Αποτελεί το όπλο του Έλληνα στρατιώτη από το 1980.
Με εξαίρεση ίσως το Καλάσνικωφ, είναι το μακροβιότερο και διαδομένο τουφέκι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Από τις στάχτες της Mauser
Τους τελευταίους μήνες του 1945, μια ομάδα μηχανικών και σχεδιαστών στο Oberndorf τελειοποιούσαν ένα νέο τύπο αυτόματου τυφεκίου.
Στη δεδομένη φάση του πολέμου, η Γερμανοί αντιμετώπιζαν μεγάλη έλλειψη πρώτων υλών, τα εργοστάσια τους βομβαρδίζονταν και οι ικανοί τεχνίτες σπάνιζαν.
Έτσι το StG 45(M) “Τυφέκιο Εφόδου έτους 1945 (Μάουζερ)” φτιάχτηκε όσο το δυνατόν από λιγότερα τορναρισμένα ανταλλακτικά και με μικρή ανάγκη για εφαρμογή από ειδικευμένους οπλουργούς.
Πριν οι Σύμμαχοι ισοπεδώσουν το Ράϊχ, μερικές δεκάδες πρωτότυπα είχαν συναρμολογηθεί, αποδεικνύοντας τη σχεδίαση.
Οι Γάλλοι ήταν εκείνοι που έβαλαν στα χέρια τους το τμήμα έρευνας και ανάπτυξης της Mauser, μεταφέροντας στην Αλσατία τα μηχανήματα αλλά και δύο μηχανικούς.
Οι Ludwig Vorgrimler και Theodor Lοffler βρέθηκαν στο νεο-ιδρυθέν Κέντρο Μελετών και Εξοπλισμών της Μυλούζ (CEAM), όπου τελειοποίησαν για λογαριασμό της Γαλλίας το Modele 1950.
Κανείς δεν εξεπλάγη από το γεγονός ότι το διαμέτρημα ήταν το γερμανικό 7,92Χ33mm που είχε αναπτύξει η Mauser.
Οικονομικοί λόγοι δεν επέτρεψαν την παραγωγή του τυφεκίου, το οποίο ο γαλλικός στρατός ακύρωσε προς χάρη δωρεάν αμερικανικού οπλισμού.
Στην Ισπανία του Φράνκο
Η φασιστική Ισπανία βγήκε από τον Β’ παγκόσμιο αλώβητη και υπήρξε καταφύγιο για πολλούς πρώην ναζί.
Οι δύο σχεδιαστές μετέφεραν τη δουλειά τους εκεί, κατόπιν πρόσκλησης του ισπανικού στρατού για ένα αυτόματο όπλο που θα αντικαθιστούσε τα παλιά Mauser.
Το έργο ανέλαβε μια νέα κρατική υπηρεσία με το όνομα Centro de Estudios Tecnicos de Materiales Especiales (CETME).
Η ανάπτυξη ξεκίνησε το 1950, μεταφέροντας αυτούσια σχεδόν την εργασία που ο Vorgrimler είχε τελειοποιήσει στη Γαλλία. Πλαισιωμένος και από άλλους Γερμανούς, μέχρι το 1952 είχε παρουσιάσει το CETME Modelo A.
Το ίδιο μηχανικό σχέδιο, προσαρμοσμένο για το ισχυρότερο φυσίγγιο του ΝΑΤΟ (7,62Χ51mm) μπήκε στην παραγωγή ως Modelo B το 1956.
Η τροφοδοσία γινόταν πλέον από γεμιστήρες είκοσι φυσιγγίων και η μεγάλη ανάκρουση υπόσκαπτε την ικανότητα αυτόματης ριπής.
Το κλείσιμο του κύκλου
Στο μεταξύ, οι αμερικανοί και οι βρεττανοί αποφάσισαν ότι η Δυτική Γερμανία ήταν πλέον αθώα από το ναζιστικό παρελθόν και έτοιμη να ενταχθεί στον “ελεύθερο κόσμο”, τουλάχιστον όπως τον οραματιζόταν το ΝΑΤΟ και της επέτρεψαν να επανεξοπλιστεί.
Ο νέος γερμανικός στρατός (που περιείχε πολλούς πρώην ναζί στις τάξεις του) αναζήτησε νέο τυφέκιο.
Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα απόκτησης του FN FAL (οι Βέλγοι δεν ήταν πρόθυμοι να παραχωρήσουν τεχνογνωσία σε εκείνους που πριν λίγα χρόνια τους βομβάρδιζαν), κατάληξαν στη φιλικότερη Ισπανία.
Ο Φράνκο και οι πολυάριθμοι γερμανοί της CETME ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Τετρακόσια τεμάχια του αυτόματου της ισπανικής εταιρείας αγοράστηκαν για δοκιμές απέναντι στα αμερικανικά Μ14. Τεχνικοί αλλά και πολιτικοί λόγοι οδήγησαν στην τελική επιλογή του CETME.
Μια συμφωνία επέτρεψε την εγχώρια παραγωγή σε ένα εργοστάσιο που είχαν ίδρυσαν οι πρώην εργαζόμενοι στη Mauser, Edmund Heckler,Theodor Koch, και Alex Seidel.
To όπλο ονομάστηκε G3 (για την ιστορία, το FN Fal ήταν το G1 και το ελβετικό SIG510 το G2) και υιοθετήθηκε επίσημα το 1959. 
Διεθνής επιτυχία
Η νεοσύστατη Heckler & Koch εξάσκησε μα πολύ επιθετική πολιτική εξαγωγών.
Σε αυτό βοήθησε η φιλοσοφία σχεδίασης του G3, το οποίο όπως αναφέραμε μπορούσε να κατασκευαστεί με σχετικά απλοϊκό μηχανολογικό εξοπλισμό και χαμηλό υπόβαθρο τεχνολογίας.
Έτσι ενώ πχ. το FN Fal απαιτούσε ώρες μηχανουργικής επεξεργασίας σε τόρνους ακριβείας, το γερμανικό τουφέκι συγκολούνταν και έπαιρνε μορφή από στρατζαριστό χαλυβδόφυλλο.
Οι κάνες γίνονταν με τη μέθοδο της ψυχρής σφυρηλάτισης, όπου ένας σωλήνας σφυρηλατείται μέχρι να δημιουργηθεί στο εσωτερικό του το αποτύπωμα των πολυγωνικών ραβδώσεων.
Οι δύο αυτές επαναστατικές τεχνικές, επέτρεπαν την ταχεία και φθηνή παραγωγή του όπλου.
Έτσι 18 χώρες (από το Πακιστάν και την Τουρκία, μέχρι τη Σαουδική Αραβία, την Ελλάδα, το Ιράν και την Πορτογαλία) έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην παραγωγή φορητών όπλων με βάση την απλή διαδικασία κατασκευής του. Εξόπλισε ή συνεχίζει να υπηρετεί σε 40 τουλάχιστον χώρες, περιλαμβανομένου του Μεξικού, της Νορβηγίας και της Σουηδίας.
Σύστημα λειτουργίας
Η ιδιαιτερότητα του G3 και η μεγάλη αξιοπιστία του οφείλονται στο μηχανισμό του.
Περιγράφεται ως “καθυστερημενης οπισθοδρόμησης” όπου ένα σχετικά βαρύ κλείστρο και ο φορέας του παραμένουν σε κλειστή θέση, υπό την πίεση δύο κυλινδρικών σφηνών.
Καθώς η δύναμη της ανάκρουσης νικά την αντίσταση του κλειδώματος, οι κύλινδροι υποχωρούν και ανοίγει η θαλάμη για την απόρριψη του κάλυκα.
Η ταχύτητα οπισθοχώρησης του κλείστρου ορίζεται από τη γεωμετρία του οδηγού που σχηματίζει το ίδιο το σώμα του όπλου. Είναι εξαιρετικά απλοϊκό και αξιόπιστο.
Το μειονέκτημα του είναι ο βίαιος κύκλος λειτουργίας που κάνει το G3 να “κλωτσά” περισσότερο από αντίστοιχα όπλα.
Για να αποφεύγεται η διάρρηξη των καλύκων κατά την απόρριψη, η Heckler ενσωμάτωσε αυλακιές στο εσωτερικό της θαλάμης.
Έκτοτε, οι πυροδοτημένοι κάλυκες από G3 ξεχωρίζουν από μια σειρά ραβδωτών αποτυπωμάτων στην επιφάνεια τους μετά τη βολή.
Το κοντάκιο, η χειρολαβή, η σκανδαλοθήκη και ο ξυστός αποτελούν ξεχωριστά απάρτια που αφαιρούνται εύκολα για αντικατάσταση ή συντήρηση.
Έτσι το βασικό μοντέλο εύκολα μετατρέπεται για να καλύψει διαφορετικούς ρόλους. Από το αρχικό G3, προήλθαν οι γνωστότερες παραλλαγές -A3(σταθερό πλαστικό κοντάκι) και -Α4 (τηλεσκοπικό κοντάκι), αλλά και μια ολόκληρη οικογένεια οπλοπολυβόλων (ΗΚ11, HK13) και πολυβόλων (HK21, HK23).
Στον 21ο αιώνα
Σαράντα χρόνια μετά την ένταξη σε υπηρεσία οι στρατοί της Σουηδίας και της Νορβηγίας συνεχίζουν να αναβαθμίζουν το G3. Εκμεταλλεύονται τη σπονδυλωτή αρχιτεκτονική του και τοποθετούν νέους χειροφυλακτήρες, λαβές και ανατομικά κοντάκια Spuhr. Πετυχαίνουν έτσι καλύτερη εργονομία.
Η προσθήκη ραγών stanag 1913 επιτρέπει τη χρήση διοπτρών για ημερήσια ή νυκτερινή σκοπευση.
Η Σουηδία επέλεξε το Aimpoint CS κόκκινης κουκίδας ως βασικό στόχαστρο για τους πεζικάριους και διόπτρες μεταβλητής μεγέθυνσης της Schmidt & Bender για ακροβολιστές.
Οι Νορβηγοί διατηρούν τις Hensoldt 4X και 6Χ που διαθέτει και η Ελλάδα σια την εθνοφυλακή τους.
Οι πλούσιες αυτές χώρες κινούνται έξυπνα και με χαμηλό κόστος.
Δείχνουν ένα δρόμο στους Έλληνες που διατηρούμε σε απόθεμα εκατοντάδες χιλιάδες G3A3 και Α4.
Πρόκειται για αξιόπιστα, ισχυρά και αποτελεσματικά τουφέκια τα οποία με ελάχιστα χρήματα θα μπορούν να μας υπηρετήσουν για πολλά ακόμη χρόνια.
Αντί να πελαγοδρομούμε με αέναους “διαγωνισμούς” μιζαδόρων, τα στρατιωτικά εργοστάσια θα μπορέσουν να αναλάβουν την αναβάθμιση, συμπιέζοντας το κόστος και εξαφαλίζοντας την ποιότητα εκτέλεσης του έργου.
Οι ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων αυξάνονται και τα “σύννεφα” πυκνώνουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών