Ο Todd εξηγεί πως το συνδυασμένο 3,3% του ΑΕΠ Ρωσίας - Λευκορωσίας σε σχέση με της Δύσης (στην περίπτωση αυτή η σφαίρα του ΝΑΤΟ συν Ιαπωνία και Νότια Κορέα) κέρδισε τον πόλεμο στην Ουκρανία
Ο Emmanuel Todd, ιστορικός, δημογράφος, ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής, σε μια εκ βαθέων ανάλυση περιγράφει τους λόγους που η Δύση ηττήθηκε σε παταγώδη αποτυχία στην Ουκρανία, η Ευρώπη σε παρακμή από μία άλλη συνολική σκοπιά, στο νέο του βιβλίο La Défaite de L'Occident («Η ήττα της Δύσης»), ως ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες εκπροσώπους της παλιάς σχολής γαλλικής διανόησης – όπως ο Braudel, ο Sartre, ο Deleuze και ο Foucault.
Γενιές Ψυχρού Πολέμου από τη Δύση μέχρι την Ανατολή.
Ένας ανεξάρτητος στοχαστής, βασισμένος σε γεγονότα και επαληθευμένα δεδομένα, ανατινάζει στο νέο του βιβλίο, όπως παρατηρεί και ο Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar, όλο το οικοδόμημα της Ρωσοφοβίας που χτίστηκε γύρω από την «επιθετικότητα» του «Τσάρου» Putin.
Τουλάχιστον ορισμένοι τομείς των αυστηρά ελεγχόμενων από τους ολιγάρχες μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία, απλά δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τον Todd αυτή τη φορά για διάφορους λόγους.
Κυρίως γιατί ήταν ο πρώτος δυτικός διανοούμενος, ήδη από το 1976, που είχε προβλέψει την πτώση της ΕΣΣΔ στο βιβλίο του La Chute Finale, με την έρευνά του βασισμένη στα σοβιετικά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας.
Ένας άλλος βασικός λόγος ήταν το βιβλίο του Apres L'Empire το 2002, ένα είδος προεπισκόπησης της παρακμής και της πτώσης των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε λίγους μήνες πριν την επιχείρηση «Σοκ και Δέος στο Ιράκ» (Shock & Awe in Iraq).
Τώρα ο Todd, απεικονίζει σχολαστικά την ήττα όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και της Δύσης συνολικά – με την έρευνά του να επικεντρώνεται και γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Λαμβάνοντας υπόψη το τοξικό περιβάλλον του NATOstan όπου η ρωσοφοβία και η κουλτούρα ακύρωσης κυριαρχούν, και κάθε απόκλιση είναι τιμωρούμενη, ο Todd ήταν πολύ προσεκτικός να μην χαρακτηρίσει την τρέχουσα διαδικασία ως ρωσική νίκη στην Ουκρανία (αν και αυτό υπονοείται σε όλα όσα περιγράφει, που κυμαίνονται από διάφορους δείκτες κοινωνική ειρήνη στη συνολική σταθερότητα του «συστήματος Putin», το οποίο είναι «προϊόν της ιστορίας της Ρωσίας και όχι έργο ενός ανθρώπου»).
Αντίθετα, εστιάζει στους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην πτώση της Δύσης.
Μεταξύ αυτών:
- το τέλος του έθνους-κράτους.
- αποβιομηχάνιση (που εξηγεί το έλλειμμα του ΝΑΤΟ στην παραγωγή όπλων για την Ουκρανία)·
- ο «βαθμός μηδέν» της θρησκευτικής μήτρας της Δύσης,
- η κατάρρευση του Προτεσταντισμού.
- η απότομη αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας στις ΗΠΑ (πολύ υψηλότερη από ό,τι στη Ρωσία), μαζί με τις αυτοκτονίες και τις ανθρωποκτονίες· και,
- η υπεροχή ενός αυτοκρατορικού μηδενισμού που εκφράζεται από την εμμονή με το Forever Wars.
Η κατάρρευση του προτεσταντισμού
Ο Todd αναλύει μεθοδικά, διαδοχικά, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ανατολική Ευρώπη, τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σκανδιναβία και τέλος τις ΗΠΑ, εδώ παρατίνθενται οι 12 καλύτερες επιτυχίες της αξιοσημείωτης μελέτης του.
1. Κατά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) τον Φεβρουάριο του 2022, το συνδυασμένο ΑΕΠ της Ρωσίας και της Λευκορωσίας ήταν μόνο το 3,3% του συνδυασμού της Δύσης (στην περίπτωση αυτή η σφαίρα του ΝΑΤΟ συν Ιαπωνία και Νότια Κορέα).
Ο Todd εκπλήσσεται πώς αυτό το 3,3% που είναι ικανό να παράγει περισσότερα όπλα από ολόκληρο τον δυτικό κολοσσό, όχι μόνο κερδίζει τον πόλεμο, αλλά μειώνει τις κυρίαρχες έννοιες της «νεοφιλελεύθερης πολιτικής οικονομίας» (ποσοστά ΑΕΠ) σε χαλασμό.
2. Η «ιδεολογική μοναξιά» και ο «ιδεολογικός ναρκισσισμός» της Δύσης – είναι ανίκανοι να κατανοήσουν, για παράδειγμα, πώς «όλος ο μουσουλμανικός κόσμος φαίνεται να θεωρεί τη Ρωσία ως εταίρο παρά ως αντίπαλο».
3. Ο Todd αποφεύγει την έννοια των «Weberian States» – προκαλώντας μια συμβατότητα του οράματος μεταξύ του Putin και του Αμερικανού οπαδού της ρεαλπολιτικής, John Mearsheimer.
Επειδή αναγκάζονται να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον όπου μόνο οι σχέσεις εξουσίας έχουν σημασία, τα κράτη ενεργούν τώρα ως «πράκτορες του λογικής του Hobbes».
Και αυτό μας φέρνει στη ρωσική έννοια του έθνους-κράτους, που επικεντρώνεται στην «κυριαρχία»: την ικανότητα ενός κράτους να ορίζει ανεξάρτητα τις εσωτερικές και εξωτερικές του πολιτικές, χωρίς καμία ξένη παρέμβαση.
4. Η κατάρρευση, βήμα προς βήμα, της κουλτούρας WASP (White Anglo-Saxon Protestants - Λευκοί Αγγλοσάξωνες Προτεστάντες), που οδήγησε, «από τη δεκαετία του 1960», σε «μια αυτοκρατορία στερημένη από κέντρο και έργο, έναν ουσιαστικά στρατιωτικό οργανισμό που διαχειρίζεται μια ομάδα χωρίς πολιτισμό (με την ανθρωπολογική έννοια) ".
Αυτός είναι ο Todd που ορίζει «οι νεοσυντηρητικές ΗΠΑ» (Neo-Cons).
5. Οι ΗΠΑ ως «μετα-αυτοκρατορική» οντότητα: απλώς ένα κέλυφος στρατιωτικού μηχανισμού που στερείται μια κουλτούρα που βασίζεται στις πληροφορίες, που οδηγεί σε «έντονη στρατιωτική επέκταση σε μια φάση μαζικής συρρίκνωσης της βιομηχανικής τους βάσης».
Όπως τονίζει ο Todd, «ο σύγχρονος πόλεμος χωρίς βιομηχανία είναι οξύμωρο».
6. Η δημογραφική παγίδα: Ο Todd δείχνει πώς οι στρατηγοί της Ουάσιγκτον «ξέχασαν ότι μια πολιτεία της οποίας ο πληθυσμός απολαμβάνει υψηλό μορφωτικό και τεχνολογικό επίπεδο, ακόμη και αν μειώνεται, δεν χάνει τη στρατιωτική της ισχύ». Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της Ρωσίας στα χρόνια του Πούτιν.
7. Εδώ φτάνουμε στο επίκεντρο του επιχειρήματος του Todd: η μετα-Max Weber επανερμηνεία του The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism, που δημοσιεύτηκε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα πριν, το 1904/1905: «Αν ο Προτεσταντισμός ήταν η μήτρα για την άνοδο του η Δύση, ο θάνατός της, σήμερα, είναι η αιτία της αποσύνθεσης και της ήττας».
Ο Todd ορίζει ξεκάθαρα πώς η Αγγλική «Ένδοξη Επανάσταση» του 1688, η Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1776 και η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ήταν οι πραγματικοί πυλώνες της φιλελεύθερης Δύσης.
Κατά συνέπεια, μια διευρυμένη «Δύση» δεν είναι ιστορικά «φιλελεύθερη», γιατί δημιούργησε επίσης «ιταλικό φασισμό, γερμανικό ναζισμό και ιαπωνικό μιλιταρισμό».
Με λίγα λόγια, ο Todd δείχνει πώς ο Προτεσταντισμός επέβαλε τον καθολικό αλφαβητισμό στους πληθυσμούς που έλεγχε, «επειδή όλοι οι πιστοί πρέπει να έχουν άμεση πρόσβαση στις Αγίες Γραφές. Ένας εγγράμματος πληθυσμός είναι ικανός για οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη.
Η προτεσταντική θρησκεία δημιούργησε, τυχαία, ένα ανώτερο, αποτελεσματικό εργατικό δυναμικό».
Και είναι με αυτή την έννοια ότι η Γερμανία ήταν «στο επίκεντρο της δυτικής ανάπτυξης», ακόμα κι αν η Βιομηχανική Επανάσταση έλαβε χώρα στην Αγγλία.
Η βασική διατύπωση του Todd είναι αδιαμφισβήτητη: «Ο κρίσιμος παράγοντας της άνοδος της Δύσης ήταν η προσκόλληση του Προτεσταντισμού στην αλφαβητοποίηση».
Επιπλέον, ο Προτεσταντισμός, τονίζει ο Todd, βρίσκεται δύο φορές στο επίκεντρο της ιστορίας της Δύσης: μέσω της εκπαιδευτικής και οικονομικής ώθησης -με τον φόβο της καταδίκης και την ανάγκη να αισθάνεσαι επιλεγμένος από τον Θεό, δημιουργώντας μια εργασιακή ηθική και μια ισχυρή, συλλογική ηθική - και μέσω την ιδέα ότι οι άνδρες είναι άνισοι (θυμηθείτε το White Man's Burden).
Η κατάρρευση του προτεσταντισμού δεν μπορούσε παρά να καταστρέψει την εργασιακή ηθική προς όφελος της μαζικής απληστίας: δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού.
Οι τρανσέξουαλ και η λατρεία του ψεύτικου
8. Η έντονη κριτική του Todd στο πνεύμα του 1968 αναφέρεται σε «μία από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις της δεκαετίας του 1960 – μεταξύ της αγγλοαμερικανικής σεξουαλικής επανάστασης και του Μάη του 68 στη Γαλλία». «Να πιστεύουμε ότι το άτομο θα ήταν μεγαλύτερο αν απελευθερωνόταν από το συλλογικό».
Αυτό οδήγησε σε μια αναπόφευκτη καταστροφή: «Τώρα που είμαστε ελεύθεροι, μαζικά, από μεταφυσικές πεποιθήσεις, θεμελιώδεις και παράγωγες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές ή εθνικιστές, ζούμε την εμπειρία του κενού». Και κάπως έτσι γίναμε «ένα πλήθος μιμητών που δεν τολμούν να σκεφτούν μόνοι τους – αλλά αποκαλύπToddαι τόσο ικανοί για μισαλλοδοξία όσο οι πιστοί των αρχαίων χρόνων».
9. Η σύντομη ανάλυση του Todd για το βαθύτερο νόημα του τρανσέξουαλ συντρίβει εντελώς την Εκκλησία (ιδεολογία) του Woke – από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη σφαίρα της ΕΕ, και θα προκαλέσει σειριακές κρίσεις οργής.
Δείχνει πώς ο τρανσέξουαλ είναι «μία από τις σημαίες αυτού του μηδενισμού που ορίζει τώρα τη Δύση, αυτή την ορμή να καταστρέψει, όχι μόνο πράγματα και ανθρώπους, αλλά και την πραγματικότητα».
Και υπάρχει ένα πρόσθετο αναλυτικό πλεονέκτημα: «Η ιδεολογία των τρανς λέει ότι ένας άντρας μπορεί να γίνει γυναίκα και μια γυναίκα μπορεί να γίνει άντρας.
Αυτή είναι μια ψευδής επιβεβαίωση, και από αυτή την άποψη, κοντά στη θεωρητική καρδιά του δυτικού μηδενισμού».
Επιδείνωση από τις γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Ο Todd «συνδέει» την ψυχική και κοινωνική σύνδεση μεταξύ αυτής της λατρείας του ψεύτικου και της ταλαντευόμενης συμπεριφοράς των ΗΠΑ στις διεθνείς σχέσεις.
Παράδειγμα: ο ιρανικός πυρηνικός δεσμός αγκυροβόλησε υπό τον Ομπάμα και έγινε ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς κυρώσεων υπό τον Τραμπ. Todd: «Η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι, με τον δικό της τρόπο, ρευστή έμφυλη».
10. Η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» της Ευρώπης.
Ο Todd μας θυμίζει πώς η Ευρώπη στην αρχή ήταν το γαλλογερμανικό ζευγάρι.
Στη συνέχεια, μετά την οικονομική κρίση του 2007/2008, αυτό μετατράπηκε σε «έναν πατριαρχικό γάμο, με τη Γερμανία ως κυρίαρχη σύζυγο να μην ακούει πλέον τον σύντροφό του».
Η ΕΕ εγκατέλειψε κάθε αξίωση υπεράσπισης των συμφερόντων της Ευρώπης - αποκόπToddας την ενέργεια και το εμπόριο με τον εταίρο της Ρωσία και επιβάλλοντας κυρώσεις στον εαυτό της.
Ο Todd προσδιορίζει, σωστά, τον άξονα Παρισιού-Βερολίνου που αντικαταστάθηκε από τον άξονα Λονδίνο-Βαρσοβία-Κίεβο: αυτό ήταν «το τέλος της Ευρώπης ως αυτόνομου γεωπολιτικού παράγοντα». Και αυτό συνέβη μόλις 20 χρόνια μετά την κοινή αντίθεση Γαλλίας-Γερμανίας στον πόλεμο των νεοσυντηρητικών στο Ιράκ.
11. Ο Todd ορίζει σωστά το ΝΑΤΟ, ως βυθιζόμενο στο «ασυνείδητό τους»:
«Σημειώνουμε ότι ο στρατιωτικός, ιδεολογικός και ψυχολογικός μηχανισμός του δεν υπάρχει για να προστατεύει τη Δυτική Ευρώπη, αλλά για να την ελέγχει».
12. Μαζί με αρκετούς αναλυτές στη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και μεταξύ των ανεξάρτητων στην Ευρώπη, ο Todd είναι σίγουρος ότι η εμμονή των ΗΠΑ –από τη δεκαετία του 1990– να αποκόψουν τη Γερμανία από τη Ρωσία θα οδηγήσει σε αποτυχία:
«Αργά ή γρήγορα, θα συνεργαστούν , καθώς «οι οικονομικές τους εξειδικεύσεις τις ορίζουν ως συμπληρωματικές».
Η ήττα στην Ουκρανία θα ανοίξει το δρόμο, καθώς μια «βαρυτική δύναμη» παρασύρει τη Γερμανία και τη Ρωσία.
Πριν από αυτό, και σε αντίθεση με σχεδόν οποιονδήποτε δυτικό «αναλυτή» στην επικρατούσα σφαίρα του NATOstan, ο Todd καταλαβαίνει ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να κερδίσει εναντίον ολόκληρου του ΝΑΤΟ, όχι μόνο της Ουκρανίας, επωφελούμενος από ένα «παράθυρο ευκαιρίας» που εντόπισε ο Putin στις αρχές του 2022.
Ο Todd στοιχηματίζει σε ένα παράθυρο 5 ετών, δηλαδή ένα τελικό παιχνίδι μέχρι το 2027.
Είναι διαφωτιστικό να υπενθυμίσουμε τι είπε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Shoigu, πέρυσι: η SMO θα τελειώσει μέχρι το 2025.
Όποια και αν είναι η προθεσμία, ενσωματωμένη σε όλο αυτό είναι μια ολοκληρωτική νίκη της Ρωσίας – με τον νικητή να υπαγορεύει όλους τους όρους.
Χωρίς διαπραγματεύσεις, χωρίς κατάπαυση του πυρός, χωρίς παγωμένη σύγκρουση – καθώς oι ΗΠΑ περιφέρονται... απελπισμένες, κι άς εκδίδει το Davos τον Θρίαμβο της Δύσης
www.bankingnews.gr
Γενιές Ψυχρού Πολέμου από τη Δύση μέχρι την Ανατολή.
Ένας ανεξάρτητος στοχαστής, βασισμένος σε γεγονότα και επαληθευμένα δεδομένα, ανατινάζει στο νέο του βιβλίο, όπως παρατηρεί και ο Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar, όλο το οικοδόμημα της Ρωσοφοβίας που χτίστηκε γύρω από την «επιθετικότητα» του «Τσάρου» Putin.
Τουλάχιστον ορισμένοι τομείς των αυστηρά ελεγχόμενων από τους ολιγάρχες μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία, απλά δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τον Todd αυτή τη φορά για διάφορους λόγους.
Κυρίως γιατί ήταν ο πρώτος δυτικός διανοούμενος, ήδη από το 1976, που είχε προβλέψει την πτώση της ΕΣΣΔ στο βιβλίο του La Chute Finale, με την έρευνά του βασισμένη στα σοβιετικά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας.
Ένας άλλος βασικός λόγος ήταν το βιβλίο του Apres L'Empire το 2002, ένα είδος προεπισκόπησης της παρακμής και της πτώσης των ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε λίγους μήνες πριν την επιχείρηση «Σοκ και Δέος στο Ιράκ» (Shock & Awe in Iraq).
Τώρα ο Todd, απεικονίζει σχολαστικά την ήττα όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και της Δύσης συνολικά – με την έρευνά του να επικεντρώνεται και γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Λαμβάνοντας υπόψη το τοξικό περιβάλλον του NATOstan όπου η ρωσοφοβία και η κουλτούρα ακύρωσης κυριαρχούν, και κάθε απόκλιση είναι τιμωρούμενη, ο Todd ήταν πολύ προσεκτικός να μην χαρακτηρίσει την τρέχουσα διαδικασία ως ρωσική νίκη στην Ουκρανία (αν και αυτό υπονοείται σε όλα όσα περιγράφει, που κυμαίνονται από διάφορους δείκτες κοινωνική ειρήνη στη συνολική σταθερότητα του «συστήματος Putin», το οποίο είναι «προϊόν της ιστορίας της Ρωσίας και όχι έργο ενός ανθρώπου»).
Αντίθετα, εστιάζει στους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην πτώση της Δύσης.
Μεταξύ αυτών:
- το τέλος του έθνους-κράτους.
- αποβιομηχάνιση (που εξηγεί το έλλειμμα του ΝΑΤΟ στην παραγωγή όπλων για την Ουκρανία)·
- ο «βαθμός μηδέν» της θρησκευτικής μήτρας της Δύσης,
- η κατάρρευση του Προτεσταντισμού.
- η απότομη αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας στις ΗΠΑ (πολύ υψηλότερη από ό,τι στη Ρωσία), μαζί με τις αυτοκτονίες και τις ανθρωποκτονίες· και,
- η υπεροχή ενός αυτοκρατορικού μηδενισμού που εκφράζεται από την εμμονή με το Forever Wars.
Η κατάρρευση του προτεσταντισμού
Ο Todd αναλύει μεθοδικά, διαδοχικά, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ανατολική Ευρώπη, τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σκανδιναβία και τέλος τις ΗΠΑ, εδώ παρατίνθενται οι 12 καλύτερες επιτυχίες της αξιοσημείωτης μελέτης του.
1. Κατά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) τον Φεβρουάριο του 2022, το συνδυασμένο ΑΕΠ της Ρωσίας και της Λευκορωσίας ήταν μόνο το 3,3% του συνδυασμού της Δύσης (στην περίπτωση αυτή η σφαίρα του ΝΑΤΟ συν Ιαπωνία και Νότια Κορέα).
Ο Todd εκπλήσσεται πώς αυτό το 3,3% που είναι ικανό να παράγει περισσότερα όπλα από ολόκληρο τον δυτικό κολοσσό, όχι μόνο κερδίζει τον πόλεμο, αλλά μειώνει τις κυρίαρχες έννοιες της «νεοφιλελεύθερης πολιτικής οικονομίας» (ποσοστά ΑΕΠ) σε χαλασμό.
2. Η «ιδεολογική μοναξιά» και ο «ιδεολογικός ναρκισσισμός» της Δύσης – είναι ανίκανοι να κατανοήσουν, για παράδειγμα, πώς «όλος ο μουσουλμανικός κόσμος φαίνεται να θεωρεί τη Ρωσία ως εταίρο παρά ως αντίπαλο».
3. Ο Todd αποφεύγει την έννοια των «Weberian States» – προκαλώντας μια συμβατότητα του οράματος μεταξύ του Putin και του Αμερικανού οπαδού της ρεαλπολιτικής, John Mearsheimer.
Επειδή αναγκάζονται να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον όπου μόνο οι σχέσεις εξουσίας έχουν σημασία, τα κράτη ενεργούν τώρα ως «πράκτορες του λογικής του Hobbes».
Και αυτό μας φέρνει στη ρωσική έννοια του έθνους-κράτους, που επικεντρώνεται στην «κυριαρχία»: την ικανότητα ενός κράτους να ορίζει ανεξάρτητα τις εσωτερικές και εξωτερικές του πολιτικές, χωρίς καμία ξένη παρέμβαση.
4. Η κατάρρευση, βήμα προς βήμα, της κουλτούρας WASP (White Anglo-Saxon Protestants - Λευκοί Αγγλοσάξωνες Προτεστάντες), που οδήγησε, «από τη δεκαετία του 1960», σε «μια αυτοκρατορία στερημένη από κέντρο και έργο, έναν ουσιαστικά στρατιωτικό οργανισμό που διαχειρίζεται μια ομάδα χωρίς πολιτισμό (με την ανθρωπολογική έννοια) ".
Αυτός είναι ο Todd που ορίζει «οι νεοσυντηρητικές ΗΠΑ» (Neo-Cons).
5. Οι ΗΠΑ ως «μετα-αυτοκρατορική» οντότητα: απλώς ένα κέλυφος στρατιωτικού μηχανισμού που στερείται μια κουλτούρα που βασίζεται στις πληροφορίες, που οδηγεί σε «έντονη στρατιωτική επέκταση σε μια φάση μαζικής συρρίκνωσης της βιομηχανικής τους βάσης».
Όπως τονίζει ο Todd, «ο σύγχρονος πόλεμος χωρίς βιομηχανία είναι οξύμωρο».
6. Η δημογραφική παγίδα: Ο Todd δείχνει πώς οι στρατηγοί της Ουάσιγκτον «ξέχασαν ότι μια πολιτεία της οποίας ο πληθυσμός απολαμβάνει υψηλό μορφωτικό και τεχνολογικό επίπεδο, ακόμη και αν μειώνεται, δεν χάνει τη στρατιωτική της ισχύ». Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της Ρωσίας στα χρόνια του Πούτιν.
7. Εδώ φτάνουμε στο επίκεντρο του επιχειρήματος του Todd: η μετα-Max Weber επανερμηνεία του The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism, που δημοσιεύτηκε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα πριν, το 1904/1905: «Αν ο Προτεσταντισμός ήταν η μήτρα για την άνοδο του η Δύση, ο θάνατός της, σήμερα, είναι η αιτία της αποσύνθεσης και της ήττας».
Ο Todd ορίζει ξεκάθαρα πώς η Αγγλική «Ένδοξη Επανάσταση» του 1688, η Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1776 και η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ήταν οι πραγματικοί πυλώνες της φιλελεύθερης Δύσης.
Κατά συνέπεια, μια διευρυμένη «Δύση» δεν είναι ιστορικά «φιλελεύθερη», γιατί δημιούργησε επίσης «ιταλικό φασισμό, γερμανικό ναζισμό και ιαπωνικό μιλιταρισμό».
Με λίγα λόγια, ο Todd δείχνει πώς ο Προτεσταντισμός επέβαλε τον καθολικό αλφαβητισμό στους πληθυσμούς που έλεγχε, «επειδή όλοι οι πιστοί πρέπει να έχουν άμεση πρόσβαση στις Αγίες Γραφές. Ένας εγγράμματος πληθυσμός είναι ικανός για οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη.
Η προτεσταντική θρησκεία δημιούργησε, τυχαία, ένα ανώτερο, αποτελεσματικό εργατικό δυναμικό».
Και είναι με αυτή την έννοια ότι η Γερμανία ήταν «στο επίκεντρο της δυτικής ανάπτυξης», ακόμα κι αν η Βιομηχανική Επανάσταση έλαβε χώρα στην Αγγλία.
Η βασική διατύπωση του Todd είναι αδιαμφισβήτητη: «Ο κρίσιμος παράγοντας της άνοδος της Δύσης ήταν η προσκόλληση του Προτεσταντισμού στην αλφαβητοποίηση».
Επιπλέον, ο Προτεσταντισμός, τονίζει ο Todd, βρίσκεται δύο φορές στο επίκεντρο της ιστορίας της Δύσης: μέσω της εκπαιδευτικής και οικονομικής ώθησης -με τον φόβο της καταδίκης και την ανάγκη να αισθάνεσαι επιλεγμένος από τον Θεό, δημιουργώντας μια εργασιακή ηθική και μια ισχυρή, συλλογική ηθική - και μέσω την ιδέα ότι οι άνδρες είναι άνισοι (θυμηθείτε το White Man's Burden).
Η κατάρρευση του προτεσταντισμού δεν μπορούσε παρά να καταστρέψει την εργασιακή ηθική προς όφελος της μαζικής απληστίας: δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού.
Οι τρανσέξουαλ και η λατρεία του ψεύτικου
8. Η έντονη κριτική του Todd στο πνεύμα του 1968 αναφέρεται σε «μία από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις της δεκαετίας του 1960 – μεταξύ της αγγλοαμερικανικής σεξουαλικής επανάστασης και του Μάη του 68 στη Γαλλία». «Να πιστεύουμε ότι το άτομο θα ήταν μεγαλύτερο αν απελευθερωνόταν από το συλλογικό».
Αυτό οδήγησε σε μια αναπόφευκτη καταστροφή: «Τώρα που είμαστε ελεύθεροι, μαζικά, από μεταφυσικές πεποιθήσεις, θεμελιώδεις και παράγωγες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές ή εθνικιστές, ζούμε την εμπειρία του κενού». Και κάπως έτσι γίναμε «ένα πλήθος μιμητών που δεν τολμούν να σκεφτούν μόνοι τους – αλλά αποκαλύπToddαι τόσο ικανοί για μισαλλοδοξία όσο οι πιστοί των αρχαίων χρόνων».
9. Η σύντομη ανάλυση του Todd για το βαθύτερο νόημα του τρανσέξουαλ συντρίβει εντελώς την Εκκλησία (ιδεολογία) του Woke – από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη σφαίρα της ΕΕ, και θα προκαλέσει σειριακές κρίσεις οργής.
Δείχνει πώς ο τρανσέξουαλ είναι «μία από τις σημαίες αυτού του μηδενισμού που ορίζει τώρα τη Δύση, αυτή την ορμή να καταστρέψει, όχι μόνο πράγματα και ανθρώπους, αλλά και την πραγματικότητα».
Και υπάρχει ένα πρόσθετο αναλυτικό πλεονέκτημα: «Η ιδεολογία των τρανς λέει ότι ένας άντρας μπορεί να γίνει γυναίκα και μια γυναίκα μπορεί να γίνει άντρας.
Αυτή είναι μια ψευδής επιβεβαίωση, και από αυτή την άποψη, κοντά στη θεωρητική καρδιά του δυτικού μηδενισμού».
Επιδείνωση από τις γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Ο Todd «συνδέει» την ψυχική και κοινωνική σύνδεση μεταξύ αυτής της λατρείας του ψεύτικου και της ταλαντευόμενης συμπεριφοράς των ΗΠΑ στις διεθνείς σχέσεις.
Παράδειγμα: ο ιρανικός πυρηνικός δεσμός αγκυροβόλησε υπό τον Ομπάμα και έγινε ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς κυρώσεων υπό τον Τραμπ. Todd: «Η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι, με τον δικό της τρόπο, ρευστή έμφυλη».
10. Η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» της Ευρώπης.
Ο Todd μας θυμίζει πώς η Ευρώπη στην αρχή ήταν το γαλλογερμανικό ζευγάρι.
Στη συνέχεια, μετά την οικονομική κρίση του 2007/2008, αυτό μετατράπηκε σε «έναν πατριαρχικό γάμο, με τη Γερμανία ως κυρίαρχη σύζυγο να μην ακούει πλέον τον σύντροφό του».
Η ΕΕ εγκατέλειψε κάθε αξίωση υπεράσπισης των συμφερόντων της Ευρώπης - αποκόπToddας την ενέργεια και το εμπόριο με τον εταίρο της Ρωσία και επιβάλλοντας κυρώσεις στον εαυτό της.
Ο Todd προσδιορίζει, σωστά, τον άξονα Παρισιού-Βερολίνου που αντικαταστάθηκε από τον άξονα Λονδίνο-Βαρσοβία-Κίεβο: αυτό ήταν «το τέλος της Ευρώπης ως αυτόνομου γεωπολιτικού παράγοντα». Και αυτό συνέβη μόλις 20 χρόνια μετά την κοινή αντίθεση Γαλλίας-Γερμανίας στον πόλεμο των νεοσυντηρητικών στο Ιράκ.
11. Ο Todd ορίζει σωστά το ΝΑΤΟ, ως βυθιζόμενο στο «ασυνείδητό τους»:
«Σημειώνουμε ότι ο στρατιωτικός, ιδεολογικός και ψυχολογικός μηχανισμός του δεν υπάρχει για να προστατεύει τη Δυτική Ευρώπη, αλλά για να την ελέγχει».
12. Μαζί με αρκετούς αναλυτές στη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και μεταξύ των ανεξάρτητων στην Ευρώπη, ο Todd είναι σίγουρος ότι η εμμονή των ΗΠΑ –από τη δεκαετία του 1990– να αποκόψουν τη Γερμανία από τη Ρωσία θα οδηγήσει σε αποτυχία:
«Αργά ή γρήγορα, θα συνεργαστούν , καθώς «οι οικονομικές τους εξειδικεύσεις τις ορίζουν ως συμπληρωματικές».
Η ήττα στην Ουκρανία θα ανοίξει το δρόμο, καθώς μια «βαρυτική δύναμη» παρασύρει τη Γερμανία και τη Ρωσία.
Πριν από αυτό, και σε αντίθεση με σχεδόν οποιονδήποτε δυτικό «αναλυτή» στην επικρατούσα σφαίρα του NATOstan, ο Todd καταλαβαίνει ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να κερδίσει εναντίον ολόκληρου του ΝΑΤΟ, όχι μόνο της Ουκρανίας, επωφελούμενος από ένα «παράθυρο ευκαιρίας» που εντόπισε ο Putin στις αρχές του 2022.
Ο Todd στοιχηματίζει σε ένα παράθυρο 5 ετών, δηλαδή ένα τελικό παιχνίδι μέχρι το 2027.
Είναι διαφωτιστικό να υπενθυμίσουμε τι είπε ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Shoigu, πέρυσι: η SMO θα τελειώσει μέχρι το 2025.
Όποια και αν είναι η προθεσμία, ενσωματωμένη σε όλο αυτό είναι μια ολοκληρωτική νίκη της Ρωσίας – με τον νικητή να υπαγορεύει όλους τους όρους.
Χωρίς διαπραγματεύσεις, χωρίς κατάπαυση του πυρός, χωρίς παγωμένη σύγκρουση – καθώς oι ΗΠΑ περιφέρονται... απελπισμένες, κι άς εκδίδει το Davos τον Θρίαμβο της Δύσης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών