γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Ή ο μεγαλύτερος, δυνατότερος αδελφός του ΜΡ-5.
Είναι καθαρά θέμα προοπτικής, αλλά για να εξηγήσουμε τις οικογενειακές σχέσεις του γερμανικού οικου, ας γυρίσουμε πίσω στη δεκαετία του 1960.
Μια κοινή σχεδίαση
Το G3 ήταν ήδη ένα επιτυχημένο όπλο στο χώρο του ΝΑΤΟ, ανταγωνιζόμενο το βελγικό FAL για την πρωτοκαθεδρία.
Από τη φύση του το σχέδιο G-3 ήταν σπονδυλωτό και μπορούσε να μετατραπεί με προσαρμογή διαφορετικών κοντακίων, χειρολαβών, μηχανισμών σκανδάλης και τροφοδοσίας, ώστε να αλλάζει διαμέτρημα και ρόλους.
Το βασικό υπόδειγμα μπορούσε να συρρικνωθεί ώστε να αποδώσει το υποπολυβόλο ΜΡ-5 των 9mm, να μετατραπεί σε πολυβόλο με ταινία (ΗΚ-21) ή να αλλάξει σε αραβίδα διαμετρήματος 5,56Χ45mm για να ανταγωνιστεί το αμερικανικό Μ-16.
Η γένεση του ΗΚ-53
Ειδικά αυτή η τελευταία παραλλαγή ήταν έτοιμη το 1968, την εποχή που οι αμερικανοί πολεμούσαν στο Βιετνάμ.
Μια χούφτα όπλα (χαρακτηρισμένα ως ΗΚ-33) δοκιμάστηκαν από τους βατραχανθρώπους SEAL. Τα βρήκαν ανώτερα του Μ-16 σε κάθε άποψη πλην του μεγαλύτερου βάρους.
Τα γερμανικά τυφέκια, όντας ουσιαστικά μια έκδοση του G-3Α4 σε μικρότερο διαμέτρημα, ζύγιζαν 4 κιλά.
Ο αμερικανικός στρατός δεν υιοθέτησε μαζικά το ΗΚ-33, όμως μια σειρά από έθνη της λατινικής Αμερικής και της Ασίας το απέκτησαν με άδειες τοπικής συναρμολόγησης.
Ένας από τους σημαντικότερους χρήστες του τύπου ήταν το τουρκικό ναυτικό (TDK) που εξόπλισε τους πεζοναύτες του.
Όπως και στο ΜΡ-5 υπήρχαν δύο εκδόσεις ΗΚ-33Α2 (με σταθερό κοντάκιο) και -Α3 (με πτυσσόμενο). Είναι τυφέκια με μήκος κάνης 39 εκατοστών.
Οι βρετανικές ειδικές μονάδες SAS (στρατός) και SBS (ναυτικό) χρησιμοποιούσαν το ΜΡ-5 σε αντιτρομοκρατικές αποστολές. Κατά τη διάρκεια των ταραχών με τον IRA (Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό) διαπίστωσαν πως η ισχύ του φυσιγγίου 9Χ19mm δεν επαρκούσε για να ανασχέσει οχήματα που προσπαθούσαν να διαπεράσουν τα μπλόκα ή κατά οχυρωμένων ανταρτών.
Ζήτησαν από την Η&Κ ένα αποκρύψιμο αυτόματο που να βάλλει φυσίγγια 5,56Χ45mm.
Το αποτέλεσμα ήταν το ΗΚ-53, μια “κουτσουρεμένη” εκδοχή του ΗΚ-33 στο μέγεθος και προφίλ του ΜΡ-5.
Θυσιάζοντας το βεληνεκές, μπορούσε να κρυφτεί κάτω από μια καπαρντίνα ή να μεταφερθεί μέσα σε ένα σάκο χωρίς να εγείρει υποψίες.
Οι άντρες της SAS δρούσαν με πολιτική περιβολή, συνήθως σε ζευγάρια και οδηγώντας επιβατικά αυτοκίνητα, οπότε οι μικρές διαστάσεις ήταν ο καθοριστικός παράγοντας.
Μικρό σασί και μεγάλη ιπποδύναμη
Ο λόγος που το ΗΚ-53 μπόρεσε να κατασκευαστεί ήταν το αδρανειακό κλείστρο της Heckler. Λειτουργεί με την αρχή της “επιβραδυνόμενης οπισθοδρόμησης”, όπου το κλείστρο απασφαλίζει και κινείται για να εξολκεύσει τον κάλυκα, μόλις η πίεση εντός της θαλάμη πέφτει σε ασφαλή επίπεδα. Η λειτουργία καθορίζεται από τη γεωμετρία των “σφηνών” που σπρώχνουν δύο κυλίνδρους πάνω στα τοιχώματα του κορμού και την ταχύτητα με την οποία κινείται το σώμα του κλείστρου εντός του κορμού.
Αυτό σημαίνει ότι η αξιοπιστία δε σχετίζεται με το μήκος της κάνης ή την ποσότητα και πίεση των αερίων που εξέρχονται από αυτή.
Τα μειονέκτημα του συστήματος, είναι η πολυπλοκότητα και το κόστος, αλλά αποζημιώνει το χρήστη με ελεγχόμενη ανάκρουση και μικρότερη διασπορά βολών.
Ο κορμός της βραχύκανης αραβίδας έχει περίπου τις ίδιες διαστάσεις με τον αντίστοιχο του ΜΡ-5. Οπτικά οι διαφορές εντοπίζονται στο μέγεθος του φρεατίου του γεμιστήρα (ο οποίος είναι ίδιος με του ΗΚ-33), και την κάνη μήκους 21cm με τον τεράστιο φλογοκρύπτη. Ο τελευταίος ήταν απαραίτητος καθώς η πυρίτιδα, που δεν προλαβαίνει να καεί εντός της κάνης, δημιουργεί θεαματικές λάμψεις με κάθε ριπή.
Πολλαπλές υπο-παραλλαγές
Ο μηχανισμός σκανδάλης αρχικά ερχόταν σε δύο διαμορφώσεις.
Η δημοφιλέστερη ήταν η γερμανική (S: ασφάλεια, E: μονή βολή και F: αυτόματη ριπή). Εναλλακτικά, στην τρίτη θέση, η σκανδάλη θα εκτελούσε μια προγραμματισμένη ριπή τριών βολών με κάθε πάτημα, όπως επιθυμούσαν οι αμερικανικές αστυνομικές υπηρεσίες. Αργότερα η ΗΚ ανέπτυξε μία πληθώρα συνδυασμών που περιλάμβανες τέσσερις επιλογές (πχ. 0-1-2-αυτόματο, 0-1-2-3 βολές κοκ.).
Η τροφοδοσία γίνεται από γεμιστήρες 25 ή 30 φυσιγγίων 5,56mm.
Ένας σπανιότερος με 40 φυσίγγια δεν είχε επιτυχία γιατί το μήκος του απαγόρευε την άνετη βολή από θέσεις πρηνηδόν.
Τα σκοπευτικά είναι τα κλασικά ΗΚ με την προστατευμένη ακίδα και τον περιστρεφόμενο πυργίσκο πίσω. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της σειράς G-3/HK-33 κλπ. είναι η ικανότητα εύκολης προσαρμογής διοπτρών πάνω στις ράγες που διατρέχουν τον κορμό. Σε αντίθεση με άλλα όπλα της εποχής τους, στα ΗΚ η βάση για διόπτρα τοποθετείται σταθερά και εύκολα χωρίς προβλήματα ή μόνιμες μετασκευές στον κορμό.
Όπλο για ειδικούς
Το βραχύσωμο ΗΚ-53, αν και έμοιαζε οπτικά με το ΜΡ-5, ήταν ένα διαφορετικό “θηρίο”.
Ο συνδυασμός υψηλής ταχυβολίας και έντονου θορύβου απαιτούσε αυτοσυγκέντρωση και προσοχή από το χειριστή. Το πλεονέκτημα ερχόταν από τη μεγάλη διατρητικότητα και το βεληνεκές του φυσιγγίου.
Εικόνες της εποχής από την Ιρλανδία αποκαλύπτουν αυτοκίνητα του IRA, “γαζωμένα” κυριολεκτικά από τα πυρά των βρετανών κομμάντος.
Τα βλήματα έχουν διατρήσει τις μεταλλικές επιφάνειες, πόρτες και καθίσματα των οχημάτων, εξουδετερώνοντας τους μαχητές στο εσωτερικό. Κάτι ανάλογο ήταν αδύνατο με πιστόλια ή ΜΡ-5.
Η ισχύς του όπλου προσέλκυσε και άλλες αντιτρομοκρατικές μονάδες από τη Βόρεια και Λατινική Αμερική, οι οποίες δρώντας μέσα από οχήματα SUV, εκτίμησαν τις μικρές διαστάσεις του ΗΚ-53. Σε κατά καιρούς πλάνα ειδήσεων μπορεί κανείς να εντοπίσει τα βραχύκανα αυτόματα στα χέρια τέτοιων ανδρών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών