Οι λειόκανες καραμπίνες χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Ημιαυτόματες και επαναληπτικές
Οι λειόκανες καραμπίνες χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Ημιαυτόματες και επαναληπτικές.
Το Μ3 είναι η “στατιστική ανωμαλία” που ανήκει και στις δύο.
Ανάγκη για διαφοροποίηση
Πίσω στο 1986, η ιταλική Benelli Spa είχε ήδη εμπεδώσει τις αρχές του συστήματος αδρανειακής λειτουργίας του Bruno Civollani και ήταν δημοφιλής μεταξύ των κυνηγών.
Η ναυαρχίδα της γκάμας ήταν το ημιαυτόματο Μ1 Super 90, ένα τουφέκι που φημιζόταν για την απλότητα και ευκολία συντήρησης.
Θέλησαν να εξαπλωθούν και στην αμερικανική αγορά και για το λόγο αυτό ήρθαν σε συμφωνία διανομής με τη γερμανική Heckler & Koch (κατασκευάστρια μεταξύ άλλων των ΜΡ-5 και G-3). Οι Γερμανοί είχαν ένα εξαιρετικό δίκτυο στην αμερικανική ήπειρο, το οποίο βασιζόταν στις πωλήσεις αστυνομικού και στρατιωτικού υλικού στις χώρες από τον Καναδά ως τη Χιλή.
Συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς για να προσαρμόσουν τα όπλα της σε μια αγορά που ήδη κατείχαν και να προωθήσουν τα σχετικά άγνωστα λειόκανα στις ΗΠΑ. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή στην Αμερική η Browning και Remington ήταν οι γίγαντες που κυριαρχούσαν.
Η αδυναμία του μηχανισμού
Άρχισαν να παρουσιάζουν εκδόσεις του Super 90 με πλαστικά κοντάκια, πιστολοειδείς λαβές, κοντύτερες κάνες και σκόπευτρα αντίστοιχα των ραβδωτών.
Τα προωθούσαν σε υπηρεσίες επιβολής του νόμου. Σύντομα μια επιπλοκή αναδείχτηκε.
Το αδρανειακό σύστημα με περιστροφικό κλείστρο είναι εξαιρετικό όταν λειτουργεί με τις στάνταρ γομώσεις cal. 12 (μεταξύ 32 και 42 γραμμαρίων) για τις οποίες σχεδιάστηκε.
Οι αστυνομίες όμως συχνά χρησιμοποιούν ειδικά φυσίγγια με λαστιχένιες βολίδες για να διαλύσουν συγκεντρώσεις ή γεμίσματα γύψου και σκόνης σιδήρου για να παραβιάζουν πόρτες και υαλοπίνακες.
Τα φυσίγγια αυτά έχουν πολύ μικρότερο βάρος και ισχύ γόμωσης. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι αστυνομίες και οι στρατοί προτιμούν επαναληπτικά όπλα.
Ο άλλος λόγος για την επιλογή επαναληπτικών όπλων είναι ότι συνολικά, θεωρούνται πιο αξιόπιστα.
Η δυνατότητα της χειροκίνητης επανάταξης του κλείστρου και η δυνατότητα ευκολότερης αποκατάστασης μιας αφλογιστίας έχουν βαρύνουσα σημασία. Εκεί όπου ένας σκοπευτής θα χάσει ένα βαθμό, ό αντίστοιχος ένστολος μπορεί να διακινδυνεύει σωματική ακεραιότητα και ζωή.
Η διπλή λύση
Οι μηχανικοί των δύο εταιριών κατέληξαν ότι η ορθότερη λύση θα ήταν ένα επαναληπτικό σύστημα, όπως πχ, στα παραδοσιακά Mossberg 500.
Το χέρι του χειριστή παρέχει την κίνηση για την όπλιση και επανάταξη του κλείστρου, οπότε εφόσον τα φυσίγγια έχουν το σωστό μέγεθος για να χωρούν στη θαλάμη, το όπλο λειτουργεί.
Χρειάζονταν όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που θα έπειθε τους υποψήφιους πελάτες να αντικαταστήσουν τον υπάρχοντα οπλισμό με ένα νέο Benelli.
Σχεδίασαν ένα “επιλεκτικό, διπλό σύστημα”. Το Μ3 λειτουργεί κατά βάση με την αρχή της αδράνειας (όπως όλα τα μέχρι τότε μοντέλα της).
Όταν όμως απαιτηθεί η χρήση φυσιγγίων που δεν επαρκούν για την επανάταξη του κλείστρου, μετατρέπεται σε χειροκίνητο.
Περιστρέφοντας ένα δακτύλιο που βρίσκεται μεταξύ του άκρου του ξυστού και της τάπας στην αποθήκη φυσιγγίων, τον απελευθερώνουν.
Διπλοί οδηγοί μέσα στον ξυστό εμπλέκουν το κλείστρο και μπορούν πλέον να το σπρώξουν προς τα πίσω, όπως σε ένα συμβατικό τυφέκιο “χράπα-χρούπα”.
Είναι ενδιαφέρον πως μετά την τελευταία βολή, το κλείστρο παραμένει ανοικτό για ταχύτερη επαναγέμιση.
Ανά πάσα στιγμή ο χειριστής μπορεί να περιστρέψει το δακτύλιο αντίστροφα και να επανέλθει στην αυτόματη λειτουργία.
Το σύστημα λειτουργεί υποδειγματικά και επιτρέπει την ταχεία μετάπτωση από τη μία διαμόρφωση στην άλλη.
Στο αρχικό μοντέλο που βασιζόταν στο Μ1, ο ξυστός ήταν αρκετά ογκώδης και το βάρος των επιπλέον απάρτιων άλλαζε την ισορροπία.
Η σημερινή, δεύτερη γενιά είναι βασισμένη στο ελαφρότερο Μ2 Super 90 (αντικατέστησε στην παραγωγή το Μ1) και είναι λιγότερο βαριά και ογκώδης.
Ευέλικτο και μηχανικά ενδιαφέρον
Η ευκολία συντήρησης του συστήματος αδράνειας Benelli είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά της φίρμας.
Όλα τα αυτογεμή όπλα κάποια στιγμή θα αποτύχουν, λόγω συσσώρευσης βρωμιάς στα κινητά μέρη ή επικάθησης κατάλοιπων πυρίτιδας στην κάνη.
Η ύπαρξη της χειροκίνητης επιλογής δίνει ένα έξτρα περιθώριο για εκείνες σπάνιες περιπτώσεις.
Οι μετατροπές που ήταν απαραίτητες ώστε να λειτουργήσει το Μ3 με διπλό τρόπο άλλαξαν τη χωροταξία του μηχανισμού.
Το επανατατικό ελατήριο έφυγε από τη θέση του εντός του κοντακίου και πλέον βρίσκεται γύρω απο την αποθήκη. Το κλείστρο πλέον ωθείται από ένα σιδηρόδρομο.
Η διάταξη θυμίζει την αντίστοιχη των πρόσφατων Franchi Affinity. Αυτή η αλλαγή έχει μια ευνοϊκή παρενέργεια.
Το Μ3 δέχεται εύκολα πολλών τύπων κοντάκια με κλασσική ή πιστολοειδή λαβή, ευκολότερα από τα συμβατικά τυφέκια.
Αν και υπάρχουν κυνηγετικές εκδόσεις με αεριζόμενη ρίγα στις κάνες, τα δημοφιλέστερα μοντέλα είναι αυτά με τις κοντέ κάνες τύπου slug.
Εξοπλίζονται με απλά στόχαστρα τυφεκίου ή και τα εξαιρετικά οφθαλμίδια της LPA. Πολύ συνηθισμένη είναι και η προσθήκη προεκτάσεων στο σωλήνα της αποθήκης που αυξάνουν τη χωρητικότητα στα 7-8 φυσίγγια.
Το ίδιο μα διαφορετικό
Το καλύτερο σημείο του M3 είναι ότι κατάφερνει να είναι διαφορετικό χωρίς να το δείχνει.
Οποιοσδήποτε εξοικειωμένος με τα αυτογεμή της εταιρείας, θα νιώσει άνετα επωμίζοντας το.
Για την ακρίβεια πολλοί δε θα προσέξουν καν το μοχλό στην πάπια που αλλάζει τη λειτουργία.
Το αυξημένο βάρος των 3,27 κιλών (με κάνη 51cm) είναι μέσα στα όρια του διαχειρίσιμου και αν μη τι άλλο, δαμάζει την ανάκρουση από τις ισχυρότερες μάγκνουμ γομώσεις.
www.bankingnews.gr
Ημιαυτόματες και επαναληπτικές.
Το Μ3 είναι η “στατιστική ανωμαλία” που ανήκει και στις δύο.
Ανάγκη για διαφοροποίηση
Πίσω στο 1986, η ιταλική Benelli Spa είχε ήδη εμπεδώσει τις αρχές του συστήματος αδρανειακής λειτουργίας του Bruno Civollani και ήταν δημοφιλής μεταξύ των κυνηγών.
Η ναυαρχίδα της γκάμας ήταν το ημιαυτόματο Μ1 Super 90, ένα τουφέκι που φημιζόταν για την απλότητα και ευκολία συντήρησης.
Θέλησαν να εξαπλωθούν και στην αμερικανική αγορά και για το λόγο αυτό ήρθαν σε συμφωνία διανομής με τη γερμανική Heckler & Koch (κατασκευάστρια μεταξύ άλλων των ΜΡ-5 και G-3). Οι Γερμανοί είχαν ένα εξαιρετικό δίκτυο στην αμερικανική ήπειρο, το οποίο βασιζόταν στις πωλήσεις αστυνομικού και στρατιωτικού υλικού στις χώρες από τον Καναδά ως τη Χιλή.
Συνεργάστηκαν με τους Ιταλούς για να προσαρμόσουν τα όπλα της σε μια αγορά που ήδη κατείχαν και να προωθήσουν τα σχετικά άγνωστα λειόκανα στις ΗΠΑ. Μη ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή στην Αμερική η Browning και Remington ήταν οι γίγαντες που κυριαρχούσαν.
Η αδυναμία του μηχανισμού
Άρχισαν να παρουσιάζουν εκδόσεις του Super 90 με πλαστικά κοντάκια, πιστολοειδείς λαβές, κοντύτερες κάνες και σκόπευτρα αντίστοιχα των ραβδωτών.
Τα προωθούσαν σε υπηρεσίες επιβολής του νόμου. Σύντομα μια επιπλοκή αναδείχτηκε.
Το αδρανειακό σύστημα με περιστροφικό κλείστρο είναι εξαιρετικό όταν λειτουργεί με τις στάνταρ γομώσεις cal. 12 (μεταξύ 32 και 42 γραμμαρίων) για τις οποίες σχεδιάστηκε.
Οι αστυνομίες όμως συχνά χρησιμοποιούν ειδικά φυσίγγια με λαστιχένιες βολίδες για να διαλύσουν συγκεντρώσεις ή γεμίσματα γύψου και σκόνης σιδήρου για να παραβιάζουν πόρτες και υαλοπίνακες.
Τα φυσίγγια αυτά έχουν πολύ μικρότερο βάρος και ισχύ γόμωσης. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι αστυνομίες και οι στρατοί προτιμούν επαναληπτικά όπλα.
Ο άλλος λόγος για την επιλογή επαναληπτικών όπλων είναι ότι συνολικά, θεωρούνται πιο αξιόπιστα.
Η δυνατότητα της χειροκίνητης επανάταξης του κλείστρου και η δυνατότητα ευκολότερης αποκατάστασης μιας αφλογιστίας έχουν βαρύνουσα σημασία. Εκεί όπου ένας σκοπευτής θα χάσει ένα βαθμό, ό αντίστοιχος ένστολος μπορεί να διακινδυνεύει σωματική ακεραιότητα και ζωή.
Η διπλή λύση
Οι μηχανικοί των δύο εταιριών κατέληξαν ότι η ορθότερη λύση θα ήταν ένα επαναληπτικό σύστημα, όπως πχ, στα παραδοσιακά Mossberg 500.
Το χέρι του χειριστή παρέχει την κίνηση για την όπλιση και επανάταξη του κλείστρου, οπότε εφόσον τα φυσίγγια έχουν το σωστό μέγεθος για να χωρούν στη θαλάμη, το όπλο λειτουργεί.
Χρειάζονταν όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που θα έπειθε τους υποψήφιους πελάτες να αντικαταστήσουν τον υπάρχοντα οπλισμό με ένα νέο Benelli.
Σχεδίασαν ένα “επιλεκτικό, διπλό σύστημα”. Το Μ3 λειτουργεί κατά βάση με την αρχή της αδράνειας (όπως όλα τα μέχρι τότε μοντέλα της).
Όταν όμως απαιτηθεί η χρήση φυσιγγίων που δεν επαρκούν για την επανάταξη του κλείστρου, μετατρέπεται σε χειροκίνητο.
Περιστρέφοντας ένα δακτύλιο που βρίσκεται μεταξύ του άκρου του ξυστού και της τάπας στην αποθήκη φυσιγγίων, τον απελευθερώνουν.
Διπλοί οδηγοί μέσα στον ξυστό εμπλέκουν το κλείστρο και μπορούν πλέον να το σπρώξουν προς τα πίσω, όπως σε ένα συμβατικό τυφέκιο “χράπα-χρούπα”.
Είναι ενδιαφέρον πως μετά την τελευταία βολή, το κλείστρο παραμένει ανοικτό για ταχύτερη επαναγέμιση.
Ανά πάσα στιγμή ο χειριστής μπορεί να περιστρέψει το δακτύλιο αντίστροφα και να επανέλθει στην αυτόματη λειτουργία.
Το σύστημα λειτουργεί υποδειγματικά και επιτρέπει την ταχεία μετάπτωση από τη μία διαμόρφωση στην άλλη.
Στο αρχικό μοντέλο που βασιζόταν στο Μ1, ο ξυστός ήταν αρκετά ογκώδης και το βάρος των επιπλέον απάρτιων άλλαζε την ισορροπία.
Η σημερινή, δεύτερη γενιά είναι βασισμένη στο ελαφρότερο Μ2 Super 90 (αντικατέστησε στην παραγωγή το Μ1) και είναι λιγότερο βαριά και ογκώδης.
Ευέλικτο και μηχανικά ενδιαφέρον
Η ευκολία συντήρησης του συστήματος αδράνειας Benelli είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά της φίρμας.
Όλα τα αυτογεμή όπλα κάποια στιγμή θα αποτύχουν, λόγω συσσώρευσης βρωμιάς στα κινητά μέρη ή επικάθησης κατάλοιπων πυρίτιδας στην κάνη.
Η ύπαρξη της χειροκίνητης επιλογής δίνει ένα έξτρα περιθώριο για εκείνες σπάνιες περιπτώσεις.
Οι μετατροπές που ήταν απαραίτητες ώστε να λειτουργήσει το Μ3 με διπλό τρόπο άλλαξαν τη χωροταξία του μηχανισμού.
Το επανατατικό ελατήριο έφυγε από τη θέση του εντός του κοντακίου και πλέον βρίσκεται γύρω απο την αποθήκη. Το κλείστρο πλέον ωθείται από ένα σιδηρόδρομο.
Η διάταξη θυμίζει την αντίστοιχη των πρόσφατων Franchi Affinity. Αυτή η αλλαγή έχει μια ευνοϊκή παρενέργεια.
Το Μ3 δέχεται εύκολα πολλών τύπων κοντάκια με κλασσική ή πιστολοειδή λαβή, ευκολότερα από τα συμβατικά τυφέκια.
Αν και υπάρχουν κυνηγετικές εκδόσεις με αεριζόμενη ρίγα στις κάνες, τα δημοφιλέστερα μοντέλα είναι αυτά με τις κοντέ κάνες τύπου slug.
Εξοπλίζονται με απλά στόχαστρα τυφεκίου ή και τα εξαιρετικά οφθαλμίδια της LPA. Πολύ συνηθισμένη είναι και η προσθήκη προεκτάσεων στο σωλήνα της αποθήκης που αυξάνουν τη χωρητικότητα στα 7-8 φυσίγγια.
Το ίδιο μα διαφορετικό
Το καλύτερο σημείο του M3 είναι ότι κατάφερνει να είναι διαφορετικό χωρίς να το δείχνει.
Οποιοσδήποτε εξοικειωμένος με τα αυτογεμή της εταιρείας, θα νιώσει άνετα επωμίζοντας το.
Για την ακρίβεια πολλοί δε θα προσέξουν καν το μοχλό στην πάπια που αλλάζει τη λειτουργία.
Το αυξημένο βάρος των 3,27 κιλών (με κάνη 51cm) είναι μέσα στα όρια του διαχειρίσιμου και αν μη τι άλλο, δαμάζει την ανάκρουση από τις ισχυρότερες μάγκνουμ γομώσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών