γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Από τη στιγμή που η κρίση χρέους της ευρωζώνης είχε και νέο θύμα, την Ιρλανδία, το... παιχνιδάκι της διάχυσης της κρίσης στις δύο... συνήθεις υπόπτους της περιφέρειας της ευρωζώνης, την Ισπανία και την Πορτογαλία θέριεψε.
“Έχει αποδυναμωθεί το προφίλ των δύο χωρών της Ιβηρικής χερσονήσου σε ό,τι αφορά την πιστοληπτική τους ικανότητα”, τονίζει ο Tim Brunne, αναλυτής της UniCredit.
Ο Brunne, παρότι ανήκει στο δυναμικό του ιταλικού τραπεζικού ιδρύματος, έχει την έδρα του στο Μόναχο και βλέπει τα πράγματα υπό το ψυχρό γερμανικό πρίσμα.
“Το θέμα της διαχείρισης του δημόσιου χρέους των δύο αυτών χωρών καθώς και της δημοσιονομικής τους προσαρμογής θα αναχθεί σύντομα σε ζήτημα συνοχής της ευρωζώνης με την κρίση να έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από τη στιγμή της συμφωνίας της Ιρλανδίας για ένταξη σε μηχανισμό στήριξης”, επισημαίνει.
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Μετά από το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, στο στόχαστρο είναι το ισπανικό. Η δημόσια οικονομία εξάλλου εμφανίζει αρκετά μεγάλο κύκλο εργασιών για να καταρρεύσει. Τα ασφάλιστρα κινδύνου στις τράπεζες BBVA και Banco Espirito Santo έχουν πάρει την ανιούσα. Της δεύτερης μάλιστα πέρασαν σε τετραψήφιους αριθμούς – ρεκόρ, άνω των 1.090 μονάδων βάσης.
Ο Gillian Edgeworth, αναλυτής της UniCredit κι αυτός, εκτιμά ότι και στις τρεις χώρες θα υπάρξει αύξηση της φορολογίας, τόσο μέσω του Φ.Π.Α. όσο και μέσω της φορολόγησης των επιχειρήσεων. Γερμανικά πρότυπα δηλαδή... Ωστόσο, “είναι μέτρα που απλά δεν θα αποδώσουν”, εκτιμά ο Edgeworth, επειδή ακριβώς “στόχος είναι η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα για να μειωθούν τα χρέη και όχι ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον”, όπως συμπληρώνει στη συνέχεια.
Μήπως όμως αυτό το “ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον” που σκιαγραφείται αποτελεί μιας πρώτης τάξεως δικαιολογία για διατήρηση της αβεβαιότητας και πολλαπλασιασμό του κινδύνου μία εκ των τριών χωρών να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις;
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Ο Brunne, παρότι ανήκει στο δυναμικό του ιταλικού τραπεζικού ιδρύματος, έχει την έδρα του στο Μόναχο και βλέπει τα πράγματα υπό το ψυχρό γερμανικό πρίσμα.
“Το θέμα της διαχείρισης του δημόσιου χρέους των δύο αυτών χωρών καθώς και της δημοσιονομικής τους προσαρμογής θα αναχθεί σύντομα σε ζήτημα συνοχής της ευρωζώνης με την κρίση να έχει πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από τη στιγμή της συμφωνίας της Ιρλανδίας για ένταξη σε μηχανισμό στήριξης”, επισημαίνει.
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Μετά από το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα, στο στόχαστρο είναι το ισπανικό. Η δημόσια οικονομία εξάλλου εμφανίζει αρκετά μεγάλο κύκλο εργασιών για να καταρρεύσει. Τα ασφάλιστρα κινδύνου στις τράπεζες BBVA και Banco Espirito Santo έχουν πάρει την ανιούσα. Της δεύτερης μάλιστα πέρασαν σε τετραψήφιους αριθμούς – ρεκόρ, άνω των 1.090 μονάδων βάσης.
Ο Gillian Edgeworth, αναλυτής της UniCredit κι αυτός, εκτιμά ότι και στις τρεις χώρες θα υπάρξει αύξηση της φορολογίας, τόσο μέσω του Φ.Π.Α. όσο και μέσω της φορολόγησης των επιχειρήσεων. Γερμανικά πρότυπα δηλαδή... Ωστόσο, “είναι μέτρα που απλά δεν θα αποδώσουν”, εκτιμά ο Edgeworth, επειδή ακριβώς “στόχος είναι η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα για να μειωθούν τα χρέη και όχι ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον”, όπως συμπληρώνει στη συνέχεια.
Μήπως όμως αυτό το “ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον” που σκιαγραφείται αποτελεί μιας πρώτης τάξεως δικαιολογία για διατήρηση της αβεβαιότητας και πολλαπλασιασμό του κινδύνου μία εκ των τριών χωρών να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις;
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών