Ο πρωταρχικός σκοπός δεν είναι η κατασκευή καλύτερων ενεργειακών υποδομών, αλλά την κατασκευή μόνο εκείνων που πληρούν τις προϋποθέσεις για τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις
Πάνω από 50 χρόνια διαρκεί το σχέδιο της «πράσινης ενέργειας». Και ο στόχος είναι ένας: η εξαγορά ολόκληρων κοινωνιών για τη διατήρηση της εξουσίας.
Αυτό υποστηρίζει ο Jonathan Lesser, ανώτερος συνεργάτης του Εθνικού Κέντρου Ενεργειακής Ανάλυσης των ΗΠΑ και πρόεδρος της Continental Economics, αποκαλύπτοντας ότι οι επιδοτήσεις πράσινης ενέργειας ήταν η απάντηση του Κογκρέσου σε κάθε ερώτηση ενεργειακής πολιτικής.
Μια ιστορία πάνω από 50 χρόνων
Το πρώτο εμπάργκο πετρελαίου του ΟΠΕΚ το 1973-74 επηρέασε καταλυτικά δεκαετίες ενεργειακής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένου του μετασχηματισμού του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ.
Οι επιδοτήσεις αιολικής, ηλιακής και υδροηλεκτρικής ενέργειας ξεκίνησαν σοβαρά με τον Νόμο περί Ρυθμιστικής Πολιτικής για τις Δημόσιες Υπηρεσίες του 1978.
Ομοίως, οι επιδοτήσεις για την αιθανόλη με βάση το καλαμπόκι θεσπίστηκαν ως μέρος του νόμου για την Εθνική Πολιτική Εξοικονόμησης Ενέργειας του 1978.
Και οι δύο είχαν σχεδιαστεί για να μειώσουν την εξάρτηση της χώρας για το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής.
Οι επιδοτήσεις PURPA ξεκίνησαν έναν αγώνα ανταγωνισμού από ανεξάρτητους παρόχους για την κατασκευή μικρών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής των οποίων οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έπρεπε να αγοράσουν σε διοικητικά καθορισμένες τιμές.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι επιδοτήσεις ήταν ανεξάρτητες από την ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που παρήγαγαν πραγματικά τα εργοστάσια, δημιουργώντας το όνομα «μηχανές PURPA», επειδή ο πραγματικός τους σκοπός ήταν η λήψη επιδοτήσεων.
Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ήταν δευτερεύουσα.
Ο νόμος για την ενεργειακή πολιτική του 1992 τροποποίησε αυτές τις επιδοτήσεις, δημιουργώντας μια «προσωρινή» πίστωση φόρου παραγωγής για την αιολική ενέργεια και ορισμένους τύπους παραγωγής βιομάζας.
Το Κογκρέσο θέσπισε επίσης μια πίστωση φόρου επενδύσεων, αρχικά για την ηλιακή ενέργεια, αλλά αργότερα επεκτάθηκε σε όλες τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι οποίες μπορούσαν να επιλέξουν μεταξύ του ITC και του PTC.
Αν και το PTC υποτίθεται ότι έληγε το 1999, έχει παραταθεί και επεκταθεί επανειλημμένα, με πιο πρόσφατο τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού.
Το PTC περιλαμβάνει πλέον όλες τις παραγωγές μηδενικών εκπομπών, συμπεριλαμβανομένων των νέων πυρηνικών σταθμών.
Στο πλαίσιο του IRA, το ITC έχει αυξηθεί, με τις επενδύσεις πράσινης ενέργειας που πληρούν τις προϋποθέσεις να μπορούν να διεκδικήσουν πίστωση έως και 60% του κόστους κατασκευής τους.
Επιπλέον, ο IRA επεκτείνει το PTC και το ITC έως ότου οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από την ηλεκτροπαραγωγή πέσουν στο 25% μόνο των επιπέδων του 2005, μετά το οποίο θα μειωθούν σταδιακά.
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ, η αναμενόμενη ημερομηνία για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι το 2048.
Ο IRA παρέχει επίσης επιδοτήσεις για το «πράσινο» υδρογόνο, δηλαδή το υδρογόνο που παράγεται από ηλεκτρική ενέργεια χωρίς εκπομπές, εγκαταστάσεις αποθήκευσης μπαταριών και εγκαταστάσεις που δεσμεύουν άνθρακα και τον θάβουν υπόγεια.
Οι επιδοτήσεις αιθανόλης έχουν επίσης επεκταθεί και αυξηθεί, με την κυβέρνηση να επιδοτεί τώρα διάφορους τύπους βιοκαυσίμων και πολλά κράτη να θεσπίζουν πρότυπα καθαρών καυσίμων, τα οποία, όπως τα πρότυπα χαρτοφυλακίου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, απαιτούν αυξανόμενα ποσοστά καυσίμων μεταφορών για να είναι βιοκαύσιμα.
«Βροχή» επιδοτήσεων
Το Κογκρέσο δεν ήταν ο μόνος θεσμός που «φτυαρίζει» επιδοτήσεις για την πράσινη ενέργεια.
Πολλά κράτη έχουν παράσχει τις δικές τους επιδοτήσεις, ειδικά τα κράτη πέριξ του Ατλαντικού που αναγκάζουν τους συντελεστές να αγοράζουν ηλεκτρική ενέργεια από υπεράκτια αιολικά έργα σε τιμές πολλές φορές υψηλότερες από την αγορά.
Τα κράτη έχουν επίσης θεσπίσει πρότυπα χαρτοφυλακίου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αναγκάζοντας τις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας να αυξάνουν τα ποσοστά ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές που διαφορετικά δεν θα κατασκευάζονταν ποτέ.
Αυτή η βροχή επιδοτήσεων υποτίθεται ότι θα μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου με την προώθηση νέων τεχνολογιών καθαρής ενέργειας.
Υποτίθεται επίσης ότι θα επιταχύνει την οικονομική ανάπτυξη δημιουργώντας νέες «πράσινες» βιομηχανίες και θέσεις εργασίας υψηλής αμοιβής.
Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για το πρώτο.
Οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου που σχετίζονται με την ενέργεια των ΗΠΑ έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 20% από τα επίπεδα του 2005, κυρίως επειδή το φυσικό αέριο έχει αντικαταστήσει τον άνθρακα ως το κύριο καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Μεταξύ 2005 και 2023, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο ήταν έξι φορές μεγαλύτερη από την παραγωγή από αιολική και ηλιακή ενέργεια μαζί.
Μόνο το 2023, η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται με φυσικό αέριο ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από την αιολική και ηλιακή παραγωγή.
Επιπλέον, η ανάπτυξη της επιδοτούμενης αιολικής και ηλιακής παραγωγής έχει στρεβλώσει τις χονδρικές αγορές ηλεκτρικής ενέργειας, γεννώντας την ανάγκη για επιδοτήσεις για να εξασφαλιστεί ότι οι υπάρχοντες πυρηνικοί σταθμοί θα συνεχίσουν να λειτουργούν, μήπως οι ιδιοκτήτες τους κλείσουν και εξαλείψουν χιλιάδες θέσεις εργασίας υψηλής αμοιβής.
Η θέσπιση επιδοτήσεων που απαιτούνται για την αντιστάθμιση των στρεβλώσεων που προκαλούνται από άλλες επιδοτήσεις είναι σίγουρα ένας ορισμός της οικονομικής παραφροσύνης.
Όσον αφορά την ώθηση νέων βιομηχανιών και της οικονομικής ανάπτυξης, σήμερα, η βιομηχανία παραγωγής ηλιακής ενέργειας στις ΗΠΑ είναι ετοιμοθάνατη, με σχεδόν το 90% των ηλιακών συλλεκτών που είναι εγκατεστημένα σε αυτή τη χώρα να παράγονται τώρα στην Κίνα.
Όλα εκτός από ένα από τα υπεράκτια αιολικά έργα υπό κατασκευή ή που πρόκειται να κατασκευαστούν ανήκουν σε ευρωπαϊκές εταιρείες που ελέγχουν οι αντίστοιχες κυβερνήσεις τους.
Κόστος
Το οικονομικό κόστος αυτών των επιδοτήσεων βαρύνει τους φορολογούμενους, οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτήσουν τις πρόσθετες δαπάνες για το έλλειμμα.
Οι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας που, παρά τους ισχυρισμούς ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι λιγότερο δαπανηρές από τους παραδοσιακούς πόρους παραγωγής, έχουν δει τις τιμές τους να εκτινάσσονται στα ύψη.
Την ίδια ώρα, οι οδηγοί πληρώνουν περισσότερα για τη βενζίνη και το ντίζελ καθώς τα διυλιστήρια έχουν κλείσει ή έχουν τροποποιηθεί για να παράγουν επιδοτούμενα βιοκαύσιμα.
Αυτά τα υψηλότερα κόστη για την ηλεκτρική ενέργεια και τα καύσιμα μεταφοράς αυξάνουν το κόστος παραγωγής και διανομής σχεδόν όλων των άλλων των κλάδων της οικονομίας, μειώνοντας την οικονομική ανάπτυξη και καταστρέφοντας θέσεις εργασίας.
Όσον αφορά τις επιδοτήσεις πράσινης ενέργειας που δίνουν ώθηση στην ανάπτυξη νέων, καθαρών τεχνολογιών χαμηλού κόστους, δεν υπάρχει τίποτα νέο σχετικά με την αιολική και ηλιακή παραγωγή που λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος των επιδοτήσεων.
Μετά από σχεδόν μισό αιώνα, κανένα από τα δύο δεν είναι ανταγωνιστικό ως προς το κόστος, ειδικά όταν συμπεριλαμβάνεται το πρόσθετο κόστος για την αντιμετώπιση της εγγενούς διαλείπουσας διακοπής τους - κόστος που πρέπει να πληρώσουν άλλοι.
Και οι νέες τεχνολογίες, όπως η άμεση δέσμευση άνθρακα από τον αέρα, θα είναι εμπορικά βιώσιμες μόνο εάν οι ΗΠΑ επιβάλλουν φόρους άνθρακα αρκετών εκατοντάδων δολαρίων ανά τόνο, κάτι που λίγοι πολιτικοί θα είναι πρόθυμοι να κάνουν.
Εξαγορά κοινωνιών
Η συντριπτική πλειονότητα των επιδοτήσεων πράσινης ενέργειας ανταμείβει πολιτικά ισχυρές εκλογικές περιφέρειες και επιχειρήσεις των οποίων πρωταρχικός σκοπός δεν είναι η κατασκευή καλύτερων ενεργειακών υποδομών, αλλά την κατασκευή μόνο εκείνων που πληρούν τις προϋποθέσεις για τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις.
Αντίθετα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να στοχεύσει επιδοτήσεις αποκλειστικά σε πραγματικές προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης νέων τεχνολογιών καθαρής ενέργειας, όπως οι προηγμένοι και μικροί αρθρωτοί πυρηνικοί αντιδραστήρες.
Με πολλές χώρες βαθιά χρεωμένες, η σπατάλη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε επιδοτήσεις για πράσινη ενέργεια, όπως απαιτεί ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού, είναι μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει περάσει…
www.bankingnews.gr
Αυτό υποστηρίζει ο Jonathan Lesser, ανώτερος συνεργάτης του Εθνικού Κέντρου Ενεργειακής Ανάλυσης των ΗΠΑ και πρόεδρος της Continental Economics, αποκαλύπτοντας ότι οι επιδοτήσεις πράσινης ενέργειας ήταν η απάντηση του Κογκρέσου σε κάθε ερώτηση ενεργειακής πολιτικής.
Μια ιστορία πάνω από 50 χρόνων
Το πρώτο εμπάργκο πετρελαίου του ΟΠΕΚ το 1973-74 επηρέασε καταλυτικά δεκαετίες ενεργειακής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένου του μετασχηματισμού του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ.
Οι επιδοτήσεις αιολικής, ηλιακής και υδροηλεκτρικής ενέργειας ξεκίνησαν σοβαρά με τον Νόμο περί Ρυθμιστικής Πολιτικής για τις Δημόσιες Υπηρεσίες του 1978.
Ομοίως, οι επιδοτήσεις για την αιθανόλη με βάση το καλαμπόκι θεσπίστηκαν ως μέρος του νόμου για την Εθνική Πολιτική Εξοικονόμησης Ενέργειας του 1978.
Και οι δύο είχαν σχεδιαστεί για να μειώσουν την εξάρτηση της χώρας για το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής.
Οι επιδοτήσεις PURPA ξεκίνησαν έναν αγώνα ανταγωνισμού από ανεξάρτητους παρόχους για την κατασκευή μικρών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής των οποίων οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας έπρεπε να αγοράσουν σε διοικητικά καθορισμένες τιμές.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι επιδοτήσεις ήταν ανεξάρτητες από την ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που παρήγαγαν πραγματικά τα εργοστάσια, δημιουργώντας το όνομα «μηχανές PURPA», επειδή ο πραγματικός τους σκοπός ήταν η λήψη επιδοτήσεων.
Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ήταν δευτερεύουσα.
Ο νόμος για την ενεργειακή πολιτική του 1992 τροποποίησε αυτές τις επιδοτήσεις, δημιουργώντας μια «προσωρινή» πίστωση φόρου παραγωγής για την αιολική ενέργεια και ορισμένους τύπους παραγωγής βιομάζας.
Το Κογκρέσο θέσπισε επίσης μια πίστωση φόρου επενδύσεων, αρχικά για την ηλιακή ενέργεια, αλλά αργότερα επεκτάθηκε σε όλες τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι οποίες μπορούσαν να επιλέξουν μεταξύ του ITC και του PTC.
Αν και το PTC υποτίθεται ότι έληγε το 1999, έχει παραταθεί και επεκταθεί επανειλημμένα, με πιο πρόσφατο τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού.
Το PTC περιλαμβάνει πλέον όλες τις παραγωγές μηδενικών εκπομπών, συμπεριλαμβανομένων των νέων πυρηνικών σταθμών.
Στο πλαίσιο του IRA, το ITC έχει αυξηθεί, με τις επενδύσεις πράσινης ενέργειας που πληρούν τις προϋποθέσεις να μπορούν να διεκδικήσουν πίστωση έως και 60% του κόστους κατασκευής τους.
Επιπλέον, ο IRA επεκτείνει το PTC και το ITC έως ότου οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από την ηλεκτροπαραγωγή πέσουν στο 25% μόνο των επιπέδων του 2005, μετά το οποίο θα μειωθούν σταδιακά.
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ, η αναμενόμενη ημερομηνία για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι το 2048.
Ο IRA παρέχει επίσης επιδοτήσεις για το «πράσινο» υδρογόνο, δηλαδή το υδρογόνο που παράγεται από ηλεκτρική ενέργεια χωρίς εκπομπές, εγκαταστάσεις αποθήκευσης μπαταριών και εγκαταστάσεις που δεσμεύουν άνθρακα και τον θάβουν υπόγεια.
Οι επιδοτήσεις αιθανόλης έχουν επίσης επεκταθεί και αυξηθεί, με την κυβέρνηση να επιδοτεί τώρα διάφορους τύπους βιοκαυσίμων και πολλά κράτη να θεσπίζουν πρότυπα καθαρών καυσίμων, τα οποία, όπως τα πρότυπα χαρτοφυλακίου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, απαιτούν αυξανόμενα ποσοστά καυσίμων μεταφορών για να είναι βιοκαύσιμα.
«Βροχή» επιδοτήσεων
Το Κογκρέσο δεν ήταν ο μόνος θεσμός που «φτυαρίζει» επιδοτήσεις για την πράσινη ενέργεια.
Πολλά κράτη έχουν παράσχει τις δικές τους επιδοτήσεις, ειδικά τα κράτη πέριξ του Ατλαντικού που αναγκάζουν τους συντελεστές να αγοράζουν ηλεκτρική ενέργεια από υπεράκτια αιολικά έργα σε τιμές πολλές φορές υψηλότερες από την αγορά.
Τα κράτη έχουν επίσης θεσπίσει πρότυπα χαρτοφυλακίου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αναγκάζοντας τις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας να αυξάνουν τα ποσοστά ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές που διαφορετικά δεν θα κατασκευάζονταν ποτέ.
Αυτή η βροχή επιδοτήσεων υποτίθεται ότι θα μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου με την προώθηση νέων τεχνολογιών καθαρής ενέργειας.
Υποτίθεται επίσης ότι θα επιταχύνει την οικονομική ανάπτυξη δημιουργώντας νέες «πράσινες» βιομηχανίες και θέσεις εργασίας υψηλής αμοιβής.
Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για το πρώτο.
Οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου που σχετίζονται με την ενέργεια των ΗΠΑ έχουν μειωθεί σχεδόν κατά 20% από τα επίπεδα του 2005, κυρίως επειδή το φυσικό αέριο έχει αντικαταστήσει τον άνθρακα ως το κύριο καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Μεταξύ 2005 και 2023, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο ήταν έξι φορές μεγαλύτερη από την παραγωγή από αιολική και ηλιακή ενέργεια μαζί.
Μόνο το 2023, η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται με φυσικό αέριο ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από την αιολική και ηλιακή παραγωγή.
Επιπλέον, η ανάπτυξη της επιδοτούμενης αιολικής και ηλιακής παραγωγής έχει στρεβλώσει τις χονδρικές αγορές ηλεκτρικής ενέργειας, γεννώντας την ανάγκη για επιδοτήσεις για να εξασφαλιστεί ότι οι υπάρχοντες πυρηνικοί σταθμοί θα συνεχίσουν να λειτουργούν, μήπως οι ιδιοκτήτες τους κλείσουν και εξαλείψουν χιλιάδες θέσεις εργασίας υψηλής αμοιβής.
Η θέσπιση επιδοτήσεων που απαιτούνται για την αντιστάθμιση των στρεβλώσεων που προκαλούνται από άλλες επιδοτήσεις είναι σίγουρα ένας ορισμός της οικονομικής παραφροσύνης.
Όσον αφορά την ώθηση νέων βιομηχανιών και της οικονομικής ανάπτυξης, σήμερα, η βιομηχανία παραγωγής ηλιακής ενέργειας στις ΗΠΑ είναι ετοιμοθάνατη, με σχεδόν το 90% των ηλιακών συλλεκτών που είναι εγκατεστημένα σε αυτή τη χώρα να παράγονται τώρα στην Κίνα.
Όλα εκτός από ένα από τα υπεράκτια αιολικά έργα υπό κατασκευή ή που πρόκειται να κατασκευαστούν ανήκουν σε ευρωπαϊκές εταιρείες που ελέγχουν οι αντίστοιχες κυβερνήσεις τους.
Κόστος
Το οικονομικό κόστος αυτών των επιδοτήσεων βαρύνει τους φορολογούμενους, οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτήσουν τις πρόσθετες δαπάνες για το έλλειμμα.
Οι καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας που, παρά τους ισχυρισμούς ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι λιγότερο δαπανηρές από τους παραδοσιακούς πόρους παραγωγής, έχουν δει τις τιμές τους να εκτινάσσονται στα ύψη.
Την ίδια ώρα, οι οδηγοί πληρώνουν περισσότερα για τη βενζίνη και το ντίζελ καθώς τα διυλιστήρια έχουν κλείσει ή έχουν τροποποιηθεί για να παράγουν επιδοτούμενα βιοκαύσιμα.
Αυτά τα υψηλότερα κόστη για την ηλεκτρική ενέργεια και τα καύσιμα μεταφοράς αυξάνουν το κόστος παραγωγής και διανομής σχεδόν όλων των άλλων των κλάδων της οικονομίας, μειώνοντας την οικονομική ανάπτυξη και καταστρέφοντας θέσεις εργασίας.
Όσον αφορά τις επιδοτήσεις πράσινης ενέργειας που δίνουν ώθηση στην ανάπτυξη νέων, καθαρών τεχνολογιών χαμηλού κόστους, δεν υπάρχει τίποτα νέο σχετικά με την αιολική και ηλιακή παραγωγή που λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος των επιδοτήσεων.
Μετά από σχεδόν μισό αιώνα, κανένα από τα δύο δεν είναι ανταγωνιστικό ως προς το κόστος, ειδικά όταν συμπεριλαμβάνεται το πρόσθετο κόστος για την αντιμετώπιση της εγγενούς διαλείπουσας διακοπής τους - κόστος που πρέπει να πληρώσουν άλλοι.
Και οι νέες τεχνολογίες, όπως η άμεση δέσμευση άνθρακα από τον αέρα, θα είναι εμπορικά βιώσιμες μόνο εάν οι ΗΠΑ επιβάλλουν φόρους άνθρακα αρκετών εκατοντάδων δολαρίων ανά τόνο, κάτι που λίγοι πολιτικοί θα είναι πρόθυμοι να κάνουν.
Εξαγορά κοινωνιών
Η συντριπτική πλειονότητα των επιδοτήσεων πράσινης ενέργειας ανταμείβει πολιτικά ισχυρές εκλογικές περιφέρειες και επιχειρήσεις των οποίων πρωταρχικός σκοπός δεν είναι η κατασκευή καλύτερων ενεργειακών υποδομών, αλλά την κατασκευή μόνο εκείνων που πληρούν τις προϋποθέσεις για τις μεγαλύτερες επιδοτήσεις.
Αντίθετα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να στοχεύσει επιδοτήσεις αποκλειστικά σε πραγματικές προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης νέων τεχνολογιών καθαρής ενέργειας, όπως οι προηγμένοι και μικροί αρθρωτοί πυρηνικοί αντιδραστήρες.
Με πολλές χώρες βαθιά χρεωμένες, η σπατάλη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε επιδοτήσεις για πράσινη ενέργεια, όπως απαιτεί ο νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού, είναι μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει περάσει…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών