Τα ρωσικά υπερηχητικά όπλα δίνουν στη Μόσχα ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα έναντι της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ - Προσθέτει στο οπλοστάσιό της τον τρομερό Iskander 1.000 που έχει πρωτοφανή ακρίβεια στα χτυπήματά του
Ενώ οι ΗΠΑ αποτυγχάνουν συνεχώς στην ανάπτυξη υπερηχητικών πυραύλων και όπλων η Ρωσία εκσυγχρονίζει και αναβαθμίζει τα ήδη φονικά και ασυναγώνιστα οπλικά της συστήματα.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και πολύ μικρότερες χώρες όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν έχουν ξεπεράσει τις ΗΠΑ από αυτή την άποψη, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται υπό καθεστώς κυρώσεων για δεκαετίες.
Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι πολλές χώρες αλλάζουν το στρατιωτικό τους δόγμα, επιλέγοντας τα χτυπήματα ακριβείας μεγάλης εμβέλειας προκειμένου να αποτρέψουν την επιθετικότητα του ΝΑΤΟ.
Αναμενόμενα, η Μόσχα προχώρησε πιο μακριά σε αυτό το φάσμα και εξακολουθεί να είναι η μόνη στρατιωτική υπερδύναμη στον πλανήτη με υπερηχητικά όπλα σε τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο.
Ειδικότερα, ο ρωσικός στρατός έχει περίπου δύο 12άδες ετοιμοπόλεμα υπερηχητικά όπλα.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ολόκληρη τη Δύση, η οποία δεν διαθέτει υπερηχητικά όπλα, παρά το γεγονός ότι «τρέχουν» δεκάδες προγράμματα ταυτόχρονα.
Το τεράστιο πλεονέκτημα της Ρωσίας έναντι του ΝΑΤΟ
Η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα με μεγάλο αποτέλεσμα στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO), εξολοθρεύοντας χιλιάδες από το παράνομα αναπτυσσόμενο προσωπικό του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Τα πυραυλικά συστήματα 9-A-7660 «Kinzhal» οπλισμένα με τους αεροεκτοξευόμενους υπερηχητικούς πυραύλους 9-S-7760 κατάφεραν να καταστρέψουν τους πιο βαριά οχυρωμένους εχθρικούς στόχους, ενώ το πολλαπλών χρήσεων 3M22 «Zircon» έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά του έναντι στόχων μεγάλης αξίας σε όλη την Ουκρανία.
Χτύπησε στόχος, όπως το προσωπικό της GUR (υπηρεσία πληροφοριών του ουκρανικού στρατού) που συμμετείχε στην οργάνωση τρομοκρατικών επιθέσεων, όπως η CIA και άλλοι χειριστές των υπηρεσιών πληροφοριών του ΝΑΤΟ που τους βοηθούσαν, επισημαίνει ο στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Εκτός συναγωνισμού το Iskander
Ωστόσο, το πυραυλικό σύστημα «Iskander» ήταν το πιο οικονομικό και πιο κοινό υπερηχητικό όπλο που χρησιμοποιείται από τον ρωσικό στρατό.
Μόλις τον περασμένο μήνα, εξαπέλυσε δεκάδες πλήγματα μεγάλης εμβέλειας που έχουν εξαφανίσει εκατοντάδες από το πιο πολύτιμο προσωπικό και περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των υπερδιαφημισμένων όπλων του ΝΑΤΟ.
Ως η πρώτη πλατφόρμα υπερηχητικών πυραύλων στον κόσμο, το σύστημα 9K720 «Iskander» έχει δύο παραλλαγές.
Το πρώτο είναι το «Iskander-M», οπλισμένο με τους προηγμένους βαλλιστικούς/υπερηχητικούς πυραύλους 9M723 ικανούς για τεράστιες ταχύτητες έως και 8,7 Mach και βεληνεκές έως και 500 χιλιόμετρα (λόγω των περιορισμών της Συνθήκης INF).
Οι περισσότερες δυτικές πηγές τον ταξινομούν ως SRBM (βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς), αν και είναι πολύ πιο προηγμένος από έναν κανονικό βαλλιστικό πύραυλο.
Το δεύτερο είναι το «Iskander-K», τροποποιημένο για να εκτοξεύει πυραύλους cruise, όπως ο 9M728 (ουσιαστικά ο R-500, με βεληνεκές έως και 500 χιλιόμετρα) και ο Novator's 9M729 (το οποίο σύμφωνα με δυτικές πηγές έχει εκπληκτική εμβέλεια μέχρι έως 5.500 χιλιόμετρα).
Έχει υψηλό βαθμό σπονδυλωτότητας, καθιστώντας εύκολη και οικονομικά προσιτή την αναβάθμιση του συστήματος, γεγονός που του δίνει μια πληθώρα επιλογών κρούσης για διάφορους στόχους, είτε πρόκειται για μεγάλες συγκεντρώσεις πεζικού, βαριά τεθωρακισμένα οχήματα, σταθμευμένα αεροσκάφη κ.λπ.
Η ακρίβειά του επιτρέπει επίσης χτυπήματα σε στόχους υψηλής προτεραιότητας, υποστηρίζει ο Bosnic.
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη παραλλαγή του πυραυλικού συστήματος είναι το «Iskander-M» με το 9M723, το οποίο έχει μια τεράστια κεφαλή βάρους έως και 700 κιλά.
Διαθέτει διάφορους τύπους ωφέλιμων φορτίων, όπως κατακερματισμό ισχυρών εκρηκτικών, υποπυρομαχικά, διείσδυση, EMP (ηλεκτρομαγνητικός παλμός) και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, θερμοπυρηνικά με απόδοση έως 50 κιλοτόνους.
Λόγω της υψηλής ακρίβειας, της εξαιρετικής ευελιξίας και της υπερηχητικής ταχύτητάς του, ο πύραυλος είναι ένας από τους πιο θανατηφόρους στον κόσμο και είναι πρακτικά αδύνατο να αναχαιτιστεί, όπως αποδεικνύεται από την απόδοσή του κατά την SMO (ειδική στρατιωτική επιχείρηση) στην Ουκρανία.
Το «Iskander-M» δίνει στη Ρωσία ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και, πρόσφατα, στη Σκανδιναβία, όπου η Βορειοατλαντική Συμμαχία αποκτά ερείσματα.
Ο πύραυλος είναι ιδιαίτερα τρομακτικός για την Ουκρανία και το προσωπικό του ΝΑΤΟ καθώς το βεληνεκές του καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Έρχεται ο τρομακτικός Iskander 1000 που δεν αστοχεί ούτε μέτρο και δεν αναχαιτίζεται
Η Ρωσία ετοιμάζει μία νέα παραλλαγή του πυραυλικού συστήματος «Iskander» με βεληνεκές 1000 χιλιόμετρα.
Τόσο οι ρωσικές όσο και οι ουκρανικές στρατιωτικές πηγές χαρακτηρίζουν τον νέο πύραυλο ως «Iskander-1000».
Αυτό περιλαμβάνει επίσης αναβαθμίσεις στα συστήματα καθοδήγησής του, πρόωση, κεφαλή κ.λπ.
Τα ουκρανικά μέσα προειδοποιούν ότι το «Iskander-1000» πιθανότατα έχει CEP (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος) μικρότερη από πέντε μέτρα, καθώς και ένα «αυτόνομο αδρανειακό σύστημα καθοδήγησης, πιθανόν με διόρθωση δορυφορικής πλοήγησης και πιθανώς με καθοδήγηση ραντάρ με βάση έναν χάρτη εδάφους στην περιοχή στόχο κατά το τελικό στάδιο της πτήσης».
Άλλες πηγές αναφέρουν ότι το «Iskander-1000» μπορεί να εκτοξευθεί από ένα κανονικό 9P78 TEL (μεταφορέας, ανυψωτή, εκτοξευτής) και ότι έχει δομικές ομοιότητες με τον υπερηχητικό πύραυλο 9M723.
Ο ρωσικός στρατός είναι πιθανό να ενοποιήσει περαιτέρω διάφορα εξαρτήματα για τα συστήματα «Iskander» και «Kinzhal», προκειμένου να διευκολύνει και να επιταχύνει την παραγωγή, ενώ παράλληλα θα διευκολύνει την αναβάθμιση και των δύο όπλων.
Τους τελευταίους μήνες, υπήρξαν αναφορές ότι η Μόσχα βελτιώνει το βεληνεκές, τις κεφαλές, την ικανότητα ελιγμών και ακόμη και τις «έξυπνες» επικοινωνίες που θα επέτρεπαν πιο αποτελεσματικό συντονισμό κατά τις μαζικές εκτοξεύσεις.
Σκληρή ρωσική απάντηση στις κινήσεις των ΗΠΑ στη Γερμανία
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτά τα ευρήματα συμπίπτουν με τις τελευταίες αναφορές ότι ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί το βορειοκορεατικό KN-23, το οποίο είναι ένα μεγεθυσμένο αντίγραφο του 9M723 με εμβέλεια έως και 900-1000 χιλιόμετρα.
Εάν αληθεύει, αυτό θα σήμαινε ότι το Κρεμλίνο πιθανότατα χρησιμοποίησε την εμπειρία που απέκτησε με αυτόν τον πύραυλο για να ενισχύσει το «Iskander-M», το οποίο αποτελεί απόδειξη της συμμαχίας της Μόσχας και της Πιονγκγιάνγκ.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης INF, η Ρωσία και οι ΗΠΑ δεν είχαν τη δυνατότητα να εκτοξεύουν επίγειους πυραύλους μεσαίου και μέσου βεληνεκούς.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο το αρχικό «Iskander-M» είχε εμβέλεια έως και 500 χιλιόμετρα.
Ωστόσο, συνειδητοποιώντας ότι η Δύση δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, η Μόσχα άρχισε να ενισχύσει το βεληνεκές του συστήματος, όπως αποδεικνύεται από τα υπολείμματα ενός πυραύλου που εκτοξεύτηκε κατά τη διάρκεια του Γεωργιανού πολέμου του 2008 που ενορχηστρώθηκε από το ΝΑΤΟ.
Μετά τη μονομερή αποχώρηση της Ουάσιγκτον από τη Συνθήκη INF, το Κρεμλίνο δεν ένιωθε υποχρεωμένο να ακολουθήσει πλέον τους περιορισμούς της, αλλά και πάλι δεν ανέπτυξε κανέναν από τους προηγουμένως απαγορευμένους πυραύλους.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ανάγκασε τη Ρωσία να αλλάξει αυτή τη στάση.
Τα πράγματα κορυφώθηκαν με μια πρόσφατη ανακοίνωση των ΗΠΑ ότι θα αναπτύξουν πυραύλους μεσαίου και μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη, στην οποία η Ρωσία απάντησε με δοκιμή IRBM.
Η χρήση του βελτιωμένου «Iskander-M» και των ξένων παραγώγων του θα ενισχύσει επίσης τις δυνατότητες της Μόσχας από αυτή την άποψη.
www.bankingnews.gr
Στην πραγματικότητα, ακόμη και πολύ μικρότερες χώρες όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν έχουν ξεπεράσει τις ΗΠΑ από αυτή την άποψη, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται υπό καθεστώς κυρώσεων για δεκαετίες.
Δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι πολλές χώρες αλλάζουν το στρατιωτικό τους δόγμα, επιλέγοντας τα χτυπήματα ακριβείας μεγάλης εμβέλειας προκειμένου να αποτρέψουν την επιθετικότητα του ΝΑΤΟ.
Αναμενόμενα, η Μόσχα προχώρησε πιο μακριά σε αυτό το φάσμα και εξακολουθεί να είναι η μόνη στρατιωτική υπερδύναμη στον πλανήτη με υπερηχητικά όπλα σε τακτικό, επιχειρησιακό και στρατηγικό επίπεδο.
Ειδικότερα, ο ρωσικός στρατός έχει περίπου δύο 12άδες ετοιμοπόλεμα υπερηχητικά όπλα.
Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ολόκληρη τη Δύση, η οποία δεν διαθέτει υπερηχητικά όπλα, παρά το γεγονός ότι «τρέχουν» δεκάδες προγράμματα ταυτόχρονα.
Το τεράστιο πλεονέκτημα της Ρωσίας έναντι του ΝΑΤΟ
Η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα με μεγάλο αποτέλεσμα στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO), εξολοθρεύοντας χιλιάδες από το παράνομα αναπτυσσόμενο προσωπικό του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Τα πυραυλικά συστήματα 9-A-7660 «Kinzhal» οπλισμένα με τους αεροεκτοξευόμενους υπερηχητικούς πυραύλους 9-S-7760 κατάφεραν να καταστρέψουν τους πιο βαριά οχυρωμένους εχθρικούς στόχους, ενώ το πολλαπλών χρήσεων 3M22 «Zircon» έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά του έναντι στόχων μεγάλης αξίας σε όλη την Ουκρανία.
Χτύπησε στόχος, όπως το προσωπικό της GUR (υπηρεσία πληροφοριών του ουκρανικού στρατού) που συμμετείχε στην οργάνωση τρομοκρατικών επιθέσεων, όπως η CIA και άλλοι χειριστές των υπηρεσιών πληροφοριών του ΝΑΤΟ που τους βοηθούσαν, επισημαίνει ο στρατιωτικός αναλυτής Drago Bosnic.
Εκτός συναγωνισμού το Iskander
Ωστόσο, το πυραυλικό σύστημα «Iskander» ήταν το πιο οικονομικό και πιο κοινό υπερηχητικό όπλο που χρησιμοποιείται από τον ρωσικό στρατό.
Μόλις τον περασμένο μήνα, εξαπέλυσε δεκάδες πλήγματα μεγάλης εμβέλειας που έχουν εξαφανίσει εκατοντάδες από το πιο πολύτιμο προσωπικό και περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των υπερδιαφημισμένων όπλων του ΝΑΤΟ.
Ως η πρώτη πλατφόρμα υπερηχητικών πυραύλων στον κόσμο, το σύστημα 9K720 «Iskander» έχει δύο παραλλαγές.
Το πρώτο είναι το «Iskander-M», οπλισμένο με τους προηγμένους βαλλιστικούς/υπερηχητικούς πυραύλους 9M723 ικανούς για τεράστιες ταχύτητες έως και 8,7 Mach και βεληνεκές έως και 500 χιλιόμετρα (λόγω των περιορισμών της Συνθήκης INF).
Οι περισσότερες δυτικές πηγές τον ταξινομούν ως SRBM (βαλλιστικός πύραυλος μικρού βεληνεκούς), αν και είναι πολύ πιο προηγμένος από έναν κανονικό βαλλιστικό πύραυλο.
Το δεύτερο είναι το «Iskander-K», τροποποιημένο για να εκτοξεύει πυραύλους cruise, όπως ο 9M728 (ουσιαστικά ο R-500, με βεληνεκές έως και 500 χιλιόμετρα) και ο Novator's 9M729 (το οποίο σύμφωνα με δυτικές πηγές έχει εκπληκτική εμβέλεια μέχρι έως 5.500 χιλιόμετρα).
Έχει υψηλό βαθμό σπονδυλωτότητας, καθιστώντας εύκολη και οικονομικά προσιτή την αναβάθμιση του συστήματος, γεγονός που του δίνει μια πληθώρα επιλογών κρούσης για διάφορους στόχους, είτε πρόκειται για μεγάλες συγκεντρώσεις πεζικού, βαριά τεθωρακισμένα οχήματα, σταθμευμένα αεροσκάφη κ.λπ.
Η ακρίβειά του επιτρέπει επίσης χτυπήματα σε στόχους υψηλής προτεραιότητας, υποστηρίζει ο Bosnic.
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη παραλλαγή του πυραυλικού συστήματος είναι το «Iskander-M» με το 9M723, το οποίο έχει μια τεράστια κεφαλή βάρους έως και 700 κιλά.
Διαθέτει διάφορους τύπους ωφέλιμων φορτίων, όπως κατακερματισμό ισχυρών εκρηκτικών, υποπυρομαχικά, διείσδυση, EMP (ηλεκτρομαγνητικός παλμός) και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, θερμοπυρηνικά με απόδοση έως 50 κιλοτόνους.
Λόγω της υψηλής ακρίβειας, της εξαιρετικής ευελιξίας και της υπερηχητικής ταχύτητάς του, ο πύραυλος είναι ένας από τους πιο θανατηφόρους στον κόσμο και είναι πρακτικά αδύνατο να αναχαιτιστεί, όπως αποδεικνύεται από την απόδοσή του κατά την SMO (ειδική στρατιωτική επιχείρηση) στην Ουκρανία.
Το «Iskander-M» δίνει στη Ρωσία ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και, πρόσφατα, στη Σκανδιναβία, όπου η Βορειοατλαντική Συμμαχία αποκτά ερείσματα.
Ο πύραυλος είναι ιδιαίτερα τρομακτικός για την Ουκρανία και το προσωπικό του ΝΑΤΟ καθώς το βεληνεκές του καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας.
Έρχεται ο τρομακτικός Iskander 1000 που δεν αστοχεί ούτε μέτρο και δεν αναχαιτίζεται
Η Ρωσία ετοιμάζει μία νέα παραλλαγή του πυραυλικού συστήματος «Iskander» με βεληνεκές 1000 χιλιόμετρα.
Τόσο οι ρωσικές όσο και οι ουκρανικές στρατιωτικές πηγές χαρακτηρίζουν τον νέο πύραυλο ως «Iskander-1000».
Αυτό περιλαμβάνει επίσης αναβαθμίσεις στα συστήματα καθοδήγησής του, πρόωση, κεφαλή κ.λπ.
Τα ουκρανικά μέσα προειδοποιούν ότι το «Iskander-1000» πιθανότατα έχει CEP (πιθανότητα κυκλικού σφάλματος) μικρότερη από πέντε μέτρα, καθώς και ένα «αυτόνομο αδρανειακό σύστημα καθοδήγησης, πιθανόν με διόρθωση δορυφορικής πλοήγησης και πιθανώς με καθοδήγηση ραντάρ με βάση έναν χάρτη εδάφους στην περιοχή στόχο κατά το τελικό στάδιο της πτήσης».
Άλλες πηγές αναφέρουν ότι το «Iskander-1000» μπορεί να εκτοξευθεί από ένα κανονικό 9P78 TEL (μεταφορέας, ανυψωτή, εκτοξευτής) και ότι έχει δομικές ομοιότητες με τον υπερηχητικό πύραυλο 9M723.
Ο ρωσικός στρατός είναι πιθανό να ενοποιήσει περαιτέρω διάφορα εξαρτήματα για τα συστήματα «Iskander» και «Kinzhal», προκειμένου να διευκολύνει και να επιταχύνει την παραγωγή, ενώ παράλληλα θα διευκολύνει την αναβάθμιση και των δύο όπλων.
Τους τελευταίους μήνες, υπήρξαν αναφορές ότι η Μόσχα βελτιώνει το βεληνεκές, τις κεφαλές, την ικανότητα ελιγμών και ακόμη και τις «έξυπνες» επικοινωνίες που θα επέτρεπαν πιο αποτελεσματικό συντονισμό κατά τις μαζικές εκτοξεύσεις.
Σκληρή ρωσική απάντηση στις κινήσεις των ΗΠΑ στη Γερμανία
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτά τα ευρήματα συμπίπτουν με τις τελευταίες αναφορές ότι ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιεί το βορειοκορεατικό KN-23, το οποίο είναι ένα μεγεθυσμένο αντίγραφο του 9M723 με εμβέλεια έως και 900-1000 χιλιόμετρα.
Εάν αληθεύει, αυτό θα σήμαινε ότι το Κρεμλίνο πιθανότατα χρησιμοποίησε την εμπειρία που απέκτησε με αυτόν τον πύραυλο για να ενισχύσει το «Iskander-M», το οποίο αποτελεί απόδειξη της συμμαχίας της Μόσχας και της Πιονγκγιάνγκ.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης INF, η Ρωσία και οι ΗΠΑ δεν είχαν τη δυνατότητα να εκτοξεύουν επίγειους πυραύλους μεσαίου και μέσου βεληνεκούς.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο το αρχικό «Iskander-M» είχε εμβέλεια έως και 500 χιλιόμετρα.
Ωστόσο, συνειδητοποιώντας ότι η Δύση δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, η Μόσχα άρχισε να ενισχύσει το βεληνεκές του συστήματος, όπως αποδεικνύεται από τα υπολείμματα ενός πυραύλου που εκτοξεύτηκε κατά τη διάρκεια του Γεωργιανού πολέμου του 2008 που ενορχηστρώθηκε από το ΝΑΤΟ.
Μετά τη μονομερή αποχώρηση της Ουάσιγκτον από τη Συνθήκη INF, το Κρεμλίνο δεν ένιωθε υποχρεωμένο να ακολουθήσει πλέον τους περιορισμούς της, αλλά και πάλι δεν ανέπτυξε κανέναν από τους προηγουμένως απαγορευμένους πυραύλους.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ ανάγκασε τη Ρωσία να αλλάξει αυτή τη στάση.
Τα πράγματα κορυφώθηκαν με μια πρόσφατη ανακοίνωση των ΗΠΑ ότι θα αναπτύξουν πυραύλους μεσαίου και μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη, στην οποία η Ρωσία απάντησε με δοκιμή IRBM.
Η χρήση του βελτιωμένου «Iskander-M» και των ξένων παραγώγων του θα ενισχύσει επίσης τις δυνατότητες της Μόσχας από αυτή την άποψη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών