Οι βασικοί σύμμαχοι έχουν στραφεί ανοιχτά εναντίον του προέδρου, κατηγορώντας τον ότι «σκότωσε» το κόμμα του
Ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron αψήφησε τους νόμους της βαρύτητας στη γαλλική πολιτική σκηνή αυτό το καλοκαίρι, αλλά ποτέ δεν φαινόταν πιο μόνος.
Τους τελευταίους τρεις μήνες, έχασε μία εκλογή, μετά διέλυσε βιαστικά το κοινοβούλιο και έστειλε τα κομματικά στρατεύματά του απροετοίμαστα σε άλλες εκλογές.
Έχασε και αυτές τις εκλογές και στη συνέχεια προκάλεσε εβδομάδες χάους και σύγχυσης περιμένοντας να διορίσει πρωθυπουργό.
Οι σύμμαχοι του Macron έδωσαν δεκάδες έδρες στα χέρια της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς αφού έπαιξε μαζικά στοίχημα για το μέλλον της χώρας και έχασε.
Κάπως έτσι ο ίδιος ο πρόεδρος βγήκε από τα συντρίμμια μελανιασμένος, αλλά φαίνεται να προσγειώνεται στα πόδια του με την υποψηφιότητα του πρώην επικεφαλής διαπραγματευτή του Brexit, Michel Barnier, ως πρωθυπουργού, αναφέρει ανάλυση του Politico.
«Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι μετά από μια σοβαρή οπισθοδρόμηση στις ευρωπαϊκές εκλογές και μια άλλη στις βουλευτικές εκλογές, στήριξε τα βασικά: την πολιτική του αυτονομία στα Ηλύσια και τη συνέχιση της πολιτικής του ατζέντας», δήλωσε ο Gaspard Gantzer, πρώην σύμβουλος των Ηλυσίων, υπό τον προκάτοχο του Macron, Francois Hollande.
Υψηλό το κόστος
Το τίμημα που πλήρωσε ο Macron για την τρέχουσα κατάσταση είναι υψηλό.
Η ζημιά που έχει γίνει στο στρατόπεδό του είναι μόνιμη.
Οι βασικοί σύμμαχοι έχουν στραφεί ανοιχτά εναντίον του προέδρου, κατηγορώντας τον ότι «σκότωσε» τον συνασπισμό του.
Οι εικόνες των υπουργών του Macron να συγκλονίζονται μετά την απόφασή του να προκηρύξει πρόωρες εκλογές θα παραμείνουν.
Η αδυναμία του έχει γίνει αντιληπτή από τους αντιπάλους και τους συμμάχους.
Ο Macron ήταν ο πρώτος που έκλεισε τα μάτια σε μια αντιπαράθεση με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula Von Der Leyen σχετικά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Γαλλίας.
Ο Macron αποφάσισε να θυσιάσει την επιλογή του για τον επίτροπο, τον πυροσβέστη και τον εχθρό της Von Der Leyen, Thierry Breton, με την ελπίδα να αποκτήσει ένα καλύτερο χαρτοφυλάκιο.
Αλλά το Παρίσι κατέληξε με λιγότερη επιρροή από ό,τι πριν.
Η κληρονομιά
Και μετά υπάρχει το μεγαλύτερο ζήτημα της κληρονομιάς και τι αντιπροσωπεύει ο Macron.
Διορίζοντας τον Barnier, έναν δημοσιονομικά συνετό συντηρητικό που ήταν δύο φορές ευρωπαίος επίτροπος και τέσσερις φορές υπουργός της κυβέρνησης, ο Macron διασφάλισε ότι οι σκληρά κερδισμένες, φιλοεπιχειρηματικές μεταρρυθμίσεις του - ειδικά η αμφιλεγόμενη απόφασή του να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης - θα επιβιώσουν.
Αλλά ο Μακρονισμός - το ιδιαίτερο σήμα της πολιτικής του που είναι ένα μείγμα πραγματισμού και καινοτομίας και που υποτίθεται ότι ξεπερνούσε τις παραδοσιακές κομματικές διαιρέσεις αριστερά-δεξιά - φαίνεται νεκρός.
«Είναι σχεδόν κωμικό. Αρχίζετε να υπόσχεστε μια επανάσταση και τελειώνετε φέρνοντας έναν πολιτικό από τον παλιό κόσμο», είπε ο Christopher Weissberg, πρώην βουλευτής από το κόμμα της Αναγέννησης του Macron.
Ο Macron δεν είναι πλέον ο πρόεδρος που φιλοδοξούσε να γίνει, ένα στέλεχος που μένει πάνω από τη μάχη κυβερνώντας μέσω συμβολικών χειρονομιών που καθορίζουν τους όρους της συζήτησης.
Τώρα λερώνει τα χέρια του με τη δουλειά του πολιτικού εμπορίου που είχε προσπαθήσει να αποφύγει.
Είναι τώρα, σύμφωνα με τα λόγια του Weissberg, απλώς «ένας τύπος που θέλει να κρατήσει την εξουσία μέχρι την τελευταία στιγμή».
Οι δυσκολίες
Η πολιτική είναι γεμάτη προδοσίες και πισώπλατα μαχαιρώματα.
Η άνοδος του ίδιου του Macron στην εξουσία ξεκίνησε με μια μυστική προσφορά για την προεδρία ενώ ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του Hollande το 2016.
Εκείνη την εποχή, οι προοπτικές του Hollande εξασθενούσαν, αλλά δεν είχε ακόμη ανακοινώσει ότι δεν θα διεκδικούσε επανεκλογή.
Ο Macron έδειξε επίσης ένα αδίστακτο σερί με τους πρωθυπουργούς του.
Η αριστερή τεχνοκράτισσα Élisabeth Borne διορίστηκε στην πρωθυπουργία και επιφορτίστηκε με την άχαρη δουλειά να προωθήσει τη μεταρρύθμιση της συνταξιοδότησης της κυβέρνησης πέρυσι ενόψει της εκτεταμένης κοινής αντιπολίτευσης, για να αποσυρθεί μόλις ολοκληρωθεί η δουλειά.
Στη συνέχεια, ο Γάλλος πρόεδρος έφερε ένα από τα αστέρια της λεγόμενης γενιάς Macron, τον Gabriel Attal, για να πάρει τη θέση της, για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές πίσω από την πλάτη του μήνες αργότερα.
Οι λιγότερο ειδικευμένοι πολιτικοί απολύονται όταν χάνουν τις εκλογές ή κάνουν σοβαρά λάθη.
Η πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Theresa May αρχιτέκτονας της συμφωνίας για το Brexit που υπέγραψε ο διάδοχός της Boris Johnson, αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 2019 ενόψει των εκλογικών ηττών.
Ο Hollande, ο προκάτοχος του Macron, ηγούνταν της Γαλλίας κατά τις επιθέσεις στο Παρίσι το 2015, αλλά αναμφισβήτητα δεν μπόρεσε να εκλεγεί ξανά λόγω των κακών επιδόσεων στις δημοσκοπήσεις.
Για τον Γάλλο πρόεδρο, η κριτική επιτροπή είναι ακόμα έξω για το αν θα μπορέσει να επιβιώσει από αυτό το καταστροφικό επεισόδιο.
Με τον Barnier, οι μεταρρυθμίσεις υπέρ των επιχειρήσεων του Macron θα είναι ασφαλείς εάν ο νέος πρωθυπουργός επιβιώσει στην κυβέρνηση για αρκετό καιρό.
Αλλά το πώς έσωσε την κληρονομιά του δεν ήταν ωραίο θέαμα.
Αφού αρνήθηκε να διορίσει τον προτιμώμενο υποψήφιο της αριστεράς ως πρωθυπουργό, μια ελάχιστα γνωστή δημόσια υπάλληλο ονόματι Lucie Castets, παρόλο που ο αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο πήρε τις περισσότερες έδρες στις βουλευτικές εκλογές, ο Macron πέρασε εβδομάδες δοκιμάζοντας ονόματα, συμπεριλαμβανομένου του πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού Bernard Cazeneuve.
Αλλά οι προοπτικές του Cazeneuve άρχισαν να μειώνονται ακόμη και πριν συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η συνεργασία με την αριστερά έγινε γρήγορα μια αβάσιμη πρόταση, δεδομένης της επιμονής της να ξεδιαλύνει τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Macron που κέρδισε με κόπο.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Ο πρόεδρος έπρεπε να αντέξει την ντροπή της φιλοξενίας των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού χωρίς κυβέρνηση (οι απερχόμενοι υπουργοί παρέμειναν για να εκτελούν καθημερινές εργασίες.)
Μετά από εβδομάδες αβεβαιότητας, πρωτοφανούς στην πρόσφατη γαλλική ιστορία, η φρενίτιδα των εικασιών έφτασε σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και τα παιδιά ήταν ψήνοντας τον απερχόμενο πρωθυπουργό για το ποιος θα ήταν ο διάδοχός του.
Έπειτα, υπάρχει το θέμα της ενδυνάμωσης της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης, ένα κόμμα που ο Macron είχε ορκιστεί να πολεμήσει ξανά και ξανά, αλλά η υποστήριξη του οποίου η κυβέρνησή του πρέπει τώρα να παραμείνει στην εξουσία.
Με την αριστερά να δεσμεύεται να ρίξει την κυβέρνηση, ο νέος πρωθυπουργός χρειάζεται τουλάχιστον σιωπηρή υποστήριξη της ακροδεξιάς για να επιβιώσει από τις ψήφους δυσπιστίας στο κοινοβούλιο.
Με τον διορισμό του Barnier, το κόμμα της Marine Le Pen «μπήκε ξανά στο προσκήνιο» στη Γαλλία, είπε ένας σύμμαχος της Αναγέννησης.
Και ήδη η ακροδεξιά απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση για τις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό.
Για πολλούς, η διεθνής φήμη του Macron ως σταθερού χεριού στο τιμόνι έχει πληγεί.
«Θεωρείται ως ένας κουτσός πρόεδρος που έχει βυθίσει τη χώρα του σε πολιτική και θεσμική αστάθεια», είπε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης στο POLITICO.
Σύμφωνα με αυτόν τον διπλωμάτη, η απόφαση του Macron να προκηρύξει πρόωρες εκλογές δημιούργησε μια κρίση αντί να την επιλύσει.
«Ξεκίνησε με 172 βουλευτές [της Αναγέννησης] και κατέληξε με 99 βουλευτές».
www.bankingnews.gr
Τους τελευταίους τρεις μήνες, έχασε μία εκλογή, μετά διέλυσε βιαστικά το κοινοβούλιο και έστειλε τα κομματικά στρατεύματά του απροετοίμαστα σε άλλες εκλογές.
Έχασε και αυτές τις εκλογές και στη συνέχεια προκάλεσε εβδομάδες χάους και σύγχυσης περιμένοντας να διορίσει πρωθυπουργό.
Οι σύμμαχοι του Macron έδωσαν δεκάδες έδρες στα χέρια της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς αφού έπαιξε μαζικά στοίχημα για το μέλλον της χώρας και έχασε.
Κάπως έτσι ο ίδιος ο πρόεδρος βγήκε από τα συντρίμμια μελανιασμένος, αλλά φαίνεται να προσγειώνεται στα πόδια του με την υποψηφιότητα του πρώην επικεφαλής διαπραγματευτή του Brexit, Michel Barnier, ως πρωθυπουργού, αναφέρει ανάλυση του Politico.
«Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι μετά από μια σοβαρή οπισθοδρόμηση στις ευρωπαϊκές εκλογές και μια άλλη στις βουλευτικές εκλογές, στήριξε τα βασικά: την πολιτική του αυτονομία στα Ηλύσια και τη συνέχιση της πολιτικής του ατζέντας», δήλωσε ο Gaspard Gantzer, πρώην σύμβουλος των Ηλυσίων, υπό τον προκάτοχο του Macron, Francois Hollande.
Υψηλό το κόστος
Το τίμημα που πλήρωσε ο Macron για την τρέχουσα κατάσταση είναι υψηλό.
Η ζημιά που έχει γίνει στο στρατόπεδό του είναι μόνιμη.
Οι βασικοί σύμμαχοι έχουν στραφεί ανοιχτά εναντίον του προέδρου, κατηγορώντας τον ότι «σκότωσε» τον συνασπισμό του.
Οι εικόνες των υπουργών του Macron να συγκλονίζονται μετά την απόφασή του να προκηρύξει πρόωρες εκλογές θα παραμείνουν.
Η αδυναμία του έχει γίνει αντιληπτή από τους αντιπάλους και τους συμμάχους.
Ο Macron ήταν ο πρώτος που έκλεισε τα μάτια σε μια αντιπαράθεση με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula Von Der Leyen σχετικά με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Γαλλίας.
Ο Macron αποφάσισε να θυσιάσει την επιλογή του για τον επίτροπο, τον πυροσβέστη και τον εχθρό της Von Der Leyen, Thierry Breton, με την ελπίδα να αποκτήσει ένα καλύτερο χαρτοφυλάκιο.
Αλλά το Παρίσι κατέληξε με λιγότερη επιρροή από ό,τι πριν.
Η κληρονομιά
Και μετά υπάρχει το μεγαλύτερο ζήτημα της κληρονομιάς και τι αντιπροσωπεύει ο Macron.
Διορίζοντας τον Barnier, έναν δημοσιονομικά συνετό συντηρητικό που ήταν δύο φορές ευρωπαίος επίτροπος και τέσσερις φορές υπουργός της κυβέρνησης, ο Macron διασφάλισε ότι οι σκληρά κερδισμένες, φιλοεπιχειρηματικές μεταρρυθμίσεις του - ειδικά η αμφιλεγόμενη απόφασή του να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης - θα επιβιώσουν.
Αλλά ο Μακρονισμός - το ιδιαίτερο σήμα της πολιτικής του που είναι ένα μείγμα πραγματισμού και καινοτομίας και που υποτίθεται ότι ξεπερνούσε τις παραδοσιακές κομματικές διαιρέσεις αριστερά-δεξιά - φαίνεται νεκρός.
«Είναι σχεδόν κωμικό. Αρχίζετε να υπόσχεστε μια επανάσταση και τελειώνετε φέρνοντας έναν πολιτικό από τον παλιό κόσμο», είπε ο Christopher Weissberg, πρώην βουλευτής από το κόμμα της Αναγέννησης του Macron.
Ο Macron δεν είναι πλέον ο πρόεδρος που φιλοδοξούσε να γίνει, ένα στέλεχος που μένει πάνω από τη μάχη κυβερνώντας μέσω συμβολικών χειρονομιών που καθορίζουν τους όρους της συζήτησης.
Τώρα λερώνει τα χέρια του με τη δουλειά του πολιτικού εμπορίου που είχε προσπαθήσει να αποφύγει.
Είναι τώρα, σύμφωνα με τα λόγια του Weissberg, απλώς «ένας τύπος που θέλει να κρατήσει την εξουσία μέχρι την τελευταία στιγμή».
Οι δυσκολίες
Η πολιτική είναι γεμάτη προδοσίες και πισώπλατα μαχαιρώματα.
Η άνοδος του ίδιου του Macron στην εξουσία ξεκίνησε με μια μυστική προσφορά για την προεδρία ενώ ήταν υπουργός στην κυβέρνηση του Hollande το 2016.
Εκείνη την εποχή, οι προοπτικές του Hollande εξασθενούσαν, αλλά δεν είχε ακόμη ανακοινώσει ότι δεν θα διεκδικούσε επανεκλογή.
Ο Macron έδειξε επίσης ένα αδίστακτο σερί με τους πρωθυπουργούς του.
Η αριστερή τεχνοκράτισσα Élisabeth Borne διορίστηκε στην πρωθυπουργία και επιφορτίστηκε με την άχαρη δουλειά να προωθήσει τη μεταρρύθμιση της συνταξιοδότησης της κυβέρνησης πέρυσι ενόψει της εκτεταμένης κοινής αντιπολίτευσης, για να αποσυρθεί μόλις ολοκληρωθεί η δουλειά.
Στη συνέχεια, ο Γάλλος πρόεδρος έφερε ένα από τα αστέρια της λεγόμενης γενιάς Macron, τον Gabriel Attal, για να πάρει τη θέση της, για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές πίσω από την πλάτη του μήνες αργότερα.
Οι λιγότερο ειδικευμένοι πολιτικοί απολύονται όταν χάνουν τις εκλογές ή κάνουν σοβαρά λάθη.
Η πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Theresa May αρχιτέκτονας της συμφωνίας για το Brexit που υπέγραψε ο διάδοχός της Boris Johnson, αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 2019 ενόψει των εκλογικών ηττών.
Ο Hollande, ο προκάτοχος του Macron, ηγούνταν της Γαλλίας κατά τις επιθέσεις στο Παρίσι το 2015, αλλά αναμφισβήτητα δεν μπόρεσε να εκλεγεί ξανά λόγω των κακών επιδόσεων στις δημοσκοπήσεις.
Για τον Γάλλο πρόεδρο, η κριτική επιτροπή είναι ακόμα έξω για το αν θα μπορέσει να επιβιώσει από αυτό το καταστροφικό επεισόδιο.
Με τον Barnier, οι μεταρρυθμίσεις υπέρ των επιχειρήσεων του Macron θα είναι ασφαλείς εάν ο νέος πρωθυπουργός επιβιώσει στην κυβέρνηση για αρκετό καιρό.
Αλλά το πώς έσωσε την κληρονομιά του δεν ήταν ωραίο θέαμα.
Αφού αρνήθηκε να διορίσει τον προτιμώμενο υποψήφιο της αριστεράς ως πρωθυπουργό, μια ελάχιστα γνωστή δημόσια υπάλληλο ονόματι Lucie Castets, παρόλο που ο αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο πήρε τις περισσότερες έδρες στις βουλευτικές εκλογές, ο Macron πέρασε εβδομάδες δοκιμάζοντας ονόματα, συμπεριλαμβανομένου του πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργού Bernard Cazeneuve.
Αλλά οι προοπτικές του Cazeneuve άρχισαν να μειώνονται ακόμη και πριν συναντηθεί με τον Γάλλο πρόεδρο στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Η συνεργασία με την αριστερά έγινε γρήγορα μια αβάσιμη πρόταση, δεδομένης της επιμονής της να ξεδιαλύνει τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Macron που κέρδισε με κόπο.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Ο πρόεδρος έπρεπε να αντέξει την ντροπή της φιλοξενίας των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού χωρίς κυβέρνηση (οι απερχόμενοι υπουργοί παρέμειναν για να εκτελούν καθημερινές εργασίες.)
Μετά από εβδομάδες αβεβαιότητας, πρωτοφανούς στην πρόσφατη γαλλική ιστορία, η φρενίτιδα των εικασιών έφτασε σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και τα παιδιά ήταν ψήνοντας τον απερχόμενο πρωθυπουργό για το ποιος θα ήταν ο διάδοχός του.
Έπειτα, υπάρχει το θέμα της ενδυνάμωσης της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης, ένα κόμμα που ο Macron είχε ορκιστεί να πολεμήσει ξανά και ξανά, αλλά η υποστήριξη του οποίου η κυβέρνησή του πρέπει τώρα να παραμείνει στην εξουσία.
Με την αριστερά να δεσμεύεται να ρίξει την κυβέρνηση, ο νέος πρωθυπουργός χρειάζεται τουλάχιστον σιωπηρή υποστήριξη της ακροδεξιάς για να επιβιώσει από τις ψήφους δυσπιστίας στο κοινοβούλιο.
Με τον διορισμό του Barnier, το κόμμα της Marine Le Pen «μπήκε ξανά στο προσκήνιο» στη Γαλλία, είπε ένας σύμμαχος της Αναγέννησης.
Και ήδη η ακροδεξιά απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση για τις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό.
Για πολλούς, η διεθνής φήμη του Macron ως σταθερού χεριού στο τιμόνι έχει πληγεί.
«Θεωρείται ως ένας κουτσός πρόεδρος που έχει βυθίσει τη χώρα του σε πολιτική και θεσμική αστάθεια», είπε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης στο POLITICO.
Σύμφωνα με αυτόν τον διπλωμάτη, η απόφαση του Macron να προκηρύξει πρόωρες εκλογές δημιούργησε μια κρίση αντί να την επιλύσει.
«Ξεκίνησε με 172 βουλευτές [της Αναγέννησης] και κατέληξε με 99 βουλευτές».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών