Η Breda Meccanica ήταν ένας βιομηχανικός κολοσσός που κατασκεύαζε από βαγόνια τρένων και ατμομηχανές μέχρι κινητήρες πλοίων και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού
Αν και όχι τόσο γνωστή όσο άλλοι κατασκευαστές κυνηγετικών όπλων από την Ιταλία, η εταιρεία που ίδρυσε ο Ερνέστο Μπρέντα το 1886 διαθέτει μεγάλη ιστορία.
Η Breda Meccanica ήταν ένας βιομηχανικός κολοσσός που κατασκεύαζε από βαγόνια τρένων και ατμομηχανές μέχρι κινητήρες πλοίων και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού.
Το 1926 ξεκίνησε την κατασκευή μυδραλιοβόλων και βαρέος οπλισμού για τον ιταλικό στρατό. Οι δραστηριότητες αυτές ενισχύθηκαν λόγω των εξοπλισμών του φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι με την εταιρεία από το Μιλάνο να γίνεται κύριος παραγωγός οπλισμού για την αεροπορία και το πυροβολικό.
Αυτή η “κληρονομιά” επέζησε του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και από το 1953 η Breda χωρίστηκε σε δύο διαφορετικές οντότητες.
Αυτή που ασχολήθηκε πλέον με τα όπλα για σπορ στον πολιτικό τομέα και μια βαρειά πολεμική βιομηχανία που σήμερα αποτελεί μέρος το ομίλου Leonardo (κατασκευάζει τα ελικόπτερα Agusta, πυροβόλα Oto Melara, εξοπλισμό ραντάρ και άλλα αμυντικά υλικά αιχμής).
Οπλουργική παράδοση
Το πρώτο κυνηγετικό τουφέκι της Breda ήταν το μοντέλο “1001”, μια καραμπίνα με αδρανειακό σύστημα που δανειζόταν ιδέες από το Browing Auto 5 αλλά της υλοποιούσε με απλούστερο τρόπο. Παρουσιάστηκε το 1947.
Συν τω χρόνω, τα προϊόντα της εταιρείας κάλυψαν τους τομείς των δικάνων και των σούπερ ποζέ.
Τα όπλα της διακρίθηκαν για υψηλή ποιότητα φινιρίσματος και προσοχή στη λεπτομέρεια. Δική τους πρωτοπορεία ήταν η δημιουργία των “εξωτερικών τσοκ”, σωλήνων που βιδώνονταν σε ένα σπείρωμα στο άκρο της κάνης, ώστε να αλλάζουν τη δέσμη των σκαγίων. Μέχρι τότε τα λειόκανα είχαν μόνιμα διαμορφωμένο τσοκ στο εσωτερικό του αυλού.
Η τεχνογνωσία από τα πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος επέτρεψε στη Breda να κατασκευάζει εξαιρετικής ποιότητας κάνες.
Ένας από τους μακροβιώτερους μύθους μεταξύ των κυνηγών στη χώρα μας είναι οτι τα αυτογεμή Beretta σειράς Α300 “απογειώνονται” σε βλητική απόδοση αν συνδυαστούν με κάνες της Breda.
Αναφερόμενοι στις σχέσεις μεταξύ των ιταλικών εταιρειών, συχνά οι οπλόφιλοι διακρίνουν ομοιότητες μεταξύ των όπλων της φίρμας με τα αντίστοιχα των άλλων Ιταλών (Beretta, Benelli).
Αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση. Όσον αφορά τη Beretta, κατά τη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι δύο εταιρείες παρουσίαζαν πανομοιότυπα όπλα με διαφορετικά σήματα.
Σε σημείο που όλα τα ανταλλακτικά είναι πλήρως εναλλάξιμα.
Δεν είναι γνωστό αν επρόκειτο για “εργολαβία” της Beretta για λογαριασμό των Μιλανέζων ή αν τα όπλα στέλνονταν για συναρμολόγηση στη Breda.
Όσον αφορά τη Benelli τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Η Breda κατείχε σχεδόν το 50 τοις εκατό των μετοχών της ανταγωνιστικής Benelli, πριν το πουλήσει… στον όμιλο Beretta.
Σα να μην έφτανε αυτό, ο Bruno Civolani, ο σχεδιαστής του συστήματος αδρανείας (που χρησιμοποιούν τα Benelli), έκλεισε την καριέρα του ως διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης της Breda. Έτσι μετέφερε πολλές από τις ιδέες του και δημιούργησε για λογαριασμό τους ένα βελτιώμένο σύστημα αδράνειας.
Λειτουργεί πάνω στην ίδια αρχή, όμως αξιοποιεί βαρύτερο κλείστρο για μειωμένη ανάκρουση.
Επιπλέον, το κλείδωμα δεν γίνεται με περιστροφική κεφαλή, όπως στα Benelli αλλά με ένα κάθετο πίρο. Αυτό χρησιμοποιεί και η καραμπίνα Xanthos.
Με διαφορετικό τρόπο
Η μεγαλύτερη αίσθηση που προκαλεί το Xanthos προέρχεται από το γεγονός ότι ο κορμός φτιάχνεται από ατσάλι.
Σήμερα είναι σύνηθες οι μπάσκουλες των αυτογεμών να είναι αλουμινένιες για χαμηλότερο βάρος.
Η Breda χρησιμοποιώντας χαλυβδόφυλλο πάχους 1,1mm κρατά το βάρος στα 2,9 κιλά με κάνη 66m. Το μέταλλο μορφοποιείται με μια πατενταρισμένη διαδικασία που δημιουργεί τις καμπυλότητες και ταυτόχρονα τους οδηγούς πάνω στους οποίους θα κινείται εσωτερικά το κλείστρο.
Το ατσάλι “προσφέρεται” για εντυπωσιακό φινίρισμα και οι Ιταλοί το εκμεταλλεύονται αναλόγως.
Αρχικά η εξωτερική επιφάνεια του μετάλλου γυαλίζεται μέχρι να γίνει “καθρέπτης” και μετά χαράζεται πάνω του ένα μοτίβο σκαλίσματος που έχει επιμεληθεί το διάσημο ατελιέ χαρακτικής Bottega di Giovanelli.
Θυμίζει δαμασκηνό ατσάλι που εκτείνεται ακτινικά στα πλευρά της βάσης.
Την αριστερή πλευρά του κορμού κοσμεί ένας επίχρυσος φασιανός, ενώ πάνω στο σώμα του κλείστρου βρίσκουμε μια πάπια.
Οι μεταλλικές επιφάνειες επιστρώνονται με ένα λεπτό φιλμ ρουθηνίου ( σύμβολο Ru44).
Το στοιχείο αυτό είναι μέταλλο της οικογένειας του λευκόχρυσου και χρησιμοποιείται για να αυξήσει την αντοχή στις τριβές, προστατεύοντας την επιφάνεια που καλύπτει.
Η σκανδαλοθήκη είναι απο συνθετικό υλικό (και θυμίζει τους “συγγενείς” από το Ουρμπίνο).
Διαθέτει ασφάλεια που εμποδίζει την κίνηση της σκανδάλης και περιλαμβάνει και ένα μηχανισμό Cut-Off.
Πιέζοντας ένα κουμπί στην αριστερή πλευρά του κορμού, διακόπτουμε την τροφοδοσία από την αποθήκη.
Είναι ένα στοιχείο χρήσιμο όταν θέλουμε να αδειάσουμε τη θαλάμη χωρίς να απογεμίσουμε συνολικά το όπλο.
Μιλώντας για αποθήκες, αυτή χωρά μέχρι τρία φυσίγγια των 70mm (ή δύο “μαγκνουμ” των 76mm) χωρίς το μειωτήρα που προβλέπεται για να εισαχθεί στην Ελλάδα.
Μικρή παραγωγή και ακριβές λύσεις
Ένας λόγος που το Xanthos Damasco κοστίζει περίπου 2.500 ευρώ είναι ότι πρόκειται για περιορισμένες παραγωγές που απαιτούν πολλές εργατώρες από ειδικευμένο προσωπικό.
Σε αντίθεση με άλλα όπλα των οποίων οι κάνες κατασκευάζονται με σφυρηλάτηση, στη Breda χρησιμοποιούν τη μέθοδο του “τρυπανισμού”. Ξεκινούν με μια ατόφια μπάρα ατσαλιού Tri-Alloy ικανού μήκους και την διανοίγουν εσωτερικά στην επιθυμητή διάμετρο.
Η διαδικασία διαρκεί πέντε ώρες.
Είναι προφανές πως το 90 τοις εκατό του μετάλλου καταλήγει στην ανακύκλωση και κοστίζει ανάλογα.
Το επιχείρημα της Breda είναι πως έτσι επιτυγχάνουν ομοιομορφία στο κοίλο χωρίς σημεία με στρες στο ατσάλι.
Τα κοντάκια κατασκευάζονται από υψηλής ποιότητας καρυδιά που επιλέγεται για το φυσικά “νερά” του ξύλου και παλαιώνεται.
Χαράζονται με “ψάθες” για καλύτερο κράτημα και φινίρονται με λινέλαιο και τριβή στο χέρι για να αναδειχτούν τα φυσικά μοτίβα του ξύλου. Όλα αυτά τα στοιχεία ανεβάζουν τον αισθητικό πήχη υψηλά.
Χωρίς αναγνώριση
Το Damasco -όπως και όλη η σειρά Xanthos- είναι ένα λειόκανο που απέχει από τις συνηθισμένες επιλογές.
Μηχανικά είναι “διαφορετικό”. Γι’ αυτό ίσως να μην έχει αλλάξει πολύ από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν παρουσιάστηκε.
Η Breda είχε στοιχηματίσει πολλά σε αυτό τότε. Οι αρχικές παρτίδες που έφτασαν στην αγορά έπασχαν από “ανωριμότητα”.
Από όσο θυμόμαστε, η τότε ελληνική αντιπροσωπεία ανακάλεσε και αντικατέστησε όλα τα προβληματικά όπλα. Έκτοτε, το μοντέλο συνέχισε απρόσκοπτα την πορεία του, χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία.
Απευθύνεται σε ένα κοινό που αναζητά την ιδιαιτερότητα και εκτιμά τεχνολογικές λύσεις πέρα από τα συμβατικά πλαίσια.
Μόνο για αυτό το λόγο αξίζει μια θέση στη συλλογή των οπλόφιλων.
www.bankingnews.gr
Η Breda Meccanica ήταν ένας βιομηχανικός κολοσσός που κατασκεύαζε από βαγόνια τρένων και ατμομηχανές μέχρι κινητήρες πλοίων και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού.
Το 1926 ξεκίνησε την κατασκευή μυδραλιοβόλων και βαρέος οπλισμού για τον ιταλικό στρατό. Οι δραστηριότητες αυτές ενισχύθηκαν λόγω των εξοπλισμών του φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι με την εταιρεία από το Μιλάνο να γίνεται κύριος παραγωγός οπλισμού για την αεροπορία και το πυροβολικό.
Αυτή η “κληρονομιά” επέζησε του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και από το 1953 η Breda χωρίστηκε σε δύο διαφορετικές οντότητες.
Αυτή που ασχολήθηκε πλέον με τα όπλα για σπορ στον πολιτικό τομέα και μια βαρειά πολεμική βιομηχανία που σήμερα αποτελεί μέρος το ομίλου Leonardo (κατασκευάζει τα ελικόπτερα Agusta, πυροβόλα Oto Melara, εξοπλισμό ραντάρ και άλλα αμυντικά υλικά αιχμής).
Οπλουργική παράδοση
Το πρώτο κυνηγετικό τουφέκι της Breda ήταν το μοντέλο “1001”, μια καραμπίνα με αδρανειακό σύστημα που δανειζόταν ιδέες από το Browing Auto 5 αλλά της υλοποιούσε με απλούστερο τρόπο. Παρουσιάστηκε το 1947.
Συν τω χρόνω, τα προϊόντα της εταιρείας κάλυψαν τους τομείς των δικάνων και των σούπερ ποζέ.
Τα όπλα της διακρίθηκαν για υψηλή ποιότητα φινιρίσματος και προσοχή στη λεπτομέρεια. Δική τους πρωτοπορεία ήταν η δημιουργία των “εξωτερικών τσοκ”, σωλήνων που βιδώνονταν σε ένα σπείρωμα στο άκρο της κάνης, ώστε να αλλάζουν τη δέσμη των σκαγίων. Μέχρι τότε τα λειόκανα είχαν μόνιμα διαμορφωμένο τσοκ στο εσωτερικό του αυλού.
Η τεχνογνωσία από τα πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος επέτρεψε στη Breda να κατασκευάζει εξαιρετικής ποιότητας κάνες.
Ένας από τους μακροβιώτερους μύθους μεταξύ των κυνηγών στη χώρα μας είναι οτι τα αυτογεμή Beretta σειράς Α300 “απογειώνονται” σε βλητική απόδοση αν συνδυαστούν με κάνες της Breda.
Αναφερόμενοι στις σχέσεις μεταξύ των ιταλικών εταιρειών, συχνά οι οπλόφιλοι διακρίνουν ομοιότητες μεταξύ των όπλων της φίρμας με τα αντίστοιχα των άλλων Ιταλών (Beretta, Benelli).
Αυτό δεν αποτελεί σύμπτωση. Όσον αφορά τη Beretta, κατά τη δεκαετία του 1970 και του 1980, οι δύο εταιρείες παρουσίαζαν πανομοιότυπα όπλα με διαφορετικά σήματα.
Σε σημείο που όλα τα ανταλλακτικά είναι πλήρως εναλλάξιμα.
Δεν είναι γνωστό αν επρόκειτο για “εργολαβία” της Beretta για λογαριασμό των Μιλανέζων ή αν τα όπλα στέλνονταν για συναρμολόγηση στη Breda.
Όσον αφορά τη Benelli τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Η Breda κατείχε σχεδόν το 50 τοις εκατό των μετοχών της ανταγωνιστικής Benelli, πριν το πουλήσει… στον όμιλο Beretta.
Σα να μην έφτανε αυτό, ο Bruno Civolani, ο σχεδιαστής του συστήματος αδρανείας (που χρησιμοποιούν τα Benelli), έκλεισε την καριέρα του ως διευθυντής έρευνας και ανάπτυξης της Breda. Έτσι μετέφερε πολλές από τις ιδέες του και δημιούργησε για λογαριασμό τους ένα βελτιώμένο σύστημα αδράνειας.
Λειτουργεί πάνω στην ίδια αρχή, όμως αξιοποιεί βαρύτερο κλείστρο για μειωμένη ανάκρουση.
Επιπλέον, το κλείδωμα δεν γίνεται με περιστροφική κεφαλή, όπως στα Benelli αλλά με ένα κάθετο πίρο. Αυτό χρησιμοποιεί και η καραμπίνα Xanthos.
Με διαφορετικό τρόπο
Η μεγαλύτερη αίσθηση που προκαλεί το Xanthos προέρχεται από το γεγονός ότι ο κορμός φτιάχνεται από ατσάλι.
Σήμερα είναι σύνηθες οι μπάσκουλες των αυτογεμών να είναι αλουμινένιες για χαμηλότερο βάρος.
Η Breda χρησιμοποιώντας χαλυβδόφυλλο πάχους 1,1mm κρατά το βάρος στα 2,9 κιλά με κάνη 66m. Το μέταλλο μορφοποιείται με μια πατενταρισμένη διαδικασία που δημιουργεί τις καμπυλότητες και ταυτόχρονα τους οδηγούς πάνω στους οποίους θα κινείται εσωτερικά το κλείστρο.
Το ατσάλι “προσφέρεται” για εντυπωσιακό φινίρισμα και οι Ιταλοί το εκμεταλλεύονται αναλόγως.
Αρχικά η εξωτερική επιφάνεια του μετάλλου γυαλίζεται μέχρι να γίνει “καθρέπτης” και μετά χαράζεται πάνω του ένα μοτίβο σκαλίσματος που έχει επιμεληθεί το διάσημο ατελιέ χαρακτικής Bottega di Giovanelli.
Θυμίζει δαμασκηνό ατσάλι που εκτείνεται ακτινικά στα πλευρά της βάσης.
Την αριστερή πλευρά του κορμού κοσμεί ένας επίχρυσος φασιανός, ενώ πάνω στο σώμα του κλείστρου βρίσκουμε μια πάπια.
Οι μεταλλικές επιφάνειες επιστρώνονται με ένα λεπτό φιλμ ρουθηνίου ( σύμβολο Ru44).
Το στοιχείο αυτό είναι μέταλλο της οικογένειας του λευκόχρυσου και χρησιμοποιείται για να αυξήσει την αντοχή στις τριβές, προστατεύοντας την επιφάνεια που καλύπτει.
Η σκανδαλοθήκη είναι απο συνθετικό υλικό (και θυμίζει τους “συγγενείς” από το Ουρμπίνο).
Διαθέτει ασφάλεια που εμποδίζει την κίνηση της σκανδάλης και περιλαμβάνει και ένα μηχανισμό Cut-Off.
Πιέζοντας ένα κουμπί στην αριστερή πλευρά του κορμού, διακόπτουμε την τροφοδοσία από την αποθήκη.
Είναι ένα στοιχείο χρήσιμο όταν θέλουμε να αδειάσουμε τη θαλάμη χωρίς να απογεμίσουμε συνολικά το όπλο.
Μιλώντας για αποθήκες, αυτή χωρά μέχρι τρία φυσίγγια των 70mm (ή δύο “μαγκνουμ” των 76mm) χωρίς το μειωτήρα που προβλέπεται για να εισαχθεί στην Ελλάδα.
Μικρή παραγωγή και ακριβές λύσεις
Ένας λόγος που το Xanthos Damasco κοστίζει περίπου 2.500 ευρώ είναι ότι πρόκειται για περιορισμένες παραγωγές που απαιτούν πολλές εργατώρες από ειδικευμένο προσωπικό.
Σε αντίθεση με άλλα όπλα των οποίων οι κάνες κατασκευάζονται με σφυρηλάτηση, στη Breda χρησιμοποιούν τη μέθοδο του “τρυπανισμού”. Ξεκινούν με μια ατόφια μπάρα ατσαλιού Tri-Alloy ικανού μήκους και την διανοίγουν εσωτερικά στην επιθυμητή διάμετρο.
Η διαδικασία διαρκεί πέντε ώρες.
Είναι προφανές πως το 90 τοις εκατό του μετάλλου καταλήγει στην ανακύκλωση και κοστίζει ανάλογα.
Το επιχείρημα της Breda είναι πως έτσι επιτυγχάνουν ομοιομορφία στο κοίλο χωρίς σημεία με στρες στο ατσάλι.
Τα κοντάκια κατασκευάζονται από υψηλής ποιότητας καρυδιά που επιλέγεται για το φυσικά “νερά” του ξύλου και παλαιώνεται.
Χαράζονται με “ψάθες” για καλύτερο κράτημα και φινίρονται με λινέλαιο και τριβή στο χέρι για να αναδειχτούν τα φυσικά μοτίβα του ξύλου. Όλα αυτά τα στοιχεία ανεβάζουν τον αισθητικό πήχη υψηλά.
Χωρίς αναγνώριση
Το Damasco -όπως και όλη η σειρά Xanthos- είναι ένα λειόκανο που απέχει από τις συνηθισμένες επιλογές.
Μηχανικά είναι “διαφορετικό”. Γι’ αυτό ίσως να μην έχει αλλάξει πολύ από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν παρουσιάστηκε.
Η Breda είχε στοιχηματίσει πολλά σε αυτό τότε. Οι αρχικές παρτίδες που έφτασαν στην αγορά έπασχαν από “ανωριμότητα”.
Από όσο θυμόμαστε, η τότε ελληνική αντιπροσωπεία ανακάλεσε και αντικατέστησε όλα τα προβληματικά όπλα. Έκτοτε, το μοντέλο συνέχισε απρόσκοπτα την πορεία του, χωρίς ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία.
Απευθύνεται σε ένα κοινό που αναζητά την ιδιαιτερότητα και εκτιμά τεχνολογικές λύσεις πέρα από τα συμβατικά πλαίσια.
Μόνο για αυτό το λόγο αξίζει μια θέση στη συλλογή των οπλόφιλων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών