Οι δύο σημαντικότεροι ήταν αρθρογράφοι σε περιοδικά όπλων και κυνηγίου της εποχής
Τότε πολλοί πίστεψαν ότι είχαμε αγγίξει το όριο της δύναμης που μπορεί να τιθασσευτεί μέσα σε ένα όπλο χειρός.
“Πολλοί” δε σημαίνει “Όλοι” και υπήρχαν αρκετοί σοβαροί χομπίστες, σκοπευτές και κυνηγοί που πίστευαν ότι υπήρχαν περισσότερα περιθώρια.
Οι δύο σημαντικότεροι ήταν αρθρογράφοι σε περιοδικά όπλων και κυνηγίου της εποχής και ταυτόχρονα άνθρωποι με μεγάλη και εμπεριστατωμένη εμπειρία γύρω από τα όπλα.
Ο ένας ήταν ο αστυνομικός και συγγραφέας Charles “Skeeter” Skelton (Τσάρλς “Σκήτερ” Σκέλτον) που είχε εργαστεί ως σερίφης, συνοριοφύλακας στα νότια των ΗΠΑ και τελικά προϊστάμενος κλιμακίου της υπηρεσίας δίωξης ναρκωτικών (DEA).
Χρησιμοποιούσε περίστροφα της Smith σε διαμέτρημα .44 Special. 
Συνέλλαβε την ιδέα ότι το διαμέτρημα αυτό θα μπορούσε να αναβαθμιστεί δεχόμενο την ίδια “περιποίηση” που έλαβε το .38 Special το 1935, ωστε να προκύψει το .357.
Δηλαδή να μακρύνει ο κάλυκας από τα 29 στα 33mm και να αυξηθεί η γόμωση.
Ο δεύτερος ήταν μια ακόμη πιό ιδιαίτερη μορφή.
Ένας μικρόσωμος καουμπόι από το Αϊντάχο που απαντούσε στο όνομα Elmer Keith (Έλμερ Κηθ).
Επαγγελματίας κυνηγός, οπλουργός, συγγραφέας και αυθεντία στα όπλα, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο ύπαιθρο.
Πειραματιζόταν από τη δεκαετία του ‘30 με περίστροφα σε διαμέτρημα .45 Colt και ισχυρές ιδιογομώσεις, “ανατινάζοντας” ένα-δυό κατά τη διαδικασία.
Μεταπήδησε από το .45 στο .44, κυρίως γιατί η μικρότερη του διάμετρος (10,89 αντί 11,48mm) άφηνε λίγο περισσότερο μέταλλο γύρω από τις θαλάμες του βυκίου και άρα αυξημένη αντοχή.
Μετά το τέλος το Β’ΠΠ ο Keith άρχισε να γράφει τις παρατηρήσεις από τα πειράματα του σε περιοδικά και να αλληλογραφεί με σημαντικούς ανθρώπους στη βιομηχανία όπλων και πυρομαχικών.
Με τις σημειώσεις του και έχοντας ως βάση το μεγάλο σκελετό “N” (N-Frame) του μοντέλου 1950 Target, οι μηχανικοί της Smith τροποποίησαν ένα ειδικά σκληρυμένο μύλο που χωρούσε τον επιμηκυμένο κάλυκα.
Το νέο όπλο μπορούσε να εκτοξεύσει βολίδες βάρους 240grain (16 γραμμάρια) με ταχύτητα 450 μέτρων ανά δευτερόλεπτο, διπλασιάζοντας σχεδόν τη δύναμη του παλιότερου .357. Το 44 Magnum παρουσίαστηκε στο κοινό το 1955. 
Ο πρόεδρος της Smith & Wesson, Carl Helstrom (Καρλ Χέλστρομ), χάρισε στον Έλμερ Κηθ ένα από τα πρώτα αντίγραφα, διακοσμημένο και με αφιέρωση για τη βοήθεια του.
Όταν το 1957 η Smith άρχισε να δίνει αριθμούς στα μοντέλα της, το 44 Magnum ταξινομήθηκε ως μοντέλο 29.
Αργότερα υπήρξε και το αντίστοιχο 629, όπου το “6” υποδεικνύει το ανοξείδωτο ατσάλι ως υλικό κατσκευής.
Ανεξάρτητα από το υλικό πάντως, όλα τα 29 είναι μεγάλα και βαριά περίστροφα που ζυγίζουν ως και 1.400 γραμμάρια άδεια.
Η ποιότητα κατασκευής και η ακρίβεια ήταν από τις υψηλότερες που έχει βγάλει ποτέ το εργοστάσιο του Σπρινγκφηλντ.
Τα σκοπευτικά ήταν πάντα ρυθμιζόμενα και συνήθως φορούσαν μεγάλες λαβές από εξωτικό ξύλο Κονκάλο Άλβες.
Αργότερα άρχισαν να παραδίδονται και με λαστιχένιες ανατομικές λαβές που μετρίαζαν την ανάκρουση.
Μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει 8 διαφορετικές εξελίξεις του μοντέλου (από model 29 ως 29-8) και άπειρες ειδικές εκδόσεις, με πλέον ενδιαφέρον το αποκαλούμενο Mountain Gun.
Έχουν κατασκευαστεί σε διάφορα μήκη κάνης από 7,5 ως και 27 εκατοστά.
Οι πλέον συνηθισμένες είναι αυτές των 10 και των 17 εκατοστών (4 και 6,5 ίντσες) γιατί συνδυάζουν βολικές διαστάσεις και καλά βλητικά στοιχεία.
Οι μακρύτερες χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για κυνήγι ή σκοποβολή μεταλλικής σιλουέτας σε αποστάσεις μέχρι τα 200 μέτρα και συχνά συνδυάζονται με διόπτρες.
Εξάλλου από την αρχή το 44 Magnum αναπτύχθηκε από κυνηγούς και ανθρώπους της υπαίθρου για να καταβάλλει ζώα όπως ο αγριόχοιρος, η αρκούδα ή το ελάφι. Και θα είχε παραμείνει έτσι αν δεν υπήρχε μια κινηματογραφική ταινία.
“Do you feel lucky punk?”
Η ταινία “Dirty Harry” βγήκε στις αίθουσες το 1971.
Ήρωας της ένας αντισυμβατικός ντετέκτιβ από το Σαν Φραντσίσκο που αντιμετωπίζει το έγκλημα έξω από τα γραφειοκρατικά όρια.
Ο σεναριογραφος John Milius (Τζον Μίλιους) έβαλε τον πρωταγωνιστή να κουβαλά ένα Smith μοντέλο 29, σε μια θήκη απόκρυψης στη μασχάλη του και καλυπτόμενο από σακάκι κουστουμιού.
Η ασυνήθιστη αυτή επιλογή δεν έγινε τυχαία.
Ο Milius, γνωστός φίλοπλος και συλλέκτης ο ίδιος κυνηγούσε και εξασκούνταν με ισχυρά όπλα.
Ήθελε ο ήρωας του να ξεχωρίζει από το μέσο αστυνομικό και να έχει μια αύρα γνώσης περί των όπλων.
Γι’ αυτό τον έβαλε να εξηγεί στον κακοποιό που εξουδετερώνει στην αρχή της ταινίας τη δύναμη και τις συνέπειες του “ισχυρότερου όπλου χειρός στον κόσμο”.
Το βάρος και η ισχύς του εν λόγω όπλου, ειδικά με την κάνη των 17 εκατοστών στην πραγματικότητα το καθιστούσαν δύσκολο στην απόκρυψη και ανεξέλεγκτο στη βολή λόγω ανάκρουσης.
Οι πλήρεις γομώσεις του σαραντατεσσαριού είχαν υπερβολική διάτρηση, μεγάλη ανάκρουση και λάμψη και άρα ήταν ακατάλληλες για αστυνομική χρήση.
Και βέβαια ο εξαιρετικά κατατοπισμένος Milius έβαλε στο σενάριο του μια σκηνή όπου ο πρωταγωνιστής εξηγεί ότι για καλύτερο έλεγχο χρησιμοποιεί (τα λιγότερο ισχυρά) φυσίγγια 44 Special. 
Ο αντίκτυπος της ταινίας ήταν εντυπωσιακός.
Για χρόνια μετά ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεθεί σε στοκ οπλοπωλείου περίστροφο Μ29 με κάνη 17 εκατοστών.
Έγιναν αντικείμενα “μαύρης αγοράς” και έφταναν να πωλούνται στο διπλάσιο της επίσημης λιανικής τιμής.
Υπλογίζεται ότι χιλιάδες άνθρωποι που δεν έχουν κυνηγήσει ποτέ στη ζωή τους αγόρασαν αυτό το κυνηγετικό περίστροφο υψηλής ακρίβειας λόγω της ταινίας.
Η υποψία επιβεβαιώνεται γιατί ακόμη και σήμερα στις ΗΠΑ, εμφανίζονται αγγελίες πώλησης αρκετών Smith 29 σε κυριολεκτικά αμεταχείριστη κατάσταση και ένα κουτί φυσίγγια .44 Magnum από τη δεκαετία του 1970.
Τα περισσότερα δεν έριξαν πάνω από 6-12 βολές πριν οι ιδιοκτήτες τους αποφασίσουν πως ήταν πάνω από τις ικανότητες τους και να τα καταχωνιάσουν σε ένα ντουλάπι!
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών