γράφει : Ελένη Μπότα
Οι εταιρίες του κλάδου σε ένα τρίμηνο –στο γ΄ του 2013 -έγραψαν διπλάσιες ζημιές από ότι στο εξάμηνο του 2013
Στο «χείλος του γκρεμού» βρίσκεται ο κλάδος της ιχθυοκαλλιέργειας, όπου το 2014 αναμένεται να είναι καθοριστικό για την επιβίωσή του.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που τα μηνύματα που καταφθάνουν είναι ιδιαίτερα απογοητευτικά.
Η Ελλάδα χάνει την πρωτοκαθεδρία στην παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου από την Τουρκία, γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο κλάδος των ιχθυοκαλλιεργειών βρίσκεται «στο κόκκινο» και απειλείται ευθέως με δραματική συρρίκνωση.
Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ των Financial Times όπου παρουσιάζονται στοιχεία του FAO (πρόκειται για τον οργανισμό τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ), η παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου στην Ελλάδα αναμένεται να κλείσει το 2013 στους 94.000 τόνους, υποχωρώντας κατά 7% σε σχέση με πέρυσι, ενώ την ίδια ώρα στην Τουρκία αναμένεται να φτάσει τους 108.000 τόνους, σημειώνοντας αύξηση πάνω από 12%. Και αυτό όταν μέχρι πέρυσι η Ελλάδα ήταν η ηγέτιδα δύναμη του κλάδου, ενός κλάδου με τζίρο στην Ευρώπη που υπολογίζεται κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ.
Η κατάσταση επιτείνεται από την πορεία των οικονομικών μεγεθών των εταιριών του κλάδου (Σελόντα, Δίας, Νηρέας), καθώς μέσα σε ένα τρίμηνο –στο γ΄ του 2013 -έγραψαν διπλάσιες ζημιές από ότι στο εξάμηνο του 2013.
Γιατί ο κλάδος μπορεί να δοκιμάζεται από τα υψηλά επιτόκια και την έλλειψη κεφαλαίων κίνησης, η ζημιά όμως που εμφανίστηκε στο τρίτο τρίμηνο δεν οφείλεται σε κάποια θεομηνία, επιδημία ή μόλυνση του υδάτινου χώρου της ελληνικής επικράτειας.
Αφορούσε κυρίως απομειώσεις επιμέτρησης των βιολογικών αποθεμάτων.
Γεγονός που σημαίνει ότι κάποιος πιστοποιούσε λανθασμένα τα βιολογικά αποθέματα όλα αυτά τα χρόνια, ενώ οι διοικήσεις και οι μέτοχοι υπέγραφαν και ψήφιζαν ισολογισμούς που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
Ετσι το βαρίδι του υπερδανεισμού, τα σχέδια για συγχωνεύσεις και συγκεντρώσεις που έπεσαν και συνεχίζουν να πέφτουν στο κενό, η ασυμφωνία χαρακτήρων, οι κόντρες πάνω και κάτω από το τραπέζι και τα μεγαλεπήβολα επενδυτικά σχέδια που ναυάγησαν, έχουν οδηγήσει τον άλλοτε κραταιό κλάδο της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας σε «ξέρα».
Και όπως αναφέρει o Δ.Ν στην στήλη του στο bankingnews, «Σε ένα κλάδο όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες οι επενδυτές έχουν πάψει προ πολλού να αγχώνονται για το μέλλον της επένδυσης τους. Αν είναι κάποιοι που θα πρέπει να αναρωτιούνται τι γίνεται, είναι όσοι έχουν δανείσει τις εταιρίες και το πώς θα πάρουν πίσω τα χρήματα που έβαλαν”.
www.bankingnews.gr
Την ίδια στιγμή μάλιστα που τα μηνύματα που καταφθάνουν είναι ιδιαίτερα απογοητευτικά.
Η Ελλάδα χάνει την πρωτοκαθεδρία στην παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου από την Τουρκία, γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο κλάδος των ιχθυοκαλλιεργειών βρίσκεται «στο κόκκινο» και απειλείται ευθέως με δραματική συρρίκνωση.
Σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ των Financial Times όπου παρουσιάζονται στοιχεία του FAO (πρόκειται για τον οργανισμό τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ), η παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου στην Ελλάδα αναμένεται να κλείσει το 2013 στους 94.000 τόνους, υποχωρώντας κατά 7% σε σχέση με πέρυσι, ενώ την ίδια ώρα στην Τουρκία αναμένεται να φτάσει τους 108.000 τόνους, σημειώνοντας αύξηση πάνω από 12%. Και αυτό όταν μέχρι πέρυσι η Ελλάδα ήταν η ηγέτιδα δύναμη του κλάδου, ενός κλάδου με τζίρο στην Ευρώπη που υπολογίζεται κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ.
Η κατάσταση επιτείνεται από την πορεία των οικονομικών μεγεθών των εταιριών του κλάδου (Σελόντα, Δίας, Νηρέας), καθώς μέσα σε ένα τρίμηνο –στο γ΄ του 2013 -έγραψαν διπλάσιες ζημιές από ότι στο εξάμηνο του 2013.
Γιατί ο κλάδος μπορεί να δοκιμάζεται από τα υψηλά επιτόκια και την έλλειψη κεφαλαίων κίνησης, η ζημιά όμως που εμφανίστηκε στο τρίτο τρίμηνο δεν οφείλεται σε κάποια θεομηνία, επιδημία ή μόλυνση του υδάτινου χώρου της ελληνικής επικράτειας.
Αφορούσε κυρίως απομειώσεις επιμέτρησης των βιολογικών αποθεμάτων.
Γεγονός που σημαίνει ότι κάποιος πιστοποιούσε λανθασμένα τα βιολογικά αποθέματα όλα αυτά τα χρόνια, ενώ οι διοικήσεις και οι μέτοχοι υπέγραφαν και ψήφιζαν ισολογισμούς που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα.
Ετσι το βαρίδι του υπερδανεισμού, τα σχέδια για συγχωνεύσεις και συγκεντρώσεις που έπεσαν και συνεχίζουν να πέφτουν στο κενό, η ασυμφωνία χαρακτήρων, οι κόντρες πάνω και κάτω από το τραπέζι και τα μεγαλεπήβολα επενδυτικά σχέδια που ναυάγησαν, έχουν οδηγήσει τον άλλοτε κραταιό κλάδο της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας σε «ξέρα».
Και όπως αναφέρει o Δ.Ν στην στήλη του στο bankingnews, «Σε ένα κλάδο όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες οι επενδυτές έχουν πάψει προ πολλού να αγχώνονται για το μέλλον της επένδυσης τους. Αν είναι κάποιοι που θα πρέπει να αναρωτιούνται τι γίνεται, είναι όσοι έχουν δανείσει τις εταιρίες και το πώς θα πάρουν πίσω τα χρήματα που έβαλαν”.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών