Η αποκλιμάκωση του πληθωρισμού και η σταθερή ανάπτυξη ανοίγουν τον δρόμο προς την ήπια προσγείωση
Η παγκόσμια ανάπτυξη προβλέπεται σε 3,1% το 2024 και 3,2% το 2025, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το οποίο αναθεωρεί την πρόβλεψη για το 2024 κατά 0,2 ποσοστιαία μονάδα υψηλότερα από αυτή στις Παγκόσμια Οικονομική Προοπτική (WEO) του Οκτωβρίου 2023 λόγω της μεγαλύτερης από το αναμενόμενο ανθεκτικότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και τη δημοσιονομική στήριξη στην Κίνα.
Ωστόσο, η πρόβλεψη για το 2024-2025 είναι κάτω από τον ιστορικό (2000-2019) μέσο όρο του 3,8%, με αυξημένα επιτόκια πολιτικής κεντρικής τράπεζας για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, απόσυρση της δημοσιονομικής στήριξης εν μέσω υψηλού χρέους που επιβαρύνει την οικονομική δραστηριότητα και χαμηλή υποκείμενη παραγωγικότητα ανάπτυξη.
Ο πληθωρισμός μειώνεται ταχύτερα από το αναμενόμενο στις περισσότερες περιφέρειες, εν μέσω εκτόνωσης ζητημάτων από την πλευρά της προσφοράς και περιοριστικής νομισματικής πολιτικής.
Ο παγκόσμιος δομικός πληθωρισμός αναμένεται να μειωθεί στο 5,8% το 2024 και στο 4,4% το 2025, με την πρόβλεψη για το 2025 να αναθεωρείται προς τα κάτω.
Μειώνεται ο πληθωρισμός
Με τον αποπληθωρισμό και τη σταθερή ανάπτυξη, η πιθανότητα ανώμαλης προσγείωσης έχει υποχωρήσει και οι κίνδυνοι για την παγκόσμια ανάπτυξη είναι σε γενικές γραμμές ισορροπημένοι.
Ανοδικά, ο ταχύτερος αποπληθωρισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω χαλάρωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών.
Χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική από ό,τι χρειάζεται και από ό,τι υποτίθεται στις προβολές θα μπορούσε να συνεπάγεται προσωρινά υψηλότερη ανάπτυξη, αλλά με τον κίνδυνο μιας πιο δαπανηρής προσαρμογής αργότερα.
Η ισχυρότερη δυναμική των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων θα μπορούσε να ενισχύσει την παραγωγικότητα με θετικές διασυνοριακές επιπτώσεις.
Από την άλλη πλευρά, οι νέες εκρήξεις των τιμών των εμπορευμάτων από γεωπολιτικούς κλυδωνισμούς –συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων επιθέσεων στην Ερυθρά Θάλασσα– και οι διαταραχές του εφοδιασμού ή ο πιο επίμονος υποκείμενος πληθωρισμός θα μπορούσαν να παρατείνουν τις σφιχτές νομισματικές συνθήκες.
Η αύξηση των προβλημάτων στον τομέα των ακινήτων στην Κίνα ή, αλλού, μια ανατρεπτική στροφή σε αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει απογοητεύσεις για την ανάπτυξη.
Η πρόκληση
Η βραχυπρόθεσμη πρόκληση των υπευθύνων χάραξης πολιτικής είναι να διαχειριστούν επιτυχώς την τελική κάθοδο του πληθωρισμού προς τον στόχο, βαθμονομώντας τη νομισματική πολιτική ως απάντηση στην υποκείμενη δυναμική του πληθωρισμού και —όπου οι πιέσεις στους μισθούς και τις τιμές σαφώς διαχέονται— προσαρμοζόμενοι σε μια λιγότερο περιοριστική στάση.
Ταυτόχρονα, σε πολλές περιπτώσεις, με τον πληθωρισμό να μειώνεται και τις οικονομίες να μπορούν να απορροφήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής σύσφιξης, ανανεώθηκε η εστίαση στη δημοσιονομική εξυγίανση για την ανασυγκρότηση της δημοσιονομικής ικανότητας για την αντιμετώπιση μελλοντικών κραδασμών, την αύξηση των εσόδων για νέες προτεραιότητες δαπανών και τον περιορισμό της ανόδου χρειάζεται δημόσιο χρέος.
Οι στοχευμένες και προσεκτικά διαδοχικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα ενίσχυαν την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βιωσιμότητα του χρέους και θα επιτάχυναν τη σύγκλιση προς υψηλότερα επίπεδα εισοδήματος.
Απαιτείται πιο αποτελεσματικός πολυμερής συντονισμός, μεταξύ άλλων, για την επίλυση του χρέους, για την αποφυγή της πίεσης του χρέους και τη δημιουργία χώρου για τις απαραίτητες επενδύσεις, καθώς και για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, η πρόβλεψη για το 2024-2025 είναι κάτω από τον ιστορικό (2000-2019) μέσο όρο του 3,8%, με αυξημένα επιτόκια πολιτικής κεντρικής τράπεζας για την καταπολέμηση του πληθωρισμού, απόσυρση της δημοσιονομικής στήριξης εν μέσω υψηλού χρέους που επιβαρύνει την οικονομική δραστηριότητα και χαμηλή υποκείμενη παραγωγικότητα ανάπτυξη.
Ο πληθωρισμός μειώνεται ταχύτερα από το αναμενόμενο στις περισσότερες περιφέρειες, εν μέσω εκτόνωσης ζητημάτων από την πλευρά της προσφοράς και περιοριστικής νομισματικής πολιτικής.
Ο παγκόσμιος δομικός πληθωρισμός αναμένεται να μειωθεί στο 5,8% το 2024 και στο 4,4% το 2025, με την πρόβλεψη για το 2025 να αναθεωρείται προς τα κάτω.
Μειώνεται ο πληθωρισμός
Με τον αποπληθωρισμό και τη σταθερή ανάπτυξη, η πιθανότητα ανώμαλης προσγείωσης έχει υποχωρήσει και οι κίνδυνοι για την παγκόσμια ανάπτυξη είναι σε γενικές γραμμές ισορροπημένοι.
Ανοδικά, ο ταχύτερος αποπληθωρισμός θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω χαλάρωση των χρηματοοικονομικών συνθηκών.
Χαλαρότερη δημοσιονομική πολιτική από ό,τι χρειάζεται και από ό,τι υποτίθεται στις προβολές θα μπορούσε να συνεπάγεται προσωρινά υψηλότερη ανάπτυξη, αλλά με τον κίνδυνο μιας πιο δαπανηρής προσαρμογής αργότερα.
Η ισχυρότερη δυναμική των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων θα μπορούσε να ενισχύσει την παραγωγικότητα με θετικές διασυνοριακές επιπτώσεις.
Από την άλλη πλευρά, οι νέες εκρήξεις των τιμών των εμπορευμάτων από γεωπολιτικούς κλυδωνισμούς –συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων επιθέσεων στην Ερυθρά Θάλασσα– και οι διαταραχές του εφοδιασμού ή ο πιο επίμονος υποκείμενος πληθωρισμός θα μπορούσαν να παρατείνουν τις σφιχτές νομισματικές συνθήκες.
Η αύξηση των προβλημάτων στον τομέα των ακινήτων στην Κίνα ή, αλλού, μια ανατρεπτική στροφή σε αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει απογοητεύσεις για την ανάπτυξη.
Η πρόκληση
Η βραχυπρόθεσμη πρόκληση των υπευθύνων χάραξης πολιτικής είναι να διαχειριστούν επιτυχώς την τελική κάθοδο του πληθωρισμού προς τον στόχο, βαθμονομώντας τη νομισματική πολιτική ως απάντηση στην υποκείμενη δυναμική του πληθωρισμού και —όπου οι πιέσεις στους μισθούς και τις τιμές σαφώς διαχέονται— προσαρμοζόμενοι σε μια λιγότερο περιοριστική στάση.
Ταυτόχρονα, σε πολλές περιπτώσεις, με τον πληθωρισμό να μειώνεται και τις οικονομίες να μπορούν να απορροφήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις της δημοσιονομικής σύσφιξης, ανανεώθηκε η εστίαση στη δημοσιονομική εξυγίανση για την ανασυγκρότηση της δημοσιονομικής ικανότητας για την αντιμετώπιση μελλοντικών κραδασμών, την αύξηση των εσόδων για νέες προτεραιότητες δαπανών και τον περιορισμό της ανόδου χρειάζεται δημόσιο χρέος.
Οι στοχευμένες και προσεκτικά διαδοχικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα ενίσχυαν την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βιωσιμότητα του χρέους και θα επιτάχυναν τη σύγκλιση προς υψηλότερα επίπεδα εισοδήματος.
Απαιτείται πιο αποτελεσματικός πολυμερής συντονισμός, μεταξύ άλλων, για την επίλυση του χρέους, για την αποφυγή της πίεσης του χρέους και τη δημιουργία χώρου για τις απαραίτητες επενδύσεις, καθώς και για τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών