Η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα κάνει ένα βήμα προς την επίτευξη του στόχου να παράγει το 35% της ενέργειας από τις ΑΠΕ έως το 2030
Η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα στο πρώτο στάδιο της ανάπτυξης της φωτοβολταϊκής ενέργειας και ημετάβαση στις επόμενες φάσεις, 2.0 και 3.0, θα απαιτήσει μια έξυπνη νέα «πράσινη» διαπραγμάτευση, η οποία θα αποφεύγει τις εξελίξεις του παρελθόντος και θα αξιοποιεί τις ιδιωτικές επενδύσεις, για την επίτευξη υψηλών στόχων ανανεώσιμης ενέργειας.
Αυτό υποστηρίζει ο Stefan Degener, Επικεφαλής Επιχειρηματικής Ανάπτυξης της First Solar για την Ευρώπη και την Αφρική και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Solar Power Europe.
Καθώς οι φωνές υπέρ της αύξησης των στόχων της Ευρώπης στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αυξήθηκαν καθ 'όλη τη διάρκεια του 2017, παραμένει να δούμε αν το 2018 θα είναι το έτος κατά το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα κάνει ένα βήμα προς την επίτευξη του στόχου να παράγει το 35% της ενέργειας από τις ΑΕΠ έως το 2030.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η αναβάθμιση της τρέχουσας δέσμευσης του 27%, είναι ο μόνος εφικτός δρόμος για την υλοποίηση των υποχρεώσεων περιορισμού του άνθρακα μέχρι το 2030 και για όλους τους πρακτικούς λόγους, η αναθεώρηση προς τα πάνω του 8% δεν είναι ανέφικτη.
Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με το λεγόμενο κενό φιλοδοξιών - μια αναφορά στα κράτη μέλη των οποίων τα εθνικά προγράμματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, απλώς δεν συμβάλλουν επαρκώς στον στόχο της ΕΕ για το 2030 - και στο «χάσμα παράδοσης» που αναφέρεται σε ελλείψεις στις εθνικές συνεισφορές.
Γίνεται ολοένα και πιο προφανές, ότι η Ευρώπη απαιτεί έξυπνη νέα πράσινη διαπραγμάτευση, που να αποφεύγει τα λάθη της λανθασμένης κατανομής και των εξελίξεων του παρελθόντος και να επεκτείνει το δυναμικό των ιδιωτικών επενδύσεων για την επίτευξη των στόχων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ενώ παράλληλα να προωθεί την εξέλιξη των συστημάτων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τον αξιόπιστο σχεδιασμό των αγορών και τους κανονισμούς στους οποίους λειτουργούν.
Τι θα περιλαμβάνει μια τέτοια συμφωνία;
Το κλειδί για την επίτευξη του στόχου 35% έως το 2030, είναι μια πρωτοβουλία που βρίσκεται ήδη στο νομοθετικό πρόγραμμα της ΕΕ: ο σχεδιασμός της αγοράς ηλεκτρισμού.
Οι αναθεωρήσεις των κοινών κανόνων για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας επιτρέπουν την ενσωμάτωση διασυνοριακών δικτύων, ενώ παράλληλα επιτρέπουν τις επενδύσεις που απαιτούνται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Ευρώπης βάσει της συμφωνίας των Παρισίων.
Ένα πιθανό αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού του πλαισίου των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας, είναι ότι θα επιτρέψει στα κράτη μέλη να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των ιδιωτικών επενδύσεων, για να απορροφήσουν ένα σημαντικό ποσό των δαπανών που απαιτούνται για την αύξηση του χαρτοφυλακίου παραγωγής ενέργειας της περιοχής.
Αυτό το αναξιοποίητο δυναμικό έχει φθάσει στην κρίσιμη καμπή - όπως προκύπτει από την εταιρική απάντηση στην πρωτοβουλία RE100, τη υπόσχεση επιχειρηματικού κλίματος της Γαλλίας και άλλες πρωτοβουλίες - και οι μεγάλες εταιρείες περιμένουν τους σωστούς μηχανισμούς που θα τους επιτρέψουν να πραγματοποιήσουν τις δικές τους επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αυτό προσφέρει στους νομοθέτες ένα σενάριο με κερδοφόρα αποτελέσματα, που αντιμετωπίζει άμεσα τα κενά.
Μια έξυπνη πράσινη διαπραγμάτευση πρέπει να επικεντρωθεί στο μέλλον, καθορίζοντας έναν σαφές, επιταχυνόμενο δρόμο, προς αυτό που ονομάζεται Solar Energy 3.0.
Στο φωτοβολταϊκό πλαίσιο, η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα στο πρώτο στάδιο, 1,0, με συμβάσεις μόνο για ενέργεια, με προκλήσεις όσον αφορά την αντιστοίχιση φορτίου έναντι της ηλιακής παραγωγικής ικανότητας, τη διείσδυση που περιορίζεται στο 15% έως 20% της συνολικής παραγωγικής ικανότητας και τη διαρκή συζήτηση σχετικά με την ικανότητα αποθήκευσης.
Η επόμενη φάση, 2.0, χρησιμοποιεί προηγμένα συστήματα ελέγχου εγκαταστάσεων για τη στρατηγική διαχείριση της παραγωγής ενός ηλιακού σταθμού παραγωγής ενέργειας, για τη δημιουργία αποθεμάτων και άλλων υπηρεσιών δικτύου.
Καθώς οι αγορές εξελίσσονται προς τις συμβάσεις ενέργειας και δυναμικότητας, η φωτοβολταϊκή ενέργεια μπορεί να παρέχει υπηρεσίες αξιοπιστίας στο δίκτυο και το είδος ευελιξίας που αποδίδουν οι φορείς εκμετάλλευσης του δικτύου, επιτρέποντας ταυτόχρονα την διείσδυση περίπου στο 40%.
Η Φάση 3.0 παρέχει πλήρως διανεμητή ηλιακή ενέργεια με χρήση τεχνικών αποθήκευσης ενέργειας και τεχνικής αλλαγής χρόνου, για να συμβάλει στην παραγωγική ικανότητα της επιχείρησης.
Με τη δυνατότητα διείσδυσης έως και 80%, η ενέργεια αυτή τοποθετεί την ηλιακή ενέργεια στο ίδιο επίπεδο με τις θερμικές γεννήτριες, θέτοντας την ΕΕ με μια ουσιαστική απάντηση σε μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες για το κλίμα.
Επιπλέον, προκειμένου να επωφεληθούν πραγματικά από τις οικονομίες της μεγάλης κλίμακας ηλιακής ενέργειας, ενώ παράλληλα να προωθηθεί η πρόοδος προς την κατεύθυνση της Solar 3.0, η Ευρώπη πρέπει επίσης να επανεξετάσει την προσέγγισή της όσον αφορά τον καθορισμό έργων με κλίμακα χρησιμότητας.
Οι τρέχοντες περιορισμοί είναι αυτοκαταστροφικοί.
Τέλος, μια πράσινη διαπραγμάτευση που επικεντρώνεται στο μέλλον θα αναγνωρίσει επίσης την ανάγκη για την Ευρώπη, να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της και να επικεντρωθεί στην καθιέρωση της καινοτομίας, αντί να προσπαθήσει να αναβιώσει ή να προστατεύσει βιομηχανικές φιλοδοξίες.
www.bankingnews.gr
Αυτό υποστηρίζει ο Stefan Degener, Επικεφαλής Επιχειρηματικής Ανάπτυξης της First Solar για την Ευρώπη και την Αφρική και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Solar Power Europe.
Καθώς οι φωνές υπέρ της αύξησης των στόχων της Ευρώπης στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αυξήθηκαν καθ 'όλη τη διάρκεια του 2017, παραμένει να δούμε αν το 2018 θα είναι το έτος κατά το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα κάνει ένα βήμα προς την επίτευξη του στόχου να παράγει το 35% της ενέργειας από τις ΑΕΠ έως το 2030.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, η αναβάθμιση της τρέχουσας δέσμευσης του 27%, είναι ο μόνος εφικτός δρόμος για την υλοποίηση των υποχρεώσεων περιορισμού του άνθρακα μέχρι το 2030 και για όλους τους πρακτικούς λόγους, η αναθεώρηση προς τα πάνω του 8% δεν είναι ανέφικτη.
Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με το λεγόμενο κενό φιλοδοξιών - μια αναφορά στα κράτη μέλη των οποίων τα εθνικά προγράμματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, απλώς δεν συμβάλλουν επαρκώς στον στόχο της ΕΕ για το 2030 - και στο «χάσμα παράδοσης» που αναφέρεται σε ελλείψεις στις εθνικές συνεισφορές.
Γίνεται ολοένα και πιο προφανές, ότι η Ευρώπη απαιτεί έξυπνη νέα πράσινη διαπραγμάτευση, που να αποφεύγει τα λάθη της λανθασμένης κατανομής και των εξελίξεων του παρελθόντος και να επεκτείνει το δυναμικό των ιδιωτικών επενδύσεων για την επίτευξη των στόχων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ενώ παράλληλα να προωθεί την εξέλιξη των συστημάτων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τον αξιόπιστο σχεδιασμό των αγορών και τους κανονισμούς στους οποίους λειτουργούν.
Τι θα περιλαμβάνει μια τέτοια συμφωνία;
Το κλειδί για την επίτευξη του στόχου 35% έως το 2030, είναι μια πρωτοβουλία που βρίσκεται ήδη στο νομοθετικό πρόγραμμα της ΕΕ: ο σχεδιασμός της αγοράς ηλεκτρισμού.
Οι αναθεωρήσεις των κοινών κανόνων για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας επιτρέπουν την ενσωμάτωση διασυνοριακών δικτύων, ενώ παράλληλα επιτρέπουν τις επενδύσεις που απαιτούνται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Ευρώπης βάσει της συμφωνίας των Παρισίων.
Ένα πιθανό αποτέλεσμα του εκσυγχρονισμού του πλαισίου των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας, είναι ότι θα επιτρέψει στα κράτη μέλη να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των ιδιωτικών επενδύσεων, για να απορροφήσουν ένα σημαντικό ποσό των δαπανών που απαιτούνται για την αύξηση του χαρτοφυλακίου παραγωγής ενέργειας της περιοχής.
Αυτό το αναξιοποίητο δυναμικό έχει φθάσει στην κρίσιμη καμπή - όπως προκύπτει από την εταιρική απάντηση στην πρωτοβουλία RE100, τη υπόσχεση επιχειρηματικού κλίματος της Γαλλίας και άλλες πρωτοβουλίες - και οι μεγάλες εταιρείες περιμένουν τους σωστούς μηχανισμούς που θα τους επιτρέψουν να πραγματοποιήσουν τις δικές τους επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αυτό προσφέρει στους νομοθέτες ένα σενάριο με κερδοφόρα αποτελέσματα, που αντιμετωπίζει άμεσα τα κενά.
Μια έξυπνη πράσινη διαπραγμάτευση πρέπει να επικεντρωθεί στο μέλλον, καθορίζοντας έναν σαφές, επιταχυνόμενο δρόμο, προς αυτό που ονομάζεται Solar Energy 3.0.
Στο φωτοβολταϊκό πλαίσιο, η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα στο πρώτο στάδιο, 1,0, με συμβάσεις μόνο για ενέργεια, με προκλήσεις όσον αφορά την αντιστοίχιση φορτίου έναντι της ηλιακής παραγωγικής ικανότητας, τη διείσδυση που περιορίζεται στο 15% έως 20% της συνολικής παραγωγικής ικανότητας και τη διαρκή συζήτηση σχετικά με την ικανότητα αποθήκευσης.
Η επόμενη φάση, 2.0, χρησιμοποιεί προηγμένα συστήματα ελέγχου εγκαταστάσεων για τη στρατηγική διαχείριση της παραγωγής ενός ηλιακού σταθμού παραγωγής ενέργειας, για τη δημιουργία αποθεμάτων και άλλων υπηρεσιών δικτύου.
Καθώς οι αγορές εξελίσσονται προς τις συμβάσεις ενέργειας και δυναμικότητας, η φωτοβολταϊκή ενέργεια μπορεί να παρέχει υπηρεσίες αξιοπιστίας στο δίκτυο και το είδος ευελιξίας που αποδίδουν οι φορείς εκμετάλλευσης του δικτύου, επιτρέποντας ταυτόχρονα την διείσδυση περίπου στο 40%.
Η Φάση 3.0 παρέχει πλήρως διανεμητή ηλιακή ενέργεια με χρήση τεχνικών αποθήκευσης ενέργειας και τεχνικής αλλαγής χρόνου, για να συμβάλει στην παραγωγική ικανότητα της επιχείρησης.
Με τη δυνατότητα διείσδυσης έως και 80%, η ενέργεια αυτή τοποθετεί την ηλιακή ενέργεια στο ίδιο επίπεδο με τις θερμικές γεννήτριες, θέτοντας την ΕΕ με μια ουσιαστική απάντηση σε μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες για το κλίμα.
Επιπλέον, προκειμένου να επωφεληθούν πραγματικά από τις οικονομίες της μεγάλης κλίμακας ηλιακής ενέργειας, ενώ παράλληλα να προωθηθεί η πρόοδος προς την κατεύθυνση της Solar 3.0, η Ευρώπη πρέπει επίσης να επανεξετάσει την προσέγγισή της όσον αφορά τον καθορισμό έργων με κλίμακα χρησιμότητας.
Οι τρέχοντες περιορισμοί είναι αυτοκαταστροφικοί.
Τέλος, μια πράσινη διαπραγμάτευση που επικεντρώνεται στο μέλλον θα αναγνωρίσει επίσης την ανάγκη για την Ευρώπη, να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της και να επικεντρωθεί στην καθιέρωση της καινοτομίας, αντί να προσπαθήσει να αναβιώσει ή να προστατεύσει βιομηχανικές φιλοδοξίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών