γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Πώς μια ισχυρή νομισματική ενότητα, ανάμεσα σε διαφορετικού βεληνεκούς οικονομίες, θα μπορέσει να διατηρηθεί με ολοένα φθίνουσα αλληλεγγύη;
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times. Αρκετά εύλογο...
Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times. Αρκετά εύλογο...
Στο ίδιο δημοσίευμα επισημαίνονται και τρία, επιπλέον, βασικά ερωτήματα, που οφείλουν να προβληματίσουν όσους «καταπιάνονται» με το θέμα του ευρώ.
1) Πόσο πιθανό είναι ένα σοβαρό κύμα χρεοκοπίας;
2) Θα προβεί η Ευρώπη στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να την αποφύγει;
3) Θα μπορέσει να την αποφύγει, εν τέλει;
Προ κρίσεως, δηλαδή πριν το 2007, η «εμπορική αξιοπιστία» ήταν ακόμη… δόκιμος όρος. Τότε, ήταν δυνατή η χρηματοδότηση στις «φούσκες» των περιουσιακών, καθώς και η παραγωγή και η κατανάλωση, είτε δημόσια είτε ιδιωτική.
Μετά κρίσιν, οι αγορές «μαζεύτηκαν». Η χρηματοδότηση σταμάτησε. Η τιμές κατοικιών κατέρρευσαν. Τα χρέη άρχισαν να καταλαμβάνουν πολλούς προϋπολογισμούς. Η δημοσιονομική καταστροφή είναι προ των πυλών…
Σύμφωνα με τους FT, πρώτη στο ντόμινο έπεσε η Ελλάδα, που έκρυβε τη δημοσιονομική κατάστασή της. Ακολούθησαν Ιρλανδία και Ισπανία (καθώς και ΗΠΑ και Βρετανία, αν και δεν ανήκουν στη Ευρωζώνη), στις οποίες διαπιστώθηκε δημοσιονομική αναξιοπιστία. Σειρά θα έπρεπε να έχει η πλειοψηφία των τραπεζών, πολλές εκ το οποίων όμως είναι πολύ ισχυρές για να «πέσουν», αλλά και πολύ απαιτητικές για να σωθούν…
Την ήδη «καταθλιπτική» εικόνα της Ευρώπης συμπληρώνει και η ενθύμηση ότι προ κρίσεως, οι χώρες-θύματα (ή καλύτερα θύτες), ούτως ή άλλως, διένυαν μια αναπτυξιακά νωθρή δεκαετία. Το μόνο που μπορεί να επαναφέρει το… χαμόγελο στις αγορές, σύμφωνα με τους FT, είναι η στήριξη, η αλληλεγγύη και επιμήκυνση των αποπληρωμών. Για να επιτευχθούν αυτά, όμως, χρειάζεται θέληση. Πολιτική θέληση. Πράγμα λίγο απίθανο, την στιγμή που διανύουμε τη μεγαλύτερη κρίση σε επίπεδο 80ετίας…
Μίνα Κωστοπούλου
www.bankingnews.gr
1) Πόσο πιθανό είναι ένα σοβαρό κύμα χρεοκοπίας;
2) Θα προβεί η Ευρώπη στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για να την αποφύγει;
3) Θα μπορέσει να την αποφύγει, εν τέλει;
Προ κρίσεως, δηλαδή πριν το 2007, η «εμπορική αξιοπιστία» ήταν ακόμη… δόκιμος όρος. Τότε, ήταν δυνατή η χρηματοδότηση στις «φούσκες» των περιουσιακών, καθώς και η παραγωγή και η κατανάλωση, είτε δημόσια είτε ιδιωτική.
Μετά κρίσιν, οι αγορές «μαζεύτηκαν». Η χρηματοδότηση σταμάτησε. Η τιμές κατοικιών κατέρρευσαν. Τα χρέη άρχισαν να καταλαμβάνουν πολλούς προϋπολογισμούς. Η δημοσιονομική καταστροφή είναι προ των πυλών…
Σύμφωνα με τους FT, πρώτη στο ντόμινο έπεσε η Ελλάδα, που έκρυβε τη δημοσιονομική κατάστασή της. Ακολούθησαν Ιρλανδία και Ισπανία (καθώς και ΗΠΑ και Βρετανία, αν και δεν ανήκουν στη Ευρωζώνη), στις οποίες διαπιστώθηκε δημοσιονομική αναξιοπιστία. Σειρά θα έπρεπε να έχει η πλειοψηφία των τραπεζών, πολλές εκ το οποίων όμως είναι πολύ ισχυρές για να «πέσουν», αλλά και πολύ απαιτητικές για να σωθούν…
Την ήδη «καταθλιπτική» εικόνα της Ευρώπης συμπληρώνει και η ενθύμηση ότι προ κρίσεως, οι χώρες-θύματα (ή καλύτερα θύτες), ούτως ή άλλως, διένυαν μια αναπτυξιακά νωθρή δεκαετία. Το μόνο που μπορεί να επαναφέρει το… χαμόγελο στις αγορές, σύμφωνα με τους FT, είναι η στήριξη, η αλληλεγγύη και επιμήκυνση των αποπληρωμών. Για να επιτευχθούν αυτά, όμως, χρειάζεται θέληση. Πολιτική θέληση. Πράγμα λίγο απίθανο, την στιγμή που διανύουμε τη μεγαλύτερη κρίση σε επίπεδο 80ετίας…
Μίνα Κωστοπούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών