Το πλοίο της Ευρώπης είναι λοιπόν σε πορεία χωρίς πυξίδα...αναφέρει το LSE
Στις 17 Ιουλίου, το γερμανικό κοινοβούλιο ψήφισε υπέρ της έναρξης των διαπραγματεύσεων για την προτεινόμενη συμφωνία διάσωσης της Ελλάδος.
Υπό το πρίσμα της ελληνικής κρίσης, η ΕΕ φαίνεται να είναι μια οργάνωση που επικεντρώνεται στην διαιώνιση μιας συγκεκριμένης οικονομικής ιδεολογίας, παρά στην εξασφάλιση της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών αναφέρει σε ανάλυση του το London School of Economics
Ο φόβος η απογοήτευση, η αβεβαιότητα και η έκπληξη αναμιγνύονται μαζί με το θερμό αέρα που φυσά από την Ελλάδα με το κρύο και την βροχή που προέρχονται από την Βόρεια Ευρώπη.
Όχι, αυτό δεν είναι μια πρόβλεψη του καιρού.
Μετά το ελληνικό δημοψήφισμα και τις πρόσφατες μακράς διάρκειας διαπραγματεύσεις, αυτά είναι τα συναισθήματα πολλών ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι η δημοκρατία έχει γελοιοποιηθεί σε όλη την ΕΕ. Ορισμένα μέσα ενημέρωσης από όλο τον κόσμο αναφέρουν ότι η Ελλάδα έχει υπερβολικά ταπεινωθεί ενώ υπήρξε και μια ισχυρή προσπάθεια να εκδιωχθεί από Ευρωζώνη.
Τα 50 δισεκ. του νέου Ταμείου όπου θα ενταχθούν περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος ουσιαστικά θα ελέγχονται από το Βερολίνο.
Αυτές τις μέρες η Ελλάδα ήταν συνεχώς στο κέντρο του μικρόκοσμου της Ευρώπης.
Η "μητέρα" της δυτικής δημοκρατίας, σύμφωνα με ορισμένους, πρέπει να πάρει το μάθημα της.
Είναι απλώς θέμα εξουσίας.
Η κατάσταση αυτή υπονομεύει το μέλλον της ευρωπαϊκής κοινότητας.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker είπε ότι δεν θα μπορούσε να «τραβήξει ένα κουνέλι από το καπέλο».
Αυτό είναι πολύ αληθινό.
Αλλά μεταπολεμικά οι ευρωπαίοι πολιτικοί τράβηξαν πολλά κουνέλια, όταν η Ευρώπη έπρεπε να ξαναχτιστεί μετά τον πόλεμο, και έτσι θα περίμενε κανείς να υπάρξει η ίδια ανοχή.
Το πλοίο της Ευρώπης είναι λοιπόν σε πορεία χωρίς πυξίδα.
Δεν έχει ενιαία φωνή.
Κοινωνικά, δεν φαίνεται να υπάρχει ανησυχία λόγω ικανοποιητικού βιοτικού επιπέδου.
Σε πολιτικό επίπεδο, δεν έχουν ανησυχίες σχετικά με τη γεωπολιτική, όπως κάποιοι στην Μεσόγειο που μπορεί να βρεθούν στην επιρροή του Putin.
Ο προϋπολογισμός και η λιτότητα είναι οι στρατηγικοί στόχοι της Ευρώπης.
Το ερώτημα εδώ είναι:
Αυτή η ΕΕ αντανακλά την βούληση των Ευρωπαίων;
Η εικόνα της Ευρώπης έχει υποστεί σοβαρές φθορές, ακόμη και αν όλοι οι Έλληνες ψήφιζαν ναι.
Η δήλωση του ηγέτη του κορυφαίου κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Manfred Weber, ότι η Ευρώπη πρέπει να «βασίζεται στην αλληλεγγύη, δεν πρέπει να εμφανίζεται ως λέσχη εγωιστών» φαίνεται εξαιρετικά παράδοξη, ειδικά μετά από ότι έχει συμβεί στην Ελλάδα.
Η δημοκρατική νομιμότητα δεν παρέχεται από τις αγορές και τους οργανισμούς αξιολόγησης ας το καταλάβουμε.
Με την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά να υποστηρίζει πλήρως την λιτότητα υπάρχει και μια άλλη απρόβλεπτη έκβαση η ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού και η ισχυροποίησης της ακροδεξιάς.
Η Marine Le Pen έσπευσε να εκμεταλλευτεί την συγκυρία.
Από την πλευρά του τα Ευρωπαϊκά Σοσιαλιστικά κόμματα βρίσκονται σχεδόν έξω από το παιχνίδι λόγω της πλήρους αποδοχής του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.
Η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει τα εθνικιστικά κόμματα να παρουσιάζονται ως υπερασπιστές της αλληλεγγύης και του λαού.
Η προοπτική της Ελλάδος να μετατραπεί σε «προτεκτοράτο», γεμάτο από παραθεριστικά κέντρα και μνημεία της UNESCO, παρέχοντας φθηνό και πολύ ευέλικτο εργατικό δυναμικό μπορεί να ανησυχήσει τους ψηφοφόρους στην Ιταλία , την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ανατολική Ευρώπη, ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η μακρά περίοδος λιτότητας έχει διευρύνει το χάσμα μεταξύ φτωχών (και μεσαία τάξη) και της πλούσιας ελίτ.
Επικρατεί μια άποψη ότι επειδή η Γερμανία πέτυχε, όλοι οι άλλοι στην Ευρώπη πρέπει να καταφέρει να υλοποιήσουν τις πολιτικές που ακολούθησε η Γερμανία που έχει σχεδόν άψογους δημόσιους προϋπολογισμούς και υψηλή οικονομική αποτελεσματικότητα.
Όμως δεν μπορεί να είναι αυτός ο δρόμος για την Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Υπό το πρίσμα της ελληνικής κρίσης, η ΕΕ φαίνεται να είναι μια οργάνωση που επικεντρώνεται στην διαιώνιση μιας συγκεκριμένης οικονομικής ιδεολογίας, παρά στην εξασφάλιση της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών αναφέρει σε ανάλυση του το London School of Economics
Ο φόβος η απογοήτευση, η αβεβαιότητα και η έκπληξη αναμιγνύονται μαζί με το θερμό αέρα που φυσά από την Ελλάδα με το κρύο και την βροχή που προέρχονται από την Βόρεια Ευρώπη.
Όχι, αυτό δεν είναι μια πρόβλεψη του καιρού.
Μετά το ελληνικό δημοψήφισμα και τις πρόσφατες μακράς διάρκειας διαπραγματεύσεις, αυτά είναι τα συναισθήματα πολλών ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι η δημοκρατία έχει γελοιοποιηθεί σε όλη την ΕΕ. Ορισμένα μέσα ενημέρωσης από όλο τον κόσμο αναφέρουν ότι η Ελλάδα έχει υπερβολικά ταπεινωθεί ενώ υπήρξε και μια ισχυρή προσπάθεια να εκδιωχθεί από Ευρωζώνη.
Τα 50 δισεκ. του νέου Ταμείου όπου θα ενταχθούν περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδος ουσιαστικά θα ελέγχονται από το Βερολίνο.
Αυτές τις μέρες η Ελλάδα ήταν συνεχώς στο κέντρο του μικρόκοσμου της Ευρώπης.
Η "μητέρα" της δυτικής δημοκρατίας, σύμφωνα με ορισμένους, πρέπει να πάρει το μάθημα της.
Είναι απλώς θέμα εξουσίας.
Η κατάσταση αυτή υπονομεύει το μέλλον της ευρωπαϊκής κοινότητας.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker είπε ότι δεν θα μπορούσε να «τραβήξει ένα κουνέλι από το καπέλο».
Αυτό είναι πολύ αληθινό.
Αλλά μεταπολεμικά οι ευρωπαίοι πολιτικοί τράβηξαν πολλά κουνέλια, όταν η Ευρώπη έπρεπε να ξαναχτιστεί μετά τον πόλεμο, και έτσι θα περίμενε κανείς να υπάρξει η ίδια ανοχή.
Το πλοίο της Ευρώπης είναι λοιπόν σε πορεία χωρίς πυξίδα.
Δεν έχει ενιαία φωνή.
Κοινωνικά, δεν φαίνεται να υπάρχει ανησυχία λόγω ικανοποιητικού βιοτικού επιπέδου.
Σε πολιτικό επίπεδο, δεν έχουν ανησυχίες σχετικά με τη γεωπολιτική, όπως κάποιοι στην Μεσόγειο που μπορεί να βρεθούν στην επιρροή του Putin.
Ο προϋπολογισμός και η λιτότητα είναι οι στρατηγικοί στόχοι της Ευρώπης.
Το ερώτημα εδώ είναι:
Αυτή η ΕΕ αντανακλά την βούληση των Ευρωπαίων;
Η εικόνα της Ευρώπης έχει υποστεί σοβαρές φθορές, ακόμη και αν όλοι οι Έλληνες ψήφιζαν ναι.
Η δήλωση του ηγέτη του κορυφαίου κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Manfred Weber, ότι η Ευρώπη πρέπει να «βασίζεται στην αλληλεγγύη, δεν πρέπει να εμφανίζεται ως λέσχη εγωιστών» φαίνεται εξαιρετικά παράδοξη, ειδικά μετά από ότι έχει συμβεί στην Ελλάδα.
Η δημοκρατική νομιμότητα δεν παρέχεται από τις αγορές και τους οργανισμούς αξιολόγησης ας το καταλάβουμε.
Με την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά να υποστηρίζει πλήρως την λιτότητα υπάρχει και μια άλλη απρόβλεπτη έκβαση η ενίσχυση του ευρωσκεπτικισμού και η ισχυροποίησης της ακροδεξιάς.
Η Marine Le Pen έσπευσε να εκμεταλλευτεί την συγκυρία.
Από την πλευρά του τα Ευρωπαϊκά Σοσιαλιστικά κόμματα βρίσκονται σχεδόν έξω από το παιχνίδι λόγω της πλήρους αποδοχής του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.
Η εξέλιξη αυτή θα οδηγήσει τα εθνικιστικά κόμματα να παρουσιάζονται ως υπερασπιστές της αλληλεγγύης και του λαού.
Η προοπτική της Ελλάδος να μετατραπεί σε «προτεκτοράτο», γεμάτο από παραθεριστικά κέντρα και μνημεία της UNESCO, παρέχοντας φθηνό και πολύ ευέλικτο εργατικό δυναμικό μπορεί να ανησυχήσει τους ψηφοφόρους στην Ιταλία , την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ανατολική Ευρώπη, ακόμη και στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η μακρά περίοδος λιτότητας έχει διευρύνει το χάσμα μεταξύ φτωχών (και μεσαία τάξη) και της πλούσιας ελίτ.
Επικρατεί μια άποψη ότι επειδή η Γερμανία πέτυχε, όλοι οι άλλοι στην Ευρώπη πρέπει να καταφέρει να υλοποιήσουν τις πολιτικές που ακολούθησε η Γερμανία που έχει σχεδόν άψογους δημόσιους προϋπολογισμούς και υψηλή οικονομική αποτελεσματικότητα.
Όμως δεν μπορεί να είναι αυτός ο δρόμος για την Ευρώπη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών