γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Η Societe Generale και η Barclays Capital αναλύουν τις προοπτικές της ευρωζώνης στην προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας και των κρατών – μελών να αποφύγουν την περαιτέρω διάχυση της κρίσης χρέους.
Παρ' όλα αυτά, αμφότεροι οι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι θεωρούν δεδομένο ότι κι άλλες χώρες θα χρειαστούν τον μηχανισμό στήριξης. Οι δρόμοι που μπορούν να ακολουθηθούν είναι τρεις.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την περαιτέρω ενίσχυση του μηχανισμού των 750 δις ευρώ με επιπλέον κεφάλαια. Αν η Ισπανία χρειαστεί τη βοήθεια, το ήδη υπάρχον ποσό κρίνεται ανεπαρκές και αυτός δεν είναι ένας φόβος που καλλιεργήθηκε σήμερα αλλά ψιθυρίζεται εδώ και εβδομάδες.
Η δεύτερη λύση έχει να κάνει με το να μειωθούν τα επιτόκια στις χώρες που θα προσχωρήσουν στο μηχανισμό στήριξης ή έχουν προσχωρήσει ήδη. Μπορεί η Γερμανία να πιέζει για να δανείζονται ακριβά οι χώρες επειδή η αξιοπιστία τους έχει πληγεί, όμως τα υψηλά επιτόκια τις κρατούν για καιρό μακριά από την ανάπτυξη και άρα και την ανάκαμψη, τις αναγκάζουν να ζητούν επιμήκυνση αποπληρωμής, όπως η Ελλάδα και ουσιαστικά μεταφέρουν το πρόβλημα στο μηχανισμό που βλέπει τα κεφάλαια που διέθεσε να μην αποπληρώνονται.
Η τρίτη λύση έχει να κάνει με κοινό δανεισμό των χωρών της ευρωζώνης από τις αγορές. Το ευρωομόλογο είναι μια λύση που από καιρό συζητά ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο αλλά και πάλι η ιδέα βρίσκει αντίθετη τη Γερμανία.
Υπάρχει και μια τέταρτη λύση: να ακολουθήσει η ευρωζώνη πολιτική με αμερικανικά πρότυπα. Να τροφοδοτήσει με χρήμα την αγορά, όπως η Fed μέσω αγοράς ομολόγων με αντάλλαγμα ρευστότητα για διάστημα όμως όχι τόσο μικρής διάρκειας όπως τώρα αλλά αγοράς κρατικών δεκαετών ομολόγων πέρα από τις κρατικές δημοπρασίες ομολόγων που ούτως ή άλλως θα συνεχιστούν για τις χώρες που ακόμα δανείζονται από τις αγορές.
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Ο πρώτος έχει να κάνει με την περαιτέρω ενίσχυση του μηχανισμού των 750 δις ευρώ με επιπλέον κεφάλαια. Αν η Ισπανία χρειαστεί τη βοήθεια, το ήδη υπάρχον ποσό κρίνεται ανεπαρκές και αυτός δεν είναι ένας φόβος που καλλιεργήθηκε σήμερα αλλά ψιθυρίζεται εδώ και εβδομάδες.
Η δεύτερη λύση έχει να κάνει με το να μειωθούν τα επιτόκια στις χώρες που θα προσχωρήσουν στο μηχανισμό στήριξης ή έχουν προσχωρήσει ήδη. Μπορεί η Γερμανία να πιέζει για να δανείζονται ακριβά οι χώρες επειδή η αξιοπιστία τους έχει πληγεί, όμως τα υψηλά επιτόκια τις κρατούν για καιρό μακριά από την ανάπτυξη και άρα και την ανάκαμψη, τις αναγκάζουν να ζητούν επιμήκυνση αποπληρωμής, όπως η Ελλάδα και ουσιαστικά μεταφέρουν το πρόβλημα στο μηχανισμό που βλέπει τα κεφάλαια που διέθεσε να μην αποπληρώνονται.
Η τρίτη λύση έχει να κάνει με κοινό δανεισμό των χωρών της ευρωζώνης από τις αγορές. Το ευρωομόλογο είναι μια λύση που από καιρό συζητά ο Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο αλλά και πάλι η ιδέα βρίσκει αντίθετη τη Γερμανία.
Υπάρχει και μια τέταρτη λύση: να ακολουθήσει η ευρωζώνη πολιτική με αμερικανικά πρότυπα. Να τροφοδοτήσει με χρήμα την αγορά, όπως η Fed μέσω αγοράς ομολόγων με αντάλλαγμα ρευστότητα για διάστημα όμως όχι τόσο μικρής διάρκειας όπως τώρα αλλά αγοράς κρατικών δεκαετών ομολόγων πέρα από τις κρατικές δημοπρασίες ομολόγων που ούτως ή άλλως θα συνεχιστούν για τις χώρες που ακόμα δανείζονται από τις αγορές.
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών