Αντί να ξεκινήσει από το μηδέν, ο Deryagin χρησιμοποίησε το σκελετό της λαβής, το γεμιστήρα, εσωτερικά απάρτια και τη σφύρα του PM Makarov.
Το σοβιετικό κέντρο έρευνας “ειδικών όπλων” (που καλυπτόταν επί χρόνια κάτω από τον παραπλανητικό τίτλο TsNIITochmash: Κεντρικό Επιστημονικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Ακριβούς Μηχανολογίας) ξεκίνησε στα μέσα του 1960 την ανάπτυξη ένός σιγασμένου όπλου.
Οι σκοποί του προγράμματος ήταν η δυνατότητα μαζικής παραγωγής ώστε να διατεθεί ευρέως, η αξιοπιστία και ευκολία συντήρησης και η χρησιμοποίηση κοινών πυρομαχικών.
Με βάση το στάνταρ πιστόλι του στρατού ΡΜ (Pistolet Makarov), οι μηχανικοί Deryagin και Neugodov συνεργάστηκαν σχεδιάζοντας ο πρώτος το πιστόλι και ο δεύτερος τον μοναδικό σιγαστήρα δύο σταδίων που το συνοδεύει.
Το πιστόλι PB
Αντί να ξεκινήσει από το μηδέν, ο Deryagin χρησιμοποίησε το σκελετό της λαβής, το γεμιστήρα, εσωτερικά απάρτια και τη σφύρα του PM Makarov.
Ο χειρισμός και η λειτουργία είναι ίδιες και γνωστές στους Ρώσους στρατιώτες.
Το κλείστρο του “σιωπηλού” όπλου είναι σημαντικά τροποποιημένο.
Αιτία είναι η ανάγκη για τοποθέτηση του κυλινδρικού σιγαστήρα γύρω από την κάνη.
Η κάνη του PM είναι σταθερή και το όπλο λειτουργεί με απλή οπισθοδρόμηση, οπότε δεν απαιτούνται πολύπλοκοι μηχανισμοί (πτώση της κάνης ή περιμετρικά κλειδιά, κ.α.).
Το πρόβλημα που προκύπτει όμως είναι πως δεν υπάρχει χώρος για το επανατατικό ελατήριο, το οποίο στο PM είναι τυλιγμένο περιμετρικά της κάνης.
Η λύση που βρέθηκε ήταν η μεταφορά του επανατατικού ελατηρίου... μέσα στη λαβή και η σύνδεση του με το κλείστρο μέσω ενός μοχλικού.
Η κίνηση του κλείστρου μεταφέρεται στο μοχλό και αλλάζει φορά κατά 90 μοίρες, πιέζοντας το κάθετα τοποθετημένο επανατατικό.
Μια παρόμοια ιδέα θα εφάρμοζε δεκαετίες αργότερα το αμερικανικό υποπολυβόλο Kriss Vector για να εξουδετερώσει την ανάκρουση.
Ένα αλλο χαρακτηριστικό της κάνης είναι ότι κατά μήκος της υπάρχουν έξι οπές που επιτρέπουν τη διαφυγή αερίων.
Αυτό επιλέχθη διότι το φυσίγγιο 9Χ18mm του Makarov αφήνει την κάνη με μια ταχύτητα που κυμαίνεται από 310-350 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Η διακύμανση εξαρτάται από τη γόμωση του πυρομαχικού αλλά και τη θερμοκρασία. Αυτό που δεν ήθελαν οι σχεδιαστές ήταν να ξεπερνά σε καμία περίπτωση εκείνη του ήχου (που τυπικά ορίζεται στα 340 μ/δ).
Οι οπές “κλέβουν” ώθηση από το βλήμα, βεβαιώνοντας ότι η ταχύτητα του θα είναι πάντοτε κοντά στα 305 μ/δ.
Η σημασία αυτής της σταθερής ταχύτητας έχει να κάνει με την απόδοση του σιγαστήρα.
Γύρω από τις οπές υπάρχει ένα μεταλλικό πλέγμα που επιβραδύνει τα εξερχόμενα αέρια.
Η κάνη καλύπτεται από ένα εξωτερικό χιτώνιο, στο στόμιο του υπάρχει το στόχαστρο.
Τα σκοπευτικά είναι υπερυψωμένα και ευδιάκριτα, ώστε να παραμένουν χρήσιμα σε χαμηλό φωτισμό.
Σιγαστήρας “η μαγική συνταγή”
Όλες οι τροπποποιήσεις στο πιστόλι ΡΒ έχουν ένα μόνο σκοπό: να το καταστήσουν αποτελεσματική πλατφόρμα για το σιγαστήρα του Neugodov.
Σε σχέση με παλιότερες προσπάθειες που βασίζονταν σε ελαστικά διαφράγματα ή λαβύρινθους από απανωτές μεταλλικές φλάτζες, είναι υπόδειγμα αποτελεσματικής απλότητας.
Αποτελείται από ένα εξωτερικό χιτώνιο που κλειδώνει στην κάνη με διακοπτώμενο σπείρωμα. Εντός του υπάρχουν τέσσερις θάλαμοι εκτόνωσης των αερίων.
Σχηματίζονται από την κοπή και διαμόρφωση ενός μονοκόμματου χαλυβδόφυλλου.
Τα διαδοχικά διαμερίσματα δίνουν χώρο για εκτόνωση και ψύχουν τα αέρια της πυροδότησης, πριν εξέλθουν από το στόμιο.
Σε συνδυασμό με το αρχικό τμήμα (που είναι μόνιμο γύρω από την κάνη), σχημάτιζαν τον πιο προηγμένο και συνάμα απλό σιγαστήρα της εποχής τους.
To 1967 που ξεκίνησε η παραγωγή του ΡΒ, η απόδοση του ήταν “εξωπραγματική”.
Τόσο ώστε όλα τα επόμενα σιγασμένα όπλα του ρωσικού στρατού (AS Val. VSS Vintorez, SR3M Vikhr) χρησιμοποιούν εκδοχές του ίδιου βασικού σχεδίου.
Χρήση
Το όπλο πήρε τον κωδικό “6Ρ9” (Κυριλλικά 6Π9).
Ολοι το γνωρίζουν ως “σιγασμένο Μακάρωφ”, παρόλο που ο Makarov δεν είχε καμία ανάμιξη στο σχεδιασμό του.
Το σοβιετικό και ρωσικό δόγμα “σιωπηλών” όπλων διαφέρει πολύ από τα δυτικά.
Από την εποχή του τυφεκίου Mossin-Nagant μέχρι σήμερα οι στρατιωτικές μονάδες πρώτης γραμμής διαθέτουν αθόρυβα πυροβόλα.
Χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα από τις ομάδες ανιχνευτών, τόσο στο πεζικό, όσο και από τους πεζοναύτες και αερομεταφερόμενους.
Για αυτό ήταν σημαντικό τα όπλα να είναι όχι μόνο αποτελεσματικά, αλλά και ευκολοσυντήρητα υπό συνθήκες πεδίου.
Το φυσίγγιο και οι γεμιστήρες που χρησιμοποιεί, διευκολύνουν την αξιοποίηση του, καθώς είναι αφειδώς διαθέσιμα.
Το γεγονός ότι ο σιγαστήρας αφαιρείται με μιά απλή περιστροφή της κάνης επιτρέπει τη μεταφορά σε δύο τμήματα, όπου το μακρύτερο δε ξεπερνά τα 17 εκατοστά.
Το συνολικό μήκος με το σιγαστήρα σε κατάσταση βολής φτάνει τα 30cm. Είναι ενδιαφέρον ότι το πιστόλι λειτουργεί κανονικά -και μάλιστα με χαμηλότερο ηχητικό αποτύπωμα από τα ΡΜ Makarov- χωρίς το δεύτερο τμήμα του σιγαστήρα.
Οι στρατιώτες το μεταφέρουν σε μια πιστολοθήκη με ξεχωριστό διαμέρισμα για έξτρα γεμιστήρες και το σιγαστήρα, όντας πάντα διαθέσιμο για άμεση χρήση.
Το PB χρησιμοποιείται στην εξουδετέρωση εχθρικών φρουρών κατά την εισχώρηση σε κατοικημένους τόπους για να αποφευχθεί γενικός συναγερμός.
Προφανώς αυτό είναι χρήσιμο στους δολιοφθορείς που εκτελούν επιθέσεις και στα εχθρικά μετόπισθεν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η αρχική παραγωγή του τερματίστηκε το 2013, σήμερα έχει επανέλθει για να καλύψει τις ανάγκες των Ρώσων στρατιωτών στο μέτωπο της Ουκρανίας.
www.bankingnews.gr
Οι σκοποί του προγράμματος ήταν η δυνατότητα μαζικής παραγωγής ώστε να διατεθεί ευρέως, η αξιοπιστία και ευκολία συντήρησης και η χρησιμοποίηση κοινών πυρομαχικών.
Με βάση το στάνταρ πιστόλι του στρατού ΡΜ (Pistolet Makarov), οι μηχανικοί Deryagin και Neugodov συνεργάστηκαν σχεδιάζοντας ο πρώτος το πιστόλι και ο δεύτερος τον μοναδικό σιγαστήρα δύο σταδίων που το συνοδεύει.
Το πιστόλι PB
Αντί να ξεκινήσει από το μηδέν, ο Deryagin χρησιμοποίησε το σκελετό της λαβής, το γεμιστήρα, εσωτερικά απάρτια και τη σφύρα του PM Makarov.
Ο χειρισμός και η λειτουργία είναι ίδιες και γνωστές στους Ρώσους στρατιώτες.
Το κλείστρο του “σιωπηλού” όπλου είναι σημαντικά τροποποιημένο.
Αιτία είναι η ανάγκη για τοποθέτηση του κυλινδρικού σιγαστήρα γύρω από την κάνη.
Η κάνη του PM είναι σταθερή και το όπλο λειτουργεί με απλή οπισθοδρόμηση, οπότε δεν απαιτούνται πολύπλοκοι μηχανισμοί (πτώση της κάνης ή περιμετρικά κλειδιά, κ.α.).
Το πρόβλημα που προκύπτει όμως είναι πως δεν υπάρχει χώρος για το επανατατικό ελατήριο, το οποίο στο PM είναι τυλιγμένο περιμετρικά της κάνης.
Η λύση που βρέθηκε ήταν η μεταφορά του επανατατικού ελατηρίου... μέσα στη λαβή και η σύνδεση του με το κλείστρο μέσω ενός μοχλικού.
Η κίνηση του κλείστρου μεταφέρεται στο μοχλό και αλλάζει φορά κατά 90 μοίρες, πιέζοντας το κάθετα τοποθετημένο επανατατικό.
Μια παρόμοια ιδέα θα εφάρμοζε δεκαετίες αργότερα το αμερικανικό υποπολυβόλο Kriss Vector για να εξουδετερώσει την ανάκρουση.
Ένα αλλο χαρακτηριστικό της κάνης είναι ότι κατά μήκος της υπάρχουν έξι οπές που επιτρέπουν τη διαφυγή αερίων.
Αυτό επιλέχθη διότι το φυσίγγιο 9Χ18mm του Makarov αφήνει την κάνη με μια ταχύτητα που κυμαίνεται από 310-350 μέτρα το δευτερόλεπτο.
Η διακύμανση εξαρτάται από τη γόμωση του πυρομαχικού αλλά και τη θερμοκρασία. Αυτό που δεν ήθελαν οι σχεδιαστές ήταν να ξεπερνά σε καμία περίπτωση εκείνη του ήχου (που τυπικά ορίζεται στα 340 μ/δ).
Οι οπές “κλέβουν” ώθηση από το βλήμα, βεβαιώνοντας ότι η ταχύτητα του θα είναι πάντοτε κοντά στα 305 μ/δ.
Η σημασία αυτής της σταθερής ταχύτητας έχει να κάνει με την απόδοση του σιγαστήρα.
Γύρω από τις οπές υπάρχει ένα μεταλλικό πλέγμα που επιβραδύνει τα εξερχόμενα αέρια.
Η κάνη καλύπτεται από ένα εξωτερικό χιτώνιο, στο στόμιο του υπάρχει το στόχαστρο.
Τα σκοπευτικά είναι υπερυψωμένα και ευδιάκριτα, ώστε να παραμένουν χρήσιμα σε χαμηλό φωτισμό.
Σιγαστήρας “η μαγική συνταγή”
Όλες οι τροπποποιήσεις στο πιστόλι ΡΒ έχουν ένα μόνο σκοπό: να το καταστήσουν αποτελεσματική πλατφόρμα για το σιγαστήρα του Neugodov.
Σε σχέση με παλιότερες προσπάθειες που βασίζονταν σε ελαστικά διαφράγματα ή λαβύρινθους από απανωτές μεταλλικές φλάτζες, είναι υπόδειγμα αποτελεσματικής απλότητας.
Αποτελείται από ένα εξωτερικό χιτώνιο που κλειδώνει στην κάνη με διακοπτώμενο σπείρωμα. Εντός του υπάρχουν τέσσερις θάλαμοι εκτόνωσης των αερίων.
Σχηματίζονται από την κοπή και διαμόρφωση ενός μονοκόμματου χαλυβδόφυλλου.
Τα διαδοχικά διαμερίσματα δίνουν χώρο για εκτόνωση και ψύχουν τα αέρια της πυροδότησης, πριν εξέλθουν από το στόμιο.
Σε συνδυασμό με το αρχικό τμήμα (που είναι μόνιμο γύρω από την κάνη), σχημάτιζαν τον πιο προηγμένο και συνάμα απλό σιγαστήρα της εποχής τους.
To 1967 που ξεκίνησε η παραγωγή του ΡΒ, η απόδοση του ήταν “εξωπραγματική”.
Τόσο ώστε όλα τα επόμενα σιγασμένα όπλα του ρωσικού στρατού (AS Val. VSS Vintorez, SR3M Vikhr) χρησιμοποιούν εκδοχές του ίδιου βασικού σχεδίου.
Χρήση
Το όπλο πήρε τον κωδικό “6Ρ9” (Κυριλλικά 6Π9).
Ολοι το γνωρίζουν ως “σιγασμένο Μακάρωφ”, παρόλο που ο Makarov δεν είχε καμία ανάμιξη στο σχεδιασμό του.
Το σοβιετικό και ρωσικό δόγμα “σιωπηλών” όπλων διαφέρει πολύ από τα δυτικά.
Από την εποχή του τυφεκίου Mossin-Nagant μέχρι σήμερα οι στρατιωτικές μονάδες πρώτης γραμμής διαθέτουν αθόρυβα πυροβόλα.
Χρησιμοποιούνται σε μεγάλη κλίμακα από τις ομάδες ανιχνευτών, τόσο στο πεζικό, όσο και από τους πεζοναύτες και αερομεταφερόμενους.
Για αυτό ήταν σημαντικό τα όπλα να είναι όχι μόνο αποτελεσματικά, αλλά και ευκολοσυντήρητα υπό συνθήκες πεδίου.
Το φυσίγγιο και οι γεμιστήρες που χρησιμοποιεί, διευκολύνουν την αξιοποίηση του, καθώς είναι αφειδώς διαθέσιμα.
Το γεγονός ότι ο σιγαστήρας αφαιρείται με μιά απλή περιστροφή της κάνης επιτρέπει τη μεταφορά σε δύο τμήματα, όπου το μακρύτερο δε ξεπερνά τα 17 εκατοστά.
Το συνολικό μήκος με το σιγαστήρα σε κατάσταση βολής φτάνει τα 30cm. Είναι ενδιαφέρον ότι το πιστόλι λειτουργεί κανονικά -και μάλιστα με χαμηλότερο ηχητικό αποτύπωμα από τα ΡΜ Makarov- χωρίς το δεύτερο τμήμα του σιγαστήρα.
Οι στρατιώτες το μεταφέρουν σε μια πιστολοθήκη με ξεχωριστό διαμέρισμα για έξτρα γεμιστήρες και το σιγαστήρα, όντας πάντα διαθέσιμο για άμεση χρήση.
Το PB χρησιμοποιείται στην εξουδετέρωση εχθρικών φρουρών κατά την εισχώρηση σε κατοικημένους τόπους για να αποφευχθεί γενικός συναγερμός.
Προφανώς αυτό είναι χρήσιμο στους δολιοφθορείς που εκτελούν επιθέσεις και στα εχθρικά μετόπισθεν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η αρχική παραγωγή του τερματίστηκε το 2013, σήμερα έχει επανέλθει για να καλύψει τις ανάγκες των Ρώσων στρατιωτών στο μέτωπο της Ουκρανίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών