Εντυπωσιασμένοι είναι οι Αμερικανοί επιτελείς με τα εκπληκτικά ποσοστά επιτυχίας της ρωσικής αεράμυνας
Συγκεκριμένα, ο αμερικανικός στρατός δίνει ιδιωτικά εντελώς αντίθετους αριθμούς, τονίζοντας ότι η αεράμυνα του ρωσικού στρατού έχει ποσοστό επιτυχίας 97%.
Σε συνδυασμό με τις ασυναγώνιστες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (EW) της Μόσχας, τα συστήματα SAM (πύραυλοι εδάφους-αέρος) παρέχουν μία άνευ προηγουμένου προστασία για τη ρωσική στρατιωτική και πολιτική υποδομή, ιδιαίτερα όταν λαμβάνεται υπόψη η τεράστια κλίμακα χρήσης των ουκρανικών drones που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ και τις πυραυλικές επιθέσεις σε ρωσικές πόλεις και περιοχές.
Αυτή παγκόσμιας κλάσης αεράμυνα δίνουν στο Κρεμλίνο τη δυνατότητα να καλύψει τα στρατεύματά του, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούν προηγμένα συστήματα κρούσης μεγάλης εμβέλειας για να κυνηγήσουν διάφορες πλατφόρμες εκτόξευσης πυραύλων και άλλων μέσων που προέρχονται από το ΝΑΤΟ.
Tο ινδικό πείραμα τρόμαξε το Πεντάγωνο
Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που πολλές χώρες αρνούνται να εγκαταλείψουν τα ρωσικά συστήματα SAM μεταξύ των οποίων και η Ινδία.
Η ινδική Πολεμική Αεροπορία (IAF) το απέδειξε σε πρόσφατη στρατιωτική άσκηση όπου ανέπτυξε τα μαχητικά της ως εχθρικά αεροσκάφη επίθεσης που «παρακολούθησαν και στοχοποιήθηκαν» από το ρωσικής κατασκευής σύστημα S-400 SAM.
Σε αυτό που ινδικές πηγές περιέγραψαν ως μεγάλη επιτυχία για την IAF, το σύστημα αεράμυνας Sudarshan S-400 «κατέρριψε» το 80% των «επιτιθέμενων» μαχητικών αεροσκαφών ενώ ανάγκασαν τα υπόλοιπα να υποχωρήσουν.
Υψηλόβαθμες στρατιωτικές πηγές ανέφεραν στην India Today ότι η πρόσφατη στρατιωτική άσκηση έδειξε σημαντικές δυνατότητες αεράμυνας της IAF, δικαιολογώντας για άλλη μια φορά την απόκτηση συστημάτων SAM από τη Ρωσία.
Η Ινδία διαθέτει επί του παρόντος τρία συντάγματα πυραύλων των S-400, ενώ άλλα δύο πρόκειται να παραδοθούν τα επόμενα χρόνια.
Το ίδιο το Κρεμλίνο έχει δεσμευτεί να παραδώσει τα δύο εναπομείναντα συντάγματα μέχρι το τρίτο τρίμηνο του 2026.
Και τα πέντε συντάγματα του συστήματος S-400 SAM αναμενόταν να παραδοθούν μέχρι τις αρχές του 2024, αλλά αυτό καθυστέρησε λόγω της συνεχιζόμενης ουκρανικής σύγκρουσης.
Ωστόσο, η IAF ενσωμάτωσε πλήρως τα τρία συντάγματα που έχουν παραδοθεί μέχρι στιγμής, με όλα τα ρωσικής κατασκευής συστήματα αεράμυνας να έχουν πλέον πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες.
Τα συντάγματα χωρίζονται ουσιαστικά σε δύο ομάδες, που σταθμεύουν σε βόρειες περιοχές, που συνορεύουν με την Κίνα και το Πακιστάν, αντίστοιχα.
Η ρωσική παράδοση στην αεράμυνα
Η πρώην Σοβιετική Ένωση πάντα έδινε έμφαση στην αεράμυνα ως βασικό μέρος του στρατιωτικού της δόγματος..
Η ΕΣΣΔ και αργότερα η Ρωσία σχεδίασαν και παρήγαγαν τα καλύτερα συστήματα αεράμυνας στην ιστορία.
Αποτελούν μία από τις βασικές σύγχρονες στρατιωτικές δυνατότητες που παρέχουν επαρκή προστασία τόσο για τις επίγειες δυνάμεις όσο και για τα σταθερά στρατηγικά μέσα.
Τις τελευταίες δεκαετίες, η αεράμυνα έχει γίνει όλο και πιο δικτυωμένη και πολυεπίπεδη, δίνοντας στους αμυνόμενους μια πληθώρα επιλογών για να καταρρίψουν εχθρικά αεροσκάφη, πυραύλους, drones, διαστημικά μέσα κ.λπ.
«Στην εποχή μας, οι σύγχρονοι στρατοί έχουν αρχίσει να βασίζονται σε σμήνη καλά συντονισμένων drones που έχουν σχεδιαστεί για κατακλύσουν μια περιοχή και να μπλοκάρουν τις υπάρχουσες αεράμυνες.
Μόνο ελάχιστες χώρες έχουν αναπτύξει και δοκιμάσει σε μάχη συστήματα εναντίον αυτών των νέων επιθετικών όπλων.
Για περισσότερο από μισό αιώνα, η Ρωσία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ανάπτυξης διαφόρων συστημάτων SAM (πυραύλων επιφανείας-αέρος) και άλλων τύπων αεράμυνας», εξηγεί ο στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Η καλύτερη επίθεση είναι η …άμυνα
Αυτό που ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να ακυρωθεί το πλεονέκτημα των δυτικών βομβαρδιστικών μεγάλης εμβέλειας στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σύντομα μετατράπηκε σε βασικό τομέα αμυντικής στρατηγικής, σε σημείο που είναι ουσιαστικά αδύνατο να φανταστεί κανείς σύγχρονο πόλεμο χωρίς προηγμένα συστήματα SAM.
Μέχρι τη δεκαετία του 1970, η αεράμυνα δεν επικεντρωνόταν πλέον μόνο σε εχθρικά μαχητικά αεροσκάφη ή βομβαρδιστικά, αλλά και σε βαλλιστικούς πυραύλους, ακόμη και σε διαστημικά μέσα, πολιτικά και στρατιωτικά (αν και αυτό το χάσμα φαίνεται να είναι θολό μέρα με τη μέρα, ειδικά όταν λαμβάνονται υπόψη μέσα, όπως το «Starlink» του SpaceX).
Το θρυλικό Pantsir
Από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), η Ρωσία ανέπτυξε επίσης έναν αυξημένο αριθμό όπλων αεράμυνας μικρής εμβέλειας, ιδιαίτερα το θρυλικό πλέον υβριδικό σύστημα SAM-AAA (αντιαεροπορικό πυροβολικό) «Pantsir».
Αυτά έχουν το καθήκον να προστατεύουν ζωτικής σημασίας περιοχές σε μεγάλες πόλεις και βιομηχανικές περιοχές, ιδιαίτερα την πρωτεύουσα της Μόσχας, η οποία είναι η ίδια η καρδιά της Ρωσίας.
Η πρωτεύουσα της Ρωσίας προστατεύεται από ένα από τα πιο εκτεταμένα δίκτυα αεράμυνας στον κόσμο και περιλαμβάνει επίσης συστήματα ικανά να καταρρίπτουν ICBM (διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους), εισερχόμενες κεφαλές MIRV, δορυφόρους και άλλα διαστημικά στοιχεία.
Ωστόσο, αυτά είναι στρατηγικά συστήματα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας που δεν καθιστούν τη Μόσχα απρόσβλητη σε επιθέσεις δολιοφθοράς που περιλαμβάνουν drones.
Σε συνδυασμό με τις ασυναγώνιστες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (EW) της Μόσχας, τα συστήματα SAM τής παρέχουν άνευ προηγουμένου προστασία για τη ρωσική στρατιωτική και πολιτική υποδομή, ιδιαίτερα όταν λαμβάνεται υπόψη η μαζική κλίμακα των επιθέσεων με drones και πυραύλων των Ουκρανών που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ σε ρωσικές πόλεις και περιοχές .
Αυτές οι παγκοσμίου επιπέδου αεροπορικές άμυνες επιτρέπουν στο Κρεμλίνο να καλύψει τα στρατεύματά του, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούν προηγμένα συστήματα κρούσης μεγάλης εμβέλειας για να επιτεθούν σε διάφορες θέσεις εκτόξευσης πυραύλων και πυραύλων που προέρχονται από το ΝΑΤΟ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών