Ένας μελλοντικός George Kennan θα περιγράψει μια Συνθήκη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ουκρανίας ως «μοιραία συμμαχία»
Ο Αμερικανός διπλωμάτης και ιστορικός George F. Kennan αποκάλεσε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τη «σπερματική καταστροφή» του 20ου αιώνα και έγραψε δύο μακροσκελή βιβλία για τα γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη αυτού του πολέμου: The Decline of Bismarck's European Order και The Μοιραία Συμμαχία.
Συμπεριέλαβε επίσης μια από τις διαλέξεις του για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο βιβλίο του American Diplomacy.
Η ανάγνωση αυτών των έργων της ιστορίας δίνει σε κάποιον μια καλύτερη αίσθηση των βαθύτερων αιτιών αυτού του πολέμου, ο οποίος περιελάμβανε πολιτικές, αποφάσεις και γεγονότα που συνέβησαν δεκαετίες πριν από τον Ιούνιο-Αύγουστο του 1914.
Όταν άρχισε ο πόλεμος στα Βαλκάνια μετά τη δολοφονία του Αυστριακού αρχιδούκα και της συζύγου του στο Σεράγεβο στις 28 Ιουνίου 1914, λίγοι προέβλεψαν ότι η σύγκρουση θα καταλάμβανε τελικά το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και τμήματα της Ασίας, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και θα είχε ως αποτέλεσμα στην ανατροπή τεσσάρων αυτοκρατοριών (Romanov, Hohenzollern, Αψβούργων και Οθωμανών), θα προκαλούσε το θάνατο περισσότερων από 10 εκατομμυρίων μαχητών, τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς πόλεων, τη χρήση δηλητηριωδών αερίων, τη διάσπαση εδαφών στη Μέση Ανατολή που θα προκαλούν συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, τη δημιουργία επαναστατικών κοσμικών ιδεολογιών που οδήγησαν σε έναν ακόμη πιο καταστροφικό πόλεμο και σε έναν Ψυχρό Πόλεμο.
Όταν ο Kennan εξέτασε τα μεγάλα διπλωματικά και διεθνή γεγονότα στον υπόλοιπο αιώνα, παρατήρησε ότι «όλες οι γραμμές έρευνας» οδηγούσαν πίσω στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπάρχει κίνδυνος νέου πολέμου;
Σήμερα, με τους πολέμους στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, και μια καταιγίδα που συγκεντρώνεται στο δυτικό Ειρηνικό, υπάρχει ανησυχία ότι ο κόσμος βαδίζει προς έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο.
Και οι τρεις συγκρούσεις περιλαμβάνουν τουλάχιστον μία πυρηνική ένοπλη δύναμη.
Ορισμένοι αξιοσέβαστοι στρατηγοί και παρατηρητές πιστεύουν ότι ένας «άξονας» απολυταρχιών (Ρωσία, Κίνα, Ιράν και ίσως Βόρεια Κορέα) συνεργάζονται για να υπονομεύσουν την παγκόσμια τάξη που δημιουργήθηκε από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και προτρέπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους να εμπλέκονται βαθύτερα σε αυτές τις συγκρούσεις.
Κάποιοι μάλιστα έχουν προτρέψει τη διαμόρφωση μιας «μεγάλης στρατηγικής» για τη νίκη στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα «μαθήματα του Μονάχου» έχουν συνδυαστεί μαζί με προειδοποιήσεις του Τσόρτσιλ για την ανάγκη να αντιμετωπίσουν τους επιτιθέμενους τώρα για να αποτρέψουμε τη μελλοντική επιθετικότητα.
Εκείνοι που συμβουλεύουν τη σύνεση ή την αυτοσυγκράτηση ή που προωθούν διπλωματικές λύσεις σε αυτές τις συγκρούσεις συχνά χαρακτηρίζονται «επιφυλακτικοί» ή χειρότερα.
Τι διδάσκει η ιστορία
Στο The Decline of Bismarck's European Order, ο Kennan έγραψε ότι οι απαρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου μπορούν να εντοπιστούν τουλάχιστον στο 1875, όταν η μελλοντική γαλλορωσική συμμαχία φύτρωσε για πρώτη φορά στο μυαλό των πολιτικών και των δύο χωρών.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της διπλωματίας του Γερμανού καγκελαρίου Ότο φον Μπίσμαρκ ήταν να αποτρέψει μια συμμαχία μεταξύ Γαλλίας και Ρωσίας.
Όταν ο Μπίσμαρκ έφυγε από τη σκηνή το 1890 - αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί από τον θρασύτατο Κάιζερ Γουλιέλμο Β' - η συμμαχική δομή του σταδιακά διαλύθηκε.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο δεκαετιών, η Γαλλία και η Ρωσία πλησίασαν περισσότερο, συνδέοντας τελικά αυτό που ο Kennan ονόμασε «μοιραία συμμαχία» το 1894.
Η Γερμανία, εν τω μεταξύ, επέτρεψε τη λήξη της Συνθήκης Αντασφάλισης με τη Ρωσία, πλησίασε περισσότερο την Αυστροουγγαρία, ενώ ταυτόχρονα τρόμαζε τη Μεγάλη Βρετανία αμφισβητώντας την στη θάλασσα.
Ωστόσο, σχεδόν μέχρι την ίδια μέρα τον Αύγουστο του 1914, που η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία και το σύστημα συμμαχίας έφερε γρήγορα άλλες μεγάλες δυνάμεις στον πόλεμο, λίγοι πίστευαν ότι ο περιφερειακός πόλεμος μεταξύ Αυστροουγγαρίας και Σερβίας θα εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη, στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, και να συρθεί στη δίνη των μαχητών των συγκρούσεων από την Αυστραλία, τη Βόρεια Αμερική και αλλού.
Παρεκτροπές, παρεξηγήσεις και αμηχανίες
Στο The Fateful Alliance, ο Kennan εξήγησε αυτό που χαρακτήρισε ως «ολόκληρη σειρά από... παρεκτροπές, παρεξηγήσεις και αμηχανίες που έπαιξαν τόσο τραγικό και μοιραίο ρόλο στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού τις επόμενες δεκαετίες».
Συνέχισε: Βλέπει κανείς πώς η αδικαιολόγητη υπόθεση της πιθανότητας πολέμου θα μπορούσε να γίνει η αιτία του τελικού αναπόφευκτου.
Βλέπει κανείς την ανάπτυξη των στρατιωτικών-τεχνολογικών ικανοτήτων σε επίπεδα που υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου να κάνει οποιαδήποτε ορθολογική και έξυπνη χρήση τους.
Βλέπει κανείς πώς η μυωπία που προκαλείται από την τέρψη στους μαζικούς συναισθηματικούς καταναγκασμούς του σύγχρονου εθνικισμού καταστρέφει τη δύναμη να σχηματιστεί οποιαδήποτε συνεκτική, ρεαλιστική άποψη για το αληθινό εθνικό συμφέρον.
Βλέπει κανείς, τέλος, την αδυναμία των κατά τα άλλα ευφυών ανθρώπων να αντιληφθούν την εγγενή αυτοκαταστροφική ποιότητα του πολέμου μεταξύ των μεγάλων βιομηχανικών δυνάμεων της σύγχρονης εποχής.
Ο Kennan ανησυχούσε ότι στην πυρηνική εποχή, αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «μια καταστροφή από την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη και επιστροφή».
Στη θεμελιώδη ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, The Second World Wars, ο Victor Davis Hanson περιέγραψε πώς μια σειρά μικρότερων, περιφερειακών πολέμων -- ένας Ιταλο-Αιθιοπικός πόλεμος, ένας Γερμανο-Σοβιετικός-Πολωνικός πόλεμος, ένας Γερμανο-Νορβηγικός πόλεμος, ένας Γερμανός -Δανικός πόλεμος, πόλεμος Γερμανίας/Ιταλίας-Γαλλικής/Βρετανικής, Γερμανο-Γιουγκοσλαβικός πόλεμος, Γερμανοελληνικός πόλεμος, Γερμανοσοβιετικός πόλεμος, Ιαπωνο-Κινεζικός πόλεμος, Πόλεμος ΗΠΑ/Βρετανίας-Ιαπωνίας-- επεκτάθηκε σε παγκόσμια σύγκρουση πρωτοφανών διαστάσεων και καταστροφών.
Σήμερα, οι πόλεμοι μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας/ΝΑΤΟ/ΗΠΑ, Ισραήλ/ΗΠΑ-Χαμάς/Χεζμπολάχ/Ιράν και Κίνας-Ταϊβάν/Η.Π.Α.
Η διαμάχη είναι περιφερειακές συγκρούσεις που αν δεν περιοριστούν και επιλυθούν μπορεί να επεκταθούν σε μια παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων--ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος, για να παραφράσουμε τον George Kennan, θα ήταν μια καταστροφή από την οποία δεν θα υπήρχε ανάκαμψη και επιστροφή.
Στο σήμερα
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την κυβέρνηση Biden φαίνεται ότι σκοπεύουν να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν την εμπλοκή τους στην Ουκρανία, παρόλο που στέλνουν ανάμεικτα μηνύματα σχετικά με τις προθέσεις μας στη Μέση Ανατολή και στο δυτικό Ειρηνικό.
Στον κίνδυνο προστίθεται μια αυξανόμενη αντίληψη τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι γνωστικά ακατάλληλος για τη δουλειά του αρχιστράτηγου και του επικεφαλής διπλωμάτη.
Εάν, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος εξελιχθεί από αυτές τις περιφερειακές συγκρούσεις, οι ιστορικοί του βάθους και της διορατικότητας του Kennan μπορεί να βρουν τις ρίζες του στα πρώτα χρόνια μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, όταν οι διαδοχικές διοικήσεις επέκτεισαν το ΝΑΤΟ και τοποθέτησαν τη συμμαχία στα ευρωπαϊκά σύνορα της Ρωσίας παρά τις έντονες διαμαρτυρίες από διαδοχικούς Ρώσους ηγέτες (Γκορμπατσόφ, Γέλτσιν, Πούτιν) και προφητικές προειδοποιήσεις από τον Kennan και αρκετούς άλλους ειδικούς σε θέματα Ρωσίας και διεθνών υποθέσεων (συμπεριλαμβανομένων των Richard Pipes, Edward Luttwak, Jack Matlock, Jr, Paul Nitze, Fred Ikle, Sam Nunn, Marshall Shulman) ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα προκαλούσε μια επιθετική ρωσική αντίδραση.
Αυτοί οι ίδιοι ιστορικοί μπορούν επίσης να αναφέρουν την ανόητη και αποτυχημένη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εμπλοκή της Κίνας, η οποία βοήθησε στην άνοδο του επόμενου ομοτίμου ανταγωνιστή μας, ακόμη και όταν οδήγησε τη Ρωσία στην αγκαλιά αυτού του ομοτίμου ανταγωνιστή, ενώ ήμασταν αποσπασμένοι πολεμώντας περιφερειακούς πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ , και ανοίγοντας το δρόμο για μεγαλύτερη ιρανική επιρροή στη Μέση Ανατολή στην προσπάθειά μας να ανακατασκευάσουμε αυτήν την περιοχή με τη δική μας εικόνα (η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη»).
Τώρα, ορισμένοι στη Δύση καλούν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να καλέσουν την Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, ακόμη και όταν ο πόλεμος της Ουκρανίας με τη Ρωσία δεν δίνει κανένα σημάδι λήξης.
Αυτό έκανε περισσότερους από 60 ειδικούς και μελετητές της εξωτερικής πολιτικής να γράψουν μια ανοιχτή επιστολή προς τους ηγέτες του ΝΑΤΟ προτρέποντάς τους να μην προσκαλέσουν την Ουκρανία στη συμμαχία.
«Η κίνηση της Ουκρανίας προς την ένταξη στη συμμαχία», αναφέρει η επιστολή, «θα μπορούσε να επιδεινώσει το πρόβλημα, μετατρέποντας την Ουκρανία σε τόπο παρατεταμένης αναμέτρησης μεταξύ των δύο κορυφαίων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου και παίζοντας στην αφήγηση του Vladimir Putin ότι πολεμά τη Δύση.
Η Ουκρανία και όχι ο λαός της Ουκρανίας». Μια τέτοια κίνηση, υποστηρίζουν οι υπογράφοντες, «θα μείωνε την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων του ΝΑΤΟ, με σημαντικό κίνδυνο για όλους».
Ας ελπίσουμε ότι ένας μελλοντικός George Kennan δεν θα περιγράψει μια Συνθήκη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ουκρανίας ως «μοιραία συμμαχία».
www.bankingnews.gr
Συμπεριέλαβε επίσης μια από τις διαλέξεις του για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στο βιβλίο του American Diplomacy.
Η ανάγνωση αυτών των έργων της ιστορίας δίνει σε κάποιον μια καλύτερη αίσθηση των βαθύτερων αιτιών αυτού του πολέμου, ο οποίος περιελάμβανε πολιτικές, αποφάσεις και γεγονότα που συνέβησαν δεκαετίες πριν από τον Ιούνιο-Αύγουστο του 1914.
Όταν άρχισε ο πόλεμος στα Βαλκάνια μετά τη δολοφονία του Αυστριακού αρχιδούκα και της συζύγου του στο Σεράγεβο στις 28 Ιουνίου 1914, λίγοι προέβλεψαν ότι η σύγκρουση θα καταλάμβανε τελικά το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και τμήματα της Ασίας, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και θα είχε ως αποτέλεσμα στην ανατροπή τεσσάρων αυτοκρατοριών (Romanov, Hohenzollern, Αψβούργων και Οθωμανών), θα προκαλούσε το θάνατο περισσότερων από 10 εκατομμυρίων μαχητών, τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς πόλεων, τη χρήση δηλητηριωδών αερίων, τη διάσπαση εδαφών στη Μέση Ανατολή που θα προκαλούν συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, τη δημιουργία επαναστατικών κοσμικών ιδεολογιών που οδήγησαν σε έναν ακόμη πιο καταστροφικό πόλεμο και σε έναν Ψυχρό Πόλεμο.
Όταν ο Kennan εξέτασε τα μεγάλα διπλωματικά και διεθνή γεγονότα στον υπόλοιπο αιώνα, παρατήρησε ότι «όλες οι γραμμές έρευνας» οδηγούσαν πίσω στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Υπάρχει κίνδυνος νέου πολέμου;
Σήμερα, με τους πολέμους στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, και μια καταιγίδα που συγκεντρώνεται στο δυτικό Ειρηνικό, υπάρχει ανησυχία ότι ο κόσμος βαδίζει προς έναν άλλο παγκόσμιο πόλεμο.
Και οι τρεις συγκρούσεις περιλαμβάνουν τουλάχιστον μία πυρηνική ένοπλη δύναμη.
Ορισμένοι αξιοσέβαστοι στρατηγοί και παρατηρητές πιστεύουν ότι ένας «άξονας» απολυταρχιών (Ρωσία, Κίνα, Ιράν και ίσως Βόρεια Κορέα) συνεργάζονται για να υπονομεύσουν την παγκόσμια τάξη που δημιουργήθηκε από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και προτρέπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους να εμπλέκονται βαθύτερα σε αυτές τις συγκρούσεις.
Κάποιοι μάλιστα έχουν προτρέψει τη διαμόρφωση μιας «μεγάλης στρατηγικής» για τη νίκη στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα «μαθήματα του Μονάχου» έχουν συνδυαστεί μαζί με προειδοποιήσεις του Τσόρτσιλ για την ανάγκη να αντιμετωπίσουν τους επιτιθέμενους τώρα για να αποτρέψουμε τη μελλοντική επιθετικότητα.
Εκείνοι που συμβουλεύουν τη σύνεση ή την αυτοσυγκράτηση ή που προωθούν διπλωματικές λύσεις σε αυτές τις συγκρούσεις συχνά χαρακτηρίζονται «επιφυλακτικοί» ή χειρότερα.
Τι διδάσκει η ιστορία
Στο The Decline of Bismarck's European Order, ο Kennan έγραψε ότι οι απαρχές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου μπορούν να εντοπιστούν τουλάχιστον στο 1875, όταν η μελλοντική γαλλορωσική συμμαχία φύτρωσε για πρώτη φορά στο μυαλό των πολιτικών και των δύο χωρών.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της διπλωματίας του Γερμανού καγκελαρίου Ότο φον Μπίσμαρκ ήταν να αποτρέψει μια συμμαχία μεταξύ Γαλλίας και Ρωσίας.
Όταν ο Μπίσμαρκ έφυγε από τη σκηνή το 1890 - αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί από τον θρασύτατο Κάιζερ Γουλιέλμο Β' - η συμμαχική δομή του σταδιακά διαλύθηκε.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο δεκαετιών, η Γαλλία και η Ρωσία πλησίασαν περισσότερο, συνδέοντας τελικά αυτό που ο Kennan ονόμασε «μοιραία συμμαχία» το 1894.
Η Γερμανία, εν τω μεταξύ, επέτρεψε τη λήξη της Συνθήκης Αντασφάλισης με τη Ρωσία, πλησίασε περισσότερο την Αυστροουγγαρία, ενώ ταυτόχρονα τρόμαζε τη Μεγάλη Βρετανία αμφισβητώντας την στη θάλασσα.
Ωστόσο, σχεδόν μέχρι την ίδια μέρα τον Αύγουστο του 1914, που η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία και το σύστημα συμμαχίας έφερε γρήγορα άλλες μεγάλες δυνάμεις στον πόλεμο, λίγοι πίστευαν ότι ο περιφερειακός πόλεμος μεταξύ Αυστροουγγαρίας και Σερβίας θα εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη, στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, και να συρθεί στη δίνη των μαχητών των συγκρούσεων από την Αυστραλία, τη Βόρεια Αμερική και αλλού.
Παρεκτροπές, παρεξηγήσεις και αμηχανίες
Στο The Fateful Alliance, ο Kennan εξήγησε αυτό που χαρακτήρισε ως «ολόκληρη σειρά από... παρεκτροπές, παρεξηγήσεις και αμηχανίες που έπαιξαν τόσο τραγικό και μοιραίο ρόλο στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού τις επόμενες δεκαετίες».
Συνέχισε: Βλέπει κανείς πώς η αδικαιολόγητη υπόθεση της πιθανότητας πολέμου θα μπορούσε να γίνει η αιτία του τελικού αναπόφευκτου.
Βλέπει κανείς την ανάπτυξη των στρατιωτικών-τεχνολογικών ικανοτήτων σε επίπεδα που υπερβαίνουν την ικανότητα του ανθρώπου να κάνει οποιαδήποτε ορθολογική και έξυπνη χρήση τους.
Βλέπει κανείς πώς η μυωπία που προκαλείται από την τέρψη στους μαζικούς συναισθηματικούς καταναγκασμούς του σύγχρονου εθνικισμού καταστρέφει τη δύναμη να σχηματιστεί οποιαδήποτε συνεκτική, ρεαλιστική άποψη για το αληθινό εθνικό συμφέρον.
Βλέπει κανείς, τέλος, την αδυναμία των κατά τα άλλα ευφυών ανθρώπων να αντιληφθούν την εγγενή αυτοκαταστροφική ποιότητα του πολέμου μεταξύ των μεγάλων βιομηχανικών δυνάμεων της σύγχρονης εποχής.
Ο Kennan ανησυχούσε ότι στην πυρηνική εποχή, αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «μια καταστροφή από την οποία δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη και επιστροφή».
Στη θεμελιώδη ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, The Second World Wars, ο Victor Davis Hanson περιέγραψε πώς μια σειρά μικρότερων, περιφερειακών πολέμων -- ένας Ιταλο-Αιθιοπικός πόλεμος, ένας Γερμανο-Σοβιετικός-Πολωνικός πόλεμος, ένας Γερμανο-Νορβηγικός πόλεμος, ένας Γερμανός -Δανικός πόλεμος, πόλεμος Γερμανίας/Ιταλίας-Γαλλικής/Βρετανικής, Γερμανο-Γιουγκοσλαβικός πόλεμος, Γερμανοελληνικός πόλεμος, Γερμανοσοβιετικός πόλεμος, Ιαπωνο-Κινεζικός πόλεμος, Πόλεμος ΗΠΑ/Βρετανίας-Ιαπωνίας-- επεκτάθηκε σε παγκόσμια σύγκρουση πρωτοφανών διαστάσεων και καταστροφών.
Σήμερα, οι πόλεμοι μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας/ΝΑΤΟ/ΗΠΑ, Ισραήλ/ΗΠΑ-Χαμάς/Χεζμπολάχ/Ιράν και Κίνας-Ταϊβάν/Η.Π.Α.
Η διαμάχη είναι περιφερειακές συγκρούσεις που αν δεν περιοριστούν και επιλυθούν μπορεί να επεκταθούν σε μια παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων--ένας Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο οποίος, για να παραφράσουμε τον George Kennan, θα ήταν μια καταστροφή από την οποία δεν θα υπήρχε ανάκαμψη και επιστροφή.
Στο σήμερα
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την κυβέρνηση Biden φαίνεται ότι σκοπεύουν να συνεχίσουν και να κλιμακώσουν την εμπλοκή τους στην Ουκρανία, παρόλο που στέλνουν ανάμεικτα μηνύματα σχετικά με τις προθέσεις μας στη Μέση Ανατολή και στο δυτικό Ειρηνικό.
Στον κίνδυνο προστίθεται μια αυξανόμενη αντίληψη τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είναι γνωστικά ακατάλληλος για τη δουλειά του αρχιστράτηγου και του επικεφαλής διπλωμάτη.
Εάν, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος εξελιχθεί από αυτές τις περιφερειακές συγκρούσεις, οι ιστορικοί του βάθους και της διορατικότητας του Kennan μπορεί να βρουν τις ρίζες του στα πρώτα χρόνια μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, όταν οι διαδοχικές διοικήσεις επέκτεισαν το ΝΑΤΟ και τοποθέτησαν τη συμμαχία στα ευρωπαϊκά σύνορα της Ρωσίας παρά τις έντονες διαμαρτυρίες από διαδοχικούς Ρώσους ηγέτες (Γκορμπατσόφ, Γέλτσιν, Πούτιν) και προφητικές προειδοποιήσεις από τον Kennan και αρκετούς άλλους ειδικούς σε θέματα Ρωσίας και διεθνών υποθέσεων (συμπεριλαμβανομένων των Richard Pipes, Edward Luttwak, Jack Matlock, Jr, Paul Nitze, Fred Ikle, Sam Nunn, Marshall Shulman) ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα προκαλούσε μια επιθετική ρωσική αντίδραση.
Αυτοί οι ίδιοι ιστορικοί μπορούν επίσης να αναφέρουν την ανόητη και αποτυχημένη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εμπλοκή της Κίνας, η οποία βοήθησε στην άνοδο του επόμενου ομοτίμου ανταγωνιστή μας, ακόμη και όταν οδήγησε τη Ρωσία στην αγκαλιά αυτού του ομοτίμου ανταγωνιστή, ενώ ήμασταν αποσπασμένοι πολεμώντας περιφερειακούς πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ , και ανοίγοντας το δρόμο για μεγαλύτερη ιρανική επιρροή στη Μέση Ανατολή στην προσπάθειά μας να ανακατασκευάσουμε αυτήν την περιοχή με τη δική μας εικόνα (η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη»).
Τώρα, ορισμένοι στη Δύση καλούν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να καλέσουν την Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, ακόμη και όταν ο πόλεμος της Ουκρανίας με τη Ρωσία δεν δίνει κανένα σημάδι λήξης.
Αυτό έκανε περισσότερους από 60 ειδικούς και μελετητές της εξωτερικής πολιτικής να γράψουν μια ανοιχτή επιστολή προς τους ηγέτες του ΝΑΤΟ προτρέποντάς τους να μην προσκαλέσουν την Ουκρανία στη συμμαχία.
«Η κίνηση της Ουκρανίας προς την ένταξη στη συμμαχία», αναφέρει η επιστολή, «θα μπορούσε να επιδεινώσει το πρόβλημα, μετατρέποντας την Ουκρανία σε τόπο παρατεταμένης αναμέτρησης μεταξύ των δύο κορυφαίων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου και παίζοντας στην αφήγηση του Vladimir Putin ότι πολεμά τη Δύση.
Η Ουκρανία και όχι ο λαός της Ουκρανίας». Μια τέτοια κίνηση, υποστηρίζουν οι υπογράφοντες, «θα μείωνε την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων του ΝΑΤΟ, με σημαντικό κίνδυνο για όλους».
Ας ελπίσουμε ότι ένας μελλοντικός George Kennan δεν θα περιγράψει μια Συνθήκη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ουκρανίας ως «μοιραία συμμαχία».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών