Οι ΗΠΑ δεν θέλουν τον Nord Stream 2 γιατί τώρα, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου και θα γίνουν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας και των δύο σε 5 χρόνια, όπως έγραψε το Forbes
Οι αγωγοί μεταφέρουν υγρό και φυσικό αέριο εντός και μεταξύ πολλών χωρών και ηπείρων και εκτός από την επίτευξη κέρδους για τους παραγωγούς, ωφελούν αναμφισβήτητα εκείνους για τους οποίους προορίζονται οι πρώτες ύλες που μεταφέρουν, τονίζει σε μελέτη του το Strategic Culture Foundation.
Στην Ινδία, για παράδειγμα, το πιο πρόσφατο έργο αγωγού φυσικού αερίου πρόκειται να ανακουφίσει τους παραμελημένους λαούς στη βορειοανατολική πλευρά της χώρας, ως μέρος του δικτύου που κατασκευάζεται για να φτάσει σε απομακρυσμένες τοποθεσίες - κάτι που είναι δαπανηρό.
Έτσι, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει στην ολοκλήρωση του προγράμματος.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες επιτυχίας που αναφέρονται στους αγωγούς, αλλά και ορισμένες αμφιλεγόμενες περιπτώσεις κατασκευής, όπως στον Καναδά, όπου μερικές κοινότητες αυτόχθονων αντιτίθενται σε μια γραμμή φυσικού αερίου 600 χιλιομέτρων, στην οποία επενδύονται περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα οφέλη για τον Καναδά στο σύνολό του είναι δυνητικά τεράστια, αλλά οι αυτόχθονες πληθυσμοί της Βρετανικής Κολούμπια προσπαθούν να τερματίσουν τη λειτουργία και έχουν ενωθεί με ακτιβιστές των οποίων τα κίνητρα μπορεί να μην είναι εντελώς καλοπροαίρετα.
Αυτοί οι διαδηλωτές επέβαλαν έναν αποκλεισμό των σιδηροδρόμων που προκάλεσε σοβαρή διατάραξη σε μεγάλο αριθμό υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων, γεγονός που αποτελεί σοβαρή απειλή για τη συνολική οικονομία του Καναδά.
Οι ενέργειες των διαδηλωτών είναι κατ' ουσίαν εκβιασμός και έχουν ευρύτατες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας των αγροτών να μεταφέρουν τα προϊόντα τους στις εγχώριες και διεθνείς αγορές.
Για τον Καναδά, ελπίζουμε ότι οι δυσκολίες θα επιλυθούν - αλλά τουλάχιστον υπάρχει κίνηση επειδή η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας είναι αποφασισμένη να δράσει για το συνολικό όφελος του λαού.
Θα υπάρξουν πάντα αντιρρήσεις για τους αγωγούς και παρόλο που ο Καναδάς φαίνεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα, η λογική του εθνικού οφέλους πιθανότατα θα επικρατήσει.
Nord Stream 2: Το κόκκινο πανί για τις ΗΠΑ
Αλλά όταν πρόκειται για διεθνές όφελος, ιδίως όταν εμπλέκεται η Ρωσία, η λέξη αρμονία, μάλλον είναι εκείνη που δεν έρχεται άμεσα στο νου.
Η περιγραφή των κινήσεων της Ουάσιγκτον να εμποδίσει τον εξαιρετικά σημαντικό αγωγό Nordstream 2, θα μπορούσε να συμπεριλάβει να περιλαμβάνει τους χαρακτηρισμούς τους ως αποτρεπτικές, κακόβουλες και καταστρεπτικές.
Ο Nordstream 2 αποτελεί μια σειρά γραμμών που προορίζονται να μεταφέρουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία.
Συνιστά μια λογική εξέλιξη που προκύπτει από το γεγονός, ότι η Ρωσία θέλει να παράσχει φυσικό αέριο και η Γερμανία θέλει να το αγοράσει, πράγμα που οδήγησε σε μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία και δέσμευση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως από τις εταιρείες Uniper και Wintershall της Γερμανίας.
Η Αυστριακή OMV και η Engie της Γαλλίας σε συνεργασία με τη Ρωσική Gazprom – συνιστούν επίσης, ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ευρωπαϊκού ρεαλισμού.
Τα οικονομικά οφέλη και για τις δύο χώρες είναι δυνητικά τεράστια και, επιπλέον, η ίδια η ύπαρξη μιας τόσο σημαντικής συνεργατικής επιχείρησης αποτελεί δείκτη ότι και τα δύο έθνη αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας και της οικονομικής εταιρικής σχέσης ενάντια στα μειονεκτήματα της αντιπαράθεσης και του ανταγωνισμού.
Δυστυχώς, η Ουάσινγκτον έχει μια ιστορία επιλογής της αντιπαράθεσης από την οικονομική συνεργασία που μπορεί να ωφελήσει άλλες χώρες και έχει επιβάλει κυρώσεις στο Nordstream 2 με σκοπό να εμποδίσει την ολοκλήρωσή του, η οποία υπό κανονικές συνθήκες θα είχε γίνει μέχρι τώρα.
Από τα περίπου 1200 χιλιόμετρα γραμμής κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα περίπου 160 χιλιόμετρα παραμένουν να τεθούν, αλλά προς το παρόν η κατασκευή έπρεπε να σταματήσει.
(Ο Πρόεδρος Trump είναι κάθετα αντίθετος στην κατασκευή του αγωγού και η δήλωσή του ότι η ολοκλήρωσή του θα κάνει τη «Γερμανία αιχμάλωτη στη Ρωσία» ήταν αρκετά ξεκάθαρη, αλλά είναι περίεργο ότι αυτή τη στιγμή, στη μέση της κρίσης του Nord Stream, αναφέρει ότι η Ρωσία επιθυμεί να δει τον Πρόεδρο Trump να επανεκλεγεί, βλέποντας τη διοίκησή του ως ευνοϊκότερη για τα συμφέροντα του Κρεμλίνου».
Αν πραγματικά πιστεύουν ότι η στάση του Trump προς το Nord Stream υποστηρίζει τη Ρωσία, τότε έχουμε σοβαρά προβλήματα.)
Στις 19 Φεβρουαρίου, ο υπουργός οικονομίας της Γερμανίας, Peter Altmaier, ανέφερε ότι το κλίμα απέναντι στον αγωγό είναι θετικό και ξεκαθάρισε ότι η Γερμανία είναι "αποφασισμένη και έτοιμη" να αυξήσει το εμπόριο με τη Ρωσία.
Κατέστησε σαφές ότι η Γερμανία είναι κατανοητά αντίθετη στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από το Κογκρέσο των ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 2019 και τόνισε ότι η χώρα του θα "χρειαστεί περισσότερο φυσικό αέριο, όχι λιγότερο" καθώς καταργεί την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με άνθρακα τα επόμενα χρόνια.
Αυτό το κίνημα για τη στήριξη μιας λιγότερο ρυπογόνου ατμόσφαιρας θεωρείται άσχετο, κυρίως από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Pompeo, ο οποίος επέκρινε κατηγορηματικά το έργο του αγωγού, το οποίο η Ουάσιγκτον ισχυρίζεται ότι θα κάνει την Ευρώπη υπερβολικά εξαρτημένη από το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό.
Αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι το γεγονός ότι η εξάρτηση και ο εφοδιασμός δεν σημαίνουν τρωτότητα, διότι, εξ ορισμού, οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες λειτουργούν με δύο τρόπους.
Η Ρωσία χρειάζεται την εισροή μετρητών από τον αγωγό ακριβώς όπως και η Γερμανία χρειάζεται το αέριο που μεταφέρει ο αγωγός.
Υπάρχει ελάχιστη πιθανότητα ότι ένα τέτοιο αμοιβαία επωφελές σχέδιο πολλών δισεκατομμυρίων να μπορούσε να θυσιαστεί και από τις δύο πλευρές και η δήλωση του Trump σχετικά με τον αγωγό δεν έχει αποδεικτική βάση.
Ήταν απλώς ένα ακόμα χτύπημα στην αμερικανική εκστρατεία για τη διάσπαση της Ρωσίας από τη Δυτική Ευρώπη και την αποφυγή οποιουδήποτε φιλικού συνδέσμου, ενώ ταυτόχρονα αυξανόταν η αντιπαράθεση με τη διεξαγωγή στρατιωτικών ελιγμών στην Αρκτική και σε άλλες περιοχές κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας.
Στις 19 Φεβρουαρίου, για παράδειγμα, η Deutsche Welle ανέφερε τη "μεγαλύτερη ανάπτυξη των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια" και βεβαίως ένα "σημαντικό μέρος των στρατευμάτων και του εξοπλισμού αναμένεται να αναπτυχθεί στην Πολωνία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία" – στα δεξιά κατά μήκος της Βαλτικής Θάλασσας, όπου χτίζεται ο Nord Stream 2.
Ένας από τους πιο πρόσφατους δείκτες του μεγέθους της αντιπαράθεσης δόθηκε από τον Pompeo στην πρόσφατη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου όταν δήλωσε ότι οι χώρες της Δύσης «κερδίζουν συλλογικά».
Το κάνουμε μαζί."
Τα σχόλιά του ακολούθησαν την έναρξη της ομιλίας του προέδρου της Γερμανίας, Frank-Walter Steinmeier, ο οποίος ήταν μάλλον πιο ρεαλιστικός δηλώνοντας ότι «ο στενότερος σύμμαχός μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπό την τρέχουσα διοίκηση, απορρίπτει την ίδια την έννοια της διεθνούς κοινότητας.
«Μεγάλη πάλι» αλλά εις βάρος των γειτόνων και των εταίρων.
Το να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε με αυτό τον τρόπο μας βλάπτει όλους».
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ανταπόκριση στην ομιλία Pompeo ήταν μια μακρά σιωπή από το ευρωπαϊκό κοινό του, έστω κι αν επειδή οι περισσότεροι (αλλά όχι τα κράτη της Βαλτικής) επιθυμούν να ζήσουν ειρηνικά με τη Ρωσία.
Η Ουάσινγκτον ενθαρρύνει την αντιπαράθεση, αλλά οι σημαντικές χώρες της Ευρώπης προτιμούν το εμπόριο και τη συνεργασία και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το Nord Stream 2 θα ολοκληρωθεί, πιθανώς από ένα ρωσικό πλοίο που τοποθετεί τους σωλήνες προς τη Βαλτική από τη νότια ημισφαίριο.
Στις 20 Φεβρουαρίου ο Jacob Hornberger από το Ίδρυμα Future of Freedom αναφέρθηκε σε μια ρήση του Γάλλου οικονομολόγου του 19ου αιώνα Claude-Frédéric Bastiat, ότι, "Όταν τα αγαθά δεν διασχίζουν τα σύνορα, οι στρατιώτες θα το κάνουν".
Αλλά φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι οι βόμβες ή η απειλή βομβαρδισμού θα βελτιώσουν την κερδοφορία.
Εξάλλου, όπως επεσήμανε πέρυσι το Forbes, «τώρα είμαστε ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου, και μάλλον θα γίνουμε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας και των δύο σε πέντε χρόνια».
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον είναι τόσο παθιασμένη για να σταματήσει το Nordstream 2.
Όλα καταλήγουν στο κέρδος.
Το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα είναι αποφασισμένο να κερδίσει.
www.bankingnews.gr
Στην Ινδία, για παράδειγμα, το πιο πρόσφατο έργο αγωγού φυσικού αερίου πρόκειται να ανακουφίσει τους παραμελημένους λαούς στη βορειοανατολική πλευρά της χώρας, ως μέρος του δικτύου που κατασκευάζεται για να φτάσει σε απομακρυσμένες τοποθεσίες - κάτι που είναι δαπανηρό.
Έτσι, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει στην ολοκλήρωση του προγράμματος.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες επιτυχίας που αναφέρονται στους αγωγούς, αλλά και ορισμένες αμφιλεγόμενες περιπτώσεις κατασκευής, όπως στον Καναδά, όπου μερικές κοινότητες αυτόχθονων αντιτίθενται σε μια γραμμή φυσικού αερίου 600 χιλιομέτρων, στην οποία επενδύονται περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα οφέλη για τον Καναδά στο σύνολό του είναι δυνητικά τεράστια, αλλά οι αυτόχθονες πληθυσμοί της Βρετανικής Κολούμπια προσπαθούν να τερματίσουν τη λειτουργία και έχουν ενωθεί με ακτιβιστές των οποίων τα κίνητρα μπορεί να μην είναι εντελώς καλοπροαίρετα.
Αυτοί οι διαδηλωτές επέβαλαν έναν αποκλεισμό των σιδηροδρόμων που προκάλεσε σοβαρή διατάραξη σε μεγάλο αριθμό υπηρεσιών μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων, γεγονός που αποτελεί σοβαρή απειλή για τη συνολική οικονομία του Καναδά.
Οι ενέργειες των διαδηλωτών είναι κατ' ουσίαν εκβιασμός και έχουν ευρύτατες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας των αγροτών να μεταφέρουν τα προϊόντα τους στις εγχώριες και διεθνείς αγορές.
Για τον Καναδά, ελπίζουμε ότι οι δυσκολίες θα επιλυθούν - αλλά τουλάχιστον υπάρχει κίνηση επειδή η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας είναι αποφασισμένη να δράσει για το συνολικό όφελος του λαού.
Θα υπάρξουν πάντα αντιρρήσεις για τους αγωγούς και παρόλο που ο Καναδάς φαίνεται να επηρεάζεται ιδιαίτερα, η λογική του εθνικού οφέλους πιθανότατα θα επικρατήσει.
Nord Stream 2: Το κόκκινο πανί για τις ΗΠΑ
Αλλά όταν πρόκειται για διεθνές όφελος, ιδίως όταν εμπλέκεται η Ρωσία, η λέξη αρμονία, μάλλον είναι εκείνη που δεν έρχεται άμεσα στο νου.
Η περιγραφή των κινήσεων της Ουάσιγκτον να εμποδίσει τον εξαιρετικά σημαντικό αγωγό Nordstream 2, θα μπορούσε να συμπεριλάβει να περιλαμβάνει τους χαρακτηρισμούς τους ως αποτρεπτικές, κακόβουλες και καταστρεπτικές.
Ο Nordstream 2 αποτελεί μια σειρά γραμμών που προορίζονται να μεταφέρουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία.
Συνιστά μια λογική εξέλιξη που προκύπτει από το γεγονός, ότι η Ρωσία θέλει να παράσχει φυσικό αέριο και η Γερμανία θέλει να το αγοράσει, πράγμα που οδήγησε σε μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία και δέσμευση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, κυρίως από τις εταιρείες Uniper και Wintershall της Γερμανίας.
Η Αυστριακή OMV και η Engie της Γαλλίας σε συνεργασία με τη Ρωσική Gazprom – συνιστούν επίσης, ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ευρωπαϊκού ρεαλισμού.
Τα οικονομικά οφέλη και για τις δύο χώρες είναι δυνητικά τεράστια και, επιπλέον, η ίδια η ύπαρξη μιας τόσο σημαντικής συνεργατικής επιχείρησης αποτελεί δείκτη ότι και τα δύο έθνη αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματα της συνεργασίας και της οικονομικής εταιρικής σχέσης ενάντια στα μειονεκτήματα της αντιπαράθεσης και του ανταγωνισμού.
Δυστυχώς, η Ουάσινγκτον έχει μια ιστορία επιλογής της αντιπαράθεσης από την οικονομική συνεργασία που μπορεί να ωφελήσει άλλες χώρες και έχει επιβάλει κυρώσεις στο Nordstream 2 με σκοπό να εμποδίσει την ολοκλήρωσή του, η οποία υπό κανονικές συνθήκες θα είχε γίνει μέχρι τώρα.
Από τα περίπου 1200 χιλιόμετρα γραμμής κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα περίπου 160 χιλιόμετρα παραμένουν να τεθούν, αλλά προς το παρόν η κατασκευή έπρεπε να σταματήσει.
(Ο Πρόεδρος Trump είναι κάθετα αντίθετος στην κατασκευή του αγωγού και η δήλωσή του ότι η ολοκλήρωσή του θα κάνει τη «Γερμανία αιχμάλωτη στη Ρωσία» ήταν αρκετά ξεκάθαρη, αλλά είναι περίεργο ότι αυτή τη στιγμή, στη μέση της κρίσης του Nord Stream, αναφέρει ότι η Ρωσία επιθυμεί να δει τον Πρόεδρο Trump να επανεκλεγεί, βλέποντας τη διοίκησή του ως ευνοϊκότερη για τα συμφέροντα του Κρεμλίνου».
Αν πραγματικά πιστεύουν ότι η στάση του Trump προς το Nord Stream υποστηρίζει τη Ρωσία, τότε έχουμε σοβαρά προβλήματα.)
Στις 19 Φεβρουαρίου, ο υπουργός οικονομίας της Γερμανίας, Peter Altmaier, ανέφερε ότι το κλίμα απέναντι στον αγωγό είναι θετικό και ξεκαθάρισε ότι η Γερμανία είναι "αποφασισμένη και έτοιμη" να αυξήσει το εμπόριο με τη Ρωσία.
Κατέστησε σαφές ότι η Γερμανία είναι κατανοητά αντίθετη στις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από το Κογκρέσο των ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 2019 και τόνισε ότι η χώρα του θα "χρειαστεί περισσότερο φυσικό αέριο, όχι λιγότερο" καθώς καταργεί την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με άνθρακα τα επόμενα χρόνια.
Αυτό το κίνημα για τη στήριξη μιας λιγότερο ρυπογόνου ατμόσφαιρας θεωρείται άσχετο, κυρίως από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Pompeo, ο οποίος επέκρινε κατηγορηματικά το έργο του αγωγού, το οποίο η Ουάσιγκτον ισχυρίζεται ότι θα κάνει την Ευρώπη υπερβολικά εξαρτημένη από το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό.
Αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι το γεγονός ότι η εξάρτηση και ο εφοδιασμός δεν σημαίνουν τρωτότητα, διότι, εξ ορισμού, οι διμερείς εμπορικές συμφωνίες λειτουργούν με δύο τρόπους.
Η Ρωσία χρειάζεται την εισροή μετρητών από τον αγωγό ακριβώς όπως και η Γερμανία χρειάζεται το αέριο που μεταφέρει ο αγωγός.
Υπάρχει ελάχιστη πιθανότητα ότι ένα τέτοιο αμοιβαία επωφελές σχέδιο πολλών δισεκατομμυρίων να μπορούσε να θυσιαστεί και από τις δύο πλευρές και η δήλωση του Trump σχετικά με τον αγωγό δεν έχει αποδεικτική βάση.
Ήταν απλώς ένα ακόμα χτύπημα στην αμερικανική εκστρατεία για τη διάσπαση της Ρωσίας από τη Δυτική Ευρώπη και την αποφυγή οποιουδήποτε φιλικού συνδέσμου, ενώ ταυτόχρονα αυξανόταν η αντιπαράθεση με τη διεξαγωγή στρατιωτικών ελιγμών στην Αρκτική και σε άλλες περιοχές κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας.
Στις 19 Φεβρουαρίου, για παράδειγμα, η Deutsche Welle ανέφερε τη "μεγαλύτερη ανάπτυξη των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια" και βεβαίως ένα "σημαντικό μέρος των στρατευμάτων και του εξοπλισμού αναμένεται να αναπτυχθεί στην Πολωνία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία" – στα δεξιά κατά μήκος της Βαλτικής Θάλασσας, όπου χτίζεται ο Nord Stream 2.
Ένας από τους πιο πρόσφατους δείκτες του μεγέθους της αντιπαράθεσης δόθηκε από τον Pompeo στην πρόσφατη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου όταν δήλωσε ότι οι χώρες της Δύσης «κερδίζουν συλλογικά».
Το κάνουμε μαζί."
Τα σχόλιά του ακολούθησαν την έναρξη της ομιλίας του προέδρου της Γερμανίας, Frank-Walter Steinmeier, ο οποίος ήταν μάλλον πιο ρεαλιστικός δηλώνοντας ότι «ο στενότερος σύμμαχός μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπό την τρέχουσα διοίκηση, απορρίπτει την ίδια την έννοια της διεθνούς κοινότητας.
«Μεγάλη πάλι» αλλά εις βάρος των γειτόνων και των εταίρων.
Το να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε με αυτό τον τρόπο μας βλάπτει όλους».
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ανταπόκριση στην ομιλία Pompeo ήταν μια μακρά σιωπή από το ευρωπαϊκό κοινό του, έστω κι αν επειδή οι περισσότεροι (αλλά όχι τα κράτη της Βαλτικής) επιθυμούν να ζήσουν ειρηνικά με τη Ρωσία.
Η Ουάσινγκτον ενθαρρύνει την αντιπαράθεση, αλλά οι σημαντικές χώρες της Ευρώπης προτιμούν το εμπόριο και τη συνεργασία και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το Nord Stream 2 θα ολοκληρωθεί, πιθανώς από ένα ρωσικό πλοίο που τοποθετεί τους σωλήνες προς τη Βαλτική από τη νότια ημισφαίριο.
Στις 20 Φεβρουαρίου ο Jacob Hornberger από το Ίδρυμα Future of Freedom αναφέρθηκε σε μια ρήση του Γάλλου οικονομολόγου του 19ου αιώνα Claude-Frédéric Bastiat, ότι, "Όταν τα αγαθά δεν διασχίζουν τα σύνορα, οι στρατιώτες θα το κάνουν".
Αλλά φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι οι βόμβες ή η απειλή βομβαρδισμού θα βελτιώσουν την κερδοφορία.
Εξάλλου, όπως επεσήμανε πέρυσι το Forbes, «τώρα είμαστε ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου, και μάλλον θα γίνουμε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας και των δύο σε πέντε χρόνια».
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ουάσιγκτον είναι τόσο παθιασμένη για να σταματήσει το Nordstream 2.
Όλα καταλήγουν στο κέρδος.
Το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα είναι αποφασισμένο να κερδίσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών