γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Οι πολιτικοί της Ε.Ε. λένε τα ίδια και τα ίδια και τα νήματα της πραγματικής πολιτικής κινεί η Γερμανία. Η ανυποχώρητη στάση της είναι αυτή που επιφέρει τη στασιμότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Chris Williamson, οικονομικός αναλυτής της ερευνητικής Markit δε διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
“Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να λειτουργήσει αποτελεσματικά η ευρωζώνη”. “Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρήσουμε ισχυρό το ευρώ”. Οι παραπάνω φράσεις έχουν ακουστεί ουκ ολίγες φορές από Ευρωπαίους αξιωματούχους, ηχούν ακόμη στ' αυτιά μας με αφορμή της αύξηση της συχνότητάς τους ελέω Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών και ακούγονται και τώρα με αμείωτο ρυθμό.
Η Ευρώπη δεν έχει πολιτικούς; Πιθανό κι αυτό. Αυτό όμως που συμπεραίνει ο Williamson μέσω της οικονομικής έρευνάς του είναι ότι η πολιτική χαράσσεται από τις χώρες με ανάπτυξη.
Η Γερμανία σοφά φρόντισε να βάλει όλες τις χώρες στους κόλπους της, καθιστώντας τες αγοραστές των προϊόντων της. “Η κινητήριος δύναμη της πολιτικής στην Ε.Ε. είναι η Γερμανία, η οποία παρουσιάζει πολύ καλή ανάπτυξη σε αντίθεση με άλλες χώρες. Εσχάτως τροφοδοτεί με ανάπτυξη την Πολωνία και την Τσεχία, δύο χώρες που χρειάζεται επειδή τροφοδοτείται από αυτές με μεγάλη ποσότητα προϊόντων”, υποστηρίζει ο Williamson.
“Το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην περιφέρεια της ευρωζώνης, στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία”. Ο Βρετανός οικονομολόγος δεν μας λέει τίποτα καινούριο. Πλην όμως, απαντά με σιγουριά στην ερώτηση: Υπάρχει οικονομικό μέλλον στην Ευρώπη; “Ναι, υπάρχει, αν το ορίσει η Γερμανία”, τονίζει με σαφήνεια, ίσως και κυνισμό.
Η έρευνα της Markit αναφέρει ότι οι χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης είναι ανελκυστικές προς στήριξη της πραγματικής τους οικονομίας μέσω της ευρωπαϊκής επιχειρηματικότητας επειδή από τη μία εμφανίζουν μεγάλο δημόσιο χρέος αλλά η ζήτηση για προϊόντα και υπηρεσίες είναι ισχνή. “Οι χώρες αυτές δεν μπορούν να αναπτυχθούν όπως η Γερμανία επειδή δεν έχουν τόσα χρήματα να ξοδέψουν”, τονίζει ο Willamson αλλά υπαινίσσεται πως το θέμα της μείωσης ή αύξησης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών είναι θέμα κεντρικής πολιτικής.
“Το 2011 ίσως είναι η χρονιά που θα γίνει πιο ξεκάθαρο προς τα ποιους στρέφεται η βοήθεια της Ε.Ε. και της ΕΚΤ”, συμπληρώνει. “Ο Jean-Claude Trichet έχει δείξει πως αισθάνεται άβολα κάθε φορά που εξαγγέλλει παράταση στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από πλευράς ΕΚΤ”, σημειώνει. Ο Γερμανός Juergen Stark, μέλος της ΕΚΤ ήρθε να υπενθυμίσει ότι αυτό το πρόγραμμα έχει προσωρινό χαρακτήρα τη στιγμή που ο επίσης Γερμανός Axel Weber έχει ασκήσει κριτική παραπάνω από μία φορές στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων.
Η Γερμανία, είτε μέσω των δηλώσεων του Weber, είτε της Μέρκελ, είτε του Σόιμπλε, εμμένει στη διατήρηση του ισχυρού ευρώ και θέτει ως προτεραιότητα την αυστηρή και χωρίς εκπτώσεις δημοσιονομική προσαρμογή των προβληματικών οικονομικών της ευρωζώνης.
Ο Carsten Brzeski, επικεφαλής οικονομολόγος της ING με έδρα το Βέλγιο κατηγορεί τους Ευρωπαίους ηγέτες για να αναποφασιστικότητα δεδομένου του γεγονότος ότι δεν λαμβάνουν ρηξικέλευθα μέτρα. “Δημιούργησαν έναν χαλαρό μηχανισμό με πρώτη εφαρμογή του το 2013, αυτό δεν αποτελεί οριστική λύση στο πρόβλημα”, τονίζει.
Όσο η Γερμανία είναι απρόθυμη να εξετάσει ριζοσπαστικότερες λύσης, όπως, για παράδειγμα, αυτή του ευρωομολόγου που έριξαν στο τραπέζι οι Juncker και Tremonti, οι γενικόλογες δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων και τα αδιέξοδα των ασθενέστερων χωρών της Ευρώπης θα διαιωνίζονται...
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Η Ευρώπη δεν έχει πολιτικούς; Πιθανό κι αυτό. Αυτό όμως που συμπεραίνει ο Williamson μέσω της οικονομικής έρευνάς του είναι ότι η πολιτική χαράσσεται από τις χώρες με ανάπτυξη.
Η Γερμανία σοφά φρόντισε να βάλει όλες τις χώρες στους κόλπους της, καθιστώντας τες αγοραστές των προϊόντων της. “Η κινητήριος δύναμη της πολιτικής στην Ε.Ε. είναι η Γερμανία, η οποία παρουσιάζει πολύ καλή ανάπτυξη σε αντίθεση με άλλες χώρες. Εσχάτως τροφοδοτεί με ανάπτυξη την Πολωνία και την Τσεχία, δύο χώρες που χρειάζεται επειδή τροφοδοτείται από αυτές με μεγάλη ποσότητα προϊόντων”, υποστηρίζει ο Williamson.
“Το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στην περιφέρεια της ευρωζώνης, στην Ιρλανδία, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία”. Ο Βρετανός οικονομολόγος δεν μας λέει τίποτα καινούριο. Πλην όμως, απαντά με σιγουριά στην ερώτηση: Υπάρχει οικονομικό μέλλον στην Ευρώπη; “Ναι, υπάρχει, αν το ορίσει η Γερμανία”, τονίζει με σαφήνεια, ίσως και κυνισμό.
Η έρευνα της Markit αναφέρει ότι οι χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης είναι ανελκυστικές προς στήριξη της πραγματικής τους οικονομίας μέσω της ευρωπαϊκής επιχειρηματικότητας επειδή από τη μία εμφανίζουν μεγάλο δημόσιο χρέος αλλά η ζήτηση για προϊόντα και υπηρεσίες είναι ισχνή. “Οι χώρες αυτές δεν μπορούν να αναπτυχθούν όπως η Γερμανία επειδή δεν έχουν τόσα χρήματα να ξοδέψουν”, τονίζει ο Willamson αλλά υπαινίσσεται πως το θέμα της μείωσης ή αύξησης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών είναι θέμα κεντρικής πολιτικής.
“Το 2011 ίσως είναι η χρονιά που θα γίνει πιο ξεκάθαρο προς τα ποιους στρέφεται η βοήθεια της Ε.Ε. και της ΕΚΤ”, συμπληρώνει. “Ο Jean-Claude Trichet έχει δείξει πως αισθάνεται άβολα κάθε φορά που εξαγγέλλει παράταση στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από πλευράς ΕΚΤ”, σημειώνει. Ο Γερμανός Juergen Stark, μέλος της ΕΚΤ ήρθε να υπενθυμίσει ότι αυτό το πρόγραμμα έχει προσωρινό χαρακτήρα τη στιγμή που ο επίσης Γερμανός Axel Weber έχει ασκήσει κριτική παραπάνω από μία φορές στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων.
Η Γερμανία, είτε μέσω των δηλώσεων του Weber, είτε της Μέρκελ, είτε του Σόιμπλε, εμμένει στη διατήρηση του ισχυρού ευρώ και θέτει ως προτεραιότητα την αυστηρή και χωρίς εκπτώσεις δημοσιονομική προσαρμογή των προβληματικών οικονομικών της ευρωζώνης.
Ο Carsten Brzeski, επικεφαλής οικονομολόγος της ING με έδρα το Βέλγιο κατηγορεί τους Ευρωπαίους ηγέτες για να αναποφασιστικότητα δεδομένου του γεγονότος ότι δεν λαμβάνουν ρηξικέλευθα μέτρα. “Δημιούργησαν έναν χαλαρό μηχανισμό με πρώτη εφαρμογή του το 2013, αυτό δεν αποτελεί οριστική λύση στο πρόβλημα”, τονίζει.
Όσο η Γερμανία είναι απρόθυμη να εξετάσει ριζοσπαστικότερες λύσης, όπως, για παράδειγμα, αυτή του ευρωομολόγου που έριξαν στο τραπέζι οι Juncker και Tremonti, οι γενικόλογες δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων και τα αδιέξοδα των ασθενέστερων χωρών της Ευρώπης θα διαιωνίζονται...
Κώστας Βορίλας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών