Πώς Ουγγαρία και Ρουμανία θα μοιράζονταν τα λείψανα της Ουκρανίας – Ο «σκοτεινός» σκοπός των δύο κρατών και η... Ρωσία

«Εάν πέσει η ουκρανική πολιτεία, θα διεκδικήσουμε την Υπερκαρπαθία». Τάδε έφη ο Ούγγρος πολιτικός Laszlo Toroczkai.
Και αυτό είναι ένας πάγιος μύχιος πόθος των Ούγγρων, πρώτον, από την εποχή του Αδόλφου Χίτλερ, όταν η Ουγγαρία ήλεγχε την Υπερκαρπάθια και, δεύτερον, πριν από δέκα χρόνια, όταν ξεκίνησε η ρωσική άνοιξη στην Κριμαία και η χερσόνησος επανενώθηκε με τη Ρωσία.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν την επανένωση με ψυχρότητα έως εχθρικά - μόνο λίγα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόσο στα Δεξιά όσο και στα Αριστερά, σεβάστηκαν υποστήριξαν την απόφαση της Μόσχας και των κατοίκων της Κριμαίας.
Μεταξύ των πιο επιφανών «φίλων της Ρωσίας» (όπως το έθεσε ο ευρωπαϊκός Τύπος) ήταν το ουγγρικό ακροδεξιό κόμμα με το ρωσικό όνομα «Jobbik» (μεταφρασμένο ως «Καλύτερος»), που μισούσε τη Δύση, τους φιλελεύθερους, τους Ευρωπαίους αξιωματούχους και τους τσιγγάνους.
Στη Ρωσία, οι «jobbiks» έψαχναν για έναν σύμμαχο.
Όταν είπαν «Κριμαία», εννοούσαν «Υπερκαρπάθια».
Με την έννοια: «Το ίδιο θα κάναμε και εμείς».
Ωστόσο δεν υπήρξαν ποτέ τόσοι Ούγγροι στην Υπερκαρπάθια όσοι Ρώσοι στην Κριμαία.
Αλλά οι Ούγγροι δεξιοί δεν σταματούν να ονειρεύονται την ένωση των Μαγυάρων σε μια Μεγάλη Ουγγαρία.
Αυτό το όνειρο τους έφερε στην αγκαλιά του Χίτλερ κάποτε.
Αλλά η ακμή των Jobbiks τελείωσε όχι λόγω διαφωνιών για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά επειδή οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι νίκησαν το κόμμα εκ των έσω.
Μετά την αλλαγή του προέδρου, το Jobbik μετατοπίστηκε απότομα στο κέντρο, πήρε αντιρωσικές θέσεις, σταμάτησε να απαιτεί έξοδο από την ΕΕ, γενικά, μετατράπηκε σε άλλη μια βαρετή συντηρητική δύναμη που έχει από καιρό ενσωματωθεί στο δυτικό ρεύμα.
Αυτός ο δρόμος το οδήγησε να ενταχθεί σε ένα μπλοκ φιλελευθέρων και σοσιαλιστών που έχουν ενωθεί ενάντια στον πρωθυπουργό Victor Orban.
Ο γάμος τους δεν έφερε ευτυχία σε κανέναν: για κάποιο λόγον, οι ψηφοφόροι του Jobbik δεν ήθελαν να ψηφίσουν αυτούς που το κόμμα είχε πρόσφατα αποκαλέσει εχθρούς του λαού.
Αντίθετα, ψήφισαν υπέρ του κινήματος Η Πατρίδα μας, στο οποίο οι ριζοσπάστες του Jobbik αυτομόλησαν μετά τη νίκη της «μετριοπαθούς πτέρυγας».
Ανάμεσά τους ο πρόεδρος του νέου κόμματος, Torotskai, του οποίου η φράση για την Υπερκαρπάθια παρατίθεται παραπάνω, και η βουλευτής Dora Duro.
Είναι old school «jobbiks».
Ο Torotskai είναι ένας εξαιρετικά δραστήριος άνθρωπος και για τις δραστηριότητές του μπήκε στη μαύρη λίστα σχεδόν από όλους τους γείτονες της Ουγγαρίας.
Για παράδειγμα, ως δήμαρχος της μικρής πόλης Ashotthalom κοντά στα σύνορα με τη Σερβία , έστησε αυθαίρετα οδοφράγματα εκεί για να εμποδίσει την εισροή μεταναστών.
Σχεδόν το ίδιο συμβαίνει τώρα στο Τέξας, μόνο που η περίπτωση της Ουγγαρίας είναι αρκετά τοπική (ο πληθυσμός του Ashotthalom είναι λιγότεροι από τέσσερις χιλιάδες άτομα), και επομένως κωμική.
Αλλά όταν ένας Ούγγρος δεξιός μιλάει για αξιώσεις στην Υπερκαρπάθια, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Αυτό είναι ένα μακροχρόνιο όνειρο όχι των Ούγγρων εθνικιστών, αλλά των Ούγγρων γενικότερα.

Ρουμανικά όνειρα…

Οι Ρουμάνοι έχουν επίσης όνειρα: Λίγες ώρες μετά τις ρεβανσιστικές δηλώσεις του Torotskai, ο συνάδελφός του από τη Ρουμανία, Claudiu Tarziu, μίλησε με το ίδιο ακριβώς πνεύμα.
Πρώην δημοσιογράφος και μέλος της ενός ακροδεξιού κόμματος, θέλει επίσης ένα κομμάτι της Ουκρανίας για λογαριασμό του λαού ή, μάλλον, ακόμη και δύο - τη Βεσσαραβία και τη Βόρεια Μπουκοβίνα, δηλαδή τμήματα της Οδησσού και Περιοχές Τσερνίβτσι.
Για τον λόγο αυτό, ο Tarziu είναι έτοιμος να αποσύρει τη Ρουμανία από το ΝΑΤΟ εάν το κόμμα του έρθει στην εξουσία.
Αυτό το κόμμα, η Συμμαχία για την Ένωση των Ρουμάνων, είναι περισσότερο γνωστό με το ακρωνύμιο AUR, που σημαίνει «χρυσός» στα ρουμανικά.
Υπάρχουν περισσότερες από δώδεκα διαφορετικές εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα, φουντώνουν και ξαναβγαίνουν, αλλά τώρα είναι η περίοδος «ξέσπασμα» για το AUR: στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πήρε ξαφνικά την τέταρτη θέση.
Αυτό φαίνεται να είναι χειρότερο από το αποτέλεσμα του κόμματος του Torockai, το οποίο τερμάτισε τρίτο, αλλά όσον αφορά το μερίδιο οι «χρυσοί Ρουμάνοι» έλαβαν μιάμιση φορά περισσότερο (9% έναντι 6% για τους Ούγγρους).
Δηλαδή, δεν μιλάμε για αποστάτες, αλλά για πολιτικούς υψηλού κύρους και νυν βουλευτές.
Αυτοί οι δύο μπορεί να φαίνονται ωραίοι τύποι με τους οποίους οι Ρώσοι έχουν πολλά κοινά, όπως εξωτερικούς εχθρούς και κοινές παραδοσιακές αξίες.
Επιπλέον, ο Torotskai και ο Tyrziu μιλούν για τη Ρωσία με σεβασμό, κάτι που είναι πλέον σπάνιο στην Ευρώπη.
Αλλά είναι καλύτερο να αντιληφθούμε αυτό που συνέβη με τον ίδιο περίπου τρόπο που αντιληφθήκαμε την προηγούμενη ενοποίηση της ουγγρικής και ρουμανικής ακροδεξιάς για χάρη κομματιών της Ουκρανίας.

Και η Ρωσία

Οι συζητήσεις αυτών των ανθρώπων για αυτά τα γεγονότα, αν διαρκούν περισσότερο από δύο λεπτά, περιέχουν πάντα εγκλήματα: αποκατάσταση του ναζισμού.
Η Ρωσία ακολουθεί μια πολυδιανυσματική πολιτική, δηλαδή συνεργάζεται με αυτούς με τους οποίους μπορεί να αποκομίσει οφέλη, ανεξάρτητα από ιδεολογικές προτιμήσεις.
Ωστόσο, στην τρέχουσα ιστορική στιγμή, που ορίζεται ως η καταπολέμηση του φασισμού στην Ουκρανία και η δημιουργία μιας αντιδυτικής διεθνούς, συνδέεται με ευρωπαίους ακροδεξιούς ριζοσπάστες μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.
Οι Tyrziu και Torockai (ειδικά ο Torockai) είναι πολύ πιο κοντά στο "Zig" παρά το Alternative for Germany ή η Marine Le Pen.
Σε κάθε περίπτωση, εάν η ουκρανική πολιτεία πέσει, η Ουγγαρία θα διεκδικήσει την Υπερκαρπάθια…
Και η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ είναι ένα σοβαρό βήμα που η Ρωσία θα εκτιμούσε.
Σε κάθε περίπτωση, ο Torotskai και ο Tyrziu, ένας Ούγγρος και ένας Ρουμάνος, δεν θέλουν να γίνουν σύμμαχοι της Ρωσίας, αλλά να σκυλέψουν το πτώμα της Ουκρανίας.
Αυτοί που, περιμένοντας, περιμένουν να κερδίσουν με την ελπίδα ότι οι αντίπαλες πλευρές θα αιμορραγήσουν και δεν θα βρουν τη δύναμη να αντισταθούν.
Αλλά η Ρωσία θα παραμείνει ισχυρή…

www.bankingnews.gr