Ο Aaron Voigt (Άρον Βόιτ) είναι απόστρατος του αμερικανικού στρατού.
Το 2014 αποφάσισε να υλοποιήσει μια ιδέα που γύριζε μέσα στο κεφάλι του επί χρόνια.
Να σχεδιάσει ένα πιστόλι τόσο μικρό και βολικό ώστε να χωρά σε κάθε τσέπη ή να μπορεί να κρεμαστεί γύρω από το λαιμό.
Ήθελε το όπλο αυτό να είναι δυνατό να κουβαληθεί παντού με διακριτικότητα ως ύστατο μέσο αυτοάμυνας, ακόμη και σε μέρη που η οπλοφορία δεν ενθαρύνεται από τις “κοινωνικές συμβάσεις”.
Trailblazer Arms, ανοίγοντας νέους δρόμους
Ενώ σε μια χώρα σαν την Ελλάδα οι ιδέες του θα τον έκλειναν σε κελί, ο Voigt δημιούργησε στην Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ μια μικρή start-up εταιρεία και άρχισε να κυνηγά το όνειρο του.
Μετά από μελέτες και σχέδια παρουσίασε το LIFECARD ένα αναδιπλούμενο πιστόλι μονής βολής.
Όταν κλείνει, το αποτύπωμα του είναι μικρότερο από ένα πακέτο τσιγάρων και το πλάτος του είναι μόλις 1,2cm.
Έχει φτιαχτεί ώστε να αναπτύσεται με την πίεση δύο κουμπιών.
Τότε τα δύο τμήματα ξεδιπλώνονται και σχηματίζουν μια υποτυπώδη λαβή και τον κορμό με την κάνη.
Η γέμιση γίνεται τοποθετώντας ένα φυσίγγιο απευθείας στη θαλάμη. Τρία ακόμη αποθηκεύονται σε ένα συρτάρι εντός της λαβής.
Για να πυροδοτήσει ο χειριστής πρέπει να οπλίσει με το χέρι του τη σφύρα και να πιέσει τη σκαναλη μονής ενέργειας.
Η απόρριψη του άδειου κάλυκα γίνεται με το χέρι.
Για ασφάλεια όταν μεταφέρεται γεμάτο, ο πυροδοτικός μηχανισμός δε λειτουργεί με τη λαβή διπλωμένη.
Το αρχικό μοντέλο LIFECARD δέχεται φυσίγγια .22 Long Rifle αλλά αργότερα παρουσιάστηκε και μια έκδοση για το ισχυρότερο .22WMR (.22 Μάγνουμ).
Αμφότερα εκτοξεύουν μια βολίδα διαμέτρου 5,6mm με τη διαφορά ότι το δεύτερο πετυχαίνει ελαφρώς αυξημένη ταχύτητα.
Για να διατηρηθεί το “λείο” προφίλ εξωτερικά, το πτυσσόμενο πιστολάκι στερείται σκοπευτικών οργάνων.
Ο χρήστης δείχνει προς την κατεύθυνση του στόχου και πυροδοτεί.
Για την περίπτωση αυτοάμυνας, ουσιαστικά μιλάμε για αποστάσεις επαφής και εκεί το πλήγμα θα πρέπει να είναι σε ζωτικό σημείο για να τερματιστεί η επίθεση.
Ποιοτική κατασκευή
Ο Voigt βλέπει το δημιούργημα του ως ένα όπλο καθημερινής χρήσης που θα κουβαλιέται διαρκώς και διακριτικά.
Το κατασκευάζει από ατσάλι 4140 για τα μηχανικά μέρη.
Η θήκη του κλείστρου κόβεται σε τόρνο από σφυρήλατο ντουραλουμίνιο.
Στο “ισχυρότερο” .22 WMR και η λαβή είναι από αλουμίνιο, ενώ το άλλο χρησιμοποιεί θερμοπλαστικό για ακόμη λιγότερο βάρος.
Ακόμη και στη βαριά έκδοση, δε ζυγίζει πάνω από 200 γραμμάρια.
Οι επιφάνειας καλύπτονται από ανοδίωση για να αντέχουν.
Η εταιρεία είναι τόσο σίγουρη για την αντιδιαβρωτική προστασία του φινιρίσματος ώστε προτείνει στους κατόχους να … πλένουν το πιστόλι στη βρύση με χλιαρό νερό και σαπούνι.
Αυτό απομακρύνει τον ιδρώτα και τα συσσωρευμένα χνούδια σε ένα όπλο που κρύβεται μονίμως μέσα σε τσέπες.
Χρησιμότητα
Η προφανής ερώτηση είναι “γιατί;”. Ποιός ο σκοπός πιστολιού που ρίχνει μόνο μια βόλή και δέχεται ενα φυσίγγιο που με βία ξεπερνά τη δύναμη κάποιων αεροβόλων;
Αν εξαιρέσουμε μια μερίδα συλλεκτών που θα το αποκτήσουν για τη μοναδικότητα, εξάλλου η τιμή των 350 περίπου εωρώ δεν είναι απαγορευτική, το LIFECARD έχει αρκετά περιορισμένη χρησιμότητα. Χωρίς σκοπευτικά και με μία διαθέσιμη βολή δεν είναι θελκτικό πχ. για τους οπαδούς της επιβίωσης που θα κυνηγήσουν σκίουρους ή κουνέλια.
Επίσης καθίσταται αδιάφορο σε περίπτωση άμυνας γιατί μετά την πρώτη βολή η “ταχύτητα” επαναγέμισης μετριέται με… ηλιακό ρολόι.
Το κύριο σημείο είναι η πρωτοπόρα σύλληψη και η δυνατότητα να έχει κάποιος μαζί του ένα πυροβόλο όπλο εκεί που υπό άλλες συνθήκες δε θα είχε κανένα. Κάτι σαν τα “μπαστούνια-πιστόλια” που κουβαλούσαν οι τζέντλεμεν παλιότερων εποχών στις ευρωπαϊκές πόλεις.
Ή τα πιστόλια τσέπης των χαρτοπαικτών στην αμερικανική δύση. Μια αδύναμη σφαίρα ίσως να είναι καλύτερη από τις γροθιές.
Με εντελώς αντικειμενικά κριτήρια, κάποιος που μπαίνει στη διαδικασία να οπλοφορεί, πρέπει να το κάνει αποδοτικά.
Ακόμη και στην κατηγορία πιστολιών τσέπης υπάρχουν επιλογές όπως το Beretta Tomcat ή το μίνι περίστροφο Norh American Arms (που έχουμε παρουσιάσει παλιότερα).
Είναι προτιμότερα καθώς προσφέρουν 4 ως 7 βολές. Ο μεγαλύτερος όγκος ή και βάρος αυτών των λύσεων, δικαιολογείται από την αυξημένη αποτελεσματικότητα και ευχρηστία.
Οπότε αυτό που μένει είναι το επιχείρημα του Aaron Voigt πως το όπλο που σχεδίασε είναι τόσο μικρό ώστε δεν υπάρχει δικαιολογία “ώστε να μη το κουβαλάς”.
Και αυτό ίσως να έχει βάρύτητα στην ψυχολογία κάποιων ανθρώπων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών