Μπορεί ένα ρωσικό δίκανο να είναι υπόδειγμα ακρίβειας και πολυτέλειας;
Μπορεί ένα ρωσικό δίκανο να είναι υπόδειγμα ακρίβειας και πολυτέλειας;
Και αν ποτέ υπήρξε ένα τέτοιο όπλο, πως έφτασε στα χέρια ενός Αμερικανού υπουργού στο αποκορύφωμα του Ψυχρού πολέμου…
Ένας εξωστρεφής ηγέτης
Πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα αναπάντεχο εύρημα.
Ένα χειροποίητο σοβιετικό IZH-57.
Το όπλο βγήκε σε δημοπρασία από τους απογόνους του πρώην υπουργού άμυνας των ΗΠΑ Neil McElroy (Νηλ Μάκελροη).
Ο υπουργός θήτευσε δίπλα στον πρόεδρο Αϊζενχάουερ το 1959 και ήταν έμπιστο μέλος της ομάδας που χειριζόταν την ένταση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ της χώρας του και της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Νικήτα Χρουστσώφ διαδέχτηκε τον Ιωσήφ Στάλιν στην ηγεσία της ΕΣΣΔ και χάραξε μια διακριτά αλλιώτικη πορεία από τον προκάτοχο του.
Αντί για προετοιμασία αλληλεξόντωσης, τόλμησε να ονειρευτεί μια “ειρηνική συνύπαρξη” του σοσιαλιστικού συνασπισμού και της Δύσης.
Ως γραμματέας του κομουνιστικού κόμματος της σοβιετικής ένωσης και “ντε φάκτο” ηγέτης το Συμφώνου της Βαρσοβίας, έκανε κάτι αδιανόητο.
Το Σεπτέμβριο του 1959, πραγματοποίησε μια επίσκεψη διάρκειας δύο εβδομάδων στις ΗΠΑ.
Το πρόγραμμα δεν περιορίστηκε σε τυπικές εκδηλώσεις.
Ο Χρουστσώφ ζήτησε να περιοδεύσει στην “εχθρική χώρα”.
Ξεναγήθηκε σε εργοστάσια, αγροτικές περιοχές και χωριά, γνώρισε διανοούμενους αλλά και απλούς ανθρώπους, συνάντησε πολιτικούς ηγέτες και πρόβαλλε μια θέση αλληλοκατανόησης και σεβασμού.
Πολλοί θεωρούν οτι ο χαρακτήρας και η πρωτοβουλία του για επικοινωνία, έσωσαν τον κόσμο κατά τις (μελλοντικές) κρίσεις της Κούβας και της κατάρριψης ενός αμερικανικού κατασκοπευτικού U-2 στη ρωσική επικράτεια.
Ως σύμβολο της καλής του διάθεσης, ο Χρουστσώφ είχε φέρει μαζί του δύο ασύγκριτης ποιότητας δίκανα, τα οποία δώρισε στους Αϊζενχάουερ και Μάκελροη.
Τα παρουσίασε στους συνομιλητές του που ήταν γνωστοί κυνηγοί και μισοαστειευόνος τόνισε ότι “αυτά τα δώρα από τους τεχνίτες της Σοβιετικής Ένωσης είναι ανώτερα από τα ξακουστά όπλα των Άγγλων”.
Αληθινό αριστούργημα
Από τα δύο δίκανα, εκείνο που δέχτηκε ο Aϊζενχάουερ αγνοείται, όμως εκείνο του Μακελρόη παράμεινε στην οικογένεια του μέχρι μια πρόσφατη δημοπρασία, στην οποία διατέθηκε για περίπου 230.000 ευρώ. Αυτό έδωσε την ευκαιρία για την εξέταση του μέσα από δημοσιευμένες εικόνες.
Πρόκειται για ένα μοντέλο IΖΗ-57 (από Izhvesk και τη χρονιά σχεδίασης) .
Βασίζεται στο μηχανισμό του παλιότερου IΖΗ-49 με κάποιες επιμέρους βελτιώσεις. Το “57” κατασκευαζόταν αποκλειστικά σε διαμέτρημα Cal. 16 (το αντίστοιχο IΖΗ-56 κατασκευαζόταν ως cal.12).
Οι Ρώσοι είχαν μια ιδιαίτερη προτίμηση στο διαμέτρημα αυτό (μετρική αντιστοιχία 16,8mm).
Το θεωρούσαν αποτελεσματικότερο και πιο ισορροπημένο βλητικά, ενώ οι μικρότερες διαστάσεις του κάλυκα επέτρεπαν τη δημιουργία ελαφρότερων όπλων.
Το συγκεκριμένο με σειριακό αριθμό “0361” κατασκευάστηκε το 1959, χρονιά της επισκέψεως.
Υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Κρούτσεφ (κυνηγός και ο ίδιος) ταξίδεψε στη πόλη Ιζμάς για να επιλέξει τα τουφέκια που θα έπαιρνε γμαζί του στη Αμερική. Σίγουρα ήθελε να εντυπωσιάσει τους οικοδεσπότες του, αφού η δημιουργία τους ανατέθηκε στους καλύτερους τεχνίτες του ιστορικού εργοστασίου.
Το Διαβατήριο του “0361” -κάθε ρωσικό όπλο ακολουθούνταν από ενα έγγραφο με τον τίτλο PASSPORT, στο οποίο σημειώνονταν οι τεχνικές προδιαγραφές και πιστοποιήσεις – υπόγραψαν τρείς από τους σπουδαιότερους μάστορες της ρωσικής οπλοτεχνίας.
Ο αρχιτεχνίτης Βαλεντίν Νέσμελωφ έκανε τη συναρμολόγηση των μεταλλικών μερών του μηχανισμού και o Μπρυλώφ ταίριαξε πάνω τους ένα κοντάκι από καρυδιά εξαιρετικών αποχρώσεων. Διακοσμητικά πλαίσια και ψάθες σε διακοπτώμενο μοτίβο (γνωστό και ως “σκοτσέζικο ταρτάν”) είναι λεπτομέρειες που δείχνουν την τέχνη και την ποιότητα του εργασίας.
Πορτραίτο της Φύσης
Το συνταρακτικότερο στοιχείο είναι η χειροτεχνία του Άβελ Λέκομτσεφ που θεωρούνταν ο καλύτερος χαράκτης της εποχής του. Σκάλισε πάνω στη βάση παραστάσεις κυνηγίου αλλά και άγρια φύση.
Ένας ιχνηλάτης στέκει σε φέρμα πάνω από το θήραμα του. Μία αλεπού τριποδίζει ανάμεσα στους θάμνους κρατώντας ένα πτηνό στα σαγόνια της.
Ένα ζευγάρι αγριόπαπιες ξεπετιούνται κάθετα από την επιφάνεια του νερού. Ένας αγριόγαλος που κελαηδά, στολίζει το φυλακτήρα της σκανδάλης. Η βλάστηση αναπαρίσταται με τη χρήση ασημιού, ενώ οι κεντρικές φιγούρες με σφυρήλατο χρυσό.
Η ανατολή του ήλιου αποδίδεται με χρωματιστό χρυσό που παίρνει διαφορετικές αποχρώσεις.
Οι μπορντούρες, τα πλαίσια και η γραφή έχουν γίνει με τον παραδασιακό, δύσκολο τρόπο: Το ατσάλι σκαλίζεται σε αρκετό βάθος, ώστε να σφυρηλατηθεί μέσα στο αυλάκι που σχηματίζεται λεπτό σύρμα πολύτιμου μετάλλου.
Οι κάνες είναι επίσης χαραγμένες και διακοσμημένες κοντά στις θαλάμες. Έχουν μήκος 72cm και στενώσεις (τσοκ) μισό και φούλ. Πυροδοτούνται από δύο σκανδάλες ενώ υπάρχουν και ενδείκτες όπλισης πάνω στη βάση. Στο πέλμα ο Λέκομτσεφ ιστόρησε το σύμβολο του εργοστασίου του Izhvesk, ένα βέλος μέσα σε μία ασπίδα. Είναι ο θυρεός που μάρκαρε κάθε Καλάσνικωφ που παραγόταν από το ίδιο εργοστάσιο.
Όπλα Ειρήνης
Με προσωπικές εμπειρίες από τη φρίκη του Β’ παγκοσμίο ο αμερικανός πρόεδρος (πρώην αρχιστράτηγος) και ο Σοβιετικός γενικός γραμματέας (είχε υπηρετήσει στο Στάλινγκραντ) εξερεύνησαν με ειλικρίνεια τρόπους για να αποφύγουν οι επόμενες γενιές ανάλογη αιματοχυσία.
Στο σημείωμα που συνόδευε το δώρο, ο Ρώσος πολιτικός εξέφραζε την ευχή “στο μέλλον τα όπλα που θα χρησιμοποιούνται από τις δύο χώρες να μην απαιτείται να είναι μεγαλύτερα από τούτα τα δίκανα, για την εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης.”
www.bankingnews.gr
Και αν ποτέ υπήρξε ένα τέτοιο όπλο, πως έφτασε στα χέρια ενός Αμερικανού υπουργού στο αποκορύφωμα του Ψυχρού πολέμου…
Ένας εξωστρεφής ηγέτης
Πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας ένα αναπάντεχο εύρημα.
Ένα χειροποίητο σοβιετικό IZH-57.
Το όπλο βγήκε σε δημοπρασία από τους απογόνους του πρώην υπουργού άμυνας των ΗΠΑ Neil McElroy (Νηλ Μάκελροη).
Ο υπουργός θήτευσε δίπλα στον πρόεδρο Αϊζενχάουερ το 1959 και ήταν έμπιστο μέλος της ομάδας που χειριζόταν την ένταση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ της χώρας του και της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Νικήτα Χρουστσώφ διαδέχτηκε τον Ιωσήφ Στάλιν στην ηγεσία της ΕΣΣΔ και χάραξε μια διακριτά αλλιώτικη πορεία από τον προκάτοχο του.
Αντί για προετοιμασία αλληλεξόντωσης, τόλμησε να ονειρευτεί μια “ειρηνική συνύπαρξη” του σοσιαλιστικού συνασπισμού και της Δύσης.
Ως γραμματέας του κομουνιστικού κόμματος της σοβιετικής ένωσης και “ντε φάκτο” ηγέτης το Συμφώνου της Βαρσοβίας, έκανε κάτι αδιανόητο.
Το Σεπτέμβριο του 1959, πραγματοποίησε μια επίσκεψη διάρκειας δύο εβδομάδων στις ΗΠΑ.
Το πρόγραμμα δεν περιορίστηκε σε τυπικές εκδηλώσεις.
Ο Χρουστσώφ ζήτησε να περιοδεύσει στην “εχθρική χώρα”.
Ξεναγήθηκε σε εργοστάσια, αγροτικές περιοχές και χωριά, γνώρισε διανοούμενους αλλά και απλούς ανθρώπους, συνάντησε πολιτικούς ηγέτες και πρόβαλλε μια θέση αλληλοκατανόησης και σεβασμού.
Πολλοί θεωρούν οτι ο χαρακτήρας και η πρωτοβουλία του για επικοινωνία, έσωσαν τον κόσμο κατά τις (μελλοντικές) κρίσεις της Κούβας και της κατάρριψης ενός αμερικανικού κατασκοπευτικού U-2 στη ρωσική επικράτεια.
Ως σύμβολο της καλής του διάθεσης, ο Χρουστσώφ είχε φέρει μαζί του δύο ασύγκριτης ποιότητας δίκανα, τα οποία δώρισε στους Αϊζενχάουερ και Μάκελροη.
Τα παρουσίασε στους συνομιλητές του που ήταν γνωστοί κυνηγοί και μισοαστειευόνος τόνισε ότι “αυτά τα δώρα από τους τεχνίτες της Σοβιετικής Ένωσης είναι ανώτερα από τα ξακουστά όπλα των Άγγλων”.
Αληθινό αριστούργημα
Από τα δύο δίκανα, εκείνο που δέχτηκε ο Aϊζενχάουερ αγνοείται, όμως εκείνο του Μακελρόη παράμεινε στην οικογένεια του μέχρι μια πρόσφατη δημοπρασία, στην οποία διατέθηκε για περίπου 230.000 ευρώ. Αυτό έδωσε την ευκαιρία για την εξέταση του μέσα από δημοσιευμένες εικόνες.
Πρόκειται για ένα μοντέλο IΖΗ-57 (από Izhvesk και τη χρονιά σχεδίασης) .
Βασίζεται στο μηχανισμό του παλιότερου IΖΗ-49 με κάποιες επιμέρους βελτιώσεις. Το “57” κατασκευαζόταν αποκλειστικά σε διαμέτρημα Cal. 16 (το αντίστοιχο IΖΗ-56 κατασκευαζόταν ως cal.12).
Οι Ρώσοι είχαν μια ιδιαίτερη προτίμηση στο διαμέτρημα αυτό (μετρική αντιστοιχία 16,8mm).
Το θεωρούσαν αποτελεσματικότερο και πιο ισορροπημένο βλητικά, ενώ οι μικρότερες διαστάσεις του κάλυκα επέτρεπαν τη δημιουργία ελαφρότερων όπλων.
Το συγκεκριμένο με σειριακό αριθμό “0361” κατασκευάστηκε το 1959, χρονιά της επισκέψεως.
Υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Κρούτσεφ (κυνηγός και ο ίδιος) ταξίδεψε στη πόλη Ιζμάς για να επιλέξει τα τουφέκια που θα έπαιρνε γμαζί του στη Αμερική. Σίγουρα ήθελε να εντυπωσιάσει τους οικοδεσπότες του, αφού η δημιουργία τους ανατέθηκε στους καλύτερους τεχνίτες του ιστορικού εργοστασίου.
Το Διαβατήριο του “0361” -κάθε ρωσικό όπλο ακολουθούνταν από ενα έγγραφο με τον τίτλο PASSPORT, στο οποίο σημειώνονταν οι τεχνικές προδιαγραφές και πιστοποιήσεις – υπόγραψαν τρείς από τους σπουδαιότερους μάστορες της ρωσικής οπλοτεχνίας.
Ο αρχιτεχνίτης Βαλεντίν Νέσμελωφ έκανε τη συναρμολόγηση των μεταλλικών μερών του μηχανισμού και o Μπρυλώφ ταίριαξε πάνω τους ένα κοντάκι από καρυδιά εξαιρετικών αποχρώσεων. Διακοσμητικά πλαίσια και ψάθες σε διακοπτώμενο μοτίβο (γνωστό και ως “σκοτσέζικο ταρτάν”) είναι λεπτομέρειες που δείχνουν την τέχνη και την ποιότητα του εργασίας.
Πορτραίτο της Φύσης
Το συνταρακτικότερο στοιχείο είναι η χειροτεχνία του Άβελ Λέκομτσεφ που θεωρούνταν ο καλύτερος χαράκτης της εποχής του. Σκάλισε πάνω στη βάση παραστάσεις κυνηγίου αλλά και άγρια φύση.
Ένας ιχνηλάτης στέκει σε φέρμα πάνω από το θήραμα του. Μία αλεπού τριποδίζει ανάμεσα στους θάμνους κρατώντας ένα πτηνό στα σαγόνια της.
Ένα ζευγάρι αγριόπαπιες ξεπετιούνται κάθετα από την επιφάνεια του νερού. Ένας αγριόγαλος που κελαηδά, στολίζει το φυλακτήρα της σκανδάλης. Η βλάστηση αναπαρίσταται με τη χρήση ασημιού, ενώ οι κεντρικές φιγούρες με σφυρήλατο χρυσό.
Η ανατολή του ήλιου αποδίδεται με χρωματιστό χρυσό που παίρνει διαφορετικές αποχρώσεις.
Οι μπορντούρες, τα πλαίσια και η γραφή έχουν γίνει με τον παραδασιακό, δύσκολο τρόπο: Το ατσάλι σκαλίζεται σε αρκετό βάθος, ώστε να σφυρηλατηθεί μέσα στο αυλάκι που σχηματίζεται λεπτό σύρμα πολύτιμου μετάλλου.
Οι κάνες είναι επίσης χαραγμένες και διακοσμημένες κοντά στις θαλάμες. Έχουν μήκος 72cm και στενώσεις (τσοκ) μισό και φούλ. Πυροδοτούνται από δύο σκανδάλες ενώ υπάρχουν και ενδείκτες όπλισης πάνω στη βάση. Στο πέλμα ο Λέκομτσεφ ιστόρησε το σύμβολο του εργοστασίου του Izhvesk, ένα βέλος μέσα σε μία ασπίδα. Είναι ο θυρεός που μάρκαρε κάθε Καλάσνικωφ που παραγόταν από το ίδιο εργοστάσιο.
Όπλα Ειρήνης
Με προσωπικές εμπειρίες από τη φρίκη του Β’ παγκοσμίο ο αμερικανός πρόεδρος (πρώην αρχιστράτηγος) και ο Σοβιετικός γενικός γραμματέας (είχε υπηρετήσει στο Στάλινγκραντ) εξερεύνησαν με ειλικρίνεια τρόπους για να αποφύγουν οι επόμενες γενιές ανάλογη αιματοχυσία.
Στο σημείωμα που συνόδευε το δώρο, ο Ρώσος πολιτικός εξέφραζε την ευχή “στο μέλλον τα όπλα που θα χρησιμοποιούνται από τις δύο χώρες να μην απαιτείται να είναι μεγαλύτερα από τούτα τα δίκανα, για την εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης.”
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών