Mόνο 8.600 αντίγραφα φτιάχτηκαν μεταξύ 2018 και 2021 και όλα προορίζονταν για ένα πελάτη, την περιφερειακή αστυνομία της Σαξονίας-Άνχαλτ.
Το μοναδικότερο μοντέλο της αυστριακής Glock είναι και ταυτόχρονα σχεδόν άγνωστο.
Κάπου μέσα στην διαρκώς διογκούμενη σειρά διψήφιων αριθμών που ξεκίνησαν το 1980 με το “17”, υπάρχει και ο αριθμός “46”.
Σύμφωνα με το εργοστάσιο, μόνο 8.600 αντίγραφα φτιάχτηκαν μεταξύ 2018 και 2021 και όλα προορίζονταν για ένα πελάτη, την περιφερειακή αστυνομία της Σαξονίας-Άνχαλτ.
Τα χαρακτηριστικά
Η γενική διαμόρφωση θυμίζει το G19, ένα από τα δημοφιλέστερα σύγχρονα πιστόλια από τα οποία εκατομμύρια κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν το ίδιο μέγεθος σκελετού και παρόμοιες διαστάσεις. Μοιράζεται τα μηχανικά μέρη της πέμπτης γενιάς (Gen5) που είναι το τωρινό στάνταρ στην παραγωγή της εταιρείας. Διαθέτει αμφιδέξιο μοχλό απελευθέρωσης κλείστρου, αναστρέψιμο κουμπί για το γεμιστήρα, ράγα ανάρτησης φακού κάτω από την κάνη εναλλάξιμες ράχες που ρυθμίζουν το μέγεθος της λαβής. Η τροφοδοσία γίνεται από πολυμερικούς γεμιστήρες χωρητικότητας 15 φυσιγγίων, όμοιους με των μοντέλων 19 και 45. Συγκριτικά, το πιστόλι που αντικαθιστά (Sig 220) χωρά 8 φυσίγγια ίδιου διαμετρήματος, ενώ ζυγίζει γεμάτο 920 αντί 860 γραμμαρίων.
Οι σημαντικές διαφορές
Σε αντίθεση όμως με τα προαναφερθέντα, το G46 παρουσιάζει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά.
Επί 40 χρόνια, τα πιστόλια της εταιρείας δε περιελάμβαναν ποτέ εξωτερικό μοχλό ασφάλειας που να κλειδώνει τη σκανδάλη.
Ο μοναδικός μηχανισμός ήταν μια “αδρανειακή” ασφάλεια πτώσης και ένα γλωσσίδιο που το δάκτυλο πιέζει καθώς ξεκινά την έλξη. Στο “46” προστέθηκε μια μηχανική ασφάλεια στην αριστερή πλευρά του κορμού.
Ακόμη μεγαλύτερες διαφορές συναντάμε στο εσωτερικό του κλείστρου.Όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της εταιρείας λειτουργούν με βάση το σύστημα οπισθοδρόμησης και πτώσης της κάνης, όπως σχεδιάστηκε από τον Browning και απλοποιήθηκε από τη Sig στη σειρά “220”.
Είναι το πιο διαδομένο και απλό σχέδιο των τελευταίων 100 ετών.
Το κλείστρο του G46 επανασχεδιάστηκε για λειτουργήσει με περιστροφική κάνη.
Τέσσερα κλειδιά πάνω στο σώμα της κάνης περιστρέφονται μέσα σε αύλακες στον κορμό και το κλείστρο. Παρόμοια λειτουργία συναντάμε σήμερα πχ. στα Beretta Px4 ή τα Arsenal Strike 1.
Προέρχεται από το Bergmann-Bayard των αρχών του εικοστού αιώνα.
Θεωρητικά, η περιστροφική κάνη δημιουργεί μικρότερη αναπήδηση σε σχέση με το σύστημα του Browning και επειδή δεν υπάρχει μετακίνηση στο κάθετο επίπεδο, η διασπορά των βολών θα είναι χαμηλότερη.
Το μειονέκτημα είναι ότι πρακτικά τα όπλα είναι πιο πολύπλοκα (το G46 απαιτεί πέντε περισσότερα εξαρτήματα σε σχέση με το G19) και κοστίζουν περισσότερο. Ιστορικά, έχουν παρατηρηθεί θραύσεις των κλειδιών που καλούνται να διαχειριστούν την οπισθοδρόμηση της κάνης με φυσίγγια υψηλής πίεσης.
Ένας διαφορετικού σχήματος επικρουστήρας επιτρέπει τη λύση του όπλου χωρίς να πατηθεί προηγουμένως η σκανδάλη. Στα υπόλοιπα Glock, η διαδικασία αποσυναρμολόγησης απαιτεί πίεση της, γεγονός που έχει στο παρελθόν στοιχίσει στην εταιρεία την απώλεια κρατικών συμβάσεων.
Προσεκτική παρατήρηση του όπλου δείχνει πως η λαβή στο G46 επιτρέπει κράτημα βαθύτερα στην παλάμη και καταλήγει με μια πεπλατυσμένη απόληξη που θυμίζει το Strike 1.
Επένδυση για το μέλλον
Με βάση τα παραπάνω είναι εύλογη η ερώτηση: “γιατί η Glock έφτιαξε το G46;”.
Το συνηθισμένο τους προϊόν είναι από τα πλέον επιτυχημένα σύγχρονα πιστόλια και -κυριολεκτικά- δεν προλαβαίνουν να παράγουν αρκετά.
Άξιζε το κόστος έρευνας και ανάπτυξης για να πουλήσουν ελάχιστες χιλιάδες πιστόλια στο γερμανικό κράτος; Με οικονομικά κριτήρια η απάντηση είναι εμφατικά “ΟΧΙ”.
Είναι βέβαιο ότι τα 1000 ευρώ που κόστισε το κάθε πιστόλι στην αστυνομία της Σαξονίας (περιλαμβανομένων των ανταλλακτικών, συλλογών οπλουργού, αναλώσιμων και παροχής εκπαίδευσης) καλύπτουν μόνο το κόστος παραγωγής. Είναι αμφίβολο αν επαρκούν για την έρευνα, ανάπτυξη και τα δικαιώματα του Friedrich Dechant, του μηχανικού που σχεδίασε το νέο σύστημα λειτουργίας.
Ο πραγματικός λόγος που ανέλαβε αυτή την υποχρέωση η Glock ίσως βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι γερμανικές αστυνομικές προμήθειες.
Οι αστυνομικές περιφέρειες είναι ημι-αυτόνομες χωρίς κεντρική διοίκηση και για την τυποποίηση διαδικασιών και υλικών βασίζονται σε μια επιτροπή του Τεχνικού Ινστιτούτου Αστυνομικής Ακαδημίας.
Αυτοί δημιούργησαν μια πολύ συγκεκριμένη λίστα προδιαγραφών για τα μελλοντικά πιστόλια όλων των αστυνομικών δυνάμεων της Γερμανίας.
Τα υπάρχοντα μοντέλα της Glock δεν πληρούν όλα τα κριτήρια.
Όμως στα επόμενα χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός πιστολιών παλιότερης γενιάς (όπως τα Sig Sauer P220/P226, Heckler P7 και USP) πρόκειται να αντικατασταθούν.
Υπό αυτό το πρίσμα, η επένδυση στο Glock 46 έχει νόημα γιατί δημιουργεί ανταγωνιστικό προβάδισμα.
Η άποψη μας ενισχύεται από το γεγονός ότι η εταιρεία μέχρι σήμερα δε διαθέτει το όπλο στην πολιτική αγορά, κρατώντας την επένδυση “παγωμένη”. Όπότε για το άμεσο μέλλον, το G46 θα παραμείνει το σπανιότερο μοντέλο παραγωγής των Αυστριακών.
www.bankingnews.gr
Κάπου μέσα στην διαρκώς διογκούμενη σειρά διψήφιων αριθμών που ξεκίνησαν το 1980 με το “17”, υπάρχει και ο αριθμός “46”.
Σύμφωνα με το εργοστάσιο, μόνο 8.600 αντίγραφα φτιάχτηκαν μεταξύ 2018 και 2021 και όλα προορίζονταν για ένα πελάτη, την περιφερειακή αστυνομία της Σαξονίας-Άνχαλτ.
Τα χαρακτηριστικά
Η γενική διαμόρφωση θυμίζει το G19, ένα από τα δημοφιλέστερα σύγχρονα πιστόλια από τα οποία εκατομμύρια κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο. Έχουν το ίδιο μέγεθος σκελετού και παρόμοιες διαστάσεις. Μοιράζεται τα μηχανικά μέρη της πέμπτης γενιάς (Gen5) που είναι το τωρινό στάνταρ στην παραγωγή της εταιρείας. Διαθέτει αμφιδέξιο μοχλό απελευθέρωσης κλείστρου, αναστρέψιμο κουμπί για το γεμιστήρα, ράγα ανάρτησης φακού κάτω από την κάνη εναλλάξιμες ράχες που ρυθμίζουν το μέγεθος της λαβής. Η τροφοδοσία γίνεται από πολυμερικούς γεμιστήρες χωρητικότητας 15 φυσιγγίων, όμοιους με των μοντέλων 19 και 45. Συγκριτικά, το πιστόλι που αντικαθιστά (Sig 220) χωρά 8 φυσίγγια ίδιου διαμετρήματος, ενώ ζυγίζει γεμάτο 920 αντί 860 γραμμαρίων.
Οι σημαντικές διαφορές
Σε αντίθεση όμως με τα προαναφερθέντα, το G46 παρουσιάζει μερικά μοναδικά χαρακτηριστικά.
Επί 40 χρόνια, τα πιστόλια της εταιρείας δε περιελάμβαναν ποτέ εξωτερικό μοχλό ασφάλειας που να κλειδώνει τη σκανδάλη.
Ο μοναδικός μηχανισμός ήταν μια “αδρανειακή” ασφάλεια πτώσης και ένα γλωσσίδιο που το δάκτυλο πιέζει καθώς ξεκινά την έλξη. Στο “46” προστέθηκε μια μηχανική ασφάλεια στην αριστερή πλευρά του κορμού.
Ακόμη μεγαλύτερες διαφορές συναντάμε στο εσωτερικό του κλείστρου.Όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της εταιρείας λειτουργούν με βάση το σύστημα οπισθοδρόμησης και πτώσης της κάνης, όπως σχεδιάστηκε από τον Browning και απλοποιήθηκε από τη Sig στη σειρά “220”.
Είναι το πιο διαδομένο και απλό σχέδιο των τελευταίων 100 ετών.
Το κλείστρο του G46 επανασχεδιάστηκε για λειτουργήσει με περιστροφική κάνη.
Τέσσερα κλειδιά πάνω στο σώμα της κάνης περιστρέφονται μέσα σε αύλακες στον κορμό και το κλείστρο. Παρόμοια λειτουργία συναντάμε σήμερα πχ. στα Beretta Px4 ή τα Arsenal Strike 1.
Προέρχεται από το Bergmann-Bayard των αρχών του εικοστού αιώνα.
Θεωρητικά, η περιστροφική κάνη δημιουργεί μικρότερη αναπήδηση σε σχέση με το σύστημα του Browning και επειδή δεν υπάρχει μετακίνηση στο κάθετο επίπεδο, η διασπορά των βολών θα είναι χαμηλότερη.
Το μειονέκτημα είναι ότι πρακτικά τα όπλα είναι πιο πολύπλοκα (το G46 απαιτεί πέντε περισσότερα εξαρτήματα σε σχέση με το G19) και κοστίζουν περισσότερο. Ιστορικά, έχουν παρατηρηθεί θραύσεις των κλειδιών που καλούνται να διαχειριστούν την οπισθοδρόμηση της κάνης με φυσίγγια υψηλής πίεσης.
Ένας διαφορετικού σχήματος επικρουστήρας επιτρέπει τη λύση του όπλου χωρίς να πατηθεί προηγουμένως η σκανδάλη. Στα υπόλοιπα Glock, η διαδικασία αποσυναρμολόγησης απαιτεί πίεση της, γεγονός που έχει στο παρελθόν στοιχίσει στην εταιρεία την απώλεια κρατικών συμβάσεων.
Προσεκτική παρατήρηση του όπλου δείχνει πως η λαβή στο G46 επιτρέπει κράτημα βαθύτερα στην παλάμη και καταλήγει με μια πεπλατυσμένη απόληξη που θυμίζει το Strike 1.
Επένδυση για το μέλλον
Με βάση τα παραπάνω είναι εύλογη η ερώτηση: “γιατί η Glock έφτιαξε το G46;”.
Το συνηθισμένο τους προϊόν είναι από τα πλέον επιτυχημένα σύγχρονα πιστόλια και -κυριολεκτικά- δεν προλαβαίνουν να παράγουν αρκετά.
Άξιζε το κόστος έρευνας και ανάπτυξης για να πουλήσουν ελάχιστες χιλιάδες πιστόλια στο γερμανικό κράτος; Με οικονομικά κριτήρια η απάντηση είναι εμφατικά “ΟΧΙ”.
Είναι βέβαιο ότι τα 1000 ευρώ που κόστισε το κάθε πιστόλι στην αστυνομία της Σαξονίας (περιλαμβανομένων των ανταλλακτικών, συλλογών οπλουργού, αναλώσιμων και παροχής εκπαίδευσης) καλύπτουν μόνο το κόστος παραγωγής. Είναι αμφίβολο αν επαρκούν για την έρευνα, ανάπτυξη και τα δικαιώματα του Friedrich Dechant, του μηχανικού που σχεδίασε το νέο σύστημα λειτουργίας.
Ο πραγματικός λόγος που ανέλαβε αυτή την υποχρέωση η Glock ίσως βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι γερμανικές αστυνομικές προμήθειες.
Οι αστυνομικές περιφέρειες είναι ημι-αυτόνομες χωρίς κεντρική διοίκηση και για την τυποποίηση διαδικασιών και υλικών βασίζονται σε μια επιτροπή του Τεχνικού Ινστιτούτου Αστυνομικής Ακαδημίας.
Αυτοί δημιούργησαν μια πολύ συγκεκριμένη λίστα προδιαγραφών για τα μελλοντικά πιστόλια όλων των αστυνομικών δυνάμεων της Γερμανίας.
Τα υπάρχοντα μοντέλα της Glock δεν πληρούν όλα τα κριτήρια.
Όμως στα επόμενα χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός πιστολιών παλιότερης γενιάς (όπως τα Sig Sauer P220/P226, Heckler P7 και USP) πρόκειται να αντικατασταθούν.
Υπό αυτό το πρίσμα, η επένδυση στο Glock 46 έχει νόημα γιατί δημιουργεί ανταγωνιστικό προβάδισμα.
Η άποψη μας ενισχύεται από το γεγονός ότι η εταιρεία μέχρι σήμερα δε διαθέτει το όπλο στην πολιτική αγορά, κρατώντας την επένδυση “παγωμένη”. Όπότε για το άμεσο μέλλον, το G46 θα παραμείνει το σπανιότερο μοντέλο παραγωγής των Αυστριακών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών