Μπορεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας να απορροφήσει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης;

Οι τελευταίες 6 μήνες ήταν εντυπωσιακά ανατρεπτικοί για το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας.
Ελάχιστοι προέβλεπαν δε, στις αρχές αυτής της εξέλιξης τις δραματικές συνέπειες και εξελίξεις που βιώνουμε σήμερα και θα ζήσουμε και στο άμεσο μέλλον.
Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν φαίνεται απλώς να κλυδωνίζεται και να δέχεται γενναία πλήγματα αλλά ακόμη βαθύτερα, δείχνει σχεδόν χαμένο μπροστά σε μία ακόμη αδιευκρίνιστη συνολική μελλοντική προοπτική.
Η πτώση κατά 10% του ΑΕΠ για πάρα πολλές οικονομίες του πλανήτη (και του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν φαίνεται πλέον καθόλου υπερβολή ως πρόβλεψη.
Ο ρυθμός αύξησης της ανεργίας, παράλληλα, φαίνεται να εκτινάσσεται σε πάρα πολλές ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη, ενώ πολλές άλλες λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, βρίσκονται ενώπιον μια τεράστιας έκρηξης των ποσοστών της απόλυτης φτώχειας που θα θέσει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή πολλών ανθρώπων στον πλανήτη.
Όμως που βρίσκεται και τι κάνει σήμερα η ελληνική οικονομία και κοινωνία;
Αρκούν τα ενθαρρυντικά μηνύματα για τους πόρους που θα έλθουν από την ΕΕ και του κοινοτικούς θεσμούς;
Καμμία αισιοδοξία δεν φαίνεται αυτομάτως επικυρωμένη.
Τα πράγματα είναι όντως πολύ δύσκολα.
θα καταφέρει ο παραγωγικός ιστός της χώρας να απορροφήσει αυτούς τους πόρους αποτελεσματικά;
Η τυπική ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση διαθέτει επαρκές δυναμικό προσαρμοστικότητας; Έχει την ικανότητα να χαράξει και να υλοποιήσει αποτελεσματικά τις νέες στρατηγικές που θα απαιτήσει το μέλλον;
Έχει τη δυνατότητα να απορροφήσει με ταχύτητα και ευστοχία τα νέα τεχνολογικά δεδομένα που απαιτούνται για να επιβιώσει;
Είναι ικανή να αξιοποιήσει τις συστηματικές μεθοδολογίες του σύγχρονου management που πλέον φαίνονται απολύτως απαραίτητες για να αντέξει το διεθνή ανταγωνισμό;
Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα οι απαντήσεις πολύ δύσκολα μπορούν να έχουν ένα χαρακτήρα καταφατικής βεβαιότητας και αυτό οφείλεται σε βαθύτερους δομικούς λόγους που αφορούν την συνολική κοινωνικοοικονομική εξέλιξη της χώρας μας.
Αλλά ακόμη περισσότερο και νέα «πονεμένα» σημεία φαίνεται να ετοιμάζονται να αναδειχτούν για το οικονομικό μας σύστημα στο άμεσο μέλλον.
Πώς θα ανορθωθούν ήδη «αδυνατισμένοι» από την πολύχρονη κρίση στην χώρα μας, κλάδοι της οικονομικής δραστηριότητας όπως αυτή της μεταποίησης και των κατασκευών για παράδειγμα μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης διεθνούς ύφεσης;
Τι θα συμβεί με τις ήδη φτωχότερες περιφέρειες της ΕΕ που βρίσκονται στην Ελλάδα;
Πως θα καταφέρουν να ξανασηκωθούν από το τσουνάμι που ήδη ζούμε με λαβωμένο τον τουρισμό και τις υπηρεσίες σε τόσον υψηλό βαθμό;
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα θα πρέπει να απαντηθούν το συντομότερο δυνατόν από τους αρμόδιους της πολιτείας μας.
Ίσως ο πολυτιμότερος πόρος, πλέον, για όλα τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα του πλανήτη στις ημέρες μας είναι η προσαρμοστική ικανότητα και η δυνατότητα ταχείας αντίδρασης και διαχείρισης της αλλαγής.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο....

Ελένη Μπότα
www.bankingnews.gr