Το κυνήγι οπληφόρων είναι μια αρχέγονη ιεροτελεστία, παλιά όσο και το είδος μας.
Ακόμη και μετά την έλευση της πυρίτιδας που αντικατέστησε το βέλος και το ακόντιο, παραμένει μια αναμέτρηση της υπομονής, της αντοχής και της ικανότητας του κυνηγού με το ελεύθερο, άγριο ζώο.
Το πιο “ευγενές” από τα πυροβόλα όπλα είναι το μονόσφαιρο γιατί οι περιορισμοί του απαιτούν τη μέγιστη δεινότητα από τον κυνηγό και μεγιστοποιούν τις πιθανότητες επιβίωσης του θηράματος.
Διαφεύγει συχνά από το ευρύ κοινό ότι οι θηρευτές είναι οι πιο εγκάρδιοι υπερασπιστές της άγριας ζωής και με τη λελογισμένη θήρα βοηθούν στην ισορροπία της Φύσης.
Εξάλλου ποιός να είναι υπερασπιστής της άγριας ζωής άλλος από αυτούς που την αποζητούν, τη βιώνουν και την αφουγκράζονται;
Courtney: Τι κρύβει ένα όνομα
Ένας από τους μεγαλύτερους κυνηγούς και λάτρεις της φύσης δίνει το όνομα του στο τουφέκι της Uberti. O Frederick Coutney Selous (Φρέντερικ Κόρτνεϋ Σέλους) γεννήθηκε από αριστοκρατική οικογένεια στο Λονδίνο το 1851 και από μικρός ανάπτυξε μεγάλη περιέργεια για τη φύση και τα ζώα. Ονειρευόταν να ταξιδέψει στη μαύρη ήπειρο και να γίνει κυνηγός. Στα δεκαεννέα του βρέθηκε στη Νότια Αφρική και για τα επόμενα χρόνια εξερεύνησε, μελέτησε και κυνήγησε σε μέρη που ποτέ πριν δεν είχε πατήσει πόδι λευκού ανθρώπου.
Οι φυλές των περιοχών τον σέβονταν και μεγάλοι αφρικανοί βασιλείς τον ονόμαζαν φίλο. Κυνήγησε για ελαφαντόδοντο, κατέγραψε και συνέλλεξε για μουσεία δείγματα της αφρικανικής πανίδας και έγινε ο μεγαλύτερος εξερευνητής και φυσιοδίφης που γέννησε η Βρετανία.
Ήταν φίλος με τον 26ο πρόεδρο των ΗΠΑ Τέντυ Ρούζβελτ και συμμετείχε στην αποστολή που εκείνος οργάνωσε με το περιοδικό Νάσιοναλ Τζιογκράφικ. Οι δυό τους μοιράζονταν την πρωτοποριακή ιδέα ότι η Φύση έπρεπε να διατηρηθεί ανέγκιχτη σε κάποιες περιοχές του κόσμου (αυτό που σήμερα ονομάζουμε “καταφύγια” και “εθνικά πάρκα”) για να μπορούν οι μελλοντικές γενιές να γνωρίσουν το μεγαλείο της. Η ζωή του ενέπνευσε τον Χένρυ Ράιντερ Χάγκαρντ να γράψει τα “Ορυχεία του Βασιλιά Σολωμόντα”.
Ο ήρωας του βιβλίου Allan Quatermain (Αλάν Κουότερμέην), δεν είναι παρά μια φανταστική εκδοχή του Selous, του λευκού κυνηγού που εξερεύνησε τις περιοχές από τη Νότια Αφρική μέχρι το Σουδάν στο βορρά.
Πίσω στις ρίζες
Η Uberti, μέρος πλέον του ομίλου Beretta ειδικεύεται στην κατασκευή αντιγράφων ιστορικών μοντέλων. Τα περισσότερα όπλα που κατασκευάζει αποτελούν σύγχρονες ρέπλικες όπλων των οποίων οι πατέντες έχουν λήξει από καιρό.
Τουφέκια από την εποχή της μαύρης πυρίτιδας, περίστροφα Colt 1873, Smith & Wesson No.3, όλα ξαναζούν μέσα από τον κατάλογο προϊόντων της ιταλικής εταιρείας. Ένας από τους “αγαπημένους” τους σχεδιαστές είναι ο Browning γιατί η Uberti αντιγράφει τόσο το επαναληπτικό Μοντέλο 1886, όσο και το μονόσφαιρο 1885.
Το Μοντέλο 1885, γνωστό και ως High Wall ήταν το πρώτο σχέδιο του Browning που έβαλε σε παραγωγή η Winchester. Θεωρείται από πολλούς ως το ισχυρότερο υπόδειγμα τυφεκίου με μοχλό που έχει σχεδιαστεί και ένα από τα ακριβέστερα. Τα συμπαγή και ογκώδη τοιχώματα του κορμού έχουν τεράστια αντοχή.
Δύο μεγάλα κλειδιά σύρονται κατά μήκος των τοιχωμάτων, υποστηρίζοντας το κλείστρο. Με το σπρώξιμο ενός μοχλού κάτω από τη σκανδάλη, το κλείστρο χαμηλώνει, αποκαλύπτοντας τη θαλάμη. Το μοναδικό φυσίγγιο περνά στη θαλάμη, ο μοχλός επανέρχεται σφραγίζοντας την και η σφύρα υψώνεται για τη βολή. Η μαγεία του μηχανισμού είναι πως μπορεί να δεχτεί κάθε μεγέθους φυσίγγιο, από τα μικρά .22 ως και το .50-90.
Σύγχρονο Ρετρό
Στην Uberti πήραν το μοτίβο του Winchester 1885 και το συνδύασαν με το ιστορικότερο βρετανικό διαμέτρημα.
Το .303 British (7,7X56mmR) ήταν το στρατιωτικό φυσίγγιο της βρετανικής αυτοκρατορίας στον καιρό της ακμής της. Μπήκε σε υπηρεσία με το τουφέκι Lee-Metford το 1889 και συνέχισε να υπηρετεί μέχρι τα μέσα του 1960.
Το χρησιμοποιούσαν τα τουφέκια Lee-Enfield, τα BREN και τα Vickers.
Πολέμησε με τους Άγγλους στρατιώτες στην Ινδία, την Αφρική, κατά τους δύο Παγκόσμιους πολέμους, την εκστρατεία στη Μπούρμα και σε μέρη όπως η Ιρλανδία και η Κύπρος. Κάποια στιγμή ήταν διαθέσιμο σε κάθε στρατώνα, εμπορικό σταθμό και κυνηγετικό κατάστημα από την Καλκούτα μέχρι την Αλμπέρτα του Καναδά. Εκτοξεύει μια βολίδα διαμέτρου 7,7mm με ταχύτητα 780 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Τα βαλλιστικά το φέρνουν στην ίδια κατηγορία με το σημερινό 7,62 ΝΑΤΟ.
Αυτό το φυσίγγιο θα χρησιμοποιούσε λογικά ένας Άγγλος εξερευνητής σε απομακρυσμένα μέρη για να εξασφαλίζει εύκολη αναπλήρωση μακρυά από τον πολιτισμό.
Για να προσθέσουν λίγο περισσότερο “βρετανικό χαρακτήρα” στο αμερικανικό σχέδιο του Μ1885, οι άνθρωποι της Uberti πρόσθεσαν ένα κοντάκι με στρογγυλεμένη λαβή (τύπου “Πρίγκιπα της Ουαλίας” ) και ένα ελαστικό πέλμα που θυμίζει τα όπλα των δεκαετιών 1910-1920.
Το μέταλλο έχει φινιριστεί με παραδοσιακή επεξεργασία ταρταρούγας που αφήνει όμορφα και μοναδικά πολύχρωμα μοτίβα στην επιφάνεια του. Μοναδική “οπτική παραφωνία”αποτελεί μια κοντή βάση τύπου weaver. Στεγάζει το πτυσσόμενο κλισιοσκόπιο αλλά θα φιλοξενήσει και τα δαχτυλίδια για μια σύγχρονη διόπτρα. Για όσους ωχριούν στην ιδέα τοποθέτησης διοπτρών σε ένα τουφέκι κλασσικής αισθητικής, η Uberti προσφέρει μια “μισόριγα” που βιδώνεται στη θέση της και αποκαθιστά την ορθή εικόνα.
Η μπροστινή ακίδα προστατεύεται από ένα δακτύλιο. Με βάρος 3,2 κιλά και μήκος κάνης 60 εκατοστών, το Courtney είναι καλαίσθητο και ιδανικό για μακροσκελείς πορείες χωρίς να βαραίνει τον κυνηγό. Ενας παραδοσιακός δακτύλιος με αορτηριούχο φροντίζει για το εύκολο κουβάλημα στον ώμο του κυνηγού.
Το Courtney είναι τόσο χρήσιμο σήμερα όσο ήταν και το 1885. Δεν είναι τυχαίο ότι επί έναν αιώνα άνθρωποι που θηρεύουν σε μακρινά μέρη του κόσμου, βασίζονται σε τέτοιου είδους μονόσφαιρα όπλα. Είναι αξιόπιστα, ελαφρά και διαθέτουν τα ελάχιστα δυνατά απάρτια.
Η ισχύς του το καθιστά κατάλληλο, αν όχι για τους ελέφαντες που κυνηγούσε ο Selous, για όλα τα τριχωτά που θα συναντήσει κανείς στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.
Αναρωτιέται κανείς γιατί η Ελλάδα παραμένει η μοναδική χώρα της Ευρώπης που απαγορεύει την κατοχή ενός τέτοιου υποδείγματος κυνηγετικής τεχνολογίας του 19ου αιώνα. Αν μη τι άλλο, τέτοια όπλα θα ανέβαζαν την πειθαρχία και τον κυνηγετικό πολιτισμό μας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών