Πολλοί έχουν κάνει τα χρήματά τους στη σκιά μιας δήθεν σοσιαλιστικής χώρας
Ένα εξαιρετικά αιχμηρό σχόλιο για τη διαχείριση του πλούτου από τους Κινέζους δισεκατομμυριούχους δημοσιεύει σήμερα το περιοδικό Economist, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι με τόσα κοινωνικά προβλήματα οι μεγιστάνες της Κίνας δεν προσπαθούν να μοιράσουν τον πλούτο τους για να απαλύνουν τις ανισότητες.
«Το πρόβλημα της εποχής μας είναι η σωστή διαχείριση του πλούτου», έγραψε ο Andrew Carnegie το 1889, αναφέρει ο Economist.
Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, οι πολίτες της δήθεν κομμουνιστικής Κίνας δεν θα μπορούσαν να διαφωνήσουν.
Ο Carnegie, ένας από τους πλουσιότερους άνδρες της Αμερικής τη χρυσή εποχή, είχε δωρίσει όλα του τα χρήματα.
Στις 24 Απριλίου ο Jack Ma, ένας από τους πλουσιότερους άνδρες της χρυσής εποχής της Κίνας, ανακοίνωσε ότι ο ίδιος θα αρχίσει να κάνει το ίδιο.
Ο Ma και ο Joseph Tsai, συν- ιδρυτές της Alibaba, ανακοίνωσαν τη δημιουργία φιλανθρωπικού trust ύψους 3 δισ. δολάρια.
"Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι", ανέφερε ο Ma σχολιάζοντας το περιβάλλον και την υγεία της Κίνας.
Οι πλούσιοι της Κίνας είναι εμφανώς τσιγκούνηδες.
Όταν δύο από τους πιο γνωστούς φιλάνθρωπους της Αμερικής, ο Bill Gates και ο Warren Buffett, επισκέφτηκαν τη χώρα το 2010, όπου και συναντήθηκαν με Κινέζους μεγιστάνες.
Όμως είδαν την αδιαφορία.
Από τους 122 δισεκατομμυριούχους σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι έχουν υπογράψει το Giving Pledge των Buffett και Gates, μέσω του οποίου υπόσχονται να δώσουν το μισό πλούτο τους μέχρι το τέλος της ζωής τους, ούτε ένας δεν είναι Κινέζος, παρόλο που η Κίνα έχει τώρα 358 δισεκατομμυριούχους, ήτοι το ένα πέμπτο του παγκόσμιου συνόλου.
Ο κύριος λόγος για αυτό είναι ο φόβος.
Πολλοί έχουν κάνει τα χρήματά τους στη σκιά μιας δήθεν σοσιαλιστικής χώρας.
Και είναι λίγοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να ταυτιστούν με αυτό δημοσίως.
Οι πλούσιοι που σχετίζονται με την ηγεσία, είναι συχνά οι λιγότερο ενθουσιώδεις από όλους, και ιδιαίτερα όταν το καθεστώς του Xi Jinping καταδικάζει τη διαφθορά, έστω και επιλεκτικά.
Ο Ma μπορεί να αποτελεί εξαίρεση, αλλά οι κινήσεις του εξακολουθούν να προσθέτουν πίεση σε άλλους Κινέζους μεγιστάνες.
Ο Xi θα πρέπει να βοηθήσει, δίνοντας κίνητρα για τη φιλανθρωπία.
Με την ύπαιθρο γεμάτη με φτωχά παιδιά που χρειάζονται εκπαίδευση και οι ηλικιωμένοι να χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη, το καθεστώς έχει αποφασίσει να δώσει σε μη - κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) περισσότερη ελευθερία να λειτουργούν, καταλήγει ο Economist.
www.bankingnews.gr
«Το πρόβλημα της εποχής μας είναι η σωστή διαχείριση του πλούτου», έγραψε ο Andrew Carnegie το 1889, αναφέρει ο Economist.
Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, οι πολίτες της δήθεν κομμουνιστικής Κίνας δεν θα μπορούσαν να διαφωνήσουν.
Ο Carnegie, ένας από τους πλουσιότερους άνδρες της Αμερικής τη χρυσή εποχή, είχε δωρίσει όλα του τα χρήματα.
Στις 24 Απριλίου ο Jack Ma, ένας από τους πλουσιότερους άνδρες της χρυσής εποχής της Κίνας, ανακοίνωσε ότι ο ίδιος θα αρχίσει να κάνει το ίδιο.
Ο Ma και ο Joseph Tsai, συν- ιδρυτές της Alibaba, ανακοίνωσαν τη δημιουργία φιλανθρωπικού trust ύψους 3 δισ. δολάρια.
"Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι", ανέφερε ο Ma σχολιάζοντας το περιβάλλον και την υγεία της Κίνας.
Οι πλούσιοι της Κίνας είναι εμφανώς τσιγκούνηδες.
Όταν δύο από τους πιο γνωστούς φιλάνθρωπους της Αμερικής, ο Bill Gates και ο Warren Buffett, επισκέφτηκαν τη χώρα το 2010, όπου και συναντήθηκαν με Κινέζους μεγιστάνες.
Όμως είδαν την αδιαφορία.
Από τους 122 δισεκατομμυριούχους σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι έχουν υπογράψει το Giving Pledge των Buffett και Gates, μέσω του οποίου υπόσχονται να δώσουν το μισό πλούτο τους μέχρι το τέλος της ζωής τους, ούτε ένας δεν είναι Κινέζος, παρόλο που η Κίνα έχει τώρα 358 δισεκατομμυριούχους, ήτοι το ένα πέμπτο του παγκόσμιου συνόλου.
Ο κύριος λόγος για αυτό είναι ο φόβος.
Πολλοί έχουν κάνει τα χρήματά τους στη σκιά μιας δήθεν σοσιαλιστικής χώρας.
Και είναι λίγοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να ταυτιστούν με αυτό δημοσίως.
Οι πλούσιοι που σχετίζονται με την ηγεσία, είναι συχνά οι λιγότερο ενθουσιώδεις από όλους, και ιδιαίτερα όταν το καθεστώς του Xi Jinping καταδικάζει τη διαφθορά, έστω και επιλεκτικά.
Ο Ma μπορεί να αποτελεί εξαίρεση, αλλά οι κινήσεις του εξακολουθούν να προσθέτουν πίεση σε άλλους Κινέζους μεγιστάνες.
Ο Xi θα πρέπει να βοηθήσει, δίνοντας κίνητρα για τη φιλανθρωπία.
Με την ύπαιθρο γεμάτη με φτωχά παιδιά που χρειάζονται εκπαίδευση και οι ηλικιωμένοι να χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη, το καθεστώς έχει αποφασίσει να δώσει σε μη - κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) περισσότερη ελευθερία να λειτουργούν, καταλήγει ο Economist.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών