γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
(upd)Ο κόσμος στέκεται και πάλι στην άκρη του γκρεμού με το ερώτημα για το αν οι ηγέτες θα κάνουν το βήμα προς τα πίσω ή προς τα εμπρός να αιωρείται και πάλι έξι μήνες μετά την ελληνική κρίση της περασμένης άνοιξης.
Στην Ευρώπη πλέον έχει δημιουργηθεί άλλο ένα τρίγωνο το οποίο θα κρίνει και τις εξελίξεις τις επόμενες εβδομάδες. Η αντιπαράθεση της ιρλανδικής κυβέρνησης, των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών και της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Άλλωστε δεν είναι τυχαία και η παρατήρηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Herman Van Rompuy, ότι η ΕΕ περνά κρίση «επιβίωσης».
Οι αναλυτές υποστηρίζουν ανοιχτά ή «κρυφά» πλέον ότι Γερμανία και Ιρλανδία απειλούν την ίδια την ύπαρξη του ευρώ. Η αδιαλλαξία και των δύο χωρών μόνο κακό μπορεί να κάνει στην οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου με τις καθυστερήσεις που προκαλούνται. Και αυτό γιατί, πρώτον, η Γερμανία επιθυμεί να διασώσει την Ιρλανδία περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Το ιρλανδικό οικονομικό πρόβλημα, σε αντίθεση με τον ελληνικό, δεν έχει προκληθεί από κακοδιαχείριση και εκτίναξη του δανεισμού, αλλά από τις τεράστιες απώλειες που υπέστησαν οι ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες μάλιστα οφείλουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε ξένους πιστωτές τους, από ό, τι μπορούν πραγματικά να δώσουν από τα «συμβατικά» έσοδα τους.
Το γεγονός ότι οι τράπεζες στη ζώνη του ευρώ μπορούν να δανειστούν απεριόριστα κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τρομάζει τους Γερμανούς, οι οποίοι βλέπουν ότι η ΕΚΤ έχει μετατραπεί σε ένα κέντρο όπου αποτίνονται οι προβληματικές τράπεζες. Για τη Γερμανία, είναι επομένως ζωτικής σημασίας να διασώσει την Ιρλανδία και για την αποκατάσταση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ. Ακόμη, αν το ιρλανδικό πρόβλημα δε ληθεί θα "μεταφερθεί" στην Πορτογαλία, προκαλώντας νέο ντόμινο μετά στην Ισπανία. Από τη στιγμή που φτάσει στην Ισπανία τότε η κατάρρευση του ευρώ θα είναι σχεδόν σίγουρη.
Δεύτερον, η απόκλιση μεταξύ των δύο χωρών δεν κλείνει μόνο με ένα πακέτο στήριξης. Είναι το στοίχημα της Γερμανίας να επιβάλει πολιτική πειθαρχία στην Ευρώπη και να δείξει ποιος είναι ο «ηγέτης» στη ζώνη. Οι πιέσεις της Γερμανίας για δημοσιονομική πειθαρχία, κατά πολλούς κρύβουν και την κάλυψη των μειονεκτημάτων ανταγωνιστικότητας από τη γερμανική ηγεσία. Απώτερος σκοπός είναι να ακολουθηθεί η ίδια φορολογική πολιτική που ακολουθεί η μεγαλύτερη οικονομία της ζώνης. Σημειώνεται εδώ ότι ο φόρος των επιχειρήσεων στην Ιρλανδία διαμορφώνεται στο 12,5%, ο χαμηλότερος δηλαδή στην Ευρώπη. Η Γερμανία έχει κάνει πολλές αναφορές στο παρελθόν περί «επιζήμιου φορολογικού ανταγωνισμού". Για την Ιρλανδία, ωστόσο, μια μεγάλη αύξηση στην φορολογία των επιχειρήσεων θα μπορούσε να προκαλέσει μαζική έξοδο των ξένων εταιρειών στη μέση μιας βαθιάς ύφεσης. Αυτό μπορεί να είναι το κρίσιμο σημείο στο οποίο ούτε οι Ιρλανδοί αλλά ούτε και οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω.
Ωστόσο, οι αγορές ξέρουν ότι ούτε οι Ιρλανδοί, αλλά ούτε και οι Γερμανοί θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο την ευρωζώνη. Όλοι γνωρίζουν τι επακολούθησε της κατάρρευσης της Lehman το φθινόπωρο του 2008, και όλοι είδαν ότι εάν δεν παρενέβαινε η αμερικανική κυβέρνηση, θα ήταν σχεδόν βέβαιη η κατάρρευση των AIG, Merrill Lynch και Citibank. Αν τα πράγματα ωθηθούν στα άκρα, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία. Στην Ιρλανδία, οι περισσότερες από τις τράπεζες στηρίζουν την επιβίωσή τους στη στήριξη της ΕΚΤ.
Αν το Δουβλίνο αθετήσει τις τραπεζικές εγγυήσεις του, όλες οι άλλες ευρωπαϊκές εγγυήσεις που θα χάσουν την αξιοπιστία τους. Τρισεκατομμύρια ευρώ θα αποσυρθούν από την ελληνική, ιρλανδική, ισπανική και πορτογαλική αγορά. Αυτή η φυγή κεφαλαίων θα σηματοδοτήσει και το τέλος του ευρώ…
www.bankingnews.gr
Οι αναλυτές υποστηρίζουν ανοιχτά ή «κρυφά» πλέον ότι Γερμανία και Ιρλανδία απειλούν την ίδια την ύπαρξη του ευρώ. Η αδιαλλαξία και των δύο χωρών μόνο κακό μπορεί να κάνει στην οικονομία της Γηραιάς Ηπείρου με τις καθυστερήσεις που προκαλούνται. Και αυτό γιατί, πρώτον, η Γερμανία επιθυμεί να διασώσει την Ιρλανδία περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Το ιρλανδικό οικονομικό πρόβλημα, σε αντίθεση με τον ελληνικό, δεν έχει προκληθεί από κακοδιαχείριση και εκτίναξη του δανεισμού, αλλά από τις τεράστιες απώλειες που υπέστησαν οι ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες μάλιστα οφείλουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα σε ξένους πιστωτές τους, από ό, τι μπορούν πραγματικά να δώσουν από τα «συμβατικά» έσοδα τους.
Το γεγονός ότι οι τράπεζες στη ζώνη του ευρώ μπορούν να δανειστούν απεριόριστα κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τρομάζει τους Γερμανούς, οι οποίοι βλέπουν ότι η ΕΚΤ έχει μετατραπεί σε ένα κέντρο όπου αποτίνονται οι προβληματικές τράπεζες. Για τη Γερμανία, είναι επομένως ζωτικής σημασίας να διασώσει την Ιρλανδία και για την αποκατάσταση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ. Ακόμη, αν το ιρλανδικό πρόβλημα δε ληθεί θα "μεταφερθεί" στην Πορτογαλία, προκαλώντας νέο ντόμινο μετά στην Ισπανία. Από τη στιγμή που φτάσει στην Ισπανία τότε η κατάρρευση του ευρώ θα είναι σχεδόν σίγουρη.
Δεύτερον, η απόκλιση μεταξύ των δύο χωρών δεν κλείνει μόνο με ένα πακέτο στήριξης. Είναι το στοίχημα της Γερμανίας να επιβάλει πολιτική πειθαρχία στην Ευρώπη και να δείξει ποιος είναι ο «ηγέτης» στη ζώνη. Οι πιέσεις της Γερμανίας για δημοσιονομική πειθαρχία, κατά πολλούς κρύβουν και την κάλυψη των μειονεκτημάτων ανταγωνιστικότητας από τη γερμανική ηγεσία. Απώτερος σκοπός είναι να ακολουθηθεί η ίδια φορολογική πολιτική που ακολουθεί η μεγαλύτερη οικονομία της ζώνης. Σημειώνεται εδώ ότι ο φόρος των επιχειρήσεων στην Ιρλανδία διαμορφώνεται στο 12,5%, ο χαμηλότερος δηλαδή στην Ευρώπη. Η Γερμανία έχει κάνει πολλές αναφορές στο παρελθόν περί «επιζήμιου φορολογικού ανταγωνισμού". Για την Ιρλανδία, ωστόσο, μια μεγάλη αύξηση στην φορολογία των επιχειρήσεων θα μπορούσε να προκαλέσει μαζική έξοδο των ξένων εταιρειών στη μέση μιας βαθιάς ύφεσης. Αυτό μπορεί να είναι το κρίσιμο σημείο στο οποίο ούτε οι Ιρλανδοί αλλά ούτε και οι Γερμανοί είναι διατεθειμένοι να κάνουν πίσω.
Ωστόσο, οι αγορές ξέρουν ότι ούτε οι Ιρλανδοί, αλλά ούτε και οι Γερμανοί θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο την ευρωζώνη. Όλοι γνωρίζουν τι επακολούθησε της κατάρρευσης της Lehman το φθινόπωρο του 2008, και όλοι είδαν ότι εάν δεν παρενέβαινε η αμερικανική κυβέρνηση, θα ήταν σχεδόν βέβαιη η κατάρρευση των AIG, Merrill Lynch και Citibank. Αν τα πράγματα ωθηθούν στα άκρα, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία. Στην Ιρλανδία, οι περισσότερες από τις τράπεζες στηρίζουν την επιβίωσή τους στη στήριξη της ΕΚΤ.
Αν το Δουβλίνο αθετήσει τις τραπεζικές εγγυήσεις του, όλες οι άλλες ευρωπαϊκές εγγυήσεις που θα χάσουν την αξιοπιστία τους. Τρισεκατομμύρια ευρώ θα αποσυρθούν από την ελληνική, ιρλανδική, ισπανική και πορτογαλική αγορά. Αυτή η φυγή κεφαλαίων θα σηματοδοτήσει και το τέλος του ευρώ…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών