Μεγάλη μερίδα Αμερικανών χάρηκε με την παραλίγο δολοφονία του Donald Trump
Τους τελευταίους έξι μήνες η ρητορική του εμφυλίου πολέμου έχει ανέλθει σε πρωτοφανή επίπεδα στις ΗΠΑ, με τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές να είναι ο λόγος για αυτό.
Η ουσία είναι ότι ανεξάρτητα από το ποιος θα καταλήξει στον Λευκό Οίκο το 2025, θα υπάρξει μαζική βία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της βίας θα συγκρατηθεί για την πιθανότητα επιστροφής του Donald Trump.
Πέραν της πρόσφατης απόπειρας δολοφονίας (και πώς η Μυστική Υπηρεσία την κατέστησε δυνατή) για μια στιγμή και αρκεί να αναλογιστεί κανείς την κοινή απάντηση σε αυτήν – περίπου το 30% των Δημοκρατικών πιστεύει ότι η επίθεση ήταν «σκηνοθετημένη» (σχεδόν αδύνατη δεδομένων των περιστάσεων και των στοιχείων).
Οι υπόλοιποι είναι έξαλλοι που ο δράστης αστόχησε.
Με άλλα λόγια, μεγάλη μερίδα Αμερικανών χάρηκε με την παραλίγο δολοφονία του Donald Trump.
Η νεκρή ιδεολογία
Το «ψευδές αριστερό/δεξιό παράδειγμα» είναι νεκρό, τουλάχιστον όταν πρόκειται για τους μέσους Αμερικανούς πολίτες.
Η πολιτική αριστερά δεν είναι απλώς ένα αθώο υποσύνολο του πληθυσμού που παρασύρεται από ψευδείς ηγεσίες – Είναι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος.
Είναι πρόθυμοι συμμετέχοντες στην καταστροφή της Δύσης.
Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης δεν θα έφταναν πουθενά για τον οικονομικό συγκεντρωτισμό, την ατζέντα της DEI, την τρανς ατζέντα, τη φορολογία του άνθρακα, τη νομοθεσία κατά του 2A, τα ανοιχτά σύνορα κ.λπ. χωρίς βοήθεια από μια μεγάλη μερίδα αριστερών.
Η πολιτική αριστερά γίνεται αργά αλλά σταθερά ένας χαρούμενος στρατός των κανονιοφόρων στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης.
Τείνουν μάλιστα να εμπλέκονται σε πόλεμο ενώ οι συντηρητικοί τείνουν να συμμετέχουν στην πολιτική.
Οι αριστεροί χρησιμοποιούν όλα τα απαραίτητα μέσα και νιώθουν απολύτως δικαιωμένοι.
Οι συντηρητικοί χρωματίζονται μέσα στις γραμμές από φόβο μήπως κατηγορηθούν για «φασισμό».
Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την ηθική πυξίδα, αλλά όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό ότι διεξάγεται πόλεμος, τόσο πιο γρήγορα μπορεί κανείς να αμυνθεί.
Η περίπτωση της Ευρώπης
Όπως είδαμε στην Ευρώπη (στη Γαλλία τον περασμένο μήνα), οποιαδήποτε αντιληπτή μετατόπιση προς τη συντηρητική επιρροή στην κυβέρνηση θα οδηγήσει αναμφίβολα σε ταραχές από τους σοσιαλιστές.
Τα μέσα ενημέρωσης έχουν μολύνει τόσο πολύ τα μυαλά των προοδευτικών που πιστεύουν πραγματικά ότι είναι τα «καλά παιδιά» και ότι οι συντηρητικοί σκοπεύουν να «τερματίσουν τη δημοκρατία».
Έτσι, κατά την άποψή τους κάθε βία ή δολιοφθορά κατά των συντηρητικών (και των ανεξάρτητων) είναι δικαιολογημένη.
Μακροπρόθεσμα, η βία και η υστερία της αριστεράς εμπνέουν μόνο τους συντηρητικούς να απαντήσουν με επιθετικότητα.
Εδώ προκύπτει η πιθανότητα εμφύλιων συγκρούσεων.
Οι αριστεροί υποστηρίζουν ότι μόνο αυτοί είναι αρκετά ενάρετοι ώστε να τους επιτρέπεται να υπαγορεύουν πολιτική και νόμους.
Ωστόσο, η ιδεολογία τους αγκαλιάζει επίσης τον ηθικό σχετικισμό, οπότε θα συνεχίσουν να πιέζουν για τη διάβρωση της δυτικής κληρονομιάς και αρχών και, τελικά, οι τακτικοί άνθρωποι θα αντεπιτεθούν.
Δεν έχουν επιλογή.
Οι αριστεριστές και οι παγκοσμιοποιητές περιμένουν αντίσταση, μέχρι ενός σημείου.
Εν τω μεταξύ, εάν ο Trump αναλάβει ξανά τα καθήκοντά του, οι ταραχές με τις οποίες αντιμετώπισε η Αμερική το 2020 θα είναι μια ταραχή σε σύγκριση με το 2025.
www.bankingnews.gr
Η ουσία είναι ότι ανεξάρτητα από το ποιος θα καταλήξει στον Λευκό Οίκο το 2025, θα υπάρξει μαζική βία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος αυτής της βίας θα συγκρατηθεί για την πιθανότητα επιστροφής του Donald Trump.
Πέραν της πρόσφατης απόπειρας δολοφονίας (και πώς η Μυστική Υπηρεσία την κατέστησε δυνατή) για μια στιγμή και αρκεί να αναλογιστεί κανείς την κοινή απάντηση σε αυτήν – περίπου το 30% των Δημοκρατικών πιστεύει ότι η επίθεση ήταν «σκηνοθετημένη» (σχεδόν αδύνατη δεδομένων των περιστάσεων και των στοιχείων).
Οι υπόλοιποι είναι έξαλλοι που ο δράστης αστόχησε.
Με άλλα λόγια, μεγάλη μερίδα Αμερικανών χάρηκε με την παραλίγο δολοφονία του Donald Trump.
Η νεκρή ιδεολογία
Το «ψευδές αριστερό/δεξιό παράδειγμα» είναι νεκρό, τουλάχιστον όταν πρόκειται για τους μέσους Αμερικανούς πολίτες.
Η πολιτική αριστερά δεν είναι απλώς ένα αθώο υποσύνολο του πληθυσμού που παρασύρεται από ψευδείς ηγεσίες – Είναι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος.
Είναι πρόθυμοι συμμετέχοντες στην καταστροφή της Δύσης.
Οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης δεν θα έφταναν πουθενά για τον οικονομικό συγκεντρωτισμό, την ατζέντα της DEI, την τρανς ατζέντα, τη φορολογία του άνθρακα, τη νομοθεσία κατά του 2A, τα ανοιχτά σύνορα κ.λπ. χωρίς βοήθεια από μια μεγάλη μερίδα αριστερών.
Η πολιτική αριστερά γίνεται αργά αλλά σταθερά ένας χαρούμενος στρατός των κανονιοφόρων στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης.
Τείνουν μάλιστα να εμπλέκονται σε πόλεμο ενώ οι συντηρητικοί τείνουν να συμμετέχουν στην πολιτική.
Οι αριστεροί χρησιμοποιούν όλα τα απαραίτητα μέσα και νιώθουν απολύτως δικαιωμένοι.
Οι συντηρητικοί χρωματίζονται μέσα στις γραμμές από φόβο μήπως κατηγορηθούν για «φασισμό».
Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την ηθική πυξίδα, αλλά όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό ότι διεξάγεται πόλεμος, τόσο πιο γρήγορα μπορεί κανείς να αμυνθεί.
Η περίπτωση της Ευρώπης
Όπως είδαμε στην Ευρώπη (στη Γαλλία τον περασμένο μήνα), οποιαδήποτε αντιληπτή μετατόπιση προς τη συντηρητική επιρροή στην κυβέρνηση θα οδηγήσει αναμφίβολα σε ταραχές από τους σοσιαλιστές.
Τα μέσα ενημέρωσης έχουν μολύνει τόσο πολύ τα μυαλά των προοδευτικών που πιστεύουν πραγματικά ότι είναι τα «καλά παιδιά» και ότι οι συντηρητικοί σκοπεύουν να «τερματίσουν τη δημοκρατία».
Έτσι, κατά την άποψή τους κάθε βία ή δολιοφθορά κατά των συντηρητικών (και των ανεξάρτητων) είναι δικαιολογημένη.
Μακροπρόθεσμα, η βία και η υστερία της αριστεράς εμπνέουν μόνο τους συντηρητικούς να απαντήσουν με επιθετικότητα.
Εδώ προκύπτει η πιθανότητα εμφύλιων συγκρούσεων.
Οι αριστεροί υποστηρίζουν ότι μόνο αυτοί είναι αρκετά ενάρετοι ώστε να τους επιτρέπεται να υπαγορεύουν πολιτική και νόμους.
Ωστόσο, η ιδεολογία τους αγκαλιάζει επίσης τον ηθικό σχετικισμό, οπότε θα συνεχίσουν να πιέζουν για τη διάβρωση της δυτικής κληρονομιάς και αρχών και, τελικά, οι τακτικοί άνθρωποι θα αντεπιτεθούν.
Δεν έχουν επιλογή.
Οι αριστεριστές και οι παγκοσμιοποιητές περιμένουν αντίσταση, μέχρι ενός σημείου.
Εν τω μεταξύ, εάν ο Trump αναλάβει ξανά τα καθήκοντά του, οι ταραχές με τις οποίες αντιμετώπισε η Αμερική το 2020 θα είναι μια ταραχή σε σύγκριση με το 2025.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών