“Φέρε το περίστροφο σου δόκτωρα Watson”
Ο ήρωας του Arthur Conan Doyle (Άρθουρ Κόναν Ντόηλ) είναι ο μακροβιώτερος ήρωας της αστυνομικής λογοτεχνίας. Η πρώτη ιστορία του “A Study in Scarlet” δημοσιεύτηκε το 1887.
Έκτοτε έχουν εκδοθεί αμέτρητες νουβέλες, κόμικς, μικρές ιστορίες από μιμητές του συγγραφέα, Εχουν επίσης γυριστεί δεκάδες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και έχουν στηθεί χιλιάδες θεατρικές παραστάσεις με κεντρικό ήρωα το φλεγματικό ντετέκτιβ. Σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, ο Sherlock Holmes είναι ο συχνότερα ενσαρκωμένος χαρακτήρας της φανταστικής λογοτεχνίας.
Ο φίλος και συνεργάτης
Ο Conan Doyle έγραψε τις πρώτες εξήντα μέχρι το 1927, τοποθετώντας της στην εποχή μεταξύ του τέλους του 19ου και των πρώτων χρόνων του 20ου.
Σε αυτές ο εκκεντρικός και ιδιοφυής ντετέκτιβ έχει στο πλευρό του έναν άλλο χαρακτήρα, τον δόκτωρα John Watson (Τζον Γουότσον). Η λειτουργία του Watson είναι διπλή: Συμμετέχει στην πλοκή και τη δράση, συμπληρώνοντας τον πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα είναι ο χρονικογράφος και αφηγητής των περιπετειών. Οι αναγνώστες μαθαίνουν την ιστορία μέσα από τη διήγηση και την οπτική του “καλού δόκτωρα”, όπως το αποκαλεί ο Holmes.
Ο γιατρός ήταν αξιωματικός του σώματος των Χειρουργών (υγειονομικό θα λέγαμε σήμερα). Υπηρέτησε στο Αφγανιστάν κατά την εκστρατεία του 1878-1880 και αποστρατεύτηκε μετά από τραυματισμό στη μάχη του Maiwand.
Πολλοί μελετητές των έργων πιστεύουν πως ο χαρακτήρας του Watson βασίζεται στον ίδιο τον Doyle, ο οποίος ήταν εκπαιδευμένος χειρουργός και υπηρέτησε στην Αφρική.
Προετοιμασμένος και οπλισμένος
Ο Holmes συχνότατα έρχεται σε επαφή με συμμορίτες, δολοφόνους και άλλα αποβράσματα, αλλά κάθε άλλο παρά απροστάτευτος είναι. Σύμφωνα με τις ιστορίες, ο ψηλόλιγνος ήρωας είναι εξαιρετικός πυγμάχος και γνώστης μιας ιαπωνικής πάλης με λαβές και ρίψεις. Αν αυτά δεν αρκούν, μια λεπίδα κρυμμένη στο μπαστούνι του θα τον βγάλει από τη δύσκολη θέση. Όταν τα πράγματα προμηνύονται ιδιαίτερα δύσκολα, ο Holmes παροτρύνει τον Watson να οπλιστεί με το “παλιό υπηρεσιακό περίστροφο” του. Μάλιστα σε μια-δύο περιπτώσεις, o ντετέκτιβ “δανείζεται” το όπλο, εν αγνοία του φίλου του.
Αυτό ήταν ένα άλλο κοινό στοιχείο μεταξύ του συγγραφέα και του Δόκτωρα Watson. Κατείχε όπλα για την ασφάλεια του. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της εκπαίδευσης των πολιτών στη χρήση στρατιωτικών όπλων. Η εμπειρία από τον πόλεμο των Μπόερ του είχε διδάξει πως μια καλά οργανωμένη και εκπαιδευμένη πολιτοφυλακή συμπλήρωνε και επαύξανε τις δυνατότητες του τακτικού στρατού. Το 1900 έγραψε μια σειρά άρθρων για τη διεξαγωγή σκοπευτικών αγώνων για το σκοπό αυτό.
Όταν η αγγλική κυβέρνηση πέρασε ευρείες απαγορεύσεις οπλοκατοχής το 1921, ο συγγραφέας παρέδωσε τα όπλα του με έπίσημη πράξη σε συμβολαιογράφο, ώστε να μη κατασχεθούν. Βρέθηκαν το 1974 και πωλήθηκαν από τους κληρονόμους του.
Ένα κοντόκανο Webley
Κατά την εποχή που περιγράφεται στις ιστορίες του Sherlock Holmes, οι αξιωματικοί αγόραζαν τα προσωπικά τους περίστροφα και το συνηθέστερο ήταν το Webley model RIC (Royal Irish Constabulary: Βασιλική Ιρλανδική Χωροφυλακή). Για κρυφή οπλοφορία προτιμούνταν εκείνα με κάνες μήκους 2,5 ιντσών (6,35cm). Η τροποποίηση επέτρεπε την ευκολότερη απόκρυψη, ειδικά κάτω από τα κοστούμια και τα πανωφόρια της εποχής. Οι στρατιωτικοί προτιμούσαν τις μακρύτερες κάνες 10 εως 15cm που πρόσφεραν καλύτερη σκοπευτική γραμμή.
Γνωστό και ως Μοντέλο 1883, έμεινε στην παραγωγή ως και τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα.
Διέθετε ένα συμπαγή σκελετό που του έδινε μεγάλη αντοχή. Τα σκοπευτικά ήταν σταθερά, μια στρογγυλεμένη ακίδα και ένα αντεστραμένο τετράγωνο “Π” στο πίσω μέρος του σκελετού. Είχαν σχεδιαστεί ώστε να μην εξέχουν και μπλέκονται στο ρουχισμό.
Το βυκίο ήταν ογκώδες και σε συνδυασμό με την κοντή κάνη έδινε στο όπλο μία εμφάνιση ψαριού που κυοφορεί. Χωρούσε πέντε φυσίγγια. Η τροφοδοσία γινόταν από μια θυρίδα στη δεξιά πλευρά και η εξαγωγή των καλύκων με τη βοήθεια ενός χειροκίνητου εξωστήρα, ο οποίος όταν δε χρησιμοποιείται “φωλιάζει” πάνω στον άξονα του βυκίου. Η απόρριψη είναι μια αργή διαδικασία καθώς ο χρήστης πρέπει να περιστρέφει κάθε θαλάμη στη σωστή θέση.
Η πυροδότηση γίνεται από τη σφύρα με σταθερό επικρουστήρα. Παίρνει κίνηση από ένα ελατήριο “V” εβρισκόμενο μέσα στο σκελετό της λαβής. Η λαβή καθ’ αυτή έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί περιβάλλει όλη τη ράχη. Η χάραξη στο εμπρός μέρος προσφέρει σταθερό πιάσιμο για τα δάχτυλα, ενώ το λείο πίσω μέρος επιτρέπει στο πιστόλι να ανυψώνεται κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης, χωρίς να καταπονεί το χειριστή. Υπήρχαν αρκετές παραλλαγές στο σχήμα της, άλλες μεγαλύτερες για καλύτερο κράτημα και άλλες βραχείες για αποτελεσματική απόκρυψη. Σε μερικές, ένας κρίκος είχε τοποθετηθεί στην απόληξη ώστε να συγκρατεί το όπλο στο σώμα του οπλοφόρου μέσω ενός κορδονιού. Αυτή η συνήθεια αναπτύχθηκε από τους έφιππους στρατιώτες και πολλοί απόστρατοι όπως ο Watson θα την εφάρμοζαν.
Βαρύ και αργό βλήμα
Το διαμέτρημα ήταν .455 Webley που αποτελούσε και το στάνταρ φυσίγγιο του βασιλικού στρατού. Βλήματα βάρους 17 γραμμαρίων εγκατέλειπαν την κάνη με ταχύτητα μόλις 175 μέτρων ανά λεπτό. Την εποχή της μαύρης πυρίτιδας ήταν αδύνατο να επιτευχθούν μεγάλες ταχύτητες εξόδου. Βασίζονταν στη μάζα του βλήματος. Έλπιζαν πως το μεγάλης διαμέτρου τραύμα που θα προκαλούσε το αργό βλήμα, θα μετέφερε αρκετό σοκ, ώστε να καταβληθεί ο αντίπαλος. Αυτό πέτυχε ο Watson όταν σταμάτησε με μία βολή το τεράστιο σκύλο μαστίφ στην ιστορία “Χάλκινες Οξιές”.
www.bankingnews.gr
Έκτοτε έχουν εκδοθεί αμέτρητες νουβέλες, κόμικς, μικρές ιστορίες από μιμητές του συγγραφέα, Εχουν επίσης γυριστεί δεκάδες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και έχουν στηθεί χιλιάδες θεατρικές παραστάσεις με κεντρικό ήρωα το φλεγματικό ντετέκτιβ. Σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, ο Sherlock Holmes είναι ο συχνότερα ενσαρκωμένος χαρακτήρας της φανταστικής λογοτεχνίας.
Ο φίλος και συνεργάτης
Ο Conan Doyle έγραψε τις πρώτες εξήντα μέχρι το 1927, τοποθετώντας της στην εποχή μεταξύ του τέλους του 19ου και των πρώτων χρόνων του 20ου.
Σε αυτές ο εκκεντρικός και ιδιοφυής ντετέκτιβ έχει στο πλευρό του έναν άλλο χαρακτήρα, τον δόκτωρα John Watson (Τζον Γουότσον). Η λειτουργία του Watson είναι διπλή: Συμμετέχει στην πλοκή και τη δράση, συμπληρώνοντας τον πρωταγωνιστή και ταυτόχρονα είναι ο χρονικογράφος και αφηγητής των περιπετειών. Οι αναγνώστες μαθαίνουν την ιστορία μέσα από τη διήγηση και την οπτική του “καλού δόκτωρα”, όπως το αποκαλεί ο Holmes.
Ο γιατρός ήταν αξιωματικός του σώματος των Χειρουργών (υγειονομικό θα λέγαμε σήμερα). Υπηρέτησε στο Αφγανιστάν κατά την εκστρατεία του 1878-1880 και αποστρατεύτηκε μετά από τραυματισμό στη μάχη του Maiwand.
Πολλοί μελετητές των έργων πιστεύουν πως ο χαρακτήρας του Watson βασίζεται στον ίδιο τον Doyle, ο οποίος ήταν εκπαιδευμένος χειρουργός και υπηρέτησε στην Αφρική.
Προετοιμασμένος και οπλισμένος
Ο Holmes συχνότατα έρχεται σε επαφή με συμμορίτες, δολοφόνους και άλλα αποβράσματα, αλλά κάθε άλλο παρά απροστάτευτος είναι. Σύμφωνα με τις ιστορίες, ο ψηλόλιγνος ήρωας είναι εξαιρετικός πυγμάχος και γνώστης μιας ιαπωνικής πάλης με λαβές και ρίψεις. Αν αυτά δεν αρκούν, μια λεπίδα κρυμμένη στο μπαστούνι του θα τον βγάλει από τη δύσκολη θέση. Όταν τα πράγματα προμηνύονται ιδιαίτερα δύσκολα, ο Holmes παροτρύνει τον Watson να οπλιστεί με το “παλιό υπηρεσιακό περίστροφο” του. Μάλιστα σε μια-δύο περιπτώσεις, o ντετέκτιβ “δανείζεται” το όπλο, εν αγνοία του φίλου του.
Αυτό ήταν ένα άλλο κοινό στοιχείο μεταξύ του συγγραφέα και του Δόκτωρα Watson. Κατείχε όπλα για την ασφάλεια του. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της εκπαίδευσης των πολιτών στη χρήση στρατιωτικών όπλων. Η εμπειρία από τον πόλεμο των Μπόερ του είχε διδάξει πως μια καλά οργανωμένη και εκπαιδευμένη πολιτοφυλακή συμπλήρωνε και επαύξανε τις δυνατότητες του τακτικού στρατού. Το 1900 έγραψε μια σειρά άρθρων για τη διεξαγωγή σκοπευτικών αγώνων για το σκοπό αυτό.
Όταν η αγγλική κυβέρνηση πέρασε ευρείες απαγορεύσεις οπλοκατοχής το 1921, ο συγγραφέας παρέδωσε τα όπλα του με έπίσημη πράξη σε συμβολαιογράφο, ώστε να μη κατασχεθούν. Βρέθηκαν το 1974 και πωλήθηκαν από τους κληρονόμους του.
Ένα κοντόκανο Webley
Κατά την εποχή που περιγράφεται στις ιστορίες του Sherlock Holmes, οι αξιωματικοί αγόραζαν τα προσωπικά τους περίστροφα και το συνηθέστερο ήταν το Webley model RIC (Royal Irish Constabulary: Βασιλική Ιρλανδική Χωροφυλακή). Για κρυφή οπλοφορία προτιμούνταν εκείνα με κάνες μήκους 2,5 ιντσών (6,35cm). Η τροποποίηση επέτρεπε την ευκολότερη απόκρυψη, ειδικά κάτω από τα κοστούμια και τα πανωφόρια της εποχής. Οι στρατιωτικοί προτιμούσαν τις μακρύτερες κάνες 10 εως 15cm που πρόσφεραν καλύτερη σκοπευτική γραμμή.
Γνωστό και ως Μοντέλο 1883, έμεινε στην παραγωγή ως και τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού αιώνα.
Διέθετε ένα συμπαγή σκελετό που του έδινε μεγάλη αντοχή. Τα σκοπευτικά ήταν σταθερά, μια στρογγυλεμένη ακίδα και ένα αντεστραμένο τετράγωνο “Π” στο πίσω μέρος του σκελετού. Είχαν σχεδιαστεί ώστε να μην εξέχουν και μπλέκονται στο ρουχισμό.
Το βυκίο ήταν ογκώδες και σε συνδυασμό με την κοντή κάνη έδινε στο όπλο μία εμφάνιση ψαριού που κυοφορεί. Χωρούσε πέντε φυσίγγια. Η τροφοδοσία γινόταν από μια θυρίδα στη δεξιά πλευρά και η εξαγωγή των καλύκων με τη βοήθεια ενός χειροκίνητου εξωστήρα, ο οποίος όταν δε χρησιμοποιείται “φωλιάζει” πάνω στον άξονα του βυκίου. Η απόρριψη είναι μια αργή διαδικασία καθώς ο χρήστης πρέπει να περιστρέφει κάθε θαλάμη στη σωστή θέση.
Η πυροδότηση γίνεται από τη σφύρα με σταθερό επικρουστήρα. Παίρνει κίνηση από ένα ελατήριο “V” εβρισκόμενο μέσα στο σκελετό της λαβής. Η λαβή καθ’ αυτή έχει μεγάλο ενδιαφέρον γιατί περιβάλλει όλη τη ράχη. Η χάραξη στο εμπρός μέρος προσφέρει σταθερό πιάσιμο για τα δάχτυλα, ενώ το λείο πίσω μέρος επιτρέπει στο πιστόλι να ανυψώνεται κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης, χωρίς να καταπονεί το χειριστή. Υπήρχαν αρκετές παραλλαγές στο σχήμα της, άλλες μεγαλύτερες για καλύτερο κράτημα και άλλες βραχείες για αποτελεσματική απόκρυψη. Σε μερικές, ένας κρίκος είχε τοποθετηθεί στην απόληξη ώστε να συγκρατεί το όπλο στο σώμα του οπλοφόρου μέσω ενός κορδονιού. Αυτή η συνήθεια αναπτύχθηκε από τους έφιππους στρατιώτες και πολλοί απόστρατοι όπως ο Watson θα την εφάρμοζαν.
Βαρύ και αργό βλήμα
Το διαμέτρημα ήταν .455 Webley που αποτελούσε και το στάνταρ φυσίγγιο του βασιλικού στρατού. Βλήματα βάρους 17 γραμμαρίων εγκατέλειπαν την κάνη με ταχύτητα μόλις 175 μέτρων ανά λεπτό. Την εποχή της μαύρης πυρίτιδας ήταν αδύνατο να επιτευχθούν μεγάλες ταχύτητες εξόδου. Βασίζονταν στη μάζα του βλήματος. Έλπιζαν πως το μεγάλης διαμέτρου τραύμα που θα προκαλούσε το αργό βλήμα, θα μετέφερε αρκετό σοκ, ώστε να καταβληθεί ο αντίπαλος. Αυτό πέτυχε ο Watson όταν σταμάτησε με μία βολή το τεράστιο σκύλο μαστίφ στην ιστορία “Χάλκινες Οξιές”.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών