γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Δεν είναι η πρώτη φορά, οι εξελίξεις σε περιφερειακές οικονομίες της ευρωζώνης, έχουν προκαλέσει αστάθεια στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Τώρα που η Ιρλανδία παραδέχθηκε ότι χρειάζεται βοήθεια από τους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση της, το ευρώ θεωρούν οι αναλυτές της UBS ότι δεν μπορεί να παραμείνει ανέπαφο στην παρούσα μορφή του. Αν και πολλοί είναι οι αναλυτές που θεωρούν ότι οι κύριες ανησυχίες είναι για το δολάριο και όχι για το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το κεντρικό μήνυμα από τις τελευταίες εξελίξεις σύμφωνα με την UBS είναι ότι η ευρωζώνη δεν μπορεί να συνεχίσει ακολουθώντας την πολιτική του ισχυρού ευρώ.
Κάνοντας μία μικρή ανασκόπηση των πολιτικών των Κεντρικών τραπεζών των δύο Ηπείρων, η UBS επισημαίνει ότι κατά τους πρώτους 12 μήνες της κρίσης, το ευρώ αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ πάνω από 1,60 δολάρια έναντι του δολαρίου καθώς η Fed μείωσε αισθητά τα επιτόκια. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, της οποίας το κύριο μέλημα είναι οι πληθωριστικές επιπτώσεις της εκτίναξης των τιμών των βασικών προϊόντων, προχώρησε σε αύξηση των επιτοκίων το καλοκαίρι του 2008. Προς στιγμήν όλα φαίνονταν ότι ήταν υπέρ της Ευρώπης. Τα spread σε χαμηλά επίπεδα και η εμπιστοσύνη των επενδυτών σε υψηλά.
Στο μεταξύ, η βαθιά ύφεση στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, η απότομη αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και των χρεών των κυβερνήσεων, λειτούργησαν αφυπνιστικά στους επενδυτές κυρίως των ομολόγων. Όλοι ξαφνικά άρχισαν να μιλούν για τους στους κινδύνους που ελλοχεύουν οι χώρες στην περιφέρεια της ευρωζώνης, ενώ στο τραπέζι τέθηκε το ενδεχόμενο οι χώρες αυτές να μην είναι σε θέση να διατηρήσουν τα βάρη του χρέους τους επ 'αόριστον.
Οι οικονομική ιστορικοί θα θυμούνται το πρώτο εξάμηνο του 2010, όταν κυριαρχούσε η αναταραχή στις αγορές ομολόγων για την Ελλάδα, μετά και την παραδοχή της νέας κυβέρνησης της χώρας ότι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας ήταν πολύ χειρότερη από ό, τι είχε προηγουμένως αναφερθεί.
Αλλά το πραγματικό έναυσμα για την κρίση προήλθε από το ευρώ, επισημαίνει η UBS, αναφέροντας ότι η αρχή έγινε στα τέλη του 2009 όταν το ευρώ ξεπέρασε το 1,50 δολάρια. Η ενίσχυση του ευρώ αντανακλούσε και την αντίδραση της αγοράς συναλλάγματος στην απόφαση της Fed για ποσοτική χαλάρωση. Με την εύλογη αξία του ευρώ να τοποθετείται στο 1,20 δολ., η άνοδος αυτή οδήγησε τους αναλυτές να μειώσουν τις εκτιμήσεις τους για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη. Με την κρίση που ακολούθησε στην Ελλάδα οι πιστωτές συνειδητοποίησαν ότι η ανάπτυξη δεν θα αρκούσε για να παράγει αρκετά φορολογικά έσοδα που θα χρειάζονταν για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας.
Ομοίως, η οικονομική ιστορικοί είναι πιθανό να χαρακτηρίζουν αναταραχή στις αγορές ομολόγων της Ιρλανδίας αυτό το μήνα ότι προκλήθηκε από υπερχρεωμένες τράπεζες της χώρας, καθώς και από τη γερμανική προσπάθεια να αναλάβουν το κόστος μελλοντικών διασώσεων στην ευρωζώνη και οι ιδιώτες πιστωτές.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι όταν η Fed ανακοίνωσε το δεύτερο γύρο νομισματικής χαλάρωσης πριν από μερικές εβδομάδες, η ώθηση που δόθηκε στο ευρώ, επαναφέροντας το πάλι και πάνω από το επίπεδο του 1,40 δολ. άνοιξε και πάλι τον ασκό των ανησυχιών για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη, με τις γνωστές πλέον συνέπειες για την Ιρλανδία, και ίσως για την … Πορτογαλία.
Η UBS καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ευρωζώνη δεν μπορεί να επιτύχει την ευημερία με ένα ισχυρό νόμισμα. Τα γεγονότα του τρέχοντος έτους δείχνουν ότι τα μακροπρόθεσμα χρέη των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης δεν θα είναι βιώσιμα εάν οι αποδόσεις πέφτουν στα χαμηλότερα επίπεδα και η ανάπτυξη δεν αναζωογονηθεί. Προκειμένου να διατηρηθεί το επίπεδο των χρεών τους, σταθερά προς το μέγεθος των οικονομιών τους, την αύξηση του ονομαστικού εισοδήματος στην ευρωζώνη πρέπει να ταιριάζει με τις αποδόσεις που καταβάλλονται στα περιφερειακά κρατικά ομόλογα. Αυτό είναι ιδιαίτερα απίθανο, όταν το ευρώ θα είναι υπερτιμημένο, όπως άλλωστε τα τελευταία χρόνια.
www.bankingnews.gr
Κάνοντας μία μικρή ανασκόπηση των πολιτικών των Κεντρικών τραπεζών των δύο Ηπείρων, η UBS επισημαίνει ότι κατά τους πρώτους 12 μήνες της κρίσης, το ευρώ αυξήθηκε σε επίπεδα ρεκόρ πάνω από 1,60 δολάρια έναντι του δολαρίου καθώς η Fed μείωσε αισθητά τα επιτόκια. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, της οποίας το κύριο μέλημα είναι οι πληθωριστικές επιπτώσεις της εκτίναξης των τιμών των βασικών προϊόντων, προχώρησε σε αύξηση των επιτοκίων το καλοκαίρι του 2008. Προς στιγμήν όλα φαίνονταν ότι ήταν υπέρ της Ευρώπης. Τα spread σε χαμηλά επίπεδα και η εμπιστοσύνη των επενδυτών σε υψηλά.
Στο μεταξύ, η βαθιά ύφεση στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Brothers τον Σεπτέμβριο του 2008, η απότομη αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και των χρεών των κυβερνήσεων, λειτούργησαν αφυπνιστικά στους επενδυτές κυρίως των ομολόγων. Όλοι ξαφνικά άρχισαν να μιλούν για τους στους κινδύνους που ελλοχεύουν οι χώρες στην περιφέρεια της ευρωζώνης, ενώ στο τραπέζι τέθηκε το ενδεχόμενο οι χώρες αυτές να μην είναι σε θέση να διατηρήσουν τα βάρη του χρέους τους επ 'αόριστον.
Οι οικονομική ιστορικοί θα θυμούνται το πρώτο εξάμηνο του 2010, όταν κυριαρχούσε η αναταραχή στις αγορές ομολόγων για την Ελλάδα, μετά και την παραδοχή της νέας κυβέρνησης της χώρας ότι η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας ήταν πολύ χειρότερη από ό, τι είχε προηγουμένως αναφερθεί.
Αλλά το πραγματικό έναυσμα για την κρίση προήλθε από το ευρώ, επισημαίνει η UBS, αναφέροντας ότι η αρχή έγινε στα τέλη του 2009 όταν το ευρώ ξεπέρασε το 1,50 δολάρια. Η ενίσχυση του ευρώ αντανακλούσε και την αντίδραση της αγοράς συναλλάγματος στην απόφαση της Fed για ποσοτική χαλάρωση. Με την εύλογη αξία του ευρώ να τοποθετείται στο 1,20 δολ., η άνοδος αυτή οδήγησε τους αναλυτές να μειώσουν τις εκτιμήσεις τους για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη. Με την κρίση που ακολούθησε στην Ελλάδα οι πιστωτές συνειδητοποίησαν ότι η ανάπτυξη δεν θα αρκούσε για να παράγει αρκετά φορολογικά έσοδα που θα χρειάζονταν για την εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας.
Ομοίως, η οικονομική ιστορικοί είναι πιθανό να χαρακτηρίζουν αναταραχή στις αγορές ομολόγων της Ιρλανδίας αυτό το μήνα ότι προκλήθηκε από υπερχρεωμένες τράπεζες της χώρας, καθώς και από τη γερμανική προσπάθεια να αναλάβουν το κόστος μελλοντικών διασώσεων στην ευρωζώνη και οι ιδιώτες πιστωτές.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι όταν η Fed ανακοίνωσε το δεύτερο γύρο νομισματικής χαλάρωσης πριν από μερικές εβδομάδες, η ώθηση που δόθηκε στο ευρώ, επαναφέροντας το πάλι και πάνω από το επίπεδο του 1,40 δολ. άνοιξε και πάλι τον ασκό των ανησυχιών για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη, με τις γνωστές πλέον συνέπειες για την Ιρλανδία, και ίσως για την … Πορτογαλία.
Η UBS καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ευρωζώνη δεν μπορεί να επιτύχει την ευημερία με ένα ισχυρό νόμισμα. Τα γεγονότα του τρέχοντος έτους δείχνουν ότι τα μακροπρόθεσμα χρέη των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης δεν θα είναι βιώσιμα εάν οι αποδόσεις πέφτουν στα χαμηλότερα επίπεδα και η ανάπτυξη δεν αναζωογονηθεί. Προκειμένου να διατηρηθεί το επίπεδο των χρεών τους, σταθερά προς το μέγεθος των οικονομιών τους, την αύξηση του ονομαστικού εισοδήματος στην ευρωζώνη πρέπει να ταιριάζει με τις αποδόσεις που καταβάλλονται στα περιφερειακά κρατικά ομόλογα. Αυτό είναι ιδιαίτερα απίθανο, όταν το ευρώ θα είναι υπερτιμημένο, όπως άλλωστε τα τελευταία χρόνια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών