Δομικά προβλήματα, απροθυμία εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων και πολιτική αστάθεια μεταξύ των προβλημάτων της Ελλάδας
Τις αιτίες για τις οποίες η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης η οποία δεν κατόρθωσε, ακόμη, να βγει από τη διαδικασία επιτήρησης και το μνημόνιο, εξετάζει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM), στην ετήσια έκθεσης αξιολόγησής του.
Στην έκθεση του ESM, αν και η ουσιαστική αξιολόγηση αφορά το δεύτερο μνημόνιο το οποίο έχει ολοκληρωθεί και όχι το τρίτο, καθώς –όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά- «αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη», οι αναλυτές του Μηχανισμού φροντίζουν να καταγράψουν και τις απόψεις τους για τις αιτίες που η χώρα μας «αναγκάστηκε» να εφαρμόσει και νέο πρόγραμμα.
«Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που χρειάστηκε επιπρόσθετο πρόγραμμα, εξαιτίας ενός μείγματος παραγόντων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι ισχυρότερες μακροοικονομικές ανισορροπίες, τα ιδιαίτερα ισχυρά δομικά προβλήματα, η ύπαρξη ενός λιγότερο σταθερού πολιτικού περιβάλλοντος και η χαμηλότερης ποιότητας εφαρμογής των συμφωνηθέντων», τονίζεται στην έκθεση.
Προστίθεται ακόμη ότι στα τέλη του 2014 στην Ελλάδα υπήρξαν αρκετές διαφωνίες αναφορικά με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, με αποτέλεσμα η χώρα να διολισθήσει εκ νέου σε ύφεση.
«Το πρόγραμμα στήριξης επεκτάθηκε δύο φορές στο α’ εξάμηνο του 2015 και τελικά έληξε τον Ιούνιο του 2015. Όμως, τα δομικά προβλήματα παρέμειναν και τελικά συμφωνήθηκε ένα τρίτο πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2015», σημειώνει ο ESM.
Τι οδήγησε στο δεύτερο μνημόνιο
Αναφορικά με το δεύτερο μνημόνιο, στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού υπογραμμίζεται ότι «η Ελλάδα βρίσκονταν σε έναν μη βιώσιμο δρόμο και πριν από την κρίση.
Με την ένταξη στην Ευρωζώνη, όπως και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, είχε πρόσβαση σε φθηνότερο δανεισμό από τις αγορές.
Χρησιμοποίησε αυτήν τη δυνατότητα προκειμένου να αυξήσει τις κρατικές δαπάνες, την ώρα που τα έσοδα παρέμειναν αδύναμα εξαιτίας της μη ορθής λειτουργίας των φοροεισπρακτικών μηχανισμών.
Η χώρα έχασε την ανταγωνιστικότητά της, εν μέρει και λόγω της ταχύτερης του ορθού αύξησης των μισθών και της απουσίας μεταρρυθμίσεων στην αγορά προϊόντων.
Αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη των αγορών αναφορικά με τη βιωσιμότητα του χρέους της.
Το ΔΝΤ και τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης συμφώνησαν να προσφέρουν ένα πρώτο πακέτο στήριξης περίπου 110 δισ. ευρώ τον Μάιο του 2010.
Το 2012 η οικονομική στήριξη από το πρώτο πρόγραμμα κρίθηκε ανεπαρκής.
Ο EFSF παρείχε το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του δεύτερου προγράμματος, το οποίο έφθασε στα 141,1 δισ. ευρώ, σε συνεργασία με το ΔΝΤ.
Παράλληλα τόσο οι τράπεζες όσο και άλλοι επενδυτές συμμετείχαν στη διαδικασία απομείωσης μέρους του ελληνικού χρέους (PSI).
Το 2014 η ελληνική οικονομία επέστρεψε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Στα τέλη του 2014, όμως, υπήρξαν διαφωνίες για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και η Ελλάδα διολίσθησε εκ νέου σε ύφεση.
Το πρόγραμμα στήριξης επεκτάθηκε δύο φορές στο α’ εξάμηνο του 2015 και τελικά έληξε τον Ιούνιο του 2015. Όμως, τα δομικά προβλήματα παρέμειναν και τελικά συμφωνήθηκε ένα τρίτο πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2015.
www.bankingnews.gr
Στην έκθεση του ESM, αν και η ουσιαστική αξιολόγηση αφορά το δεύτερο μνημόνιο το οποίο έχει ολοκληρωθεί και όχι το τρίτο, καθώς –όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά- «αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη», οι αναλυτές του Μηχανισμού φροντίζουν να καταγράψουν και τις απόψεις τους για τις αιτίες που η χώρα μας «αναγκάστηκε» να εφαρμόσει και νέο πρόγραμμα.
«Η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που χρειάστηκε επιπρόσθετο πρόγραμμα, εξαιτίας ενός μείγματος παραγόντων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι ισχυρότερες μακροοικονομικές ανισορροπίες, τα ιδιαίτερα ισχυρά δομικά προβλήματα, η ύπαρξη ενός λιγότερο σταθερού πολιτικού περιβάλλοντος και η χαμηλότερης ποιότητας εφαρμογής των συμφωνηθέντων», τονίζεται στην έκθεση.
Προστίθεται ακόμη ότι στα τέλη του 2014 στην Ελλάδα υπήρξαν αρκετές διαφωνίες αναφορικά με την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, με αποτέλεσμα η χώρα να διολισθήσει εκ νέου σε ύφεση.
«Το πρόγραμμα στήριξης επεκτάθηκε δύο φορές στο α’ εξάμηνο του 2015 και τελικά έληξε τον Ιούνιο του 2015. Όμως, τα δομικά προβλήματα παρέμειναν και τελικά συμφωνήθηκε ένα τρίτο πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2015», σημειώνει ο ESM.
Τι οδήγησε στο δεύτερο μνημόνιο
Αναφορικά με το δεύτερο μνημόνιο, στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού υπογραμμίζεται ότι «η Ελλάδα βρίσκονταν σε έναν μη βιώσιμο δρόμο και πριν από την κρίση.
Με την ένταξη στην Ευρωζώνη, όπως και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, είχε πρόσβαση σε φθηνότερο δανεισμό από τις αγορές.
Χρησιμοποίησε αυτήν τη δυνατότητα προκειμένου να αυξήσει τις κρατικές δαπάνες, την ώρα που τα έσοδα παρέμειναν αδύναμα εξαιτίας της μη ορθής λειτουργίας των φοροεισπρακτικών μηχανισμών.
Η χώρα έχασε την ανταγωνιστικότητά της, εν μέρει και λόγω της ταχύτερης του ορθού αύξησης των μισθών και της απουσίας μεταρρυθμίσεων στην αγορά προϊόντων.
Αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη των αγορών αναφορικά με τη βιωσιμότητα του χρέους της.
Το ΔΝΤ και τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης συμφώνησαν να προσφέρουν ένα πρώτο πακέτο στήριξης περίπου 110 δισ. ευρώ τον Μάιο του 2010.
Το 2012 η οικονομική στήριξη από το πρώτο πρόγραμμα κρίθηκε ανεπαρκής.
Ο EFSF παρείχε το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης του δεύτερου προγράμματος, το οποίο έφθασε στα 141,1 δισ. ευρώ, σε συνεργασία με το ΔΝΤ.
Παράλληλα τόσο οι τράπεζες όσο και άλλοι επενδυτές συμμετείχαν στη διαδικασία απομείωσης μέρους του ελληνικού χρέους (PSI).
Το 2014 η ελληνική οικονομία επέστρεψε σε αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Στα τέλη του 2014, όμως, υπήρξαν διαφωνίες για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και η Ελλάδα διολίσθησε εκ νέου σε ύφεση.
Το πρόγραμμα στήριξης επεκτάθηκε δύο φορές στο α’ εξάμηνο του 2015 και τελικά έληξε τον Ιούνιο του 2015. Όμως, τα δομικά προβλήματα παρέμειναν και τελικά συμφωνήθηκε ένα τρίτο πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2015.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών