Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η υπηρεσία φρούρησης σωφρονιστικών καταστημάτων αναζήτησε ένα λιγότερο θανατηφόρο όπλο
Ένα από τα πλέον αξιοπερίεργα “λειόκανα” που είδαν ποτέ χρήση σε υπηρεσιακό αλλά και κυνηγετικό πεδίο είναι το σοβιετικό Karabin Spetsialniy 23 (KS23).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η υπηρεσία φρούρησης σωφρονιστικών καταστημάτων (που υπαγόταν στο πανίσχυρο Υπουργείο Εσωτερικών) αναζήτησε ένα λιγότερο θανατηφόρο όπλο.
Μέχρι τότε οι φρουροί στις φυλακές χρησιμοποιούσαν αυτόματα Kalashnikov, που ήταν ακατάλληλα για ήπια αντιμετώπιση ταραχών ή ακινητοποίηση κρατουμένων.
Επηρεασμένοι πιθανώς από την αμερικανική παράδοση χρήσης λειόκανων επαναληπτικών τυφεκίων (χράπα-χρούπα) στράφηκαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Το “κάτι παραπάνω”
Στη Δύση το λειόκανο αντιμετώπισης όχλου βασίζεται συνήθως στο διαμέτρημα cal.12 και για τη ρίψη δακρυγόνων προτιμώνται εκτοξευτήρες των 37mm.
Οι Σοβιετικοί αποφάσισαν να συνδυάσουν τις δύο εφαρμογές σε μία πλατφόρμα και πειραματίστηκαν με κάνες διαμετρήματος cal.4 (που αντιστοιχεί περίπου σε 26mm).
Στη διαδικασία ενεπλάκη και η ειδική υπηρεσία ΟΜΟΝ που λειτουργούσε σε αντιτρομοκρατικούς/κατασταλτικούς ρόλους εναντίον οπλισμένων εγκληματιών και εσωτερικών απειλών.
Αυτοί αναζητούσαν ένα όπλο ικανό διαρρήξει θωρακισμένες θύρες και κλειδαριές ή να καταστρέφει τον κινητήρα αυτοκινήτων σε απόσταση 100 μέτρων με μία μόνη βολή.
Τα λειόκανα πρωτότυπα δε πετύχαιναν την απαιτούμενη ακρίβεια.
Οι μηχανικοί του σχεδιαστικού γραφείου TsNII-TochMash πειραματίστηκαν με μία ασυνήθιστη ιδέα.
Χρησιμοποίησαν ελλατωματικές κάνες διαμέτρου 23mm (από αντιαεροπορικό πυροβόλο ZU-23), για να κατασκευάσουν μια ραβδωτή κάνη. Aυτό σήμαινε και την ανάπτυξη ενός νέου τύπου φυσιγγίου διαμετρήματος 23Χ75mm που θα ταίριαζε στην αντίστοιχη θαλάμη.
Το KS23 είχε γεννηθεί.
Η βιομηχανική παραγωγή ανατέθηκε στο εργοστάσιο της Tula (Tulsky Oruzheiny Zavod) και τα πρώτα τουφέκια παραδόθηκαν στις δυνάμεις επιβολής του Νόμου το 1983.
Έκτοτε παραμένει σε υπηρεσία ως η ισχυρότερη επαναληπτική “καραμπίνα”. Σε πολλές ομάδες Spetsnaz και ΟΜΟΝ του υπουργείου Εσωτερικών η βολή με KS23 αποτελεί “τελετουργικό μύησης” για τα νέα μέλη.
Λέγεται ότι μια απρόσεκτη βολή με πλήρες γέμισμα μπορεί να εξαρθρώσει τον ώμο του χειριστή.
Γνώριμη σχεδίαση
Το KS23 ζυγίζει κενό 3,85 κιλά, παρόλο που διαθέτει κοντή κάνη 51 εκατοστών.
Ο κορμός κατασκευάζεται από ατσάλι.
Η κυλινδρική αποθήκη του συγκρατεί 3 φυσίγγια των 23Χ75mm. Λειτουργεί με την παλινδρομική κίνηση της “πάπιας” (ξυστού), όπως κάθε κυνηγετική επαναληπτική καραμπίνα.
Αν εξαιρέσει κανείς τον όγκο του, το όπλο διαθέτει μεγάλη ομοιότητα με το επαναληπτικό Winchester 1200.
Χρησιμοποιεί ένα παρόμοιου τύπου κλείστρο με περιστροφική κεφαλή και ίδιας σχεδίασης μηχανισμό σκανδάλης. Θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι οι σοβιετικοί μηχανικοί δανείστηκαν ιδέες από το αμερικάνικό όπλο, προσαρμόζοντας τις στο δικό τους φυσίγγιο.
Για να κατευθύνει τις βολές με ακρίβεια το KS εξοπλίζεται με ένα σετ σκοπευτικών (ακίδα και κλισιοσκόπιο), ενώ υπάρχει και βάση για προσαρμογή διόπτρας.
Ειδικές προεκτάσεις για εκτόξευση χημικών κάνιστρων και βομβίδων κρότου-λάμψης προσαρμόζονται στο στόμιο της κάνης.
Το αρχικό μοντέλο διέθετε ξύλινο κοντάκιο κυνηγετικού τύπου και πλαστική λαβή στον ξυστό.
Στη δεκαετία του 1990 καθιερώθηκε το συμπαγές μοντέλο KS23 M που διαθέτει πιστολοειδή λαβή και αφαιρούμενο μεταλλικό κοντάκιο.
Προορίζεται για χρήση σε κλειστούς χώρους, κυρίως για εκτόξευση δακρυγόνων και διάρρηξη θυρών.
Γύρω στο 1996 το εργοστάσιο της Tula παρουσίασε μια κυνηγετική έκδοση με τον κωδικό ΤΟΖ-123.
Διέφερε ως προς το φινίρισμα με καλύτερης ποιότητας βαφή και την προσθήκη ξύλινης “πάπιας” και κοντακίου με αντιολισθητική χάραξη.
Η βασικότερη όμως αλλαγή αφορούσε την κάνη που δεν έφερε ραβδώσεις και είχε μήκος 75 περίπου εκατοστών. Διαφημίστηκε για εξαγωγές ως κυνηγετικό όπλο για υδρόβια πτηνά.
Το μεγάλο βάρος και το “εξωτικό” διαμέτρημα που καθιστούσαν την εύρεση φυσιγγίων δύσκολη, το οδήγησαν σε εμπορική αποτυχία.
Ωμή δύναμη
Σήμερα το KS23 παραμένει σε χρήση λόγω της μεγάλης ποικιλίας γεμισμάτων που μπορεί να πυροδοτήσει.
Το πλέον διάσημο είναι το συμπαγές ατσάλινο βλήμα “Barrikada” (Οδόφραγμα) που χρησιμοποείται για την ακινητοποίηση οχημάτων.
Η βολίδα ζυγίζει κάτι λιγότερο από 100 γραμμάρια και εκτοξεύεται με ταχύτητα 400 μέτρων το δευτερόλεπτο.
Μία μόνη βολή αρκεί για να διαπεράσει το μπλόκ του κινητήρα σε ένα αυτοκίνητο, αχρηστεύοντας το σε δευτερόλεπτα.
Το ίδιο φυσίγγιο χρησιμεύει για να εξουδετερωθούν κακοποιοί που καλύπτονται πίσω από τοίχους ή σάκους με άμμο.
Υπάρχει και ένα γέμισμα μολυβένιων ψήφων με βεληνεκές 25 μέτρα.
Εικάζεται ότι εκτοξεύει 80 γραμμάρια μολύβδου, το διπλάσιο από το συνηθισμένο cal.12 που γνωρίζουμε.
Χρησιμοποιείται κατά προσωπικού.
Για βίαιες εισόδους σε οικήματα χρησιμοποιείται η βομβίδα κρότου-λάμψης “Zvezda” (Αστέρι).
Για αντιμετώπιση όχλου υπάρχει το πλαστικό βλήμα “Strela 3” (Βέλος 3) που περιέχει πλαστικά σφαιρίδια καθώς και τα δακρυγόνα “Syreni 7” (Ζουμπούλι 7).
Με τη χρήση ειδικών άσφαιρων φυσιγγίων το όπλο εκτοξεύει και μεγάλου μεγέθους κάνιστρα δακρυγόνων CS ή CN για κάλυψη ανοικτών πεδίων.
Το KS23 υπάρχει στο οπλοστάσιο αρκετών πρώην σοβιετικών δυνάμεων ασφαλείας σε χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, η Ουκρανία και η Αρμενία.
Παραμένει ένα ιδιαίτερο κομμάτι εξοπλισμού, η ύπαρξη του οποίου “γκριζάρει” τα όρια μεταξύ καραμπίνας και φορητού όλμου.
Το σίγουρο είναι πως δε θα ξαναφτιαχτεί κάτι τόσο ισχυρό στο ορατό μέλλον.
www.bankingnews.gr
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η υπηρεσία φρούρησης σωφρονιστικών καταστημάτων (που υπαγόταν στο πανίσχυρο Υπουργείο Εσωτερικών) αναζήτησε ένα λιγότερο θανατηφόρο όπλο.
Μέχρι τότε οι φρουροί στις φυλακές χρησιμοποιούσαν αυτόματα Kalashnikov, που ήταν ακατάλληλα για ήπια αντιμετώπιση ταραχών ή ακινητοποίηση κρατουμένων.
Επηρεασμένοι πιθανώς από την αμερικανική παράδοση χρήσης λειόκανων επαναληπτικών τυφεκίων (χράπα-χρούπα) στράφηκαν προς την ίδια κατεύθυνση.
Το “κάτι παραπάνω”
Στη Δύση το λειόκανο αντιμετώπισης όχλου βασίζεται συνήθως στο διαμέτρημα cal.12 και για τη ρίψη δακρυγόνων προτιμώνται εκτοξευτήρες των 37mm.
Οι Σοβιετικοί αποφάσισαν να συνδυάσουν τις δύο εφαρμογές σε μία πλατφόρμα και πειραματίστηκαν με κάνες διαμετρήματος cal.4 (που αντιστοιχεί περίπου σε 26mm).
Στη διαδικασία ενεπλάκη και η ειδική υπηρεσία ΟΜΟΝ που λειτουργούσε σε αντιτρομοκρατικούς/κατασταλτικούς ρόλους εναντίον οπλισμένων εγκληματιών και εσωτερικών απειλών.
Αυτοί αναζητούσαν ένα όπλο ικανό διαρρήξει θωρακισμένες θύρες και κλειδαριές ή να καταστρέφει τον κινητήρα αυτοκινήτων σε απόσταση 100 μέτρων με μία μόνη βολή.
Τα λειόκανα πρωτότυπα δε πετύχαιναν την απαιτούμενη ακρίβεια.
Οι μηχανικοί του σχεδιαστικού γραφείου TsNII-TochMash πειραματίστηκαν με μία ασυνήθιστη ιδέα.
Χρησιμοποίησαν ελλατωματικές κάνες διαμέτρου 23mm (από αντιαεροπορικό πυροβόλο ZU-23), για να κατασκευάσουν μια ραβδωτή κάνη. Aυτό σήμαινε και την ανάπτυξη ενός νέου τύπου φυσιγγίου διαμετρήματος 23Χ75mm που θα ταίριαζε στην αντίστοιχη θαλάμη.
Το KS23 είχε γεννηθεί.
Η βιομηχανική παραγωγή ανατέθηκε στο εργοστάσιο της Tula (Tulsky Oruzheiny Zavod) και τα πρώτα τουφέκια παραδόθηκαν στις δυνάμεις επιβολής του Νόμου το 1983.
Έκτοτε παραμένει σε υπηρεσία ως η ισχυρότερη επαναληπτική “καραμπίνα”. Σε πολλές ομάδες Spetsnaz και ΟΜΟΝ του υπουργείου Εσωτερικών η βολή με KS23 αποτελεί “τελετουργικό μύησης” για τα νέα μέλη.
Λέγεται ότι μια απρόσεκτη βολή με πλήρες γέμισμα μπορεί να εξαρθρώσει τον ώμο του χειριστή.
Γνώριμη σχεδίαση
Το KS23 ζυγίζει κενό 3,85 κιλά, παρόλο που διαθέτει κοντή κάνη 51 εκατοστών.
Ο κορμός κατασκευάζεται από ατσάλι.
Η κυλινδρική αποθήκη του συγκρατεί 3 φυσίγγια των 23Χ75mm. Λειτουργεί με την παλινδρομική κίνηση της “πάπιας” (ξυστού), όπως κάθε κυνηγετική επαναληπτική καραμπίνα.
Αν εξαιρέσει κανείς τον όγκο του, το όπλο διαθέτει μεγάλη ομοιότητα με το επαναληπτικό Winchester 1200.
Χρησιμοποιεί ένα παρόμοιου τύπου κλείστρο με περιστροφική κεφαλή και ίδιας σχεδίασης μηχανισμό σκανδάλης. Θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι οι σοβιετικοί μηχανικοί δανείστηκαν ιδέες από το αμερικάνικό όπλο, προσαρμόζοντας τις στο δικό τους φυσίγγιο.
Για να κατευθύνει τις βολές με ακρίβεια το KS εξοπλίζεται με ένα σετ σκοπευτικών (ακίδα και κλισιοσκόπιο), ενώ υπάρχει και βάση για προσαρμογή διόπτρας.
Ειδικές προεκτάσεις για εκτόξευση χημικών κάνιστρων και βομβίδων κρότου-λάμψης προσαρμόζονται στο στόμιο της κάνης.
Το αρχικό μοντέλο διέθετε ξύλινο κοντάκιο κυνηγετικού τύπου και πλαστική λαβή στον ξυστό.
Στη δεκαετία του 1990 καθιερώθηκε το συμπαγές μοντέλο KS23 M που διαθέτει πιστολοειδή λαβή και αφαιρούμενο μεταλλικό κοντάκιο.
Προορίζεται για χρήση σε κλειστούς χώρους, κυρίως για εκτόξευση δακρυγόνων και διάρρηξη θυρών.
Γύρω στο 1996 το εργοστάσιο της Tula παρουσίασε μια κυνηγετική έκδοση με τον κωδικό ΤΟΖ-123.
Διέφερε ως προς το φινίρισμα με καλύτερης ποιότητας βαφή και την προσθήκη ξύλινης “πάπιας” και κοντακίου με αντιολισθητική χάραξη.
Η βασικότερη όμως αλλαγή αφορούσε την κάνη που δεν έφερε ραβδώσεις και είχε μήκος 75 περίπου εκατοστών. Διαφημίστηκε για εξαγωγές ως κυνηγετικό όπλο για υδρόβια πτηνά.
Το μεγάλο βάρος και το “εξωτικό” διαμέτρημα που καθιστούσαν την εύρεση φυσιγγίων δύσκολη, το οδήγησαν σε εμπορική αποτυχία.
Ωμή δύναμη
Σήμερα το KS23 παραμένει σε χρήση λόγω της μεγάλης ποικιλίας γεμισμάτων που μπορεί να πυροδοτήσει.
Το πλέον διάσημο είναι το συμπαγές ατσάλινο βλήμα “Barrikada” (Οδόφραγμα) που χρησιμοποείται για την ακινητοποίηση οχημάτων.
Η βολίδα ζυγίζει κάτι λιγότερο από 100 γραμμάρια και εκτοξεύεται με ταχύτητα 400 μέτρων το δευτερόλεπτο.
Μία μόνη βολή αρκεί για να διαπεράσει το μπλόκ του κινητήρα σε ένα αυτοκίνητο, αχρηστεύοντας το σε δευτερόλεπτα.
Το ίδιο φυσίγγιο χρησιμεύει για να εξουδετερωθούν κακοποιοί που καλύπτονται πίσω από τοίχους ή σάκους με άμμο.
Υπάρχει και ένα γέμισμα μολυβένιων ψήφων με βεληνεκές 25 μέτρα.
Εικάζεται ότι εκτοξεύει 80 γραμμάρια μολύβδου, το διπλάσιο από το συνηθισμένο cal.12 που γνωρίζουμε.
Χρησιμοποιείται κατά προσωπικού.
Για βίαιες εισόδους σε οικήματα χρησιμοποιείται η βομβίδα κρότου-λάμψης “Zvezda” (Αστέρι).
Για αντιμετώπιση όχλου υπάρχει το πλαστικό βλήμα “Strela 3” (Βέλος 3) που περιέχει πλαστικά σφαιρίδια καθώς και τα δακρυγόνα “Syreni 7” (Ζουμπούλι 7).
Με τη χρήση ειδικών άσφαιρων φυσιγγίων το όπλο εκτοξεύει και μεγάλου μεγέθους κάνιστρα δακρυγόνων CS ή CN για κάλυψη ανοικτών πεδίων.
Το KS23 υπάρχει στο οπλοστάσιο αρκετών πρώην σοβιετικών δυνάμεων ασφαλείας σε χώρες όπως το Ουζμπεκιστάν, η Ουκρανία και η Αρμενία.
Παραμένει ένα ιδιαίτερο κομμάτι εξοπλισμού, η ύπαρξη του οποίου “γκριζάρει” τα όρια μεταξύ καραμπίνας και φορητού όλμου.
Το σίγουρο είναι πως δε θα ξαναφτιαχτεί κάτι τόσο ισχυρό στο ορατό μέλλον.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών