Αποδείχτηκε αποτελεσματικό από τον πόλεμο των Μπόερ στην Αφρική μέχρι τα χαρακώματα του Βελγίου
Το περίστροφο Webley υπηρέτησε τη βρετανική αυτοκρατορία από το 1887 μέχρι το 1970.
Εξελίχθηκε σε διάφορες εκδόσεις (Marks: Mks), ανάλογα με τις απαιτήσεις.
Το αρχικό ΜκΙ παραγόταν σε μεγάλο σκελετό που δεχόταν το (απαρχαιωμένο) φυσίγγιο μαύρης πυρίτιδας .455 Webley (11,50mm).
Βλητικά ήταν ελάχιστα πιο αδύναμο από το αμερικανικό .45ACP.
Διαθέτοντας κάνη 15 εκατοστών, το εξάσφαιρο ζύγιζε 1.200 γραμμάρια.
Αποδείχτηκε αποτελεσματικό από τον πόλεμο των Μπόερ στην Αφρική μέχρι τα χαρακώματα του Βελγίου.
Προσπάθειες βελτίωσης
Μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο (1918), ο στρατός αποφάσισε να το αντικαταστήσει με κάτι ελαφρότερο.
Δοκιμές στη διάρκεια του μεσοπολέμου συμπέραναν πως βολίδες μικρότερη μάζας και διαμέτρου που θα εκμεταλλευόταν τις τεχνολογικές προόδους της εποχής, θα ήταν το ίδιο αποδοτικές με τις μεγάλες.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των Αμερικανών, υιοθέτησαν τη δική τους εκδοχή του φυσιγγίου .38 S&W (9,2mm).
Χρησιμοποιούσαν βολίδες βάρους 200 grain (13 γραμμαρίων) αντί των συνηθέστερων των 158 (10,2 γραμμαρίων).
Η θεωρία ήταν πως η βαρύτερη βολίδα προκαλεί μεγαλύτερο σοκ, καθώς διέρχεται μέσα από το σώμα του αντιπάλου.
Το μεγάλο μήκος της (συνέπεια του αυξημένου βάρους σε σχέση με τη διάμετρο), καθιστά τη βολίδα 38/200 “ασταθή”.
Οι σχεδιαστές είκαζαν πως κατά την είσοδο σε μαλακό ιστό θα εκτρεπόταν, κινούμενη πλαγίως και δημιουργώντας μεγαλύτερο τραύμα.
Η νέα πρόταση
Συνεργαζόμενη με επιτελείς, η Webley άρχισε το σχεδιασμό του ΜkIV (IV=4).
Πρόκειται για μια σμίκρυνση του προηγούμενου μοντέλου για το φυσίγγιο .38/200. Ζυγίζει 950 γραμμάρια και η κάνη μήκους 12,5cm διατηρεί το χαρακτηριστικό, πολυγωνικό σχήμα.
Λειτουργεί με το σκελετό να ανοίγει στα δύο για τη γέμιση/απογέμιση.
Ένας μοχλός στην αριστερή πλευρά ξεκλειδώνει το μάνταλο του κορμού και δίνει πρόσβαση στο σταθερό βυκίο.
Με το απότομο άνοιγμα ο αστεροειδής εξωστήρας απελευθερώνει ταυτόχρονα όλους τους κάλυκες για γρήγορη απόρριψη.
Ο μηχανισμός της σκανδάλης επιτρέπει τη χειροκίνητη ύψωση της σφύρας ή τη βολή “διπλής ενέργειας”.
Ο επικρουστήρας είναι μέρος της σφύρας.
Τα σκοπευτικά είναι σταθερά για να αντέχουν στην κακουχία, ενώ η σκανδάλη κινείται με ισχυρά, σπειροειδή ελατήρια.
Η “απάτη” του Στρατού
Βέβαιοι πως είχαν πετύχει το ιδανικό, περίμεναν την παραγγελία για λογαριασμό των ενόπλων δυνάμεων.
Προς μεγάλη τους έκπληξη, το 1932 το υπουργείο άμυνας ανακοίνωσε την πρόθεση κατασκευής του περιστρόφου “ENFIELD Νο.2” από το κρατικό εργοστάσιο RSAF (Royal Small Arms Factory).
Παρουσίαζε εξαιρετική ομοιότητα με τις πατέντες της Webley, διαφέροντας εσωτερικά σε σημεία που είχαν τροποποιηθεί από τον υποδιευθυντή του RSAF, λοχαγό Boys.
Ο λοχαγός ήταν μηχανικός στο κρατικό εργοστάσιο.
Η μεγαλύτερη του συνεισφορά ήταν η σχεδίαση του αντιαρματικού τυφεκίου BOYS, το οποίο αντέγραφε αντίστοιχα όπλα γερμανικής προέλευσης.
Έγινε αντιληπτό, ότι κατά την ανάπτυξη του Webley MkIV, οι στρατιωτικοί τροφοδοτούσαν με τις πληροφορίες το εργοστάσιο ENFIELD.
Αποφάσισαν να παρακάμψουν την εταιρεία, αλλάζοντας το σχέδιο τόσο, ώστε να αποφύγουν τις μηνύσεις για καταπάτηση ευρασιτεχνιών.
Βέβαια, κατέληξαν σε νομική διαμάχη. Στο τέλος η Webley αρκέστηκε στην αποζημίωση με ποσό μόλις 1.250 στερλινών.
Το σκεπτικό της επιδίκασης ήταν ότι “ο Boys σχεδίασε το περίστροφο Enfield με βοήθεια από τις ιδέες της Webley, και όχι αντιστρόφως”.
Οπότε το Κράτος έκρινε πως οι υπάλληλοι του έχουν τη νόμιμη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα σχέδια άλλων για να δημιουργήσουν πατέντες που ανήκουν στο... Κράτος!
Η αντιστροφή
Παρά την ήττα η εταιρεία, έβαλε το περίστροφο στην παραγωγή για την πολιτική αγορά. Ο αποκλεισμός της όμως δε διέρκησε πολύ.
Τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονταν πάνω από τη Βρετανία και ο στρατός χρειαζόταν κάθε διαθέσιμο όπλο που μπορούσε να αγοράσει.
Έτσι κατέληξαν να δίνουν στη Webley & Scott συμβόλαια για 162.000 όπλα.
Τα MkIV υπηρέτησαν μαζί με τα Enfield no.2 και Smith-Wesson MP .38 καθόλη τη διάρκεια του πολέμου.
Εξόπλισαν την Κοινοπολιτεία και πολλά κατέληξαν σε αντάρτικες ομάδες που υποστήριζαν οι Άγγλοι στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Η φήμη και αξιοπιστία τους τα διατήρησε στο προσκήνιο για πολλά χρόνια αργότερα.
Συνολικά κατασκευάστηκαν και υπηρέτησαν σε αστυνομική ή στρατιωτική χρήση περίπου 400.000 Webley, με τα τελευταία να παραδίδονται σε αφρικανικές χώρες το 1978.
Το δημοφιλέστερο μοντέλο για την πολιτική αγορά ήταν το επονομαζόμενο “Pocket Model” (Μοντέλο Τσέπης).
Διέφερε λόγω της βραχύτερης κάνης μήκους 7,5cm και της τροποποιημένης λαβής.
Για να χωρά ευκολότερα σε μια τσέπη, οι οπλουργοί είχαν κοντύνει λαβή και πλακίδια. Ταυτόχρονα άμβλυναν τις γωνίες και απάλειψαν τον κρίκο μεταφοράς.
Το “Pocket” είχε μια χειροκίνητη ασφάλεια, χαρακτηριστικό που δε συνηθίζεται στα περίστροφα.
Προστέθηκε αρχικά κατ’απαίτηση της αστυνομίας της Σαγκάης και ήταν δημοφιλές μεταξύ εκείνων που κουβαλούσαν το όπλο σε απόκρυψη.
Το παρόν του Webley “Pocket”
Κανονικά κάπου εδώ, θα έκλεινε η παρουσίαση ενός ιστορικού όπλου. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν οι Ινδοί.
Η χώρα του ενός δισεκατομμυρίου κατοίκων, τρέφει αδικαιολόγητα μεγάλη εκτίμηση για τα επιτεύγματα της βρετανικής βιομηχανίας.
Το 2019, ιδρύθηκε μια κοινοπραξία μεταξύ της Webley & Scott και της Sial Manufacturers Pvt Ltd στην περιφέρεια Hardoi. Απευθύνονται στην ιδιωτική αγορά, κυρίως για οπλοφορία, οπότε το συμπτυγμένων διαστάσεων μοντέλο έχει νόημα.
Τα ινδικά Webley “Pocket” Κοστίζουν το αντίστοιχο των 1.300 δολαρίων -ποσό αστρονομικό για το μέσο Ινδό. Έτσι παραμένουν βέβαιοι οτι το “ενοχλητικό πόπολο” δε θα έχει καμία πιθανότητα να τα αποκτήσει.
Τουλάχιστον, οι ευκατάστατοι κάτοχοι παίρνουν την αξία των χρημάτων τους: τα όπλα παραδίδονται μέσα σε λακαρισμένη ξύλινη θήκη, επενδυμένη με τσόχα. Ποιός χρειάζεται σύγχρονα όπλα;
www.bankingnews.gr
Εξελίχθηκε σε διάφορες εκδόσεις (Marks: Mks), ανάλογα με τις απαιτήσεις.
Το αρχικό ΜκΙ παραγόταν σε μεγάλο σκελετό που δεχόταν το (απαρχαιωμένο) φυσίγγιο μαύρης πυρίτιδας .455 Webley (11,50mm).
Βλητικά ήταν ελάχιστα πιο αδύναμο από το αμερικανικό .45ACP.
Διαθέτοντας κάνη 15 εκατοστών, το εξάσφαιρο ζύγιζε 1.200 γραμμάρια.
Αποδείχτηκε αποτελεσματικό από τον πόλεμο των Μπόερ στην Αφρική μέχρι τα χαρακώματα του Βελγίου.
Προσπάθειες βελτίωσης
Μετά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο (1918), ο στρατός αποφάσισε να το αντικαταστήσει με κάτι ελαφρότερο.
Δοκιμές στη διάρκεια του μεσοπολέμου συμπέραναν πως βολίδες μικρότερη μάζας και διαμέτρου που θα εκμεταλλευόταν τις τεχνολογικές προόδους της εποχής, θα ήταν το ίδιο αποδοτικές με τις μεγάλες.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των Αμερικανών, υιοθέτησαν τη δική τους εκδοχή του φυσιγγίου .38 S&W (9,2mm).
Χρησιμοποιούσαν βολίδες βάρους 200 grain (13 γραμμαρίων) αντί των συνηθέστερων των 158 (10,2 γραμμαρίων).
Η θεωρία ήταν πως η βαρύτερη βολίδα προκαλεί μεγαλύτερο σοκ, καθώς διέρχεται μέσα από το σώμα του αντιπάλου.
Το μεγάλο μήκος της (συνέπεια του αυξημένου βάρους σε σχέση με τη διάμετρο), καθιστά τη βολίδα 38/200 “ασταθή”.
Οι σχεδιαστές είκαζαν πως κατά την είσοδο σε μαλακό ιστό θα εκτρεπόταν, κινούμενη πλαγίως και δημιουργώντας μεγαλύτερο τραύμα.
Η νέα πρόταση
Συνεργαζόμενη με επιτελείς, η Webley άρχισε το σχεδιασμό του ΜkIV (IV=4).
Πρόκειται για μια σμίκρυνση του προηγούμενου μοντέλου για το φυσίγγιο .38/200. Ζυγίζει 950 γραμμάρια και η κάνη μήκους 12,5cm διατηρεί το χαρακτηριστικό, πολυγωνικό σχήμα.
Λειτουργεί με το σκελετό να ανοίγει στα δύο για τη γέμιση/απογέμιση.
Ένας μοχλός στην αριστερή πλευρά ξεκλειδώνει το μάνταλο του κορμού και δίνει πρόσβαση στο σταθερό βυκίο.
Με το απότομο άνοιγμα ο αστεροειδής εξωστήρας απελευθερώνει ταυτόχρονα όλους τους κάλυκες για γρήγορη απόρριψη.
Ο μηχανισμός της σκανδάλης επιτρέπει τη χειροκίνητη ύψωση της σφύρας ή τη βολή “διπλής ενέργειας”.
Ο επικρουστήρας είναι μέρος της σφύρας.
Τα σκοπευτικά είναι σταθερά για να αντέχουν στην κακουχία, ενώ η σκανδάλη κινείται με ισχυρά, σπειροειδή ελατήρια.
Η “απάτη” του Στρατού
Βέβαιοι πως είχαν πετύχει το ιδανικό, περίμεναν την παραγγελία για λογαριασμό των ενόπλων δυνάμεων.
Προς μεγάλη τους έκπληξη, το 1932 το υπουργείο άμυνας ανακοίνωσε την πρόθεση κατασκευής του περιστρόφου “ENFIELD Νο.2” από το κρατικό εργοστάσιο RSAF (Royal Small Arms Factory).
Παρουσίαζε εξαιρετική ομοιότητα με τις πατέντες της Webley, διαφέροντας εσωτερικά σε σημεία που είχαν τροποποιηθεί από τον υποδιευθυντή του RSAF, λοχαγό Boys.
Ο λοχαγός ήταν μηχανικός στο κρατικό εργοστάσιο.
Η μεγαλύτερη του συνεισφορά ήταν η σχεδίαση του αντιαρματικού τυφεκίου BOYS, το οποίο αντέγραφε αντίστοιχα όπλα γερμανικής προέλευσης.
Έγινε αντιληπτό, ότι κατά την ανάπτυξη του Webley MkIV, οι στρατιωτικοί τροφοδοτούσαν με τις πληροφορίες το εργοστάσιο ENFIELD.
Αποφάσισαν να παρακάμψουν την εταιρεία, αλλάζοντας το σχέδιο τόσο, ώστε να αποφύγουν τις μηνύσεις για καταπάτηση ευρασιτεχνιών.
Βέβαια, κατέληξαν σε νομική διαμάχη. Στο τέλος η Webley αρκέστηκε στην αποζημίωση με ποσό μόλις 1.250 στερλινών.
Το σκεπτικό της επιδίκασης ήταν ότι “ο Boys σχεδίασε το περίστροφο Enfield με βοήθεια από τις ιδέες της Webley, και όχι αντιστρόφως”.
Οπότε το Κράτος έκρινε πως οι υπάλληλοι του έχουν τη νόμιμη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα σχέδια άλλων για να δημιουργήσουν πατέντες που ανήκουν στο... Κράτος!
Η αντιστροφή
Παρά την ήττα η εταιρεία, έβαλε το περίστροφο στην παραγωγή για την πολιτική αγορά. Ο αποκλεισμός της όμως δε διέρκησε πολύ.
Τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονταν πάνω από τη Βρετανία και ο στρατός χρειαζόταν κάθε διαθέσιμο όπλο που μπορούσε να αγοράσει.
Έτσι κατέληξαν να δίνουν στη Webley & Scott συμβόλαια για 162.000 όπλα.
Τα MkIV υπηρέτησαν μαζί με τα Enfield no.2 και Smith-Wesson MP .38 καθόλη τη διάρκεια του πολέμου.
Εξόπλισαν την Κοινοπολιτεία και πολλά κατέληξαν σε αντάρτικες ομάδες που υποστήριζαν οι Άγγλοι στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Η φήμη και αξιοπιστία τους τα διατήρησε στο προσκήνιο για πολλά χρόνια αργότερα.
Συνολικά κατασκευάστηκαν και υπηρέτησαν σε αστυνομική ή στρατιωτική χρήση περίπου 400.000 Webley, με τα τελευταία να παραδίδονται σε αφρικανικές χώρες το 1978.
Το δημοφιλέστερο μοντέλο για την πολιτική αγορά ήταν το επονομαζόμενο “Pocket Model” (Μοντέλο Τσέπης).
Διέφερε λόγω της βραχύτερης κάνης μήκους 7,5cm και της τροποποιημένης λαβής.
Για να χωρά ευκολότερα σε μια τσέπη, οι οπλουργοί είχαν κοντύνει λαβή και πλακίδια. Ταυτόχρονα άμβλυναν τις γωνίες και απάλειψαν τον κρίκο μεταφοράς.
Το “Pocket” είχε μια χειροκίνητη ασφάλεια, χαρακτηριστικό που δε συνηθίζεται στα περίστροφα.
Προστέθηκε αρχικά κατ’απαίτηση της αστυνομίας της Σαγκάης και ήταν δημοφιλές μεταξύ εκείνων που κουβαλούσαν το όπλο σε απόκρυψη.
Το παρόν του Webley “Pocket”
Κανονικά κάπου εδώ, θα έκλεινε η παρουσίαση ενός ιστορικού όπλου. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν οι Ινδοί.
Η χώρα του ενός δισεκατομμυρίου κατοίκων, τρέφει αδικαιολόγητα μεγάλη εκτίμηση για τα επιτεύγματα της βρετανικής βιομηχανίας.
Το 2019, ιδρύθηκε μια κοινοπραξία μεταξύ της Webley & Scott και της Sial Manufacturers Pvt Ltd στην περιφέρεια Hardoi. Απευθύνονται στην ιδιωτική αγορά, κυρίως για οπλοφορία, οπότε το συμπτυγμένων διαστάσεων μοντέλο έχει νόημα.
Τα ινδικά Webley “Pocket” Κοστίζουν το αντίστοιχο των 1.300 δολαρίων -ποσό αστρονομικό για το μέσο Ινδό. Έτσι παραμένουν βέβαιοι οτι το “ενοχλητικό πόπολο” δε θα έχει καμία πιθανότητα να τα αποκτήσει.
Τουλάχιστον, οι ευκατάστατοι κάτοχοι παίρνουν την αξία των χρημάτων τους: τα όπλα παραδίδονται μέσα σε λακαρισμένη ξύλινη θήκη, επενδυμένη με τσόχα. Ποιός χρειάζεται σύγχρονα όπλα;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών