Το πιστόλι Tokarev (επίσημος χαρακτηρισμός 7,62 mm Samozaryadnyj Pistolet Tokareva obraztsa 1930) δημιουργήθηκε από τον Φίοντορ Τοκάρεφ για λογαρισμό του σοβιετικού στρατού.
Προοριζόταν να αντικαταστήσει το παλαιότερο περίστροφο Νagant 1895.
H παραγωγή του ξεκίνησε το 1930 στο εργοστάσιο TULA, εξού και το αλφαριθμητικό ΤΤ30 “Tula Tokarev 1930” του αρχικού μοντέλου.
Μετά από την κατασκευή περίπου 93.000 αρχικών αντιγράφων, η σχεδίαση τροποποιήθηκε ώστε να απλοποιηθεί η διαδικασία παραγωγής.
Το βελτιωμένο μοντέλο χαρακτηρίστηκε ως ΤΤ33 και αποτέλεσε το κύριο σοβιετικό πιστόλι μέχρι τουλάχιστον το 1960.
Πάνω από 1,7 εκατομμύρια τεμάχια βγήκαν από τα κρατικά εργοστάσια και οι Ρώσοι έδωσαν τα σχέδια σε συμμάχους τους όπως η Κίνα, η Γιουγκοσλαβία, η Πολωνία και η Βόρεια Κορέα.
Χρησιμοποιήθηκε σε πολέμους από τον Ισπανικό Εμφύλιο και το Δεύτερο παγκόσμιο, μέχρι την Αλβανική εξέγερση και τη Συρία.
Ο μηχανισμός
Είναι ευδιάκριτο ακόμη και με την πρώτη ματιά οτι το ΤΤ33 δανείζεται αρκετά στοιχεία από τις εφευρέσεις του John Browning. Πάνω στο πιστόλι βρίσκουμε λύσεις κατευθείαν από τα μοντέλα Μ1903 και Μ1911 του αμερικανού σχεδιαστή. Ο δακτύλιος ευθυγράμμισης και το κλειδί της κάνης προέρχονται από εκεί, ο ίδιο συμβαίνει με το σύστημα επανάταξης (στέλεχος, ελατήριο) και το το μοχλό αγκίστρωσης του κλείστρου. Η σκανδάλη με τη σχαστηρία μοιάζουν ίδιες με εκείνες του Μ1911, το ίδιο και ο γεμιστήρας μονής στήλης. Η ευφυία του Τοκάρεφ ήταν ότι προσάρμοσε όλο το σχέδιο του Browning για ευκολότερη μαζική παραγωγή. Η σκανδάλη συναρμογείται ώστε να αφαιρείται ως ένα πλήρες συγκρότημα, διευκολύνοντας την συντήρηση και τις επισκευές. Για τον ίδιο λόγο έχει απαλειφθεί ο μηχανισμός ασφάλειας τόσο στη λαβή, όσο και στη σφύρα. Το πιστόλι ασφαλίζει τοποθετώντας τη σφύρα σε θέση ημιόπλισης. Σήμερα αυτή η πρακτική θα έκανε τις τρίχες στο σβέρκο των στρατιωτικών εκπαιδευτών να ανασηκωθούν, αλλά για τον κόκκινο στρατό του μεσοπολέμου, ήταν αποδεκτή. Τυπικά, το πιστόλι μεταφέρεται με άδεια θαλάμη, ώστε να αποκλειστεί ατύχημα.
Το φυσίγγιο 7,62Χ25mm
Οι σοβιετικοί είχαν πολύ καλή γνώση του πιστολιού Mauser C96 και του πυρομαχικού 7,63X25mm που αυτό χρησιμοποιούσε.
Διέθεταν ποσότητες που είχαν αγοράσει απευθείας, καθώς και λάφυρα από τον τουρκικό στρατό που πέρασαν στην κατοχή τους.
Όταν λοιπόν ξεκίνησαν να δημιουργήσουν τό νέο τους πιστόλι βάσισαν το σχέδιο πάνω στο φυσίγγιο του Mauser.
Ένισχύοντας τον κάλυκα, αύξησαν τη γόμωση. Πέτυχαν έτσι να “σπρώξουν” βολίδες βάρους 5-5,5 γραμμαρίων κοντά στα 440-450 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Η κινητική ενέργεια άγγιζε τα 500-600 Τζάουλ! Συγκριτικά, το ανταγωνιστικό 9mm Parabellum του Luger επιτύγχανε 460-480 Τζάουλ.
Τόση ισχύς ήταν ασυνήθιστη για όπλο χειρός και το διαμέτρημα 7,62 Tokarev θεωρούνταν το ισχυρότερο μέχρι την έλευση του .357 Magnum. Το γεγονός ότι αυτή χωρούσε σε ένα σχετικά λεπτό όπλο με γεμιστήρα 8 φυσιγγίων αύξανε τη χρησιμότητα του συνδυασμού.
Οι σοβιετικοί σχεδίασαν αυτό το φυσίγγιο για να χρησιμοποιηθεί και από τα υπο-πολυβόλα τους που έβαλλαν ριπές.
Απαιτούνταν μεγάλη δύναμη και ιδιαίτερο σχήμα με το χαρακτηριστικό “λαιμό μπουκαλιού” ώστε να λειτουργούν αξιόπιστα. Αυτό προσέδιδε μεγάλύτερη ευκολία τροφοδοσίας όταν χρησιμοποιούνταν στο πιστόλι.
Η κατασκευή των βολίδων είχε και αυτή αρκετές ιδιαιτερότητες και πρωτοποριακές λύσεις για την εποχή της. Κατασκευάζονταν με ένα πυρήνα από σίδηρο και επικάλυψη χαλκού.
Ο συνδυασμός υψηλής ταχύτητας και μικρής διαμέτρου βολίδας πρόσφερε μεγάλη διατρητικότητα. Ήταν ικανά να διατρήσουν υλικά κάλυψης που σταματούσαν άλλα όπλα χειρός. Ακόμη και σήμερα, τέτοια βλήματα θεωρούνται επικίνδυνα για τα κοινά αλεξίσφαιρα γιλέκα.
Ποιότητα και λειτουργικότητα
Στην πράξη το ΤΤ33 αποδείχτηκε “αθραυστο”. Με λίγα και στιβαρά απάρτια, λειτουργούσε υπό αντίξοες τις συνθήκες του ρωσικού χειμώνα αλλά και σε κάθε γωνιά του κόσμου. Από την Ερυθραία ως τη Βόρεια Κορέα, αντάρτες, συμμορίτες και στρατιώτες τα έχουν χρησιμοποιήσει με ελάχιστη συντήρηση. Τυπικά, διαθέτουν σταθερά σκοπευτικά και πλαστικά πλακίδια λαβής. Για περιορισμό του κόστους παραγωγής τα πλακίδια δεν έχουν βίδες. Συγκρατούνται πάνω στο σκελετό μέ “κόπιτσες”.
Αν και έχουν κατασκευαστεί σε δέκα διαφορετικές χώρες, με διαφορετικά στάνταρ και ικανότητες, συνήθως η ποιότητα κατασκευής (ιδιαίτερα στα Ρωσικά, Γιουγκοσλάβικα και Κινεζικά όπλα) είναι γενικά υψηλή. Το σχέδιο δεν απαιτεί πολύπλοκες μηχανουργικές κατεργασίες και οι ατσάλινοι σκελετοί και κλείστρα αντέχουν την πίεση του ισχυρού φυσιγγίου.
Η προέλευση της σκανδάλης και του τρόπου χρήσης από το Μ1911, δίνει μια εύκολη εργονομία στο όπλο και το λεπτό προφίλ διευκολύνει στη μεταφορά.
Το βάρος των 850 γραμμαρίων το φέρνει στην ίδια κατηγορία με το Browning Hipower. Στη μακρόχρονη ύπαρξη του το Tokarev υπέστη αλλαγές. Όταν πλέον το όπλο πέρασε στη δεύτερη γραμμή οι Ούγγροι (FEG 58), οι Γουγκλοσλάβοι της Zastava (Μ70Α) αλλά και οι Κινέζοι στη Norinco (213) το τροποποίησαν για να δέχεται το δημοφιλές στη Δύση 9Χ19mm Para.
Η κύρια αλλαγή αφορούσε την τοποθέτηση κάνης του σωστού μεγέθους αλλά και εξωτερικού μοχλού ασφάλειας. Έτσι το ΤΤ33 απέκτησε “νέα ζωή” ως φθηνό και ανθεκτικό πιστόλι στις διεθνείς αγορές.
Ακόμη και σήμερα, το όπλο βρίσκεται σε χρήση σε πολλές χώρες του Τρίτου κόσμου τόσο από τις Αρχές, όσο και από μαφίες και συμμορίες. Ειδικά στα Βαλκάνια, είναι ένα από τα συχνότερα διακινούμενα όπλα χειρός που κατάσχουν οι αστυνομικές υπηρεσίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών