Το εν λόγω αεροσκάφος, το οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά στον ουρανό το 1964, άλλαξε σημαντικά την ισορροπία της εναέριας δύναμης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η γένεση του MiG-25P προέκυψε από τον έντονο ανταγωνισμό στον εναέριο χώρο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Η ανάγκη για έναν προηγμένο αναχαιτιστή προέκυψε από τις υπερπτήσεις σε μεγάλο ύψος από αμερικανικά αεροσκάφη αναγνώρισης όπως το Lockheed U-2.
Οι συγκεκριμένες αμερικανικές αποστολές αποκάλυψαν τους σημαντικούς περιορισμούς των σοβιετικών αναχαιτιστών και υπογράμμισαν την ανάγκη για ένα αεροσκάφος ικανό να φτάσει στα ύψη και τις ταχύτητες των σύγχρονων και μελλοντικών στρατηγικών βομβαρδιστικών.
Η πρόκληση επιδεινώθηκε από την εμφάνιση ταχύτερων και υψηλότερων αμερικανικών βομβαρδιστικών.
Τα Boeing B-47 Stratojet και B-52 Stratofortress διαδέχθηκαν το Mach 2 Convair B-58 Hustler και το Mach 3 North American B-70 Valkyrie, απαιτώντας μια γενική επισκευή του σοβιετικού συστήματος αεράμυνας για να αντιμετωπιστούν αυτές οι εξελίξεις.
Στο Artem Mikoyan Design Bureau ανατέθηκε το έργο της κατασκευής ενός ικανού αεροσκάφους αναχαίτισης.
Το Γραφείο ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός αναχαιτιστή υψηλής ταχύτητας, μεγάλου υψομέτρου, ικανού να εμπλέκει όχι μόνο υπάρχουσες αλλά και αναμενόμενες υπερηχητικές απειλές.
Το πρωτότυπο, που αρχικά ονομαζόταν Ye-155P, σχεδιάστηκε για να επιτυγχάνει ταχύτητες έως και 3 Mach και να λειτουργεί σε υψόμετρα που ξεπερνούν τα όρια της σύγχρονης αεροπορικής τεχνολογίας.
Η πρώτη πτήση του MiG-25P, με πιλότο τον Pyotr Ostapenko, πραγματοποιήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1964.
Το αεροσκάφος τέθηκε επίσημα σε υπηρεσία στις 13 Απριλίου 1972 και συνοδεύτηκε από ολοκληρωμένα όπλα αναχαίτισης, συμπεριλαμβανομένου του πυραύλου αέρος-αέρος R-40 .
Σε όλη τη φάση των δοκιμών του, το MiG-25P έδειξε τελική ταχύτητα 2.680 km/h και ανώτατο όριο υπηρεσίας 22.670 μέτρα.
Αυτές οι δυνατότητες συμπληρώθηκαν από προηγμένες τεχνολογίες, όπως θερμοσταθερά καύσιμα και ψυχόμενα ηλεκτρονικά συστήματα, διασφαλίζοντας λειτουργική αποτελεσματικότητα ακόμη και υπό έντονες θερμικές συνθήκες.
Το τραγικό περιστατικό MiG-25 πυροδότησε επείγουσες αναθεωρήσεις
Το Γραφείο Σχεδιασμού Mikoyan-Gurevich αναγνώρισε γρήγορα την εξαιρετική απόδοση του MiG-25P, το οποίο υποσχέθηκε να σημειώσει πολλά ρεκόρ πτήσης. Χρησιμοποιώντας διάφορα πρωτότυπα, το αεροσκάφος πέτυχε πολλά ορόσημα.
Συγκεκριμένα, το MiG-25P έγινε το πρώτο μαχητικό παραγωγής στον κόσμο που έφτασε σε ταχύτητα 3.000 km/h και σημείωσε ρεκόρ για τα περισσότερα παγκόσμια ρεκόρ που κατείχε ένα μόνο αεροσκάφος, με 29 ρεκόρ. Κάποια από αυτά τα ρεκόρ παραμένουν ακατάρριπτα μέχρι σήμερα.
Ο υποστράτηγος Anatoly Kadomtsev, ο διοικητής της Αεροπορικής Αεροπορίας και Επίτιμος Στρατιωτικός Πιλότος της ΕΣΣΔ, πιλότος του MiG-25 κατά τη δεύτερη πτήση του έχασε τη ζωή του από πρόβλημα στον κινητήρα και εν συνεχεία σε λάθος διαχείριση.
Παρά τις οδηγίες του διευθυντή πτήσης για εκτίναξη, ο Kadomtsev δεν εγκατέλειψε το αεροσκάφος, το οποίο τελικά συνετρίβη στον ποταμό Βόλγα.
Η καταστροφή προκλήθηκε από δυσλειτουργία στον αριστερό κινητήρα. Ένας διαχωρισμός του πτερυγίου του στροβίλου οδήγησε σε έντονους κραδασμούς που αποκόλλησαν το περίβλημα του κινητήρα. Αυτή η αστοχία επέτρεψε στον λειτουργικό κινητήρα να αναφλέξει το καύσιμο στο χώρο του κινητήρα, με αποτέλεσμα την έκρηξη.
Μετά από αυτό το σοβαρό περιστατικό, όλες οι πτητικές λειτουργίες ανεστάλησαν. Μια έρευνα αποκάλυψε σημαντικά σχεδιαστικά ελαττώματα στα πολύπλοκα συστήματα του αεροσκάφους. Σε απάντηση, το Artem Mikoyan Design Bureau, μαζί με το Υπουργείο Αεροπορικής Βιομηχανίας και τους υπεργολάβους του, ξεκίνησαν επείγουσες και εντατικές τροποποιήσεις για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.
Το σοβιετικό αναγνωριστικό MiG-25 πραγματοποιεί πτήσεις πάνω από το Ισραήλ
Ενώ το χρονοδιάγραμμα για αυτές τις βελτιώσεις παρέμενε αβέβαιο, η κατάσταση επισκιάστηκε σύντομα από μια σημαντική εξέλιξη. Στις 5 Ιουνίου 1967, το Ισραήλ εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση στην Αίγυπτο, τη Συρία και την Ιορδανία, με αποτέλεσμα την κατάληψη τεράστιων εδαφών.
Το Ισραήλ κατέλαβε τη χερσόνησο του Σινά, τη Λωρίδα της Γάζας και τα Υψίπεδα του Γκολάν. Παρά τις απαιτήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Νοέμβριο του 1967 για αποχώρηση του Ισραήλ, το Ισραήλ, με τη Δυτική υποστήριξη, άρχισε να χτίζει ένα βαθύ και ισχυρό αμυντικό σύστημα.
Σε απάντηση, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Νάσερ ζήτησε στρατιωτική βοήθεια από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία παρασχέθηκε αμέσως. Στις αρχές του 1970, σοβιετικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα (SAM) και μαχητικές μονάδες είχαν σταθμεύσει στην Αίγυπτο για την προστασία βασικών τοποθεσιών, όπως αεροδρόμια και το φράγμα του Ασουάν.
Σοβιετικοί σύμβουλοι στάλθηκαν επίσης για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη στρατηγικών για την ανάκτηση των κατεχόμενων εδαφών, που απαιτούσαν λεπτομερή αναγνώριση της ισραηλινής άμυνας.
Για την κάλυψη αυτής της ανάγκης, δημιουργήθηκε μια ειδική σοβιετική ομάδα αναγνώρισης εξοπλισμένη με αεροσκάφη MiG-25. Το MiG-25, παρόλο που δεν ήταν ακόμη επισήμως επιχειρησιακό, θεωρήθηκε ιδανικό για το έργο λόγω των ανώτερων τακτικών και τεχνικών του δυνατοτήτων.
Παρουσιάστηκε μια σπάνια ευκαιρία να δοκιμαστεί το αεροσκάφος σε πραγματικές συνθήκες μάχης, οδηγώντας στην απόφαση για την ανάπτυξή του.
Ο αντισυνταγματάρχης Alexander Bezhevets επιλέχθηκε ώστε να ηγηθεί της μονάδας MiG-25, με τον υποστράτηγο Georgy Baevsky να επιβλέπει την αποστολή.
Ο πρωταρχικός τους στόχος ήταν η διεξαγωγή μυστικών αναγνωρίσεων ισραηλινών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, ειδικά αεροδρομίων στη χερσόνησο του Σινά.
Η ομάδα διέθετε δύο MiG-25R και δύο MiG-25RB, εξοπλισμένα με τον πιο προηγμένο εξοπλισμό αναγνώρισης διαθέσιμο, αν και το αεροσκάφος δεν διέθετε πυραυλικό οπλισμό.
Η πρώτη πτήση πραγματοποιήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1970 και το MiG-25 πέτυχε απροσδόκητα μεγάλο ύψος 24.000 μέτρων με ευκολία. Παρά τις συνθήκες ψύχους, οι Σοβιετικοί πιλότοι δεν παρουσίασαν αποτυχίες και κανένα από τα MiG-25 δεν χάθηκε κατά τη διάρκεια της αποστολής.
Οι επιτυχημένες επιδόσεις του MiG-25 σε πραγματικές μάχες επιβεβαίωσαν τις δυνατότητές του. Αποδείχθηκε ανεκτίμητη σε αποστολές αναγνώρισης πάνω από το Σινά, όπου το Ισραήλ είχε δημιουργήσει ένα πυκνό δίκτυο αμυντικών οχυρώσεων.
Ο εξελιγμένος ηλεκτρονικός εξοπλισμός αναγνώρισης του αεροσκάφους εντόπισε συστήματα αεράμυνας, σταθμούς ραντάρ και στρατιωτικές θέσεις. Οι ισραηλινές προσπάθειες να αναχαιτίσουν το MiG-25 χρησιμοποιώντας μαχητικά Phantom και Mirage, καθώς και αντιαεροπορικά συστήματα Hawk, ήταν ανεπιτυχείς.
Τα McDonnell Douglas F-4 Phantom II της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στάλθηκαν πολλές φορές για να αναχαιτίσουν τα MiG-25 Foxbats, αλλά το σοβιετικό αεροσκάφος πέταξε σε τόσο αξιοσημείωτα ύψη και εξαιρετικές ταχύτητες που ξεπέρασαν αβίαστα τα ισραηλινά τζετ.
Σε μια περίπτωση, τα ισραηλινά ραντάρ εντόπισαν ένα MiG-25 να πετά στα ύψη πάνω από τη χερσόνησο του Σινά σε υψόμετρο 80.000 ποδιών, με εκπληκτική ταχύτητα 3,2 Mach (2.436 mph).
Το MiG-25 ξεπερνούσε με συνέπεια τους διώκτες του, πετώντας πέρα από την εμβέλεια των εχθρικών μαχητικών και της αεράμυνας. Αυτή η επιτυχία επικύρωσε τις δυνατότητες του MiG-25, οδηγώντας στην επίσημη εισαγωγή του σε υπηρεσία τον Απρίλιο του 1972.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1976, ένα σημαντικό γεγονός άλλαξε την τροχιά του αναχαιτιστή MiG-25 όταν ο Σοβιετικός πιλότος Ανώτερος Υπολοχαγός Βίκτορ Μπελένκο αυτομόλησε και προσγειώθηκε το MiG-25 του στην Ιαπωνία στο νησί Χοκάιντο.
Το συγκεκριμένο περιστατικό εξέθεσε το μυστικό αεροσκάφος στις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, οι οποίες εξέτασαν διεξοδικά τον προηγμένο σχεδιασμό και τα ηλεκτρονικά του πριν το αεροπλάνο επιστραφεί στη Σοβιετική Ένωση.
Σε απάντηση, η σοβιετική κυβέρνηση διέταξε αμέσως εκτεταμένες αναβαθμίσεις στο MiG-25. Οι βασικές βελτιώσεις περιελάμβαναν την εγκατάσταση του συστήματος ραντάρ Sapphire-25 με μεγαλύτερη κεραία, ενίσχυση της ανίχνευσης στόχων έναντι ακαταστασίας στο έδαφος και τροποποιήσεις στους πυραύλους R-40D.
Η αναβαθμισμένη έκδοση, το MiG-25PD, μπήκε στην παραγωγή το 1977 και μέσα σε τρία χρόνια, όλα τα MiG-25 μετατράπηκαν στο νέο πρότυπο MiG-25PDS. Μεταξύ 1969 και 1985, κατασκευάστηκαν συνολικά 1.106 MiG-25 , με εξαγωγές σε συμμάχους όπως η Αλγερία, η Ινδία, το Ιράκ και η Συρία.
Σχόλια αναγνωστών