Πώς εξηγείται η Γερμανία μπορεί να είναι τόσο σκληρή απέναντι στη νότια Ευρώπη και τόσο θετική στο να φέρει κόσμο που δραπετεύει από τις εμπόλεμες ζώνες στη χώρα τους;
Στα μεικτά μηνύματα σχετικά με τη Γερμανία αναφέρεται άρθρο του Business Insider, επισημαίνοντας από τη μια πλευρά ότι ήταν το «κακό παιδί» της Ευρώπης στην ελληνική κρίση, κατηγορούμενη για τις πολιτικές λιτότητας, ενώ τώρα έχει καταστεί ο «άγγελος» της Ευρώπης, με ένα μοντέλο που πολλοί φιλελεύθεροι ανά τον κόσμο θα ήθελαν οι κυβερνήσεις τους να αντιγράψουν όσον αφορά την αποδοχή μεταναστών.
Πολύς κόσμος έχει εκφράσει μια σχετική σύγχυση: πώς η Γερμανία μπορεί να είναι τόσο σκληρή απέναντι στη νότια Ευρώπη και τόσο θετική στο να φέρει κόσμο που δραπετεύει από τις εμπόλεμες ζώνες στη χώρα τους;
Όμως και τα δύο έχουν την ίδια ρίζα: τη γερμανική εμπειρία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρώτον, στη γερμανική οικονομική θεώρηση και τον ορντοφιλελευθερισμό (ordoliberalism), που προέκυψε από τις ιδιαίτερες συνθήκες που βίωσε η Γερμανία κατά την κρίση του 1929 αλλά και μετά, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη σταθερότητα των τιμών και του νομίσματος.
Η Γερμανία βίωσε μια βίαιη περίοδο οικονομικών αναταράξεων πολύ πριν τη Μεγάλη Ύφεση –τόσο υπερπληθωρισμός όσο και αποπληθωρισμός εμφανίστηκαν μαζί κατά τη διάρκεια τη δεκαετίας του 1920, ακολουθούμενοι από μαζική ανεργία καθώς η ύφεση ξεδιπλωνόταν.
Ο οικονομικός έλεγχος της κυβέρνησης των Ναζί επικεντρώθηκε στην πολεμική παραγωγή εις βάρος οτιδήποτε άλλου στεκόταν στο δρόμο, οπότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί αναπτύχθηκε ο ορντοφιλελευθερισμός.
Δεδομένου του οικονομικού χάους στα χρόνια του πολέμου και των επίπονων μεταρρυθμίσεων στη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι επίσης δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί δεν ήταν δημοφιλής η ανεμπόδιστη οικονομία της ελεύθερης αγοράς.
Έτσι, η Γερμανία προχώρησε περαιτέρω στην εφαρμογή αυτής της θεώρησης στην Ευρωζώνη και σε συνδυασμό με έναν πανικό ότι τα περισσότερο σπάταλα κράτη θα επωφελούνταν του Βερολίνου, το σύστημα του ορντοφιλελευθερισμού επεκτάθηκε ώστε να αρμόζει σε όλη την περιοχή.
Όσον αφορά τη μετανάστευση, πολλοί σχολιαστές αναφέρουν ότι εξαιρετικά καλοδεχούμενη συμπεριφορά έναντι των προσφύγων έχει να κάνει με τη δημογραφική κρίση.
Ενώ για παράδειγμα ο πληθυσμός της Βρετανίας αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τις επόμενες δεκαετίες, αυτός της Γερμανίας αναμένεται να υποχωρήσει.
Βεβαίως, το δημογραφικό δεν εξηγεί αυτή τη συμπεριφορά της Γερμανίας, καθώς υπάρχουν πολλές χώρες που είτε έχουν δημογραφικά προβλήματα, όπως η Ιαπωνία και η Ρωσία για παράδειγμα, ή ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία που αναμένουν μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού έναντι της Γερμανίας και δεν ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους στους πρόσφυγες.
Όπως σημειώνει το Business Insider, είναι κρίσιμο να κατανοήσει κανείς την οπτική της χώρας σε θέματα ασύλου και προσφύγων και γιατί διαφέρει τόσο από τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Γερμανία ακόμη έχει την αίσθηση της ενοχής σχετικά με το καθεστώς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το Ολοκαύτωμα, που προκάλεσε τεράστιες ροές προσφύγων και την έμμεση δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Η νεότερη γενιά των γερμανών ψηφοφόρων γεννήθηκε 50 χρόνια μετά τον πόλεμο, όμως η αίσθηση της συλλογικής ευθύνης παραμένει με την παλαιότερη γενιά, που σε άλλες χώρες τείνει να είναι αντίθεση στη μετανάστευση.
Πάλι η μεταπολεμική εμπειρία της Γερμανίας, όπως και αυτή του ψυχρού πολέμου είναι σημαντική.
Πολλά από τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που εισέρρευσαν στη μεταπολεμική Γερμανία είναι σήμερα γερμανοί πολίτες, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει κατά κάποιον τρόπο τη συμπεριφορά όσον αφορά την αποδοχή των προσφύγων.
Η Δυτική Γερμανία είχε ένα εξαιρετικά φιλελεύθερο σύστημα ασύλου και πολύς κόσμος πήγε στη χώρα από τη Γιουγκοσλαβία στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με περισσότερους να έρχονται καθώς τα Βαλκάνια ενεπλάκησαν σε πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Η τάση μετανάστευσης στη Συρία είναι μεγάλη, όμως είναι η εξέλιξη μιας υπάρχουσας τάσης.
Η Γερμανία δεν έχει αλλάξει τη στάση της μέχρι σήμερα και μόλις κάποιος κατανοήσει την ιστορία, αντιλαμβάνεται ότι όλα εξηγούνται από το παρελθόν της Γερμανίας.
Αυτό δεν θα μπορούσε να προκαλεί έκπληξη, καταλήγει το άρθρο του Business Insider, δεδομένου του μεγέθους των γεγονότων και του χάους εκείνων των χρόνων.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Πολύς κόσμος έχει εκφράσει μια σχετική σύγχυση: πώς η Γερμανία μπορεί να είναι τόσο σκληρή απέναντι στη νότια Ευρώπη και τόσο θετική στο να φέρει κόσμο που δραπετεύει από τις εμπόλεμες ζώνες στη χώρα τους;
Όμως και τα δύο έχουν την ίδια ρίζα: τη γερμανική εμπειρία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρώτον, στη γερμανική οικονομική θεώρηση και τον ορντοφιλελευθερισμό (ordoliberalism), που προέκυψε από τις ιδιαίτερες συνθήκες που βίωσε η Γερμανία κατά την κρίση του 1929 αλλά και μετά, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη σταθερότητα των τιμών και του νομίσματος.
Η Γερμανία βίωσε μια βίαιη περίοδο οικονομικών αναταράξεων πολύ πριν τη Μεγάλη Ύφεση –τόσο υπερπληθωρισμός όσο και αποπληθωρισμός εμφανίστηκαν μαζί κατά τη διάρκεια τη δεκαετίας του 1920, ακολουθούμενοι από μαζική ανεργία καθώς η ύφεση ξεδιπλωνόταν.
Ο οικονομικός έλεγχος της κυβέρνησης των Ναζί επικεντρώθηκε στην πολεμική παραγωγή εις βάρος οτιδήποτε άλλου στεκόταν στο δρόμο, οπότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί αναπτύχθηκε ο ορντοφιλελευθερισμός.
Δεδομένου του οικονομικού χάους στα χρόνια του πολέμου και των επίπονων μεταρρυθμίσεων στη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δεν είναι επίσης δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί δεν ήταν δημοφιλής η ανεμπόδιστη οικονομία της ελεύθερης αγοράς.
Έτσι, η Γερμανία προχώρησε περαιτέρω στην εφαρμογή αυτής της θεώρησης στην Ευρωζώνη και σε συνδυασμό με έναν πανικό ότι τα περισσότερο σπάταλα κράτη θα επωφελούνταν του Βερολίνου, το σύστημα του ορντοφιλελευθερισμού επεκτάθηκε ώστε να αρμόζει σε όλη την περιοχή.
Όσον αφορά τη μετανάστευση, πολλοί σχολιαστές αναφέρουν ότι εξαιρετικά καλοδεχούμενη συμπεριφορά έναντι των προσφύγων έχει να κάνει με τη δημογραφική κρίση.
Ενώ για παράδειγμα ο πληθυσμός της Βρετανίας αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τις επόμενες δεκαετίες, αυτός της Γερμανίας αναμένεται να υποχωρήσει.
Βεβαίως, το δημογραφικό δεν εξηγεί αυτή τη συμπεριφορά της Γερμανίας, καθώς υπάρχουν πολλές χώρες που είτε έχουν δημογραφικά προβλήματα, όπως η Ιαπωνία και η Ρωσία για παράδειγμα, ή ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία που αναμένουν μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού έναντι της Γερμανίας και δεν ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους στους πρόσφυγες.
Όπως σημειώνει το Business Insider, είναι κρίσιμο να κατανοήσει κανείς την οπτική της χώρας σε θέματα ασύλου και προσφύγων και γιατί διαφέρει τόσο από τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Γερμανία ακόμη έχει την αίσθηση της ενοχής σχετικά με το καθεστώς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το Ολοκαύτωμα, που προκάλεσε τεράστιες ροές προσφύγων και την έμμεση δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.
Η νεότερη γενιά των γερμανών ψηφοφόρων γεννήθηκε 50 χρόνια μετά τον πόλεμο, όμως η αίσθηση της συλλογικής ευθύνης παραμένει με την παλαιότερη γενιά, που σε άλλες χώρες τείνει να είναι αντίθεση στη μετανάστευση.
Πάλι η μεταπολεμική εμπειρία της Γερμανίας, όπως και αυτή του ψυχρού πολέμου είναι σημαντική.
Πολλά από τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που εισέρρευσαν στη μεταπολεμική Γερμανία είναι σήμερα γερμανοί πολίτες, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει κατά κάποιον τρόπο τη συμπεριφορά όσον αφορά την αποδοχή των προσφύγων.
Η Δυτική Γερμανία είχε ένα εξαιρετικά φιλελεύθερο σύστημα ασύλου και πολύς κόσμος πήγε στη χώρα από τη Γιουγκοσλαβία στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με περισσότερους να έρχονται καθώς τα Βαλκάνια ενεπλάκησαν σε πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Η τάση μετανάστευσης στη Συρία είναι μεγάλη, όμως είναι η εξέλιξη μιας υπάρχουσας τάσης.
Η Γερμανία δεν έχει αλλάξει τη στάση της μέχρι σήμερα και μόλις κάποιος κατανοήσει την ιστορία, αντιλαμβάνεται ότι όλα εξηγούνται από το παρελθόν της Γερμανίας.
Αυτό δεν θα μπορούσε να προκαλεί έκπληξη, καταλήγει το άρθρο του Business Insider, δεδομένου του μεγέθους των γεγονότων και του χάους εκείνων των χρόνων.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών