Το «μικρό θαυμα» και η επόμενη ημέρα των Πλαστικών Κρήτης
Μπορεί σε πολλούς Έλληνες ο Μιχάλης Λεμπιδάκης να έγινε γνωστός μετά την εξάμηνη περιπέτεια που βίωσε στα χέρια των απαγωγέων του, στον επιχειρηματικό κόσμο όμως είναι εδώ και δεκαετίες η προσωπικότητα συνώνυμο της επιτυχίας και της υγιούς ανάπτυξης.
Είναι ο επιχειρηματίας που «κατέχει τη συνταγή», και δουλεύοντας σκληρά, αλλά και με όραμα έφερε την οικογενειακή φίρμα, τα Πλαστικά Κρήτης σε μια αξιοζήλευτη θέση μεταξύ των ελληνικών εταιρειών με διεθνή προσανατολισμό.
Ο 54χρονος σήμερα επιχειρηματίας έχει κεντρικό ρόλο στο «θαύμα» των Πλαστικών Κρήτης, την εταιρεία που ίδρυσε το 1970 ο πατέρας του Γιάννης Λεμπιδάκης και σήμερα διοικεί μαζί με τον αδελφό του Μανώλη.
Είναι ο επιχειρηματίας που «κατέχει τη συνταγή», και δουλεύοντας σκληρά, αλλά και με όραμα έφερε την οικογενειακή φίρμα, τα Πλαστικά Κρήτης σε μια αξιοζήλευτη θέση μεταξύ των ελληνικών εταιρειών με διεθνή προσανατολισμό.
Ο 54χρονος σήμερα επιχειρηματίας έχει κεντρικό ρόλο στο «θαύμα» των Πλαστικών Κρήτης, την εταιρεία που ίδρυσε το 1970 ο πατέρας του Γιάννης Λεμπιδάκης και σήμερα διοικεί μαζί με τον αδελφό του Μανώλη.
Στο επιχειρηματικό του «δαιμόνιο» πολλοί αποδίδουν τις βάσεις για την ραγδαία εξέλιξη του ομίλου τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, την ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων, την εισαγωγή στο χρηματιστήριο, αλλά κυρίως την επέκταση στο εξωτερικό και τις ξένες αγορές.
Σήμερα η Πλαστικά Κρήτης είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πλαστικών προϊόντων της Ελλάδας, με έμφαση στα αγροτικά προϊόντα, διατηρεί θυγατρικές και παραγωγικές εγκαταστάσεις σε έξι χώρες (Γαλλία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, Τουρκία και Κίνα) ενώ έχει εξαγωγική δραστηριότητα και δίκτυο πωλήσεων σε περισσότερες από 60 χώρες.
Πως, όμως έφτασε να μεγαλώσει τόσο η μικρή ΕΠΕ του Ηρακλείου Κρήτης;
Η αλήθεια είναι ότι από τη δεκαετία του ’80, ο Γιάννης Λεμπιδάκης, είχε βάλει τις βάσεις από τη δεκαετία του ’80, προσφέροντας εξειδικευμένα αγροτικά προϊόντα και λύσεις για τα θερμοκήπια που αναπτύσσονταν ραγδαία στην Κρήτη.
Η συμμετοχή του πατριάρχη της οικογένειας Λεμπιδάκη στην Παγκήρητια Τραπεζα, διευκόλυνε την ανάπτυξη, η οποία όμως έφερε πάντα τη σφραγίδα της διορατικότητας: το 1983 τα Πλαστικά Κρήτης αρχίζουν, πρώτα σε παγκόσμιο επίπεδο την παραγωγή φύλλων κάλυψης θερμοκηπίων, εφαρμόζοντας την πατενταρισμένη τεχνολογία των τριών στρώσεων, ενώ στα τέλη της δεκαετίας «στήνουν» την πρώτη μεγάλη βιομηχανική μονάδα παραγωγής στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου.
Το 1992 έχει έρθει η ώρα της νέας γενιάς και ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, Χημικός Μηχανικός και πτυχιούχος (MBA) του INSEAD, πιάνει το εταιρικό «τιμόνι» και η Πλαστικά Κρήτης επεκτείνεται στην παραγωγή γεωμεμβρανών για την στεγανοποίηση δεξαμενών, χωματερών και άλλων διαφόρων έργων.
Η φήμη της εταιρείας αρχίζει να «περνά» τα ελληνικά σύνορα με εξαγωγές, ενώ το 1995 το πρώτο βήμα της διεθνοποίησης γίνεται πραγματικότητα με την ίδρυση της Romcolor 2000 SA στην Ρουμανία.
Από τις κεντρικές κινήσεις του Μιχάλη Λεμπιδάκη, και του αδελφού του για την στρατηγική ανάπτυξη ήταν και η εισαγωγή των Πλαστικών Κρήτης στο χρηματιστήριο της Αθήνας, την «κατάλληλη στιγμή», το 1999.
Τα κεφάλαια που «έπεσαν» στην εταιρεία από την εισαγωγή, βοήθησαν την χρηματοδότηση των επόμενων βημάτων ανάπτυξης που περιλάμβανε την εξαγορά εργοστασίου στην Τουρκία την ίδρυση θυγατρικών στην Πολωνία και τη Γερμανία, αλλά και το στήσιμο μιας ακόμη βιομηχανικής εγκατάστασης στην Κρήτη.
Κι όταν όλοι περίμεναν ότι ο Μιχάλης Λεμπιδάκης θα αναπαυόταν στις δάφνες του, εκείνος πραγματοποιούσε ένα ακόμη τολμηρό βήμα: το άνοιγμα της κινέζικης αγοράς, που ακόμη ήταν «terra incognita» για τους περισσότερους Έλληνες επιχειρηματίες.
Το 2001 ξεκινά με μια επένδυση 10 εκατ. ευρώ στην Κινα, που θεωρείται η πιο μεγάλη αγορά θερμοκηπίων στον κόσμο, και προχωρά, σε συνεργασία με κρατικές κινεζικές εταιρείες στην ίδρυση της Shanghai HiTec Plastics.
Πρόκειται για μια μονάδα παραγωγής φύλλων για θερμοκήπια που σήμερα είναι η δεύτερη σε όγκο πωλήσεων μονάδα του ομίλου.
Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η δραστηριότητα ήταν και η «αφορμή» του ενδιαφέροντος των κινεζικών κεφαλαίων της Fosun για τον ελληνικό όμιλο που εκφράσθηκε σε διάφορα επίπεδα το 2014.
Παρά τη …φρενήρη επιχειρηματική δραστηριότητα ο Μιχάλης Λεμπιδάκης υπήρξε και παραμένει άνθρωπος εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Επιχειρηματίας και εργοστασιάρχης που θύμιζε τις παλιές καλές εποχές με τη στάση ζωής του, κυκλοφορούσε πριν την απαγωγή του χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, ενώ είχε επιλέξει να διαμένει στο πατρικό του χωριό, τα Καλέσσα, 15 χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο.
Πλέον μετά την εφιαλτική του περιπέτεια, πολλά μπορεί να αλλάξουν.
Όχι όμως ο τρόπος του, που τον καθιστά ιδιαίτερα αγαπητό ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες, αλλά και τον ευρύτερο επιχειρηματικό κόσμο.
Αυτό άλλωστε έδειξε και με την επίσκεψη που πραγματοποίησε στο εργοστάσιο των Πλαστικών αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τους απαγωγείς: «Είμαι πολύ χαρούμενος που με υποδέχτηκαν οι εργαζόμενοί μου με αυτόν τον τρόπο. Είμαι ανυπόμονος να ξαναρχίσω τη δουλειά.
Ήθελα να έρθω εδώ και να βρεθώ ξανά με τους συνεργάτες μου» δήλωσε ο επιχειρηματίας σε μια συγκινητική στιγμή.
Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από τα περίπου 1.000 άτομα που εργάζονται στον όμιλο των Πλαστικών, η οικογένεια Λεμπιδάκη στηρίζει έμπρακτα την επιστημονική οικογένεια της Κρήτης χρηματοδοτώντας αθόρυβα τις πανεπιστημιακές σχολές του νησιού, αλλά και προσφέροντας ευκαιρίες σε νέους που θέλουν να ανοιχτούν στον επιχειρηματικό στίβο.
Είναι ενέργειες και κινήσεις που απηχούν το ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό αποτύπωμα μιας οικογένειας που «ανήκει» στο φιλελεύθερο (κατά την κρητική έννοια) στρατόπεδο.
Άλλωστε ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, όπως και ο πατέρας του Γιάννης δεν είχε κρύψει τη στήριξη του στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ διατήρησε γραμμές επικοινωνίας και με τον Κώστα Σημίτη.
Προσεκτικός, όπως πάντα ωστόσο, αποφεύγει τις πολιτικές τοποθετήσεις και τάσσεται υπέρ του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας ζητώντας από πολιτικούς και επιχειρηματίες να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την έξοδο από την κρίση.
Στο ταμπλό
Όπως κατέγραψε και ο προεξοφλητικός μηχανισμός του χρηματιστηρίου, η επόμενη ημέρα διαγράφεται ιδιαίτερα δυναμική για τα Πλαστικά Κρήτης και τον «τιμονιέρη» τους.
Την πρώτο δεκαήμερο της επαναδιαπραγμάτευσής της, η μετοχή (ΠΛΑΚΡ) κατέγραψε ανοδικό σερί από τα 5,3 ευρώ (που είχε μείνει τον Απρίλιο λόγω της αναστολής) στα 6,5 μέσα σε λίγα 24ωρα.
Και όλα αυτά ενώ τον Απρίλιο του 2016 βρισκόταν στα 3,4 ευρώ.
Η ενίσχυση είναι προφανής και συνοδεύεται αντίστοιχα από την αύξηση της κεφαλαιοποίησης από τα 150 εκατ. σε επίπεδα άνω των 260 εκατ. ευρώ.
Βέβαια για τους «ειδήμονες» του ΧΑ, η μετοχή των Πλαστικών υπήρξε ανέκαθεν μια σίγουρη τοποθέτηση με λογικές, αλλά πάντα θετικές αποδώσεις και κυρίως χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως φροντίζει η οικογένεια Λεμπιδάκη, η οποία άλλωστε διατηρεί συνολικά και το 60% του μετοχικού κεφαλαίου.
Πλέον, η οικογένεια προχωρά απρόσκοπτα στην υλοποίηση του επενδυτικού της προγραμματισμού με στόχο την αύξηση της παραγωγικής δυναμικότητας και την ενίσχυση των εξαγωγών.
Το επενδυτικό πλάνο
Το 2015, σε μια επένδυση της τάξης των 12 εκατ. ευρω, η Πλαστικά Κρήτης κατασκεύασε νέα µονάδας παραγωγής πλαστικών φύλλων επτά στρώσεων (με χρήσεις κυρίως για θερμοκήπια), κίνηση που την κατέστησε την πρώτη του είδους στην Ευρώπη και µεταξύ των τριών βιομηχανιών του κλάδου διεθνώς που έχουν την αυτή τη δυνατότητα.
Η τεχνολογία αυτή αναπτύχθηκε εξ ολοκλήρου από το Τμήμα Έρευνας & Ανάπτυξης της εταιρίας (η οποία και πατεντάρει την ευρεσιτεχνία σε πολλές χώρες) επιτρέποντας στην Πλαστικά Κρήτης την παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων νέας τεχνολογίας µε υψηλότερη προστιθέμενη αξία.
Με δεδομένο ότι η δυναµικότητα της µονάδας καλύφθηκε σχεδόν άμεσα, οι αδελφοί Λεμπιδάκη, δρομολογούν τώρα την υλοποίηση μιας αντίστοιχης επένδυσης για την αύξηση της δυναμικότητας, με στόχο να τεθεί σε παραγωγική λειτουργία το πρώτο τετράμηνο του 2018.
Στους στόχους του ομίλου περιλαμβάνεται ακόμη:
• Η λειτουργία δυο νέων γραμμων παραγωγής εγχρώμων και προσθέτων masterbatch στα εργοστάσια στην Ρουµανία και στην Ρωσία.
• Η μετεγκατάσταση του υποκαταστήματος Αθηνών σε νέο ενοικιαζόμενο χώρο µε αναβάθμιση των εγκαταστάσεων του.
• Η παραγγελία νέας γραμμής ανακύκλωσης πλαστικών υψηλής τεχνολογίας.
• Η κατασκευή νέων γραφείων για στέγαση του κέντρου engineering του Οµίλου.
• Η εγκατάσταση οµιλικού προγράµµατος για την κεντρική παρακολούθηση της συντήρησης του εξοπλισµού όλων των Εταιριών.
• Στις θυγατρικές εταιρίες προχωρεί η αδειοδότηση και κατασκευή νέων µεγάλων αποθηκευτικών χώρων στα εργοστάσια της Εταιρίας στην Ρουµανία και στην Κίνα.
www.bankingnews.gr
Σήμερα η Πλαστικά Κρήτης είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πλαστικών προϊόντων της Ελλάδας, με έμφαση στα αγροτικά προϊόντα, διατηρεί θυγατρικές και παραγωγικές εγκαταστάσεις σε έξι χώρες (Γαλλία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, Τουρκία και Κίνα) ενώ έχει εξαγωγική δραστηριότητα και δίκτυο πωλήσεων σε περισσότερες από 60 χώρες.
Πως, όμως έφτασε να μεγαλώσει τόσο η μικρή ΕΠΕ του Ηρακλείου Κρήτης;
Η αλήθεια είναι ότι από τη δεκαετία του ’80, ο Γιάννης Λεμπιδάκης, είχε βάλει τις βάσεις από τη δεκαετία του ’80, προσφέροντας εξειδικευμένα αγροτικά προϊόντα και λύσεις για τα θερμοκήπια που αναπτύσσονταν ραγδαία στην Κρήτη.
Η συμμετοχή του πατριάρχη της οικογένειας Λεμπιδάκη στην Παγκήρητια Τραπεζα, διευκόλυνε την ανάπτυξη, η οποία όμως έφερε πάντα τη σφραγίδα της διορατικότητας: το 1983 τα Πλαστικά Κρήτης αρχίζουν, πρώτα σε παγκόσμιο επίπεδο την παραγωγή φύλλων κάλυψης θερμοκηπίων, εφαρμόζοντας την πατενταρισμένη τεχνολογία των τριών στρώσεων, ενώ στα τέλη της δεκαετίας «στήνουν» την πρώτη μεγάλη βιομηχανική μονάδα παραγωγής στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου.
Το 1992 έχει έρθει η ώρα της νέας γενιάς και ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, Χημικός Μηχανικός και πτυχιούχος (MBA) του INSEAD, πιάνει το εταιρικό «τιμόνι» και η Πλαστικά Κρήτης επεκτείνεται στην παραγωγή γεωμεμβρανών για την στεγανοποίηση δεξαμενών, χωματερών και άλλων διαφόρων έργων.
Η φήμη της εταιρείας αρχίζει να «περνά» τα ελληνικά σύνορα με εξαγωγές, ενώ το 1995 το πρώτο βήμα της διεθνοποίησης γίνεται πραγματικότητα με την ίδρυση της Romcolor 2000 SA στην Ρουμανία.
Από τις κεντρικές κινήσεις του Μιχάλη Λεμπιδάκη, και του αδελφού του για την στρατηγική ανάπτυξη ήταν και η εισαγωγή των Πλαστικών Κρήτης στο χρηματιστήριο της Αθήνας, την «κατάλληλη στιγμή», το 1999.
Τα κεφάλαια που «έπεσαν» στην εταιρεία από την εισαγωγή, βοήθησαν την χρηματοδότηση των επόμενων βημάτων ανάπτυξης που περιλάμβανε την εξαγορά εργοστασίου στην Τουρκία την ίδρυση θυγατρικών στην Πολωνία και τη Γερμανία, αλλά και το στήσιμο μιας ακόμη βιομηχανικής εγκατάστασης στην Κρήτη.
Κι όταν όλοι περίμεναν ότι ο Μιχάλης Λεμπιδάκης θα αναπαυόταν στις δάφνες του, εκείνος πραγματοποιούσε ένα ακόμη τολμηρό βήμα: το άνοιγμα της κινέζικης αγοράς, που ακόμη ήταν «terra incognita» για τους περισσότερους Έλληνες επιχειρηματίες.
Το 2001 ξεκινά με μια επένδυση 10 εκατ. ευρώ στην Κινα, που θεωρείται η πιο μεγάλη αγορά θερμοκηπίων στον κόσμο, και προχωρά, σε συνεργασία με κρατικές κινεζικές εταιρείες στην ίδρυση της Shanghai HiTec Plastics.
Πρόκειται για μια μονάδα παραγωγής φύλλων για θερμοκήπια που σήμερα είναι η δεύτερη σε όγκο πωλήσεων μονάδα του ομίλου.
Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η δραστηριότητα ήταν και η «αφορμή» του ενδιαφέροντος των κινεζικών κεφαλαίων της Fosun για τον ελληνικό όμιλο που εκφράσθηκε σε διάφορα επίπεδα το 2014.
Παρά τη …φρενήρη επιχειρηματική δραστηριότητα ο Μιχάλης Λεμπιδάκης υπήρξε και παραμένει άνθρωπος εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Επιχειρηματίας και εργοστασιάρχης που θύμιζε τις παλιές καλές εποχές με τη στάση ζωής του, κυκλοφορούσε πριν την απαγωγή του χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, ενώ είχε επιλέξει να διαμένει στο πατρικό του χωριό, τα Καλέσσα, 15 χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο.
Πλέον μετά την εφιαλτική του περιπέτεια, πολλά μπορεί να αλλάξουν.
Όχι όμως ο τρόπος του, που τον καθιστά ιδιαίτερα αγαπητό ανάμεσα σε φίλους, συνεργάτες, αλλά και τον ευρύτερο επιχειρηματικό κόσμο.
Αυτό άλλωστε έδειξε και με την επίσκεψη που πραγματοποίησε στο εργοστάσιο των Πλαστικών αμέσως μετά την απελευθέρωσή του από τους απαγωγείς: «Είμαι πολύ χαρούμενος που με υποδέχτηκαν οι εργαζόμενοί μου με αυτόν τον τρόπο. Είμαι ανυπόμονος να ξαναρχίσω τη δουλειά.
Ήθελα να έρθω εδώ και να βρεθώ ξανά με τους συνεργάτες μου» δήλωσε ο επιχειρηματίας σε μια συγκινητική στιγμή.
Δεν είναι τυχαίο ότι εκτός από τα περίπου 1.000 άτομα που εργάζονται στον όμιλο των Πλαστικών, η οικογένεια Λεμπιδάκη στηρίζει έμπρακτα την επιστημονική οικογένεια της Κρήτης χρηματοδοτώντας αθόρυβα τις πανεπιστημιακές σχολές του νησιού, αλλά και προσφέροντας ευκαιρίες σε νέους που θέλουν να ανοιχτούν στον επιχειρηματικό στίβο.
Είναι ενέργειες και κινήσεις που απηχούν το ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό αποτύπωμα μιας οικογένειας που «ανήκει» στο φιλελεύθερο (κατά την κρητική έννοια) στρατόπεδο.
Άλλωστε ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, όπως και ο πατέρας του Γιάννης δεν είχε κρύψει τη στήριξη του στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ διατήρησε γραμμές επικοινωνίας και με τον Κώστα Σημίτη.
Προσεκτικός, όπως πάντα ωστόσο, αποφεύγει τις πολιτικές τοποθετήσεις και τάσσεται υπέρ του συμφέροντος της εθνικής οικονομίας ζητώντας από πολιτικούς και επιχειρηματίες να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την έξοδο από την κρίση.
Στο ταμπλό
Όπως κατέγραψε και ο προεξοφλητικός μηχανισμός του χρηματιστηρίου, η επόμενη ημέρα διαγράφεται ιδιαίτερα δυναμική για τα Πλαστικά Κρήτης και τον «τιμονιέρη» τους.
Την πρώτο δεκαήμερο της επαναδιαπραγμάτευσής της, η μετοχή (ΠΛΑΚΡ) κατέγραψε ανοδικό σερί από τα 5,3 ευρώ (που είχε μείνει τον Απρίλιο λόγω της αναστολής) στα 6,5 μέσα σε λίγα 24ωρα.
Και όλα αυτά ενώ τον Απρίλιο του 2016 βρισκόταν στα 3,4 ευρώ.
Η ενίσχυση είναι προφανής και συνοδεύεται αντίστοιχα από την αύξηση της κεφαλαιοποίησης από τα 150 εκατ. σε επίπεδα άνω των 260 εκατ. ευρώ.
Βέβαια για τους «ειδήμονες» του ΧΑ, η μετοχή των Πλαστικών υπήρξε ανέκαθεν μια σίγουρη τοποθέτηση με λογικές, αλλά πάντα θετικές αποδώσεις και κυρίως χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως φροντίζει η οικογένεια Λεμπιδάκη, η οποία άλλωστε διατηρεί συνολικά και το 60% του μετοχικού κεφαλαίου.
Πλέον, η οικογένεια προχωρά απρόσκοπτα στην υλοποίηση του επενδυτικού της προγραμματισμού με στόχο την αύξηση της παραγωγικής δυναμικότητας και την ενίσχυση των εξαγωγών.
Το επενδυτικό πλάνο
Το 2015, σε μια επένδυση της τάξης των 12 εκατ. ευρω, η Πλαστικά Κρήτης κατασκεύασε νέα µονάδας παραγωγής πλαστικών φύλλων επτά στρώσεων (με χρήσεις κυρίως για θερμοκήπια), κίνηση που την κατέστησε την πρώτη του είδους στην Ευρώπη και µεταξύ των τριών βιομηχανιών του κλάδου διεθνώς που έχουν την αυτή τη δυνατότητα.
Η τεχνολογία αυτή αναπτύχθηκε εξ ολοκλήρου από το Τμήμα Έρευνας & Ανάπτυξης της εταιρίας (η οποία και πατεντάρει την ευρεσιτεχνία σε πολλές χώρες) επιτρέποντας στην Πλαστικά Κρήτης την παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων νέας τεχνολογίας µε υψηλότερη προστιθέμενη αξία.
Με δεδομένο ότι η δυναµικότητα της µονάδας καλύφθηκε σχεδόν άμεσα, οι αδελφοί Λεμπιδάκη, δρομολογούν τώρα την υλοποίηση μιας αντίστοιχης επένδυσης για την αύξηση της δυναμικότητας, με στόχο να τεθεί σε παραγωγική λειτουργία το πρώτο τετράμηνο του 2018.
Στους στόχους του ομίλου περιλαμβάνεται ακόμη:
• Η λειτουργία δυο νέων γραμμων παραγωγής εγχρώμων και προσθέτων masterbatch στα εργοστάσια στην Ρουµανία και στην Ρωσία.
• Η μετεγκατάσταση του υποκαταστήματος Αθηνών σε νέο ενοικιαζόμενο χώρο µε αναβάθμιση των εγκαταστάσεων του.
• Η παραγγελία νέας γραμμής ανακύκλωσης πλαστικών υψηλής τεχνολογίας.
• Η κατασκευή νέων γραφείων για στέγαση του κέντρου engineering του Οµίλου.
• Η εγκατάσταση οµιλικού προγράµµατος για την κεντρική παρακολούθηση της συντήρησης του εξοπλισµού όλων των Εταιριών.
• Στις θυγατρικές εταιρίες προχωρεί η αδειοδότηση και κατασκευή νέων µεγάλων αποθηκευτικών χώρων στα εργοστάσια της Εταιρίας στην Ρουµανία και στην Κίνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών