Οι Γάλλοι βουλευτές δεν εκλέγονται με βάση την απλή αναλογική, αλλά μέσω μιας περίπλοκης ψηφοφορίας δύο γύρων σε 577 εκλογικές περιφέρειες
Η Γαλλία ψηφίζει σήμερα 30/6 στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, οι οποίες ενδέχεται να έχουν τεράστιες επιπτώσεις στον ηγετικό ρόλο της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το Politico.
Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει η Γαλλία;
Η ακροδεξιά έχει μια αξιοπρεπή πιθανότητα να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση σε ένα πυρηνικά εξοπλισμένο μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που παίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ασφάλεια από τον Βόρειο Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό.
Η ακροδεξιά αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τη δέσμευση της Γαλλίας τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ, ενώ χωρίς μια προσηλωμένη Γαλλία, και οι δύο αποδυναμώνονται σημαντικά.
Από οικονομικής πλευράς, οι traders σε όλες τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές φοβούνται ότι αυτές οι πολιτικές εντάσεις θα αναστατώσουν την έβδομη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και θα διακινδυνεύσουν μια νέα έκρηξη αστάθειας στην καρδιά της ευρωζώνης.
Συνολικά, πρόκειται για τις πιο σημαντικές εκλογές της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες.
Κλιμάκωση
Πώς προέκυψε από το πουθενά μια τόσο καθοριστική πολιτική στιγμή; Στις 9 Ιουνίου, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron συγκλόνισε το έθνος προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές, αφού υπέστη ταπεινωτική ήττα από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό στις ευρωεκλογές.
Στόχος του ήταν να σταματήσει την προέλαση της Δεξιάς, αλλά πρόκειται για ένα μεγάλο στοίχημα που μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Πρόκειται για κοινοβουλευτικές εκλογές, που σημαίνει ότι ο Macron θα πρέπει να παραμείνει πρόεδρος μέχρι το 2027.
Τούτου λεχθέντος, είναι πιθανό να πρέπει να συνεργαστεί με μια νέα κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που μπορεί κάλλιστα να είναι εχθρικός απέναντί του, εγείροντας το φάσμα του αδιεξόδου ή του χάους.
Ο Jordan Bardella είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος για να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού, αν ο Εθνικός Συναγερμός κερδίσει τις εκλογές.
Μετά την ανακοίνωση-βόμβα του Macron, το πολιτικό τοπίο στη Γαλλία αλλάζει με αστραπιαία ταχύτητα, με νέες συμμαχίες να αναδύονται εν μία νυκτί.
Αυτό καθιστά δύσκολο να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις για τις έδρες και τους συνασπισμούς.
Πώς λειτουργούν οι εκλογές;
Οι Γάλλοι βουλευτές δεν εκλέγονται με βάση την απλή αναλογική, αλλά μέσω μιας περίπλοκης ψηφοφορίας δύο γύρων σε 577 εκλογικές περιφέρειες, όπου η τοπική δυναμική παίζει μεγάλο ρόλο.
Η Γαλλία θα προσέλθει στις κάλπες στις 30 Ιουνίου, ενώ οι επαναληπτικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου.
Σε κάθε εκλογική περιφέρεια, εάν κανένας υποψήφιος δεν κερδίσει το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο, οι δύο πρώτοι υποψήφιοι περνούν στον δεύτερο γύρο, όπως και κάθε άλλος υποψήφιος που έλαβε την υποστήριξη τουλάχιστον του 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους στον δεύτερο γύρο κερδίζει την έδρα ως βουλευτής.
Προκειμένου να περάσουν τον πρώτο γύρο, τα κόμματα που μοιράζονται μια πολιτική απόχρωση - όπως τα τέσσερα κύρια αριστερά κόμματα της χώρας - τείνουν να συσπειρώνονται και να συμφωνούν να μην κατεβάζουν υποψηφίους το ένα εναντίον του άλλου.
Ακούγεται εύκολο, σωστά; Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: η συμμετοχή έχει μεγάλη σημασία.
Το 2022, όταν η συμμετοχή ήταν κοντά στο 50%, τα κόμματα έπρεπε να συγκεντρώσουν περίπου το ένα τέταρτο των ψήφων για να φτάσουν το μαγικό ποσοστό του 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Η προσέλευση των ψηφοφόρων αναμένεται να είναι υψηλότερη σε αυτές τις εκλογές που ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που θα διευκολύνει τους υποψηφίους να προχωρήσουν στη δεύτερη ψηφοφορία.
Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα δούμε περισσότερες τριπλές αναμετρήσεις από ό,τι συνήθως στον γύρο της 7ης Ιουλίου.
Μια σημαντική προειδοποίηση σχετικά με τις δημοσκοπήσεις ενόψει του πρώτου γύρου: Πρόκειται για ψηφοφορία δύο γύρων, οπότε το ποσοστό των συνολικών ψήφων δεν μεταφράζεται άμεσα σε έδρες.
Προς το παρόν, ο Εθνικός Συναγερμός και ορισμένοι σύμμαχοί του από την κατακερματισμένη κεντροδεξιά έχουν περίπου 37% υποστήριξη, ενώ η αριστερή ομάδα του Νέου Λαϊκού Μετώπου βρίσκεται στο 28% και οι φιλελεύθεροι του Macron συγκεντρώνουν περίπου 18%.
Ο Εθνικός Συναγερμός είναι πιο κοντά στην εξουσία από ποτέ
Το ερώτημα που απασχολεί τους πάντες είναι αν ο αντιμεταναστευτικός Εθνικός Συναγερμός θα κυβερνά τη χώρα από τον επόμενο μήνα.
Το κόμμα της Marine Le Pen χρειάζεται τουλάχιστον 289 έδρες για να αποκτήσει την πλειοψηφία στο γαλλικό κοινοβούλιο και αυτή τη στιγμή η ακροδεξιά μοιάζει πιθανό να σημειώσει μεγάλα κέρδη χάρη στην επιτυχημένη εκστρατεία της στις ευρωεκλογές.
Και πάλι, οι δημοσκοπήσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη, αλλά ο Εθνικός Συναγερμός θα μπορούσε να λάβει μεταξύ 195 και 245 εδρών, σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις.
Αυτό θα αποτελούσε αύξηση ρεκόρ από τους 89 βουλευτές που διαθέτουν σήμερα.
Εάν η ακροδεξιά αποκτήσει πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ο Γάλλος πρόεδρος θα πρέπει να συνάψει συμφωνία "συγκατοίκησης" με τον Εθνικό Συναγερμό και να διορίσει έναν ακροδεξιό πρωθυπουργό.
Ο Bardella, ο πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού, έχει δηλώσει ότι δεν θα επιδιώξει να ηγηθεί κυβέρνησης αν δεν έχει την πλειοψηφία.
Αυτό πιθανώς σημαίνει ότι θα χρειαστεί εταίρους συνασπισμού - ή είναι μια εκλογική στρατηγική για να πετύχει μια μεγάλη συμμετοχή.
Για να ενισχύσει τα ποσοστά της, η ακροδεξιά έχει συνάψει συμφωνία με τον Éric Ciotti, ηγέτη των κεντροδεξιών Les Républicains, για την υποστήριξη ορισμένων ομοϊδεατών συντηρητικών, ώστε να μην ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες.
Αυτός ο δεσμός κεντροδεξιάς/ακροδεξιάς είναι μια μεγάλη ιδεολογική νίκη για την τελευταία, αλλά προκάλεσε επίσης μια μαζική αντίδραση μεταξύ άλλων συντηρητικών, οι οποίοι είναι έκπληκτοι που το κόμμα προέδρων όπως ο Charles de Gaulle και ο Jacques Chirac κάνει συμφωνίες με την ακροδεξιά.
Μόνο 62 υποψήφιοι υποστηρίζονται από τη συμμαχία National Rally-Les Républicains- τα βαριά ονόματα της κεντροδεξιάς προσπαθούν τώρα να εκδιώξουν τον Ciotti.
Στις δημοσκοπήσεις, η υποστήριξη του Εθνικού Συναγερμού είναι περίπου 33%, ενώ η υποστήριξη της μικρής ομάδας Les Républicains που συμμαχεί με τον Ciotti είναι περίπου 4%.
Ένα παρόμοιο 3% περίπου υποστηρίζει το κόμμα Reconquest, το οποίο ανήκει επίσης στην ακροδεξιά, αλλά ο ηγέτης του οποίου είναι εχθρικός προς τη Le Pen.
Σύμφωνα με το Politico, ένα άλλο ερώτημα είναι πόση προσπάθεια θα καταβάλει η Le Pen στις συνομιλίες για συνασπισμό, δεδομένης της επιθυμίας της να διατηρήσει το πολιτικό της κεφάλαιο άθικτο ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027.
Εάν το κόμμα της ηγηθεί μιας κυβέρνησης που θα έχει μια ανώμαλη πορεία στην εξουσία, αυτό θα μπορούσε να μειώσει τις πιθανότητές της να κατακτήσει το ύψιστο αξίωμα.
www.bankingnews.gr
Γιατί πρέπει να μας ενδιαφέρει η Γαλλία;
Η ακροδεξιά έχει μια αξιοπρεπή πιθανότητα να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση σε ένα πυρηνικά εξοπλισμένο μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που παίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια ασφάλεια από τον Βόρειο Ατλαντικό έως τον Ειρηνικό.
Η ακροδεξιά αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τη δέσμευση της Γαλλίας τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ, ενώ χωρίς μια προσηλωμένη Γαλλία, και οι δύο αποδυναμώνονται σημαντικά.
Από οικονομικής πλευράς, οι traders σε όλες τις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές φοβούνται ότι αυτές οι πολιτικές εντάσεις θα αναστατώσουν την έβδομη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και θα διακινδυνεύσουν μια νέα έκρηξη αστάθειας στην καρδιά της ευρωζώνης.
Συνολικά, πρόκειται για τις πιο σημαντικές εκλογές της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες.
Κλιμάκωση
Πώς προέκυψε από το πουθενά μια τόσο καθοριστική πολιτική στιγμή; Στις 9 Ιουνίου, ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron συγκλόνισε το έθνος προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές, αφού υπέστη ταπεινωτική ήττα από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό στις ευρωεκλογές.
Στόχος του ήταν να σταματήσει την προέλαση της Δεξιάς, αλλά πρόκειται για ένα μεγάλο στοίχημα που μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ.
Πρόκειται για κοινοβουλευτικές εκλογές, που σημαίνει ότι ο Macron θα πρέπει να παραμείνει πρόεδρος μέχρι το 2027.
Τούτου λεχθέντος, είναι πιθανό να πρέπει να συνεργαστεί με μια νέα κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που μπορεί κάλλιστα να είναι εχθρικός απέναντί του, εγείροντας το φάσμα του αδιεξόδου ή του χάους.
Ο Jordan Bardella είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος για να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού, αν ο Εθνικός Συναγερμός κερδίσει τις εκλογές.
Μετά την ανακοίνωση-βόμβα του Macron, το πολιτικό τοπίο στη Γαλλία αλλάζει με αστραπιαία ταχύτητα, με νέες συμμαχίες να αναδύονται εν μία νυκτί.
Αυτό καθιστά δύσκολο να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις για τις έδρες και τους συνασπισμούς.
Πώς λειτουργούν οι εκλογές;
Οι Γάλλοι βουλευτές δεν εκλέγονται με βάση την απλή αναλογική, αλλά μέσω μιας περίπλοκης ψηφοφορίας δύο γύρων σε 577 εκλογικές περιφέρειες, όπου η τοπική δυναμική παίζει μεγάλο ρόλο.
Η Γαλλία θα προσέλθει στις κάλπες στις 30 Ιουνίου, ενώ οι επαναληπτικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 7 Ιουλίου.
Σε κάθε εκλογική περιφέρεια, εάν κανένας υποψήφιος δεν κερδίσει το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο, οι δύο πρώτοι υποψήφιοι περνούν στον δεύτερο γύρο, όπως και κάθε άλλος υποψήφιος που έλαβε την υποστήριξη τουλάχιστον του 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους στον δεύτερο γύρο κερδίζει την έδρα ως βουλευτής.
Προκειμένου να περάσουν τον πρώτο γύρο, τα κόμματα που μοιράζονται μια πολιτική απόχρωση - όπως τα τέσσερα κύρια αριστερά κόμματα της χώρας - τείνουν να συσπειρώνονται και να συμφωνούν να μην κατεβάζουν υποψηφίους το ένα εναντίον του άλλου.
Ακούγεται εύκολο, σωστά; Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: η συμμετοχή έχει μεγάλη σημασία.
Το 2022, όταν η συμμετοχή ήταν κοντά στο 50%, τα κόμματα έπρεπε να συγκεντρώσουν περίπου το ένα τέταρτο των ψήφων για να φτάσουν το μαγικό ποσοστό του 12,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Η προσέλευση των ψηφοφόρων αναμένεται να είναι υψηλότερη σε αυτές τις εκλογές που ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό, γεγονός που θα διευκολύνει τους υποψηφίους να προχωρήσουν στη δεύτερη ψηφοφορία.
Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα δούμε περισσότερες τριπλές αναμετρήσεις από ό,τι συνήθως στον γύρο της 7ης Ιουλίου.
Μια σημαντική προειδοποίηση σχετικά με τις δημοσκοπήσεις ενόψει του πρώτου γύρου: Πρόκειται για ψηφοφορία δύο γύρων, οπότε το ποσοστό των συνολικών ψήφων δεν μεταφράζεται άμεσα σε έδρες.
Προς το παρόν, ο Εθνικός Συναγερμός και ορισμένοι σύμμαχοί του από την κατακερματισμένη κεντροδεξιά έχουν περίπου 37% υποστήριξη, ενώ η αριστερή ομάδα του Νέου Λαϊκού Μετώπου βρίσκεται στο 28% και οι φιλελεύθεροι του Macron συγκεντρώνουν περίπου 18%.
Ο Εθνικός Συναγερμός είναι πιο κοντά στην εξουσία από ποτέ
Το ερώτημα που απασχολεί τους πάντες είναι αν ο αντιμεταναστευτικός Εθνικός Συναγερμός θα κυβερνά τη χώρα από τον επόμενο μήνα.
Το κόμμα της Marine Le Pen χρειάζεται τουλάχιστον 289 έδρες για να αποκτήσει την πλειοψηφία στο γαλλικό κοινοβούλιο και αυτή τη στιγμή η ακροδεξιά μοιάζει πιθανό να σημειώσει μεγάλα κέρδη χάρη στην επιτυχημένη εκστρατεία της στις ευρωεκλογές.
Και πάλι, οι δημοσκοπήσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη, αλλά ο Εθνικός Συναγερμός θα μπορούσε να λάβει μεταξύ 195 και 245 εδρών, σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις.
Αυτό θα αποτελούσε αύξηση ρεκόρ από τους 89 βουλευτές που διαθέτουν σήμερα.
Εάν η ακροδεξιά αποκτήσει πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ο Γάλλος πρόεδρος θα πρέπει να συνάψει συμφωνία "συγκατοίκησης" με τον Εθνικό Συναγερμό και να διορίσει έναν ακροδεξιό πρωθυπουργό.
Ο Bardella, ο πρόεδρος του Εθνικού Συναγερμού, έχει δηλώσει ότι δεν θα επιδιώξει να ηγηθεί κυβέρνησης αν δεν έχει την πλειοψηφία.
Αυτό πιθανώς σημαίνει ότι θα χρειαστεί εταίρους συνασπισμού - ή είναι μια εκλογική στρατηγική για να πετύχει μια μεγάλη συμμετοχή.
Για να ενισχύσει τα ποσοστά της, η ακροδεξιά έχει συνάψει συμφωνία με τον Éric Ciotti, ηγέτη των κεντροδεξιών Les Républicains, για την υποστήριξη ορισμένων ομοϊδεατών συντηρητικών, ώστε να μην ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες.
Αυτός ο δεσμός κεντροδεξιάς/ακροδεξιάς είναι μια μεγάλη ιδεολογική νίκη για την τελευταία, αλλά προκάλεσε επίσης μια μαζική αντίδραση μεταξύ άλλων συντηρητικών, οι οποίοι είναι έκπληκτοι που το κόμμα προέδρων όπως ο Charles de Gaulle και ο Jacques Chirac κάνει συμφωνίες με την ακροδεξιά.
Μόνο 62 υποψήφιοι υποστηρίζονται από τη συμμαχία National Rally-Les Républicains- τα βαριά ονόματα της κεντροδεξιάς προσπαθούν τώρα να εκδιώξουν τον Ciotti.
Στις δημοσκοπήσεις, η υποστήριξη του Εθνικού Συναγερμού είναι περίπου 33%, ενώ η υποστήριξη της μικρής ομάδας Les Républicains που συμμαχεί με τον Ciotti είναι περίπου 4%.
Ένα παρόμοιο 3% περίπου υποστηρίζει το κόμμα Reconquest, το οποίο ανήκει επίσης στην ακροδεξιά, αλλά ο ηγέτης του οποίου είναι εχθρικός προς τη Le Pen.
Σύμφωνα με το Politico, ένα άλλο ερώτημα είναι πόση προσπάθεια θα καταβάλει η Le Pen στις συνομιλίες για συνασπισμό, δεδομένης της επιθυμίας της να διατηρήσει το πολιτικό της κεφάλαιο άθικτο ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2027.
Εάν το κόμμα της ηγηθεί μιας κυβέρνησης που θα έχει μια ανώμαλη πορεία στην εξουσία, αυτό θα μπορούσε να μειώσει τις πιθανότητές της να κατακτήσει το ύψιστο αξίωμα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών