Οι νικητές πάντα απολαμβάνουν τα λάφυρα του πολέμου και αυτό είναι έκδηλο στην ιστορία ανάπτυξης του διάσημου Pistolet Makarova.
Με την κατάληψη του εδάφους της ναζιστικής Γερμανίας οι Σύμμαχοι επιδόθηκαν σε ένα ξέφρενο “τεχνολογικό πλιάτσικο” για να εμπλουτίσουν τα οπλοστάσια τους.
Οι Αμερικανοί πήραν την πυραυλική τεχνολογία του Φον Μπράουν, οι Γάλλοι τα ναυτικά συστήματα και τα αυτόματα τυφέκια και οι Σοβιετικοί ότι υπήρχε στην ανατολική πλευρά του συρματοπλέγματος.
Μεταξύ αλλων και τα σχέδια των πιστολιών Walther PP/PPK.
Μηχανικός και πολεμιστής
O Νικολάι Φιοντόροβιτς Μάκαροφ γεννήθηκε τρία χρόνια πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και με το ξέσπασμα του Β’ παγκοσμίου σπούδαζε μηχανικός στο πολυτεχνείο τηε Τούλα, της κατεξοχήν οπλουργικής πόλης των Ρώσων. Οι σπουδές του διακόπηκαν για να εργαστεί όπως όλο το διαθέσιμο προσωπικό υπέρ της εθνικής προσπάθειας απόκρουσης των Γερμανών.
Επέστρεψε στη σχολή και αποφοίτησε το 1944. Μέσα στον επόμενο χρόνο βρέθηκε να εργάζεται για το διάδοχο του πιστολιού ΤΤ 33. Είναι πέρα από προφανές ότι η ρωσική ομάδα σχεδιασμού είχε πρόσβαση στα σχέδια της Walther αλλά και στη μελέτη του πυρομαχικού 9Χ18 Ultra που είχε αναπτυχθεί για λογαριασμό της γερμανικής αεροπορίας Luftwaffe. Επρόκειτο για ένα μεγεθυμένο PP (PolizeiPistole) ενισχυμένο για να βάλλει ένα ισχυρότερο φυσίγγιο από το .380 (9Χ17mm). Το σχέδιο του Μάκαροφ διαγωνίστηκε σε δύο φάσεις (το 1945 και το 1949) απέναντι σε προτάσεις “φτασμένων” μηχανικών όπως οι Κορόβιν, Σιμόνοφ και Κλίμοφ. Τελικά προκρίθηκε λόγω απλότητας, ευκολίας κατασκευής και επειδή επέδειξε διπλάσια αξιοπιστία στις δοκιμές έναντι των ανταγωνιστικών προτάσεων.
Περιγραφή
Η προεπιλογή πυρομαχικού, το οποίο ήταν λιγότερο ισχυρό από τον προκάτοχο του (7,62Χ25mm Tokarev) έδινε μια επιλογή που ο νεαρός Μάκαροφ εκμεταλλεύτηκε.
Επέτρεπε τη λειτουργία ενός απλούστερου όπλου που δεν απαιτεί την ύπαρξη πολύπλοκων μηχανισμών κλειδώματος, διατάξεως επιβράδυνσης ή ογκώδους κλείστρου που να απορροφά την ανάκρουση.
Πρόκειται για το λεγόμενο σύστημα της “απλής οπσθοδρόμησης”(direct blowback) που παίρνει την κίνηση του από τη δύναμη που εξασκούν στον κάλυκα τα αέρια της πυροδότησης.
Καθώς εκτονώνονται, σπρώχνουν τη βολίδα προς την έξοδο της κάνης και το μεταλλικό κάλυκα προς τα πίσω.
Ένα ελατήριο γύρω από την κάνη και το βάρος του κλείστρου εξασφαλίζουν ότι η οπισθοδρόμηση δε θα ξεκινήσει πρόωρα, ώστε να μη τραυματιστεί ο χρήστης.
Είναι ο πιο διαδομένος τρόπος λειτουργίας για πιστόλια τσέπης όπως τα Baby Browning και Colt 1903 ή σε υποπολυβόλα όπως τα Sten και Uzi. 
Αντί να σχεδιάσει από την αρχή κάτι νέο, μελέτησε και απλοποίησε το γερμανικό σχέδιο ώστε τελικά να διαθέτει μόνο 27 απάρτια, περιλαμβανομένου του γεμιστήρα.
Παρά την ολομεταλλική κατασκευή ζυγίζει μόνο 730 γραμμάρια και η χαμηλή ανάκρουση το κάνει ελεγχόμενο στη βολή.
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά το κατέστησαν γρήγορα αγαπητό στούς χρήστες.
Ο μηχανισμός της σκανδάλης έχει δύο διαμορφώσεις: απευθείας έλξη διπλής ενέργειας ή χειροκίνητη όπλιση της εξωτερικής σφύρας ώστε να μειωθεί η απαιτούμενη δύναμη.
Η ασφάλεια έχει την ίδια φιλοσοφία με του Walther, αλλά αντίστροφο χειρισμό.
Στην πάνω θέση κατεβάζει με ασφάλεια τη σφύρα σε θέση ηρεμίας και κλειδώνει το μηχανισμό. Πιέζοντας τη με τον αντίχειρα προς τα κάτω, το όπλο μπορεί να πυροδοτηθεί.
Η απλούστευση του σχεδίου άφησε ένα κενό το οποίο ο Μάκαροφ θεωρούσε αδυναμία στο τελικό προϊόν.
Η ασφάλεια δε μπλοκάρει την κίνηση του επικρουστήρα και ως συνέπεια υπάρχει πιθανότητα ακούσιας πυροδότησης αν το όπλο πέσει από μεγάλο ύψος με το στόμιο της κάνης προς τα κάτω.
Αν και δυνατό να συμβεί, έξι εκατομμύρια αντίγραφα και 50 χρόνια στρατιωτικής χρήσης έχουν αποδείξει ο κίνδυνος είναι ελάχιστος.
Η τροφοδοσία γίνεται από ένα γεμιστήρα 8 φυσιγγίων.
Οι στρατιωτικοί ήθελαν οι γεμιστήρες να μη χάνονται στο πεδίο για αυτό ο μοχλός απελυθέρωσης βρίσκεται στο “τακούνι” της λαβής, ενώ υπάρχει και ένας κρίκος πρόσδεσης.
Εκδόσεις
Το αρχικό ΡΜ κατασκευαζόταν σε πολλές χώρες του ανατολικού μπλοκ με διάφορους κωδικούς.
Εχει παραχθεί στην Κίνα, τη Βόρεια Κορέα, τη Βουλγαρία και την Ανατολική Γερμανία.
Μετά το 1992, η Baikal έφτιαξε μια πολιτική έκδοση με τον κωδικό IJ 70 για τη ρωσική αγορά.
Παραμένει δημοφιλές με τις εταιρείες ασφαλείας και τους πολίτες που οπλοφορούν. Εκτός από τη σήμανση είναι ίδιο με το στρατιωτικό μοντέλο.
Μικρές ποσότητες με ρυθμιζόμενο σκοπευτικό και στο διαμέτρημα 9Χ17mm του ΡΡΚ παράχθηκαν για εξαγωγές.
Στη δεκαετία του 2000, οι Ρώσοι παρουσίασαν μια εκσυγχρονισμένη έκδοση (ΡΜΜ) η οποία μεταξύ άλλων χωρούσε 12 φυσίγγια και έβαλλε ένα ισχυρότερο διατρητικό πυρομαχικό.
Χρησιμοποιείται από τους αλεξιπτωτιστές. Το πιο ιδιαίτερο όμως μοντέλο είναι το Makarov PB που δημιουργήθηκε για τους Spetsnaz και τις ομάδες ανιχνευτών.
Διαθέτει ενσωματωμένο σιγαστήρα δύο μερών που επιτρέπει “αθόρυβες” βολές. Χρησιμοποιεί ένα ελαφρότερο τροποποιημένο κλείστρο και προσφέρει ένα δραστικό βεληνεκές 25 μέτρων.
Τροφοδοτεί τα στάνταρ πυρομαχικά και γεμιστήρες, διευκολύνοντας την υποστήριξη.
Ακόμη και σήμερα τα αξιόπιστα αυτά πιστόλια υπηρετούν στη Ρωσία και δεκάδες χώρες της σφαίρας επιρροής της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών