγμα, αντικατέστησε το σουκρέ με το δολάριο μετά από μια δεκαετία κατά την οποία ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο 40%.
Αυτό βοήθησε στη σταθεροποίηση των χρηματοοικονομικών συνθηκών και, τελικά, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στον τραπεζικό τομέα.
Αν και οι τιμές εκτινάχθηκαν στην αρχή κατά 91% το 2000 - κυρίως επειδή η κυβέρνηση καθόρισε την τελική συναλλαγματική ισοτιμία σε ένα τεχνητά αδύναμο επίπεδο - ο πληθωρισμός στη συνέχεια μειώθηκε γρήγορα.
Από το 2003, ο πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3%.
Ωστόσο, δεν υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη.
Από το 2015, η οικονομική επέκταση είναι κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3%, εξαιρουμένης της πανδημικής κρίσης του 2020.
Και το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν έχει μειωθεί, δείχνουν τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
5. Γιατί η δολαριοποίηση είναι θέμα στην Αργεντινή;
Προτάθηκε από τον νέο πρόεδρο της Αργεντινής, Javier Milei, κατά τη διάρκεια της νικηφόρας εκστρατείας του.
Ένας ελευθεριακός οικονομολόγος και επιδεικτικός λαϊκιστής, ο Milei εστίασε την υποψηφιότητά του στη μείωση του πληθωρισμού, ο οποίος εκτινάχθηκε πάνω από το 160% τον Νοέμβριο.
Αλλά δεν ανέφερε τη δολαριοποίηση κατά την εναρκτήρια ομιλία του στις 10 Δεκεμβρίου και δεν ήταν μέρος των αρχικών βημάτων «θεραπείας σοκ» που ανακοίνωσε για να βγάλει την οικονομία της Αργεντινής από την κατάσταση χρεοκοπίας.
Η Αργεντινή συνέδεσε το πέσο με το δολάριο στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ως όπλο κατά του πληθωρισμού και ο τότε Πρόεδρος Carlos Menem ανακοίνωσε την πρόθεσή του να δολαριοποιήσει πλήρως το 1999.
Αλλά η σχέση του δολαρίου κατέρρευσε κατά τη διάρκεια μιας βαθιάς ύφεσης και ο Πρόεδρος Eduardo Duhalde διέκοψε το δεσμό του 1:1 στις αρχές του 2002.
6. Θα ήταν έτοιμη η Αργεντινή για μια τέτοια κίνηση;
Το δολάριο θα ήταν μια τεράστια οικονομική πρόκληση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κεντρική τράπεζα θα χρειαζόταν αρκετά αποθέματα σε δολάρια όχι μόνο για να αγοράσει όλο το νόμισμα σε κυκλοφορία, αλλά και για να παρέχει ένα αξιόπιστο μαξιλάρι στις τράπεζες για να χειριστούν μια πιθανή αύξηση των αναλήψεων.
Τοπικοί αναλυτές εκτιμούν τα καθαρά συναλλαγματικά αποθέματα σε αρνητικά 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έως και αρνητικά 10 δισεκατομμύρια δολάρια, ή περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια λιγότερο από αυτό που μπορεί να είναι απαραίτητο για να εξεταστεί η δολαριοποίηση.
Η Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής δεν δημοσιεύει τα καθαρά συναλλαγματικά της αποθέματα, παρά μόνο τα συνολικά αποθέματά της, τα οποία περιλαμβάνουν κάθε είδους μη ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία.
Η χώρα θα μπορούσε να προσπαθήσει να καλύψει αυτό το κενό αντλώντας χρήματα στην αγορά ομολόγων από ξένους επενδυτές και αποδυναμώνοντας την επίσημη ισοτιμία.
Ακόμη και τότε, η μετάβαση σε δολάρια θα μπορούσε να αναιρεθεί από μια εκτεταμένη τραπεζική κίνηση, φέρνοντας τη χώρα πιο κοντά στον υπερπληθωρισμό.
7. Ποιο είναι το μειονέκτημα;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που σχετίζεται με τη δολαριοποίηση είναι η απώλεια μιας ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής.
Οι χώρες που υιοθετούν το δολάριο δεν μπορούν να προσαρμόσουν τα επιτόκια για να ρυθμίσουν την προσφορά χρήματος ως απάντηση στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες.
Αυτή η λειτουργία ουσιαστικά ανατίθεται σε εξωτερικούς συνεργάτες στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η οποία ορίζει τα επιτόκια σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας των ΗΠΑ.
Μερικές φορές, αυτό μπορεί να σημαίνει εσφαλμένες προτεραιότητες.
Επί του παρόντος, για παράδειγμα, η οικονομία της Αργεντινής αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 3% το 2023, σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg, ενώ η Fed διατηρεί μια αυστηρή νομισματική πολιτική για την καταπολέμηση του πληθωρισμού.
Επίσης, η δολαριοποίηση δεν επιβάλλει, από μόνη της, δημοσιονομική πειθαρχία στους κυβερνητικούς ηγέτες.
Απλώς εξαλείφει τη δυνατότητα αποφυγής χρεοκοπίας με την εκτύπωση χρημάτων.
Για αυτούς τους λόγους, πολλοί οικονομολόγοι συμπεραίνουν ότι εάν μια χώρα μπορεί να βρει την απαραίτητη πειθαρχία για να αποφύγει την χρεοκοπία, θα ήταν καλύτερα να διατηρήσει το δικό της νόμισμα, με κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία και να ακολουθήσει μια αξιόπιστη πολιτική στόχευσης πληθωρισμού στην κεντρική τράπεζα.
8. Τι πιστεύουν οι Αμερικανοί και διεθνείς οικονομικοί αξιωματούχοι;
Οι αξιωματούχοι του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ παραδοσιακά συμβουλεύουν τις χώρες που εξετάζουν τη δολαριοποίηση ότι δεν αποτελεί υποκατάστατο για υγιείς μακροοικονομικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της υπεύθυνης δημοσιονομικής διαχείρισης.
Αφού ο Ισημερινός υιοθέτησε το δολάριο το 2000, τόσο οι ΗΠΑ όσο και το ΔΝΤ παρείχαν τεχνική καθοδήγηση για τον χειρισμό της μετάβασης και το ΔΝΤ σύναψε γρήγορα μια συμφωνία δανεισμού που συνδέεται με δεσμεύσεις δημοσιονομικής συγκράτησης.
www.bankingnews.gr
Αυτό έχει δημιουργήσει μεγάλες περιόδους υψηλού πληθωρισμού, ακόμη και υπερπληθωρισμού.
Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι το έθνος της Νότιας Αμερικής εξετάζει περιοδικά το ριζικό βήμα που είναι γνωστό ως «δολαριοποίηση», το οποίο μέχρι σήμερα έχει δοκιμαστεί πλήρως μόνο από πολύ μικρότερες οικονομίες.
1. Τι είναι η δολαριοποίηση;
Σημαίνει υιοθέτηση του δολαρίου ΗΠΑ ως νόμιμο χρήμα και λογιστική μονάδα.
Η πλήρης δολαριοποίηση σημαίνει ότι όλο το τοπικό νόμισμα σε κυκλοφορία ανταλλάσσεται με δολάρια και όλα τα περιουσιακά στοιχεία και τα συμβόλαια μετατρέπονται σε δολάρια.
Μια χώρα μπορεί να κάνει μια τέτοια κίνηση μονομερώς, χωρίς διαβούλευση με τις ΗΠΑ (Ο άσχετος όρος «αποδολαριοποίηση» αναφέρεται σε περιοδικές προσπάθειες αμφισβήτησης της κυριαρχίας του δολαρίου στο διεθνές εμπόριο και του καθεστώτος του de facto αποθεματικού νομίσματος του κόσμου).
2. Ποιος χρησιμοποιεί το δολάριο εκτός από τις ΗΠΑ;
Τέσσερα κυρίαρχα έθνη που έχουν εγκαταλείψει τα νομίσματά τους για να υιοθετήσουν το δολάριο είναι:
Ο Παναμάς, ο οποίος απέρριψε το πέσο και υιοθέτησε το δολάριο ως νόμιμο χρήμα όταν κέρδισε την ανεξαρτησία του από την Κολομβία το 1904.
Έχει ένα εθνικό νόμισμα, το balboa, αλλά αυτό το νόμισμα είναι σταθερό 1:1 με το δολάριο.
Το Εκουαδόρ, το οποίο απέρριψε το σουκρέ για το δολάριο το 2000.
Το Ανατολικό Τιμόρ, το οποίο απέρριψε τη ρουπία για το δολάριο όταν κέρδισε την ανεξαρτησία του το 2002 από την Ινδονησία, με την οποία μοιράζεται το νησί Τιμόρ της νοτιοανατολικής Ασίας.
Το Ελ Σαλβαδόρ, το οποίο το 2001 ουσιαστικά απέρριψε το colon — ακόμα επίσημο νόμισμα, αλλά όχι σε κυκλοφορία — για το δολάριο.
Το 2021, το Ελ Σαλβαδόρ πρόσθεσε το Bitcoin ως άλλο νόμιμο χρήμα.
Η Ζιμπάμπουε στράφηκε προς το δολάριο το 2009, αφού το τοπικό νόμισμα κατέρρευσε και μια περίοδος υπερπληθωρισμού αποδεκάτισε τις αποταμιεύσεις, και στη συνέχεια επανέφερε το δολάριο της Ζιμπάμπουε το 2019, με μικρή επιτυχία.
Πολλές άλλες μικρές χώρες και εδάφη χρησιμοποιούν το δολάριο, στις περισσότερες περιπτώσεις επειδή οι οικονομίες τους είναι πολύ μικρές ή έχουν ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με τις Η.Π.Α., όπως το Παλάου και τα νησιά Μάρσαλ στο δυτικό Ειρηνικό.
3. Γιατί να το κάνει αυτό μια χώρα;
Υιοθετώντας ένα άλλο νόμισμα, μια χώρα παραιτείται από την εξουσία να τυπώνει περισσότερα χρήματα και έτσι εξαλείφει τον κύριο παράγοντα του πληθωρισμού.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δολαριοποίηση είναι εν μέρει μια πράξη πολιτικής συνθηκολόγησης: Αναγνωρίζει την απώλεια πίστης στην ικανότητα των εκλεγμένων και διορισμένων αξιωματούχων να διατηρήσουν μια βιώσιμη δημοσιονομική πολιτική.
Οι οικονομολόγοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε ένα έγγραφο του 2000, δήλωσαν ότι η κύρια έλξη της πλήρους δολαριοποίησης «είναι η εξάλειψη του κινδύνου μιας ξαφνικής, απότομης υποτίμησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας της χώρας.
Αυτό μπορεί να επιτρέψει στη χώρα να μειώσει το ασφάλιστρο κινδύνου που συνδέεται με τον διεθνή δανεισμό της».
4. Τι έδειξε η εμπειρία για τις χώρες;
Ως επί το πλείστον, ήταν μια θετική εμπειρία.
Ο Ισημερινός, για παράδειγμα, αντικατέστησε το σουκρέ με το δολάριο μετά από μια δεκαετία κατά την οποία ο ετήσιος πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο 40%.
Αυτό βοήθησε στη σταθεροποίηση των χρηματοοικονομικών συνθηκών και, τελικά, στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στον τραπεζικό τομέα.
Αν και οι τιμές εκτινάχθηκαν στην αρχή κατά 91% το 2000 - κυρίως επειδή η κυβέρνηση καθόρισε την τελική συναλλαγματική ισοτιμία σε ένα τεχνητά αδύναμο επίπεδο - ο πληθωρισμός στη συνέχεια μειώθηκε γρήγορα.
Από το 2003, ο πληθωρισμός ήταν κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3%.
Ωστόσο, δεν υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη.
Από το 2015, η οικονομική επέκταση είναι κατά μέσο όρο λίγο κάτω από το 3%, εξαιρουμένης της πανδημικής κρίσης του 2020.
Και το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν έχει μειωθεί, δείχνουν τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας.
5. Γιατί η δολαριοποίηση είναι θέμα στην Αργεντινή;
Προτάθηκε από τον νέο πρόεδρο της Αργεντινής, Javier Milei, κατά τη διάρκεια της νικηφόρας εκστρατείας του.
Ένας ελευθεριακός οικονομολόγος και επιδεικτικός λαϊκιστής, ο Milei εστίασε την υποψηφιότητά του στη μείωση του πληθωρισμού, ο οποίος εκτινάχθηκε πάνω από το 160% τον Νοέμβριο.
Αλλά δεν ανέφερε τη δολαριοποίηση κατά την εναρκτήρια ομιλία του στις 10 Δεκεμβρίου και δεν ήταν μέρος των αρχικών βημάτων «θεραπείας σοκ» που ανακοίνωσε για να βγάλει την οικονομία της Αργεντινής από την κατάσταση χρεοκοπίας.
Η Αργεντινή συνέδεσε το πέσο με το δολάριο στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ως όπλο κατά του πληθωρισμού και ο τότε Πρόεδρος Carlos Menem ανακοίνωσε την πρόθεσή του να δολαριοποιήσει πλήρως το 1999.
Αλλά η σχέση του δολαρίου κατέρρευσε κατά τη διάρκεια μιας βαθιάς ύφεσης και ο Πρόεδρος Eduardo Duhalde διέκοψε το δεσμό του 1:1 στις αρχές του 2002.
6. Θα ήταν έτοιμη η Αργεντινή για μια τέτοια κίνηση;
Το δολάριο θα ήταν μια τεράστια οικονομική πρόκληση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κεντρική τράπεζα θα χρειαζόταν αρκετά αποθέματα σε δολάρια όχι μόνο για να αγοράσει όλο το νόμισμα σε κυκλοφορία, αλλά και για να παρέχει ένα αξιόπιστο μαξιλάρι στις τράπεζες για να χειριστούν μια πιθανή αύξηση των αναλήψεων.
Τοπικοί αναλυτές εκτιμούν τα καθαρά συναλλαγματικά αποθέματα σε αρνητικά 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ έως και αρνητικά 10 δισεκατομμύρια δολάρια, ή περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια λιγότερο από αυτό που μπορεί να είναι απαραίτητο για να εξεταστεί η δολαριοποίηση.
Η Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής δεν δημοσιεύει τα καθαρά συναλλαγματικά της αποθέματα, παρά μόνο τα συνολικά αποθέματά της, τα οποία περιλαμβάνουν κάθε είδους μη ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία.
Η χώρα θα μπορούσε να προσπαθήσει να καλύψει αυτό το κενό αντλώντας χρήματα στην αγορά ομολόγων από ξένους επενδυτές και αποδυναμώνοντας την επίσημη ισοτιμία.
Ακόμη και τότε, η μετάβαση σε δολάρια θα μπορούσε να αναιρεθεί από μια εκτεταμένη τραπεζική κίνηση, φέρνοντας τη χώρα πιο κοντά στον υπερπληθωρισμό.
7. Ποιο είναι το μειονέκτημα;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που σχετίζεται με τη δολαριοποίηση είναι η απώλεια μιας ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής.
Οι χώρες που υιοθετούν το δολάριο δεν μπορούν να προσαρμόσουν τα επιτόκια για να ρυθμίσουν την προσφορά χρήματος ως απάντηση στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες.
Αυτή η λειτουργία ουσιαστικά ανατίθεται σε εξωτερικούς συνεργάτες στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η οποία ορίζει τα επιτόκια σύμφωνα με τις ανάγκες της οικονομίας των ΗΠΑ.
Μερικές φορές, αυτό μπορεί να σημαίνει εσφαλμένες προτεραιότητες.
Επί του παρόντος, για παράδειγμα, η οικονομία της Αργεντινής αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 3% το 2023, σύμφωνα με έρευνα του Bloomberg, ενώ η Fed διατηρεί μια αυστηρή νομισματική πολιτική για την καταπολέμηση του πληθωρισμού.
Επίσης, η δολαριοποίηση δεν επιβάλλει, από μόνη της, δημοσιονομική πειθαρχία στους κυβερνητικούς ηγέτες.
Απλώς εξαλείφει τη δυνατότητα αποφυγής χρεοκοπίας με την εκτύπωση χρημάτων.
Για αυτούς τους λόγους, πολλοί οικονομολόγοι συμπεραίνουν ότι εάν μια χώρα μπορεί να βρει την απαραίτητη πειθαρχία για να αποφύγει την χρεοκοπία, θα ήταν καλύτερα να διατηρήσει το δικό της νόμισμα, με κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία και να ακολουθήσει μια αξιόπιστη πολιτική στόχευσης πληθωρισμού στην κεντρική τράπεζα.
8. Τι πιστεύουν οι Αμερικανοί και διεθνείς οικονομικοί αξιωματούχοι;
Οι αξιωματούχοι του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ παραδοσιακά συμβουλεύουν τις χώρες που εξετάζουν τη δολαριοποίηση ότι δεν αποτελεί υποκατάστατο για υγιείς μακροοικονομικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της υπεύθυνης δημοσιονομικής διαχείρισης.
Αφού ο Ισημερινός υιοθέτησε το δολάριο το 2000, τόσο οι ΗΠΑ όσο και το ΔΝΤ παρείχαν τεχνική καθοδήγηση για τον χειρισμό της μετάβασης και το ΔΝΤ σύναψε γρήγορα μια συμφωνία δανεισμού που συνδέεται με δεσμεύσεις δημοσιονομικής συγκράτησης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών