Όλοι προσπαθούν να βρουν συμβιβαστική λύση αλλά το βάρος μάλλον πέφτει και πάλι στην ελληνική κυβέρνηση
Η έκθεση του ΔΝΤ δεν μας έκανε σοφότερους για το πώς θα κλείσει το θρίλερ της αξιολόγησης.
Μια και επανέλαβε πάγιες θέσεις του, όπως ότι είναι ανέφικτος ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% και ότι για να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος απαιτείται βαθιά αναδιάρθρωση του.
Η πρόταση για την ελάφρυνση του χρέους θεωρείται αδύνατο να υλοποιηθεί τη δεδομένη χρονική στιγμή στην ΕΕ, μια και έπονται τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και κανείς δεν θέλει να βάλει μια τέτοια «βόμβα» στην προεκλογική συζήτηση.
Άρα, αυτό που απομένει, για να παραμείνει το ΔΝΤ, είναι να προ – νομοθετηθούν νέα επώδυνα μέτρα για την επίτευξη του στόχου του 3,5%, εξέλιξη εξαιρετικά αρνητική για την κυβέρνηση.
Και κάπου εδώ το σενάριο του αδιεξόδου αρχίζει να ξετυλίγεται.
Αλλά ο παραλογισμός καλά κρατεί.
Οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι μπορεί το αίτημα του ΔΝΤ για προ – νομοθέτηση μέτρων να βασίζεται σε λανθασμένα στοιχεία για την ελληνική οικονομία (!), αλλά για πολιτικούς λόγους το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει στο πρόγραμμα.
Συνεπώς πρέπει να βρεθεί συμβιβαστική λύση.
Η οποία συνίσταται στο ότι η κυβέρνηση πρέπει πράγματι να προχωρήσει στην προ-νομοθέτηση μέτρων, τα οποία όμως να είναι ανεκτά και αποδεκτά τόσο για την ίδια όσο για το ΔΝΤ.
Και μέσα σε αυτό το χαοτικό σκηνικό, το οποίο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από την πρόταση Juncker για «σπάσιμο» της αξιολόγησης ή από την προειδοποίηση Draghi ότι QE δεν θα υπάρξει για την Ελλάδα αν δεν κλείσει η αξιολόγηση και δεν καθοριστούν μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, όλοι φαίνεται να προσπαθούν να βρεθεί μια λύση το συντομότερο δυνατό, και σε κάθε περίπτωση εντός του Φεβρουαρίου.
Το πώς και το εάν όλες αυτές οι αντικρουόμενες θέσεις θα γεφυρωθούν, θα φανεί το αργότερο μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες.
Όμως μέσα σε αυτό το χαοτικό και εξαιρετικά ρευστό σκηνικό, μπορούν να εξαχθούν κάποια ασφαλή – όσο το δυνατόν – συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι επιβεβαιώνεται η σαφής πρόθεση των Ευρωπαίων να μην υπάρξει άλλη καθυστέρηση και να κλείσει εντός του Φεβρουαρίου η αξιολόγηση.
Το γεγονός ότι έχει κινητοποιηθεί ακόμα και ο πρόεδρος του Eurogroup J. Dijsselbloem για την εύρεση λύσης (έχει αναλάβει πρωτοβουλία για συνάντηση δανειστών – κυβέρνησης στα τέλη της τρέχουσας εβδομάδας) είναι χαρακτηριστική.
Δεύτερον, ότι η αξιολόγηση θα κλείσει με τη λύση να δίνεται από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση λήψης νέων μέτρων.
Όμως αυτό που επίσης συμπεραίνεται είναι ότι αυτά τα μέτρα θα πρέπει να είναι τέτοιας υφής ή να δρομολογηθούν κατά τέτοιο τρόπο που να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα στην ελληνική κυβέρνηση.
Άρα διαφαίνεται ότι το σενάριο της ρήξης, των πολιτικών εξελίξεων και των πρόωρων εκλογών, απομακρύνεται οριστικά.
Πρόκειται για δύο εξελίξεις αν μη τι άλλο θετικές για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, μια και μπαίνει ένα τέλος στο καθεστώς της αβεβαιότητας.
Βέβαια τα «αγκάθια» παραμένουν, καθώς μια σειρά κρίσιμων ερωτημάτων θα μείνουν αναπάντητα.
Όπως για το εάν, οι λύσεις που θα δοθούν, θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να συμμετάσχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, γεγονός το οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα το έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα της στρατηγικής της προκειμένου να βγει η χώρα στο άμεσο μέλλον στις αγορές και σταδιακά να απεξαρτηθεί και από το μνημόνιο.
Στρατηγική και σχέδιο πάντως που εν μέρει αποδόμησε κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, τροφοδοτώντας αφενός έναν ακόμα γύρο αναίτιας πολιτικής αντιπαράθεσης και αφετέρου το μύλο της αβεβαιότητας για το τι πραγματικά περιμένει την ελληνική οικονομία
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Μια και επανέλαβε πάγιες θέσεις του, όπως ότι είναι ανέφικτος ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% και ότι για να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος απαιτείται βαθιά αναδιάρθρωση του.
Η πρόταση για την ελάφρυνση του χρέους θεωρείται αδύνατο να υλοποιηθεί τη δεδομένη χρονική στιγμή στην ΕΕ, μια και έπονται τρεις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και κανείς δεν θέλει να βάλει μια τέτοια «βόμβα» στην προεκλογική συζήτηση.
Άρα, αυτό που απομένει, για να παραμείνει το ΔΝΤ, είναι να προ – νομοθετηθούν νέα επώδυνα μέτρα για την επίτευξη του στόχου του 3,5%, εξέλιξη εξαιρετικά αρνητική για την κυβέρνηση.
Και κάπου εδώ το σενάριο του αδιεξόδου αρχίζει να ξετυλίγεται.
Αλλά ο παραλογισμός καλά κρατεί.
Οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι μπορεί το αίτημα του ΔΝΤ για προ – νομοθέτηση μέτρων να βασίζεται σε λανθασμένα στοιχεία για την ελληνική οικονομία (!), αλλά για πολιτικούς λόγους το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει στο πρόγραμμα.
Συνεπώς πρέπει να βρεθεί συμβιβαστική λύση.
Η οποία συνίσταται στο ότι η κυβέρνηση πρέπει πράγματι να προχωρήσει στην προ-νομοθέτηση μέτρων, τα οποία όμως να είναι ανεκτά και αποδεκτά τόσο για την ίδια όσο για το ΔΝΤ.
Και μέσα σε αυτό το χαοτικό σκηνικό, το οποίο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο από την πρόταση Juncker για «σπάσιμο» της αξιολόγησης ή από την προειδοποίηση Draghi ότι QE δεν θα υπάρξει για την Ελλάδα αν δεν κλείσει η αξιολόγηση και δεν καθοριστούν μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, όλοι φαίνεται να προσπαθούν να βρεθεί μια λύση το συντομότερο δυνατό, και σε κάθε περίπτωση εντός του Φεβρουαρίου.
Το πώς και το εάν όλες αυτές οι αντικρουόμενες θέσεις θα γεφυρωθούν, θα φανεί το αργότερο μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες.
Όμως μέσα σε αυτό το χαοτικό και εξαιρετικά ρευστό σκηνικό, μπορούν να εξαχθούν κάποια ασφαλή – όσο το δυνατόν – συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι επιβεβαιώνεται η σαφής πρόθεση των Ευρωπαίων να μην υπάρξει άλλη καθυστέρηση και να κλείσει εντός του Φεβρουαρίου η αξιολόγηση.
Το γεγονός ότι έχει κινητοποιηθεί ακόμα και ο πρόεδρος του Eurogroup J. Dijsselbloem για την εύρεση λύσης (έχει αναλάβει πρωτοβουλία για συνάντηση δανειστών – κυβέρνησης στα τέλη της τρέχουσας εβδομάδας) είναι χαρακτηριστική.
Δεύτερον, ότι η αξιολόγηση θα κλείσει με τη λύση να δίνεται από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση λήψης νέων μέτρων.
Όμως αυτό που επίσης συμπεραίνεται είναι ότι αυτά τα μέτρα θα πρέπει να είναι τέτοιας υφής ή να δρομολογηθούν κατά τέτοιο τρόπο που να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα στην ελληνική κυβέρνηση.
Άρα διαφαίνεται ότι το σενάριο της ρήξης, των πολιτικών εξελίξεων και των πρόωρων εκλογών, απομακρύνεται οριστικά.
Πρόκειται για δύο εξελίξεις αν μη τι άλλο θετικές για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, μια και μπαίνει ένα τέλος στο καθεστώς της αβεβαιότητας.
Βέβαια τα «αγκάθια» παραμένουν, καθώς μια σειρά κρίσιμων ερωτημάτων θα μείνουν αναπάντητα.
Όπως για το εάν, οι λύσεις που θα δοθούν, θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να συμμετάσχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, γεγονός το οποίο η κυβέρνηση Τσίπρα το έχει αναγάγει σε μείζον ζήτημα της στρατηγικής της προκειμένου να βγει η χώρα στο άμεσο μέλλον στις αγορές και σταδιακά να απεξαρτηθεί και από το μνημόνιο.
Στρατηγική και σχέδιο πάντως που εν μέρει αποδόμησε κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης, τροφοδοτώντας αφενός έναν ακόμα γύρο αναίτιας πολιτικής αντιπαράθεσης και αφετέρου το μύλο της αβεβαιότητας για το τι πραγματικά περιμένει την ελληνική οικονομία
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών