Ο Πάτελ οραματιζόταν ένα βολικό όπλο μικρότερων διαστάσεων, το οποίο θα παρομοίαζε στη λύση, χειρισμό και συντήρηση με το Μ16
Στον κόσμο των φορητών όπλων την κορυφή της ισχύος κατέχουν τα τυφέκια διαμετρήματος “μισής ίντσας” (.50 Browning MG).
Το πυρομαχικό σχεδιάστηκε πριν 105 χρόνια για το βαρύ πολυβόλο Μ2.
Έχει χρησιμοποιηθεί για καταστροφή οχημάτων και οχυρώσεων.
Έχει τοποθετηθεί σε αεροσκάφη και πλοία και παραμένει κύριος οπλισμός των δυτικών στρατών.
Στη δεκαετία του 1990 άρχισαν να εμφανίζονται τυφέκια ικανά να βάλλουν στόχους σε αποστάσεις 1.500-2.000 μέτρων.
Δε προορίζονταν για εξουδετέρωση προσωπικού, αλλά για την καταστροφή υλικών (οχήματα, σταθμοί επικοινωνιών, ραντάρ αεράμυνας, κλπ.) από ασφαλή απόσταση και με ελάχιστο “ίχνος”.
Έμπνευση από τον πόλεμο
Η ιστορία του “Τυφεκίου Καταστροφής Υλικού ΒΑ-50” της Bushmaster Firearms που πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο, ξεκινά αρκετά χρόνια πριν και με άλλους πρωταγωνιστές.
Το 2002, ο βετεράνος Σκιπ Πάτελ (Skip Patel), ο οποίος πέρασε 12 χρόνια στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις (με εκστρατείες στη Μέση Ανατολή) άρχισε να σχεδιάζει ένα νέο ”βαρύ τυφέκιο”.
Έχοντας βιώσει την αποτελεσματικότητα του διαμετρήματος .50 BMG (12,7X99mm), αντιλαμβανόταν πως θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμα αν γίνονταν ευρέως διαθέσιμα.
Ο στρατός και οι πεζοναύτες χρησιμοποιούσαν παρόμοια τυφέκια κατασκευής Barrett τα οποία είχαν μεγάλο κόστος και απαιτούσαν 2-3 χειριστές.
Ο Πάτελ οραματιζόταν ένα βολικό όπλο μικρότερων διαστάσεων, το οποίο θα παρομοίαζε στη λύση, χειρισμό και συντήρηση με το Μ16. Μετά την αποστρατεία ίδρυσε την Cobb Manufacturing και άρχισε να κατασκευάζει πρωτότυπα.
Κατέληξε σε δύο εναλλακτικά σχέδια:
Το πρώτο (FA-50: Fast Action 50) ήταν ημιαυτόματο.
Όμως η αγορά αυτή “ανήκε” στην Barett, η οποία την είχε δημιουργήσει και διέθετε πόρους, υποδομή και υποστήριξη για μεγάλα συμβόλαια.
Η μόνη λύση για την επιβίωση της Cobb ήταν να προσφέρει μκια φθηνότερη εναλλακτική.
Αυτή ήρθε με τη μορφή ενός απλούστερου όπλου με κινητό ουραίο (BA-50: Bolt Action 50), το οποίο κινούνταν ευθύγραμμα.
Αυτό επέτρεπε μια τιμή πώλησης περί τις 5.000 δολλάρια, που όσο κι αν ακούγονται πολλά, ήταν περίπου σαράντα τοις εκατό (40%) χαμηλότερη από τον ανταγωνισμό.
Βασισμένο στο Μ16
Με εξαίρεση την κίνηση του κλείστρου, το επαναληπτικό ΒΑ-50 ακολουθεί τη φιλοσοφία του AR15/M16.
Ο κορμός φτιάχνεται από εξηλασμένο ντουραλουμίνιο 6061. Χωρίζεται σε δύο μέρη που συνδέονται με πίρους.
Ο κατώτερος κορμός περικλείει το μηχανισμό της σκανδάλης, το κανάλι υποδοχής των γεμιστήρων, κοντάκιο με το χαλινωτήριο κα τη χειρολαβή.
Τα χειριστήρια, η λαβή και το κοντάκιο τύπου Magpul PRS GEN3 είναι όμοια με των AR15. Ειδικά το τελευταίο δέχεται ρυθμίσεις για κάθε διάσταση (μήκος, κλίση, ύψος) και εξοπλίζεται με ένα ελαστικό πέλμα μεγάλης απορροφητικότητας.
Ο ανώτερος κορμός περιλαμβάνει την κάνη μήκους 75cm (ή εναλλακτικά 58cm ).
Οι κάνες παράγονται από τη γερμανική Lothar Walther με βήμα ράβδωσης μιά πλήρη περιστροφή ανά 15 ίντσες (1/15).
Ταλαντώνονται ελεύθερα καθώς δεν ακουμπούν σε κανένα σημείο του κορμού για μέγιστη ακρίβεια.
Ένα χιτώνιο καλύπτει σχεδόν το μισό μήκος της κάνης, προσφέροντας διάχυση της παραγόμενης θερμότητας και ένα σημείο για τη στήριξη του δίποδα.
Στην κορυφή του χιτωνίου έχει σχηματιστεί ράγα τυποποιημένων διαστάσεων MIL1913 για τοποθέτηση οπτικών βοηθημάτων.
Στο στόμιο τοποθετείται ένα ευμεγέθες χαλινωτήριο τριών σταδίων. Εκτρέπει τα αέρια της εκπυρσοκρότησης ώστε να μειώσει την ανάκρουση και να κρύψει το σημαντικό ίχνος λάμψης που αφήνει η πυροδότηση του φυσιγγίου .50BMG.
Eίναι κατάλληλο και ως υποδοχή για σιγαστήρα.
Οι γεμιστήρες χωρούν 10 φυσιγγίων και το γεμάτο όπλο ζυγίζει 13,6 κιλά (12,2 κιλά με κοντή κάνη) χωρίς διόπτρα.
Για τη σκόπευση απαιτούνται ισχυρές διόπτρες μεγέθυνσης που φτάνουν το 25Χ. Για να εκμεταλλευτεί την ακρίβεια, το όπλο ενσωματώνει σκανδάλη δύο σταδίων που ρυθμίζεται για το βάρος έλξης μεταξύ 1,7 και 2,7 κιλών.
Ιδιόμορφος μηχανισμός
Η αρχική ιδέα του Πάτελ για μηχανισμό αερίων τύπου Μ16 δε πραγματοποιήθηκε. Οι δυνάμεις που παράγει η πυροδότηση του .50ΒΜG ξεπερνούσαν την αντοχή του σχεδίου.
Δανείστηκε όμως όσο περισσότερα στοιχεία μπορούσε και κυρίως την περιστροφική κεφαλή που κατανέμει την πίεση σε πολλά σημεία περιμετρικά της θαλάμης.
Για την κίνηση του κλείστου κατέφυγε σε ένα ιδιόμορφο κινητό ουραίο.
Αυτό εξέχει από τη δεξιά πλευρά του κορμού και κινείται σχεδόν ευθύγραμμα, όπως στα τυφέκια .22 που χρησιμοποιούνται στο χειμερινό δίαθλο.
Μόλις την τελευταία στιγμή, ο χειριστής το στρέφει σε μια “ρηχή” κλίση, υποβοηθώντας την ασφάλιση του.
Η τοποθέτηση του κινητού ουραίου στην αριστερή πλευρά και η απόρριψη των καλύκων από τη δεξιά, είναι κάτι που συνήθως δε συναντάμε σε επαναληπτικά τυφέκια.
Το σκεπτικό της συγκεκριμένης διάταξης είναι πως επιτρέπει στο σκοπευτή να διατηρεί μόνίμως το δεξί χέρι πάνω στη λαβή και τη ματιά του μέσα στη διόπτρα καθόλη τη διαδικασία βολής.
Εφόσον το όπλο βάλλει από πρηνή θέση και με χρήση δίποδα, το αριστερό χέρι μπορεί να κινείσει το κλείστρο γρηγορότερα.
Εμπορικές “τρικυμίες”
Το όπλο πέρασε τις δοκιμές των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων και πωλήθηκε σε κάποιες φιλικές χώρες, αλλά η εταιρεία δεν μπόρεσε να επιβιώσει οικονομικά.
H Cobb πουλήθηκε στην Bushmaster Firearms, κατασκευάστρια τυφεκίων τύπου AR15 και προωθήθηκε προς τη σκοπευτική αγορά μακρών αποστάσεων.
Στη δεκαετία του 2010 και αυτή με τη σειρά της εξαγοράστηκε από το fund “Freedom Group” και κατέληξε κάτω από τον όμιλο Remington.
To ΒΑ-50 δέχτηκε κάποιες δευτερεύουσες αισθητικές αλλαγές, βάφτηκε λαδί (!) και λανσαρίστηκε ως Remington R2Mi.
Μετά τη χρεοκοπία της Remington το καλοκαίρι του 2020, η πνευματική ιδιοκτησία της Bushmaster εξαγοράστηκε και ανασυστάθηκε ως νέα εταιρεία με έδρα το Κάρσον Σίτυ της Νεβάδα.
Εκεί το 2024 άρχισαν να κατασκεύαζεται η τρίτη γενιά τυφεκίων ΒΑ-50, τα οποία διαφέρουν από τα παλαιότερα μόνο ως προς τον τύπο του φλογοκρύπτη/χαλινωτηρίου στην κάνη.
www.bankingnews.gr
Το πυρομαχικό σχεδιάστηκε πριν 105 χρόνια για το βαρύ πολυβόλο Μ2.
Έχει χρησιμοποιηθεί για καταστροφή οχημάτων και οχυρώσεων.
Έχει τοποθετηθεί σε αεροσκάφη και πλοία και παραμένει κύριος οπλισμός των δυτικών στρατών.
Στη δεκαετία του 1990 άρχισαν να εμφανίζονται τυφέκια ικανά να βάλλουν στόχους σε αποστάσεις 1.500-2.000 μέτρων.
Δε προορίζονταν για εξουδετέρωση προσωπικού, αλλά για την καταστροφή υλικών (οχήματα, σταθμοί επικοινωνιών, ραντάρ αεράμυνας, κλπ.) από ασφαλή απόσταση και με ελάχιστο “ίχνος”.
Έμπνευση από τον πόλεμο
Η ιστορία του “Τυφεκίου Καταστροφής Υλικού ΒΑ-50” της Bushmaster Firearms που πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο, ξεκινά αρκετά χρόνια πριν και με άλλους πρωταγωνιστές.
Το 2002, ο βετεράνος Σκιπ Πάτελ (Skip Patel), ο οποίος πέρασε 12 χρόνια στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις (με εκστρατείες στη Μέση Ανατολή) άρχισε να σχεδιάζει ένα νέο ”βαρύ τυφέκιο”.
Έχοντας βιώσει την αποτελεσματικότητα του διαμετρήματος .50 BMG (12,7X99mm), αντιλαμβανόταν πως θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμα αν γίνονταν ευρέως διαθέσιμα.
Ο στρατός και οι πεζοναύτες χρησιμοποιούσαν παρόμοια τυφέκια κατασκευής Barrett τα οποία είχαν μεγάλο κόστος και απαιτούσαν 2-3 χειριστές.
Ο Πάτελ οραματιζόταν ένα βολικό όπλο μικρότερων διαστάσεων, το οποίο θα παρομοίαζε στη λύση, χειρισμό και συντήρηση με το Μ16. Μετά την αποστρατεία ίδρυσε την Cobb Manufacturing και άρχισε να κατασκευάζει πρωτότυπα.
Κατέληξε σε δύο εναλλακτικά σχέδια:
Το πρώτο (FA-50: Fast Action 50) ήταν ημιαυτόματο.
Όμως η αγορά αυτή “ανήκε” στην Barett, η οποία την είχε δημιουργήσει και διέθετε πόρους, υποδομή και υποστήριξη για μεγάλα συμβόλαια.
Η μόνη λύση για την επιβίωση της Cobb ήταν να προσφέρει μκια φθηνότερη εναλλακτική.
Αυτή ήρθε με τη μορφή ενός απλούστερου όπλου με κινητό ουραίο (BA-50: Bolt Action 50), το οποίο κινούνταν ευθύγραμμα.
Αυτό επέτρεπε μια τιμή πώλησης περί τις 5.000 δολλάρια, που όσο κι αν ακούγονται πολλά, ήταν περίπου σαράντα τοις εκατό (40%) χαμηλότερη από τον ανταγωνισμό.
Βασισμένο στο Μ16
Με εξαίρεση την κίνηση του κλείστρου, το επαναληπτικό ΒΑ-50 ακολουθεί τη φιλοσοφία του AR15/M16.
Ο κορμός φτιάχνεται από εξηλασμένο ντουραλουμίνιο 6061. Χωρίζεται σε δύο μέρη που συνδέονται με πίρους.
Ο κατώτερος κορμός περικλείει το μηχανισμό της σκανδάλης, το κανάλι υποδοχής των γεμιστήρων, κοντάκιο με το χαλινωτήριο κα τη χειρολαβή.
Τα χειριστήρια, η λαβή και το κοντάκιο τύπου Magpul PRS GEN3 είναι όμοια με των AR15. Ειδικά το τελευταίο δέχεται ρυθμίσεις για κάθε διάσταση (μήκος, κλίση, ύψος) και εξοπλίζεται με ένα ελαστικό πέλμα μεγάλης απορροφητικότητας.
Ο ανώτερος κορμός περιλαμβάνει την κάνη μήκους 75cm (ή εναλλακτικά 58cm ).
Οι κάνες παράγονται από τη γερμανική Lothar Walther με βήμα ράβδωσης μιά πλήρη περιστροφή ανά 15 ίντσες (1/15).
Ταλαντώνονται ελεύθερα καθώς δεν ακουμπούν σε κανένα σημείο του κορμού για μέγιστη ακρίβεια.
Ένα χιτώνιο καλύπτει σχεδόν το μισό μήκος της κάνης, προσφέροντας διάχυση της παραγόμενης θερμότητας και ένα σημείο για τη στήριξη του δίποδα.
Στην κορυφή του χιτωνίου έχει σχηματιστεί ράγα τυποποιημένων διαστάσεων MIL1913 για τοποθέτηση οπτικών βοηθημάτων.
Στο στόμιο τοποθετείται ένα ευμεγέθες χαλινωτήριο τριών σταδίων. Εκτρέπει τα αέρια της εκπυρσοκρότησης ώστε να μειώσει την ανάκρουση και να κρύψει το σημαντικό ίχνος λάμψης που αφήνει η πυροδότηση του φυσιγγίου .50BMG.
Eίναι κατάλληλο και ως υποδοχή για σιγαστήρα.
Οι γεμιστήρες χωρούν 10 φυσιγγίων και το γεμάτο όπλο ζυγίζει 13,6 κιλά (12,2 κιλά με κοντή κάνη) χωρίς διόπτρα.
Για τη σκόπευση απαιτούνται ισχυρές διόπτρες μεγέθυνσης που φτάνουν το 25Χ. Για να εκμεταλλευτεί την ακρίβεια, το όπλο ενσωματώνει σκανδάλη δύο σταδίων που ρυθμίζεται για το βάρος έλξης μεταξύ 1,7 και 2,7 κιλών.
Ιδιόμορφος μηχανισμός
Η αρχική ιδέα του Πάτελ για μηχανισμό αερίων τύπου Μ16 δε πραγματοποιήθηκε. Οι δυνάμεις που παράγει η πυροδότηση του .50ΒΜG ξεπερνούσαν την αντοχή του σχεδίου.
Δανείστηκε όμως όσο περισσότερα στοιχεία μπορούσε και κυρίως την περιστροφική κεφαλή που κατανέμει την πίεση σε πολλά σημεία περιμετρικά της θαλάμης.
Για την κίνηση του κλείστου κατέφυγε σε ένα ιδιόμορφο κινητό ουραίο.
Αυτό εξέχει από τη δεξιά πλευρά του κορμού και κινείται σχεδόν ευθύγραμμα, όπως στα τυφέκια .22 που χρησιμοποιούνται στο χειμερινό δίαθλο.
Μόλις την τελευταία στιγμή, ο χειριστής το στρέφει σε μια “ρηχή” κλίση, υποβοηθώντας την ασφάλιση του.
Η τοποθέτηση του κινητού ουραίου στην αριστερή πλευρά και η απόρριψη των καλύκων από τη δεξιά, είναι κάτι που συνήθως δε συναντάμε σε επαναληπτικά τυφέκια.
Το σκεπτικό της συγκεκριμένης διάταξης είναι πως επιτρέπει στο σκοπευτή να διατηρεί μόνίμως το δεξί χέρι πάνω στη λαβή και τη ματιά του μέσα στη διόπτρα καθόλη τη διαδικασία βολής.
Εφόσον το όπλο βάλλει από πρηνή θέση και με χρήση δίποδα, το αριστερό χέρι μπορεί να κινείσει το κλείστρο γρηγορότερα.
Εμπορικές “τρικυμίες”
Το όπλο πέρασε τις δοκιμές των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων και πωλήθηκε σε κάποιες φιλικές χώρες, αλλά η εταιρεία δεν μπόρεσε να επιβιώσει οικονομικά.
H Cobb πουλήθηκε στην Bushmaster Firearms, κατασκευάστρια τυφεκίων τύπου AR15 και προωθήθηκε προς τη σκοπευτική αγορά μακρών αποστάσεων.
Στη δεκαετία του 2010 και αυτή με τη σειρά της εξαγοράστηκε από το fund “Freedom Group” και κατέληξε κάτω από τον όμιλο Remington.
To ΒΑ-50 δέχτηκε κάποιες δευτερεύουσες αισθητικές αλλαγές, βάφτηκε λαδί (!) και λανσαρίστηκε ως Remington R2Mi.
Μετά τη χρεοκοπία της Remington το καλοκαίρι του 2020, η πνευματική ιδιοκτησία της Bushmaster εξαγοράστηκε και ανασυστάθηκε ως νέα εταιρεία με έδρα το Κάρσον Σίτυ της Νεβάδα.
Εκεί το 2024 άρχισαν να κατασκεύαζεται η τρίτη γενιά τυφεκίων ΒΑ-50, τα οποία διαφέρουν από τα παλαιότερα μόνο ως προς τον τύπο του φλογοκρύπτη/χαλινωτηρίου στην κάνη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών