Άρθρο του οικονολόγου Σαράντου Λέκκα, στο bankingnews.gr...
Βλέποντας το ύψος του δημοσίου χρέους (326,4 δις € με ημερομηνία 31/12/2016 αυξημένο κατά 3,4 δις € έναντι του αντίστοιχου της 30/9/2016) αλλά και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής του με βάση τα σημερινά δεδομένα, μας κάνουν εντύπωση αναφορές του τύπου «τα δύσκολα πέρασαν», «θέμα χρόνου η έξοδος από τα μνημόνια», «δάνεια τέλος» και άλλες ανάλογου τύπου βαρύγδουπες δηλώσεις.
Ο στρουθοκαμηλισμός από αρχαιοτάτων ετών ήταν μια διέξοδος για όσους δεν ήθελαν να δουν κατάματα την πραγματικότητα ή για όσους ζητούσαν τον πρόσκαιρο εφησυχασμό για πολιτικούς κυρίως λόγους, όμως ποτέ δεν επέλυσε κανένα πρόβλημα.
Το αντίθετο μάλιστα, όταν η επίδραση της δημαγωγίας που τον συνοδεύει έπαυε, τότε γίνονταν ορατή η αλήθεια που είχε επιμελώς αποκρυφτεί.
Η αλήθεια για το ελληνικό δημόσιο χρέος και για τα μνημόνια δυστυχώς είναι μια και μοναδική.
Όσο θα απαιτούνται δάνεια για την αναχρηματοδότηση των προηγούμενων, τόσο η αρίθμηση των μνημονίων θα αυξάνεται.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο όσο και εάν με τεχνικούς τρόπους ορισμένοι θεσμοί προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο.
Εκείνο που απαιτείται είναι η αποδοχή από όλους ότι το χρέος στα επίπεδα που βρίσκεται δεν είναι βιώσιμο και ότι όσο και εάν είναι δύσκολο για ορισμένα κράτη –μέλη της ευρωζώνης απ αιτείται η ονομαστική διαγραφή ενός σημαντικού μέρους του.
Εδώ που έχουμε φθάσει δεν απαιτείται πολιτική λύση αλλά αμιγώς οικονομική, οτιδήποτε άλλο απλά θα διαιωνίζει το πρόβλημα και θα αποδεικνύει ότι η αντιμετώπιση του ελληνικού χρέος απλά αποτελεί παράδειγμα αποφυγής προς τρίτους.
Πολιτικές λύσεις τύπου υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και εξομάλυνσης του χρόνου αποπληρωμής είναι εγκληματικού χαρακτήρα.
Όπως δείχνει η εμπειρία αποπληρωμής δανείων σημασία πάντα έχει η δυνατότητα του δανειολήπτη να αποπληρώνει ένα χρέος.
Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα όσες τεχνικές και εάν εφαρμόσεις πάντα θα καταλήγεις στο ίδιο αποτέλεσμα, την ολική ή μερική διαγραφή.
Τον Αύγουστο του 2018 τελειώνει το τρίτο πρόγραμμα με ποσό χρηματοδότησης 86 δις € πράγμα που σημαίνει ότι οι νέες ανάγκες θα πρέπει να αντληθούν είτε με νέα δάνεια από τον ESM, είτε από τις αγορές.
Με δεδομένο ότι το 2019 απαιτούνται 14 δις € για την αναχρηματοδότηση των χρεολυσίων υπάρχει σήμερα άνθρωπος υγιώς σκεπτόμενα που πιστεύει ότι δεν θα ακολουθήσει νέο μνημόνιο ;
Πολλοί πιστεύουν ότι τα νέα μέτρα ύψους 5 δις € που ψηφίστηκαν στις 18 Μαΐου 2017 αποτελούν το 4ο μνημόνιο.
Ένα μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση.
Φυσικά μέχρι σήμερα αποτελεί κανόνα η χρηματοδοτική συνδρομή να συνδέεται με μνημόνιο δηλαδή με τις υποχρεώσεις της ελληνικής πλευράς προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές και κοινωνικές στρεβλώσεις που υπάρχουν.
Εάν τα μέτρα των 5 δις € συνδέουν την νέα χρηματοδότηση με την αίρεση αποτυχίας εξόδου στις αγορές τότε είμαστε μπροστά για πρώτη φόρα στο φαινόμενο της άμεσης αποσύνδεσης μέτρων –χρηματοδότησης.
Διαφορετικά τα μέτρα της 18ης Μαΐου 2017 πρέπει να θεωρούνται συμπληρωματικά του τρίτου προγραμματος.
Ευελπιστούμε ότι έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι τα μέτρα 18ης Μαΐου 2017 αποτελούν τις υποχρεώσεις του 4ου μνημονίου διαφορετικά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για νέα μέτρα όταν θα διαπιστωθεί ότι οι αγορές δεν θα ανταποκριθούν στα αιτήματα αναχρηματοδότησης του χρέους μας.
Η αποδοχή από την ελληνική αντιπροσωπεία στο Eurogroup της 22ας Μαΐου 2017 πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5% μέχρι και το 2022, πρέπει να θεωρείτε ότι θα οδηγήσει σε νέα μέτρα περιορισμού των συντάξεων σε ότι αφορά την πλευρά των δαπανών και στην αύξηση των φόρων σε ότι αφορά την πλευρά των εσόδων.
Δυστυχώς όμως, με τέτοια επίπεδα πλεονασμάτων δεν θα υπάρξει το αναγκαίο υπόβαθρο επαναφοράς της οικονομίας σε φάση βιώσιμης ανάπτυξης και η ελληνική οικονομία θα φυτοζωεί χωρίς προοπτική.
www.bankingnews.gr
Ο στρουθοκαμηλισμός από αρχαιοτάτων ετών ήταν μια διέξοδος για όσους δεν ήθελαν να δουν κατάματα την πραγματικότητα ή για όσους ζητούσαν τον πρόσκαιρο εφησυχασμό για πολιτικούς κυρίως λόγους, όμως ποτέ δεν επέλυσε κανένα πρόβλημα.
Το αντίθετο μάλιστα, όταν η επίδραση της δημαγωγίας που τον συνοδεύει έπαυε, τότε γίνονταν ορατή η αλήθεια που είχε επιμελώς αποκρυφτεί.
Η αλήθεια για το ελληνικό δημόσιο χρέος και για τα μνημόνια δυστυχώς είναι μια και μοναδική.
Όσο θα απαιτούνται δάνεια για την αναχρηματοδότηση των προηγούμενων, τόσο η αρίθμηση των μνημονίων θα αυξάνεται.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο όσο και εάν με τεχνικούς τρόπους ορισμένοι θεσμοί προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο.
Εκείνο που απαιτείται είναι η αποδοχή από όλους ότι το χρέος στα επίπεδα που βρίσκεται δεν είναι βιώσιμο και ότι όσο και εάν είναι δύσκολο για ορισμένα κράτη –μέλη της ευρωζώνης απ αιτείται η ονομαστική διαγραφή ενός σημαντικού μέρους του.
Εδώ που έχουμε φθάσει δεν απαιτείται πολιτική λύση αλλά αμιγώς οικονομική, οτιδήποτε άλλο απλά θα διαιωνίζει το πρόβλημα και θα αποδεικνύει ότι η αντιμετώπιση του ελληνικού χρέος απλά αποτελεί παράδειγμα αποφυγής προς τρίτους.
Πολιτικές λύσεις τύπου υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και εξομάλυνσης του χρόνου αποπληρωμής είναι εγκληματικού χαρακτήρα.
Όπως δείχνει η εμπειρία αποπληρωμής δανείων σημασία πάντα έχει η δυνατότητα του δανειολήπτη να αποπληρώνει ένα χρέος.
Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα όσες τεχνικές και εάν εφαρμόσεις πάντα θα καταλήγεις στο ίδιο αποτέλεσμα, την ολική ή μερική διαγραφή.
Τον Αύγουστο του 2018 τελειώνει το τρίτο πρόγραμμα με ποσό χρηματοδότησης 86 δις € πράγμα που σημαίνει ότι οι νέες ανάγκες θα πρέπει να αντληθούν είτε με νέα δάνεια από τον ESM, είτε από τις αγορές.
Με δεδομένο ότι το 2019 απαιτούνται 14 δις € για την αναχρηματοδότηση των χρεολυσίων υπάρχει σήμερα άνθρωπος υγιώς σκεπτόμενα που πιστεύει ότι δεν θα ακολουθήσει νέο μνημόνιο ;
Πολλοί πιστεύουν ότι τα νέα μέτρα ύψους 5 δις € που ψηφίστηκαν στις 18 Μαΐου 2017 αποτελούν το 4ο μνημόνιο.
Ένα μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση.
Φυσικά μέχρι σήμερα αποτελεί κανόνα η χρηματοδοτική συνδρομή να συνδέεται με μνημόνιο δηλαδή με τις υποχρεώσεις της ελληνικής πλευράς προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές και κοινωνικές στρεβλώσεις που υπάρχουν.
Εάν τα μέτρα των 5 δις € συνδέουν την νέα χρηματοδότηση με την αίρεση αποτυχίας εξόδου στις αγορές τότε είμαστε μπροστά για πρώτη φόρα στο φαινόμενο της άμεσης αποσύνδεσης μέτρων –χρηματοδότησης.
Διαφορετικά τα μέτρα της 18ης Μαΐου 2017 πρέπει να θεωρούνται συμπληρωματικά του τρίτου προγραμματος.
Ευελπιστούμε ότι έχουν δίκιο όσοι ισχυρίζονται ότι τα μέτρα 18ης Μαΐου 2017 αποτελούν τις υποχρεώσεις του 4ου μνημονίου διαφορετικά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για νέα μέτρα όταν θα διαπιστωθεί ότι οι αγορές δεν θα ανταποκριθούν στα αιτήματα αναχρηματοδότησης του χρέους μας.
Η αποδοχή από την ελληνική αντιπροσωπεία στο Eurogroup της 22ας Μαΐου 2017 πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5% μέχρι και το 2022, πρέπει να θεωρείτε ότι θα οδηγήσει σε νέα μέτρα περιορισμού των συντάξεων σε ότι αφορά την πλευρά των δαπανών και στην αύξηση των φόρων σε ότι αφορά την πλευρά των εσόδων.
Δυστυχώς όμως, με τέτοια επίπεδα πλεονασμάτων δεν θα υπάρξει το αναγκαίο υπόβαθρο επαναφοράς της οικονομίας σε φάση βιώσιμης ανάπτυξης και η ελληνική οικονομία θα φυτοζωεί χωρίς προοπτική.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών