Το χάρισμα του Ruger ήταν να επαναφέρει σχέδια παλιότερων εφευρετών και να τα βάζει στην παραγωγή βελτιωμένα και με λογικό κόστος.
Ο William “Bill” Ruger υπήρξε αναμφισβήτητα ο πλέον επιτυχημένος αμερικανός σχεδιαστής όπλων.
Πολλοί θα διαφωνίσουν δείχνοντας πχ. προς τον Browning, αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά:
Ο Ruger δεν ήταν μόνο μηχανικός και εφευρέτης.
Ξεκινώντας από τα προάστια της Νέας Υόρκης κατάφερε σε 30 χρόνια να δημιουργήσει μια κραταιά βιομηχανία που δε περιορίζεται στα πυροβόλα όπλα, αλλά πρωτοπορεί στην παραγωγή ανταλλακτικών υψηλής ακρίβειας για την αυτοβιομηχανία, την αεροναυτική και την ιατρική.
Είναι το μίγμα μηχανικού/επιχειρηματία που του επέτρεψε να πραγματοποιήσει τα όνειρα του και να αφήσει πίσω του ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κυνηγετικά όπλα.
Το Νο.1 και μοναδικό
Το χάρισμα του Ruger ήταν να επαναφέρει σχέδια παλιότερων εφευρετών και να τα βάζει στην παραγωγή βελτιωμένα και με λογικό κόστος.
Η πρωτοποριακή του έρευνα στη χύτευση μετάλλων επέτρεπε στη βιομηχανία του να δημιουργεί ανθεκτικά όπλα με χαμηλότερο κόστος και μεγαλύτερη ταχύτητα από τον ανταγωνισμό.
Έτσι για παράδειγμα, το 1955 παρουσίασε το Blackhawk ένα αντίγραφο του Colt 1873 που ήταν στιβαρότερο και φθηνότερο του αυθεντικού και αργότερα το Μ77 ένα βελτιωμένο επαναληπτικό τύπου Mauser που “χτυπούσε” τις πωλήσεις των Remington και Winchester.
Ως κυνηγός, ο ίδιος ήταν συνεπαρμένος από το μονόσφαιρο τουφέκι τύπου Farquharson 1872 και τις περιπέτειες του Frederick Selous στις αφρικανικές πεδιάδες.
Το 1966, αποφάσισε να ρίξει στην αγορά ένα βελτιωμένο Farquharson με το όνομα “Νο. 1”.
Σύμβουλοι και φίλοι του έλεγαν ότι επρόκειτο για εμπορική αυτοκτονία.
Στην εποχή του ημιαυτόματου τυφεκίου και με το κινητό ουραίο να “βασιλεύει” παγκοσμίως κανείς δε θα το αγόραζε. Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα μπορούμε να πούμε ότι διαψεύστηκαν. Στον κατάλογο του 2023 η Ruger παρουσιάζει τρία μοντέλα του εμβληματικού όπλου. Λέγεται ότι στην τελική συζήτηση για την απόφαση παραγωγής του “Νο. 1”, ο Bill Ruger είπε στους διευθντές του: “Το μονόσφαιρο τουφέκι δεν είναι για τους πάντες. Αλλά είναι το παν για κάποιους”.
Μηχανική συγκρότηση
Ο ίδιος ο Ruger το θεωρούσε ως το μεγαλύτερο του επίτευγμα. Η λατρεία του για το σχέδιο περικλείεται σε δύο λέξεις -Αρμονία και Απλότητα.
Στην ουσία πρόκειται για μια ατσάλινη βάση με γερά τοιχώματα, πάνω στην οποία προσαρμόζεται η κάνη. Ο μοχλός που περιβάλλει τη σκανδάλη ανασύρει ένα ογκώδες μπλοκ που κλειδώνει και σφραγίζει πίσω από τη θαλάμη, Δεν υπάρχει ορατός “κόκορας” και η σφύρα βρίσκεται εσωτερικά και αντεστραμμένη προς τα κάτω. Ο Ruger μετέφερε το κύριο ελατήριο μπροστά από το μηχανισμό (κάτω από την πάπια) και οι μηχανικοί της εταιρείας του Sefried και Larson κατάφεραν να λεπτύνουν το προφίλ, κάνοντας τις γραμμές λιγότερο γωνιώδεις.
Το όπλο έχει τα δυνατόν λιγότερα απάρτια και όλα είναι μεγάλα και ανθεκτικά. Σπρώχνοντας το μοχλό όπλισης εμπρός, ο χειριστής αποκαλύπτει τη θαλάμη και τοποθετεί το φυσίγγιο. Επαναφέροντας τον, το κλείστρο σφραγίζει τη θαλάμη. Μια ασφάλεια στη “ράχη” της βάσης (όπως αυτές που υπάρχουν στα δίκανα) κλειδώνει σκανδάλη και σχαστηρία. Δεν μπορεί να υπάρξει κάτι απλούστερο από αυτό.
Η πάπια και το κοντάκι σχεδιάστηκαν από ένα άλλο θρύλο της σύγχρονης οπλουργικής τον Lenard Brownell (η οικογένεια του ακόμη κατέχει τη μεγαλύτερη εταιρεία οπλουργικών εργαλείων και ανταλλακτικών στον κόσμο), που έδωσε μια κλασική αισθητική.
Τεράστια αντοχή
O Brownell έλεγε πως κατά τις δοκιμές των πρωτοτύπων προσπαθούσαν μάταια να “ανατινάξουν” ένα όπλο με υπερβολικές γομώσεις, αλλά δε τα κατάφεραν ποτέ. Τα τοιχώματα του σκελετού και το βαρύ μπλοκ της κάνης επέτρεψαν στο “Νο 1” να φιλοξενήσει απροβλημάτιστα μια σειρά από διαμετρήματα που ξεκινούν από το .22 Hornet μέχρι το θηριώδες .458 Lott. Συνολικά υπάρχουν πάνω από 70 διαφορετικά διαμετρήματα εργοστασιακής παραγωγής. Αλλά και αναρίθμητα αυτοσχέδια για τα οποία ερασιτέχνες ιδιογομωτές χρησιμοποιούν το Ruger ως πλατφόρμα εξέλιξης. Η αντοχή του μηχανισμού επιτρέπει τους “πειραματισμούς” με ασφάλεια για το χρήστη.
Οι κάνες έρχονται σε ελαφρό ή βαρύ προφίλ, ώστε να προσθέτουν βάρος στα μεγαλύτερα διαμετρήματα και να μειώνουν την ανάκρουση. Τα μήκη κυμαίνονται μεταξύ 50 και 70 εκατοστών και πρέπει να λάβει κανείς υπόψη ότι λόγω έλλειψης κινητού ουραίου και μηχανισμού το “Νο 1” είναι πιο συμπαγές σε σχέση με τα επαναληπτικά όπλα. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές όπως το Light που προορίζεται για μικρότερα φυσίγγια, το Medium Sporter που καλύπτει τα κλασικά μεταξύ 6,5 και 9 χιλιοστών και το Tropical το οποίο ήταν και το αρχικό όραμα του Bill Ruger. Δεχόμενο διαμετρήματα όπως .375 Η&Η, .416 Rigby και .450 Nitro Express, είναι ένας χαιρετισμός στον παιδικό ήρωα του τον Selous.
Βέβαια, η “σοφία” του να κυνηγά κανείς στην Αφρική με ένα μονόσφαιρο τουφέκι θα αμφισβητηθεί από πολλούς σύγχρονους σπόρτσμεν, αλλά αυτό δε μειώνει τη γοητεία του.
www.bankingnews.gr
Πολλοί θα διαφωνίσουν δείχνοντας πχ. προς τον Browning, αλλά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά:
Ο Ruger δεν ήταν μόνο μηχανικός και εφευρέτης.
Ξεκινώντας από τα προάστια της Νέας Υόρκης κατάφερε σε 30 χρόνια να δημιουργήσει μια κραταιά βιομηχανία που δε περιορίζεται στα πυροβόλα όπλα, αλλά πρωτοπορεί στην παραγωγή ανταλλακτικών υψηλής ακρίβειας για την αυτοβιομηχανία, την αεροναυτική και την ιατρική.
Είναι το μίγμα μηχανικού/επιχειρηματία που του επέτρεψε να πραγματοποιήσει τα όνειρα του και να αφήσει πίσω του ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα κυνηγετικά όπλα.
Το Νο.1 και μοναδικό
Το χάρισμα του Ruger ήταν να επαναφέρει σχέδια παλιότερων εφευρετών και να τα βάζει στην παραγωγή βελτιωμένα και με λογικό κόστος.
Η πρωτοποριακή του έρευνα στη χύτευση μετάλλων επέτρεπε στη βιομηχανία του να δημιουργεί ανθεκτικά όπλα με χαμηλότερο κόστος και μεγαλύτερη ταχύτητα από τον ανταγωνισμό.
Έτσι για παράδειγμα, το 1955 παρουσίασε το Blackhawk ένα αντίγραφο του Colt 1873 που ήταν στιβαρότερο και φθηνότερο του αυθεντικού και αργότερα το Μ77 ένα βελτιωμένο επαναληπτικό τύπου Mauser που “χτυπούσε” τις πωλήσεις των Remington και Winchester.
Ως κυνηγός, ο ίδιος ήταν συνεπαρμένος από το μονόσφαιρο τουφέκι τύπου Farquharson 1872 και τις περιπέτειες του Frederick Selous στις αφρικανικές πεδιάδες.
Το 1966, αποφάσισε να ρίξει στην αγορά ένα βελτιωμένο Farquharson με το όνομα “Νο. 1”.
Σύμβουλοι και φίλοι του έλεγαν ότι επρόκειτο για εμπορική αυτοκτονία.
Στην εποχή του ημιαυτόματου τυφεκίου και με το κινητό ουραίο να “βασιλεύει” παγκοσμίως κανείς δε θα το αγόραζε. Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα μπορούμε να πούμε ότι διαψεύστηκαν. Στον κατάλογο του 2023 η Ruger παρουσιάζει τρία μοντέλα του εμβληματικού όπλου. Λέγεται ότι στην τελική συζήτηση για την απόφαση παραγωγής του “Νο. 1”, ο Bill Ruger είπε στους διευθντές του: “Το μονόσφαιρο τουφέκι δεν είναι για τους πάντες. Αλλά είναι το παν για κάποιους”.
Μηχανική συγκρότηση
Ο ίδιος ο Ruger το θεωρούσε ως το μεγαλύτερο του επίτευγμα. Η λατρεία του για το σχέδιο περικλείεται σε δύο λέξεις -Αρμονία και Απλότητα.
Στην ουσία πρόκειται για μια ατσάλινη βάση με γερά τοιχώματα, πάνω στην οποία προσαρμόζεται η κάνη. Ο μοχλός που περιβάλλει τη σκανδάλη ανασύρει ένα ογκώδες μπλοκ που κλειδώνει και σφραγίζει πίσω από τη θαλάμη, Δεν υπάρχει ορατός “κόκορας” και η σφύρα βρίσκεται εσωτερικά και αντεστραμμένη προς τα κάτω. Ο Ruger μετέφερε το κύριο ελατήριο μπροστά από το μηχανισμό (κάτω από την πάπια) και οι μηχανικοί της εταιρείας του Sefried και Larson κατάφεραν να λεπτύνουν το προφίλ, κάνοντας τις γραμμές λιγότερο γωνιώδεις.
Το όπλο έχει τα δυνατόν λιγότερα απάρτια και όλα είναι μεγάλα και ανθεκτικά. Σπρώχνοντας το μοχλό όπλισης εμπρός, ο χειριστής αποκαλύπτει τη θαλάμη και τοποθετεί το φυσίγγιο. Επαναφέροντας τον, το κλείστρο σφραγίζει τη θαλάμη. Μια ασφάλεια στη “ράχη” της βάσης (όπως αυτές που υπάρχουν στα δίκανα) κλειδώνει σκανδάλη και σχαστηρία. Δεν μπορεί να υπάρξει κάτι απλούστερο από αυτό.
Η πάπια και το κοντάκι σχεδιάστηκαν από ένα άλλο θρύλο της σύγχρονης οπλουργικής τον Lenard Brownell (η οικογένεια του ακόμη κατέχει τη μεγαλύτερη εταιρεία οπλουργικών εργαλείων και ανταλλακτικών στον κόσμο), που έδωσε μια κλασική αισθητική.
Τεράστια αντοχή
O Brownell έλεγε πως κατά τις δοκιμές των πρωτοτύπων προσπαθούσαν μάταια να “ανατινάξουν” ένα όπλο με υπερβολικές γομώσεις, αλλά δε τα κατάφεραν ποτέ. Τα τοιχώματα του σκελετού και το βαρύ μπλοκ της κάνης επέτρεψαν στο “Νο 1” να φιλοξενήσει απροβλημάτιστα μια σειρά από διαμετρήματα που ξεκινούν από το .22 Hornet μέχρι το θηριώδες .458 Lott. Συνολικά υπάρχουν πάνω από 70 διαφορετικά διαμετρήματα εργοστασιακής παραγωγής. Αλλά και αναρίθμητα αυτοσχέδια για τα οποία ερασιτέχνες ιδιογομωτές χρησιμοποιούν το Ruger ως πλατφόρμα εξέλιξης. Η αντοχή του μηχανισμού επιτρέπει τους “πειραματισμούς” με ασφάλεια για το χρήστη.
Οι κάνες έρχονται σε ελαφρό ή βαρύ προφίλ, ώστε να προσθέτουν βάρος στα μεγαλύτερα διαμετρήματα και να μειώνουν την ανάκρουση. Τα μήκη κυμαίνονται μεταξύ 50 και 70 εκατοστών και πρέπει να λάβει κανείς υπόψη ότι λόγω έλλειψης κινητού ουραίου και μηχανισμού το “Νο 1” είναι πιο συμπαγές σε σχέση με τα επαναληπτικά όπλα. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές όπως το Light που προορίζεται για μικρότερα φυσίγγια, το Medium Sporter που καλύπτει τα κλασικά μεταξύ 6,5 και 9 χιλιοστών και το Tropical το οποίο ήταν και το αρχικό όραμα του Bill Ruger. Δεχόμενο διαμετρήματα όπως .375 Η&Η, .416 Rigby και .450 Nitro Express, είναι ένας χαιρετισμός στον παιδικό ήρωα του τον Selous.
Βέβαια, η “σοφία” του να κυνηγά κανείς στην Αφρική με ένα μονόσφαιρο τουφέκι θα αμφισβητηθεί από πολλούς σύγχρονους σπόρτσμεν, αλλά αυτό δε μειώνει τη γοητεία του.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών