Στο Νέο Μεξικό του 1882 οι κάτοικοι της κωμόπολης Appaloosa τρομοκρατούνται από το γεωκτήμονα Ράνταλ Μπραγκ (ο εκπληκτικός Τζέρεμυ Άιρονς) και τους μπράβους του.
Όταν ο Μπράγκ δολοφονεί το σερίφη της πόλης και τους βοηθούς του, οι πολίτες αποφασίζουν να προσλάβουν δύο επαγγελματίες αστυνομικούς για να επαναφέρουν το Νόμο.
Ο βετεράνος Βίρτζιλ Κόουλ (Εντ Χάρρις) και ο βοηθός του Έβερετ Χιτς (Βίγκο Μορτένσεν) αναλαμβάνουν την πρόκληση.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας πολεμούν και τραυματίζονται, αντιμετωπίζουν συμμορίτες και ινδιάνους.
Ο ηλικιωμένος Κόουλ προσπαθεί να ενταχθεί στην “πολιτισμένη κοινωνία” και εμπλέκεται σε μια ρομαντική ιστορία με τη νεαρή χήρα Άλισον Φρέντς (η οσκαρική Ρενέ Ζελβέγκερ).
Η πρόθεση του να αποκατασταθεί μαζί της περνά από περιπέτειες λόγω του ασταθούς χαρακτήρα της και των συχνών περιπτύξεων με άλλους, όμως ο αστυνόμος επιμένει καρτερικά.
Δίπλα του ο βοηθός του Χιτς είναι σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας ο λιγομίλητος “βράχος” πίστης που στηρίζει τον προϊστάμενο του ακόμη και με κίνδυνο της ζωής του.
Προσοχή στη λεπτομέρεια
Ο Εντ Χάρρις που πρωταγωνιστεί στην ταινία, έκανε ταυτόχρονα τη σκηνοθεσία και εν μέρει έγραψε το σενάριο.
Σε αυτή τη χαμηλού προϋπολογισμού ταινία έδωσε τόση προσοχή στη λεπτομέρεια, που εκπλήσει.
Μεγάλοι ηθοποιοί έδωσαν το “παρών” τους εμβαθύνοντας στην ιστορία που είχε να διηγηθεί ο Χάρρις.
Ο σκηνοθέτης επέμεινε ότι το ρόλο του βοηθού του μπορούσε να παίξει μόνο ο διάσημος από τον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών” Βίγκο Μορτένσεν.
Ηταν πρόθυμος να περιμένει για μήνες μέχρι ο συμπρωταγωνιστής του να βρεί το χρόνο και να γίνουν τα γυρίσματα.
Η Appaloosa γυρίστηκε σε τοποθεσίες του Τέξας και του Νέου Μεξικού.
Έμφαση δόθηκε στην αναπαράσταση των κουστουμιών, της γλώσσας και των όπλων της εποχής.
Η εταιρεία ενοικίασης βεστιαρίου για κινηματογραφικές παραγωγές Gibbons Ltd ανέλαβε να προμηθεύσει τα όπλα και τις υπηρεσίες οπλουργείου. Στο Apaloosa έπεσαν σε ένα αδιέξοδο. Το σενάριο πρόσταζε πως ο χαρακτήρας του Βίγκο Μορτένσεν κουβαλούσε το “οκτάρι” δίκανο που ήταν οικογενειακό κειμήλιο.
Ένας τρίτος πρωταγωνιστής
Το πρόβλημα ήταν ότι τα δίκανα διαμετρήματος Cal.8 είναι μια τεχνολογία από την εποχής της μαύρης πυρίτιδας που έχει σχεδόν εκλείψει. Πρόκειται για μεγαθήρια που ζυγίζουν σχεδόν 7 κιλά και συχνά έχουν μήκος πάνω από 1,25 μέτρα. Δέχονται μπρούτζινους κάλυκες διάμετρου 21,2 χιλιοστών και μήκους μέχρι 100mm.
Για λόγους σύγκρισης, το δημοφιλές cal. 12 έχει διάμετρο “μόλις” 18,4mm και μήκος συνήθως 70-76mm.
Χρησιμοποιήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα από επαγγελματίες για “αγοραίο” κυνήγι υδροβίων . Δηλαδή για πώληση του κρέατος στις υπαίθριες αγορές της εποχής.
Οι αδειοδοτημένοι αυτοί κυνηγοί εκμεταλλεύονταν το μεγάλο φορτίο σκαγίων του διαμετρήματος (ως και 70 γραμμάρια) για να θηρεύσουν πάπιες και χήνες σε παραλίμνιες περιοχές.
Η άλλη χρήση γινόταν από συνοδούς-οργανωτές σαφάρι που τα γέμιζαν με μεγάλους ψήφους ή μονές βολίδες για να προστατεύουν τους πελάτες τους κατά το κυνήγι επικίνδυνων θηραμάτων όπως λιοντάρια ή τίγρεις. Οι βαριές μολυβένιες γομώσεις ήταν ικανές να σταματήσουν άμεσα την επέλαση ενός θηρίου, συνθλίβοντας οστά και δημιουργώντας τεράστιο σοκ.
Το όπλο της ταινίας αναπαριστά την πρώτη εκδοχή και αυτό φαίνεται από τις μακριές κάνες μήκους 75 εκατοστών. Η παρουσία του είναι τόσο επιβλητική που αποτελεί… χαρακτήρα και πρωταγωνιστεί σε κάποιες σκηνές.
Κατασκευάζοντας το... αδύνατο
Η πρόκληση ήταν να βρεθούν τρία πανομοιότυπα τέτοια τουφέκια για την παραγωγή.
Οι κινηματογραφικές παραγωγές ποτέ δεν έχουν μόνο ένα αντικείμενο που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί. Διότι σε περίπτωση απώλειας ή βλάβης, η καθυστέρηση και το κόστος είναι πολλαπλάσια από την ενοικίαση ενός “ανταλλακτικού”.
Τα ελάχιστα δίκανα cal.8 που επιβιώνουν σήμερα είναι πολύτιμα μουσειακά κομμάτια.
Είναι αδιανόητο να ταλαιπωρούνται για γυρίσματα ταινιών.
Αλλά ακόμη κι αν αυτό ήταν δυνατό, δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούν δύο όμοια.
Οι οπλουργοί της παραγωγής σκέφτηκαν μια ανορθόδοξη λύση.
Να κατασκεύασουν τρία “κινηματογραφικά” δίκανα για τις ανάγκες της ταινίας.
Γιατί τρία; Τα δύο πρώτα θα ήταν ικανά να πυροβολούν με άσφαιρα φυσίγγια cal. 12.
Το τρίτο θα ήταν ανενεργό με θαλάμες διαστάσεων πραγματικού cal.8, ώστε να χρησιμοποιηθεί στα πλάνα όπου φαίνεται να γεμίζεται το όπλο.
Μαζί δημιούργησαν και ένα αριθμό μπρούτζινων (αδρανών) φυσιγγίων cal. 8 που διακοσμούν τη φυσιγγιοθήκη του Χιτς/Μορτένσεν και για χρήση στις σκηνές γεμίσματος. Απευθύνθηκαν στην εταιρεία κινηματογραφικών παραγωγών Gibbons που διέθετε το μοναδικό cal. 8 που μπόρεσαν να εντοπίσουν και μέτρησαν τις διαστάσεις του ως σημεία αναφοράς.
Εκτεταμένο χειρουργείο
Ο οπλουργός Steve Karnes ξεκίνησε με τρία φθηνά αντίγραφα εξώσφυρων δικάνων Colt πατέντας 1878. Κατασκευάζονται στη Βραζιλία σε διαμέτρημα cal.12. Με τις διαστάσεις του πραγματικού όπλου ως οδηγό άρχισε τις μετατροπές.
Κόλλησε πάνω στις κάνες ατσάλινους σωλήνες διαμέτρου 21 χιλιοστών για να αναπαραστήσει τη σωστή διάσταση του στομίου του cal. 8. Αυτό έδωσε και το ζητούμενο μήκος. Κατόπιν πρόσθεσε γύρω από τις θαλάμες άλλα τμήματα σωλήνα για να δώσει την αίσθηση όγκου του μεγάλου διαμετρήματος.
Οι επιφάνειες κατόπιν λειάνθηκαν εξωτερικά για να γίνουν ομοιόμορφες.
Έτσι δημιουργείται η εντύπωση μήκους και όγκου του cal. 8, ενώ εσωτερικά παραμένουν λειτουργικές για το cal. 12.
Προστέθηκαν ρίγες πάνω και κάτω και συγκολήθηκαν οι κάνες ως έννιαίο τμήμα.
Το επόμενο βήμα ήταν να μεγαλώσει ο όγκος της βάσης ώστε να ανταποκρίνεται στο νέο μέγεθος των κανών.
Μέταλλο προστέθηκε γύρω από τον καθρέπτη έτσι ώστε να καλύπτει τις νέες “θαλάμες”, χωρίς να παρεμβάλεται στη λειτουργία του υφιστάμενου μηχανισμού.
Στο τουφέκι που προοριζόταν για χρήση στα κοντινά πλάνα έγινε μια ακόμη εργασία. Οι υπάρχουσες θαλάμες ανοίχτηκαν σε τόρνο μέχρι να αποκτήσουν τις διαστάσεις του φυσιγγίου cal.8. Εξυπακούεται πως το όπλο δεν ήταν πλέον λειτουργικό διότι, μετά από τέτοιες παρεμβάσεις πυροδότηση οποιουδήποτε φυσιγγίου θα ήταν καταστροφική.
Τελος τα όπλα βάφτηκαν με οξείδωση και “παλαιώθηκαν” με ομοιόμορφο τρόπο ώστε να φαίνονται ίδια.
Κρυφό αριστούργημα
Η εμμονή του σκηνοθέτη Εντ Χάρρις με την τελειότητα μας έδωσε ένα από τα καλύτερα σύγχρονα γουέστερν.
Η αναπαράσταση της Δύσης του όψιμου 19ου αιώνα και η μαεστρία με την οποία αναδεικνύει τον Μορτένσεν είναι λόγοι για να απολαύσει κανείς το Apaloosa.
Άν το δείτε, εστιάστε στις σκηνές που ο Χιτς/Μορτένσεν το χρησιμοποιεί βουβά για να επιβληθεί απέναντι στους παράνομους και το δέος που δημιουργεί η εικόνα του τεράστιου δίκανου.
Από την άλλη όμως, τώρα που γνωρίζετε την ιστορία του ίσως να σας χαλάσαμε λίγο την κινηματογραφική μαγεία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών